ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 6. Black Heart 100%
">หลายวันมาแล้วที่แรมโบ้ขังตัวอยู่ในห้อง เขานั้งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น
"ปัง!!!" ประตูบานใหม่ถูกเปิดออกอย่างแรงพร้อมกับ
เจ้าของเรื่อนผมสีทองเดินตรงเข้ามาหาเขา
"นี่!!!" ร่างสูงของโคโรเนโร่ตะโกนก่อนจะยื่นมือไปฉุดแรมโบ้ให้ลุกขึ้น
"ไปเที่ยวกันนะเว้ยเฮ้ย"
แรมโบ้ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อเพื่อนคนสำคัญทำประติกริยาอย่างนี้
"เออ...."
"ไม่ต้องพูดมากนะเว้ยเฮ้ย..ไปอาบน้ำซ่ะ" โคโรเนโร่ใช้มือหนาดันร่างบางเบาๆ
"ฉันจะรออยู่ข้างล่างนะเว้ยเฮ้ย" โคโรเนโร่พูดจบก็เดินออกไปและทิ้งให้แรมโบ้ยืนงงอยู่นาน
สุดท้ายเขาก้มากับโคโรเนโร่จนได้ตอนนี้รถยนต์คันหรู
เครื่อนตัวออกจากบริเวณบ้านและมุงหน้าไปสู่จุดหมายปลายทาง
"นายจะพาฉันไปไหนน่ะ"
"ถึงแล้วนายก็รู้เองล่ะน่า" โคโรเนโร่อมยิ้มอย่างมีเล่นัย
และแล้วรถก็เครื่อนตัวมาถึงจุดมุงหมาย ผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็น เด็ก หรื่อ ผู้ใหญ่ต่างพากันมาที่ๆแห่งนี้
"สวนสนุก?"แรมโบ้ตะโกนอย่างตกใจ
"ใช่"
"นายจะบ้าหรอฉันไม่ใช่เด็กๆแ้ล้วนะ จะให้มาเที่ยวสวนสนุก" แรมโบ้บ่นอย่างอารมเสีย
โคโรเนโร่มองแรมโบ้ที่ปากไม่ตรงกับใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้
"ป่ะเราไปกันเถอะ " โคโรเนโร่คว้าค้อมือแรมโบ้ก่อนจะเดินเข้าไปสู่บริเวณสวนสนุก
"มาคนเดียวหรอค่ะ" พนักงานขายบัตรถามโคโรเนโร่ด้วยท่าทางอายๆ
แรมโบ้มองดูท่าทางของเธอแล้วก้ถอนหายใจ เฮ้อ~ ใช่สิก็เขาหน้าตาดีขนาดนี้
ไม่มีคนมาจีบพวกนั้นก็คงตาบอดไปแล้ว
"ป่าวครับมาสองคน " โคโรเนโร่ขยับให้พนักงานได้เห็นคนที่อยู่ข้างหลัง
"แฟนหรอค่ะน่ารักดีนะค่ะ" เธอยิ้มให้ก่อนแรมโบ้ก่อนจะทำคอตก
"^ U ^" โคโรเนโร่ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มและหัวเรอะเบาๆอย่างชอบใจ
''ป่าวนะครับ....เฮ้..''
" ไปกันเถอะ " ไม่ทันที่แรมโบ้จะแก้ตัวโคโร่เนโร่ก็จูงมือแรมโบ้และเดินนำหน้าไป
ปล่อยให้พนักงานยืนงงกับคำพูดของแรมโบ้ 'ครับ'..หรอ
ตั้งแต่มาที่นี้แรมโบ้ก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าเพราะเขาไม่ได้ไปสวนสนุกตั้งนาน ครั้งสุดท้ายก็น่าจะเป็นตอนที่ไปกับพวก สึนะแล้วม๊าม้านะ เฮ้อคิดถึงจังเลย
"แรมโบ้ไปเล่นนู่กัน" โคโรเนโร่จูงมือแล้วโบ้และวิ่งไปที่รถไฟเหาะ
"รถไปเหาะ"
"อื้ม"
''ม่าย~~~"
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วแรมโบ้สนุกจนลืมเรื่องราวร้ายๆไปจนหมด
เป็นครั้งแรกที่เค้าไปหัวเราะและสนุกอย่างนี้เป็นครั้งแรก ตอนนี้เป็นเวลา
ที่พระอาทิตย์ต้องลับขอบฟ้าไป เหล่าปุยเมฆและท้องฟ้าเป่งประกายสีส้มสวางตา
"เหลือแต่อันนี้แล้วซินะ" โคโรเนโร่ชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์ที่ประดับไปด้วยดวงไฟนับร้อย
"เชิญค่ะ" พนักงานต้อนรับเปิดประตูให้พวกเขาก่อนจะส่งยิ้มให้
"ขอให้สนุกนะค่ะ" จากนั้นชิงช้าก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆวิวข้างล้างคือ
เมื่องทั้งเมื่องที่เต็มไปด้วยแสงไปเพื่อนต้อนรับยามค่ำคืนที่จะมาถึง
แรมโบ้มองภาพตรงหน้าอย่างไม่วางตา ท่าทางที่เหมื่อนเด็กๆของเค้า
เรียกเสียงหัวเราะให้กับโคโรเนโร่
"ฮะๆ"
"นายหัวเราะอ่ะไรนะ"
"ก็นายน่ารักดีนี่น่า" โคโรเนโร่พูดอย่างไม่อายใครซึ่งต่างจากคนฟังที่ตอนนี้หน้าแดงถึงใบหูเสียแล้ว
"บะ...บ้า..อย่างฉันต้องเรียงว่าหล่อ..อุ๊บ" ริมฝีปากของโคโรเนโร่ประกบเข้าที่ริมฝีปากบางของแรมโบ้ จูบที่เหมื่อนจะถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดไปให้คนตรงหน้าได้รับรู้ จูบที่อ่อนโยนค่อยๆถอนออกจากริมฝีปากของแรมโบ้ช้าๆอย่างเสียดายเมื่อชิงช้าที่เข้านั้งถึงที่หมายเสียแล้ว
"โอกาศหน้ามาใหม่นะค่ะ" แรมโบ้เดินรีบเดินออกมาจากบรอเวณนั้น หน้าเริ่มขึ้นสีเรื่อยๆหัวใจเต้นแรงกว่าปกติแต่นั้นอาจจะเป็นควมรู้สึกที่เขาไม่เคยที่จะได้รับจากปีศาจร้ายตนนั้นก็เป็นได้
"ติดๆ ติดๆ" เสียงโทรศัพท์ มือถือของแรมโบ้ดังขึ้นทำให้เจ้าตัวสะดุ้ง
"ฮะโหล"
[ไงเจ้าวัวน้อย]
"นะๆนายมีเบอฉันได้ยังไง"
[เรื่องอะไรฉันจะต้องบอกคนอย่างนายล่้ะ ]
"นายโทรมาทำไม"
[ตอนนี้อยู่ไหน]
"หา''
[ฉันถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน]
"อยู่ที่สวนสนุกเมื่องX"
[รอนั้นอีก15นาทีฉันจะไปรับ]
"ตะ...แต่"
[ไม่แต่ทั้งนั้น!!]
15 นาทีต่อมา
รถสีดำมาเครื่อนตัวมาจอดหน้าสวนสนุกคนร่างสูงในชุดสูทสีดำก้าวลงมาจากรถและเดินตรงมาที่แรมโบ้ก่อนที่จะกระชากตัวให้เดินไปที่รถ
"นายจะพาแรมโบ้ไปไหน" โคโรเนโร่เดินเข้ามาคว้าข้อมือของแรมโบ้อีกข้างก่อนที่จะดึงให้แรมโบ้มาอยู่ข้างหลังตัวเอง
"แล้วนายมายุ่งอะไรกับพวกฉันล่ะ" รีบอร์นพูดเสียงเย็นก่อนจะปรายตามองโคโรเนโร่
"นายจะพาเขาไปไหน!!!!"
"ฉันไม่มีเวลาว่างมาคุยกับแกหรอกนะ ไอ้วัวโง่มานี้รึว่าจะให้ฉันบอกเรื่องนั้น"
"ฮึก" แรมโบ้สะดุ่งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น
"ฮิ ว่าไงล่ะบอกมันไปซิว่านายจะไปกับใคร" รีบอร์นเสยะยิ้มก่อนจะมองหน้าแรมโบ้
"ขอโทดนะ โคโรเนโร่.....เดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้วฉันไม่เป็นไรหรอก" แรมโบ้พูดก่อนยิ้มและจะเดินไปหารีบอร์น
"ฮิๆ" รีบอร์หัวเราะในลำคอก่อนจะเดินจากไป
"................ " โคโรเนโร่มองแผ่นหลังของทั้งคู่ที่เดินจากไป 'ทำไม?...ทำไมเขาถึงไม่เคยที่จะชนะมันได้เลย นั้นมันเพราะอะไรกัน?'
................................................................................................................................................................................
อิอิ เจอกันใหม่ตอนหน้านะค่ะ
แล้วก็อย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วยนะค่ะ
บ๊ายบายค่ะ
"ปัง!!!" ประตูบานใหม่ถูกเปิดออกอย่างแรงพร้อมกับ
เจ้าของเรื่อนผมสีทองเดินตรงเข้ามาหาเขา
"นี่!!!" ร่างสูงของโคโรเนโร่ตะโกนก่อนจะยื่นมือไปฉุดแรมโบ้ให้ลุกขึ้น
"ไปเที่ยวกันนะเว้ยเฮ้ย"
แรมโบ้ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อเพื่อนคนสำคัญทำประติกริยาอย่างนี้
"เออ...."
"ไม่ต้องพูดมากนะเว้ยเฮ้ย..ไปอาบน้ำซ่ะ" โคโรเนโร่ใช้มือหนาดันร่างบางเบาๆ
"ฉันจะรออยู่ข้างล่างนะเว้ยเฮ้ย" โคโรเนโร่พูดจบก็เดินออกไปและทิ้งให้แรมโบ้ยืนงงอยู่นาน
สุดท้ายเขาก้มากับโคโรเนโร่จนได้ตอนนี้รถยนต์คันหรู
เครื่อนตัวออกจากบริเวณบ้านและมุงหน้าไปสู่จุดหมายปลายทาง
"นายจะพาฉันไปไหนน่ะ"
"ถึงแล้วนายก็รู้เองล่ะน่า" โคโรเนโร่อมยิ้มอย่างมีเล่นัย
และแล้วรถก็เครื่อนตัวมาถึงจุดมุงหมาย ผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็น เด็ก หรื่อ ผู้ใหญ่ต่างพากันมาที่ๆแห่งนี้
"สวนสนุก?"แรมโบ้ตะโกนอย่างตกใจ
"ใช่"
"นายจะบ้าหรอฉันไม่ใช่เด็กๆแ้ล้วนะ จะให้มาเที่ยวสวนสนุก" แรมโบ้บ่นอย่างอารมเสีย
"หรอ? แต่ฉันเห็นตานายตอนนี้ตาเป็นประกายเลยนะ ฮะๆ อยากเล่นเครื่องเล่นก็บอกมาเหอะ ฮะๆ"
โคโรเนโร่มองแรมโบ้ที่ปากไม่ตรงกับใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้
"ป่ะเราไปกันเถอะ " โคโรเนโร่คว้าค้อมือแรมโบ้ก่อนจะเดินเข้าไปสู่บริเวณสวนสนุก
"มาคนเดียวหรอค่ะ" พนักงานขายบัตรถามโคโรเนโร่ด้วยท่าทางอายๆ
แรมโบ้มองดูท่าทางของเธอแล้วก้ถอนหายใจ เฮ้อ~ ใช่สิก็เขาหน้าตาดีขนาดนี้
ไม่มีคนมาจีบพวกนั้นก็คงตาบอดไปแล้ว
"ป่าวครับมาสองคน " โคโรเนโร่ขยับให้พนักงานได้เห็นคนที่อยู่ข้างหลัง
"แฟนหรอค่ะน่ารักดีนะค่ะ" เธอยิ้มให้ก่อนแรมโบ้ก่อนจะทำคอตก
"^ U ^" โคโรเนโร่ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มและหัวเรอะเบาๆอย่างชอบใจ
''ป่าวนะครับ....เฮ้..''
" ไปกันเถอะ " ไม่ทันที่แรมโบ้จะแก้ตัวโคโร่เนโร่ก็จูงมือแรมโบ้และเดินนำหน้าไป
ปล่อยให้พนักงานยืนงงกับคำพูดของแรมโบ้ 'ครับ'..หรอ
ตั้งแต่มาที่นี้แรมโบ้ก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าเพราะเขาไม่ได้ไปสวนสนุกตั้งนาน ครั้งสุดท้ายก็น่าจะเป็นตอนที่ไปกับพวก สึนะแล้วม๊าม้านะ เฮ้อคิดถึงจังเลย
"แรมโบ้ไปเล่นนู่กัน" โคโรเนโร่จูงมือแล้วโบ้และวิ่งไปที่รถไฟเหาะ
"รถไปเหาะ"
"อื้ม"
''ม่าย~~~"
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วแรมโบ้สนุกจนลืมเรื่องราวร้ายๆไปจนหมด
เป็นครั้งแรกที่เค้าไปหัวเราะและสนุกอย่างนี้เป็นครั้งแรก ตอนนี้เป็นเวลา
ที่พระอาทิตย์ต้องลับขอบฟ้าไป เหล่าปุยเมฆและท้องฟ้าเป่งประกายสีส้มสวางตา
"เหลือแต่อันนี้แล้วซินะ" โคโรเนโร่ชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์ที่ประดับไปด้วยดวงไฟนับร้อย
"เชิญค่ะ" พนักงานต้อนรับเปิดประตูให้พวกเขาก่อนจะส่งยิ้มให้
"ขอให้สนุกนะค่ะ" จากนั้นชิงช้าก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆวิวข้างล้างคือ
เมื่องทั้งเมื่องที่เต็มไปด้วยแสงไปเพื่อนต้อนรับยามค่ำคืนที่จะมาถึง
แรมโบ้มองภาพตรงหน้าอย่างไม่วางตา ท่าทางที่เหมื่อนเด็กๆของเค้า
เรียกเสียงหัวเราะให้กับโคโรเนโร่
"ฮะๆ"
"นายหัวเราะอ่ะไรนะ"
"ก็นายน่ารักดีนี่น่า" โคโรเนโร่พูดอย่างไม่อายใครซึ่งต่างจากคนฟังที่ตอนนี้หน้าแดงถึงใบหูเสียแล้ว
"บะ...บ้า..อย่างฉันต้องเรียงว่าหล่อ..อุ๊บ" ริมฝีปากของโคโรเนโร่ประกบเข้าที่ริมฝีปากบางของแรมโบ้ จูบที่เหมื่อนจะถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดไปให้คนตรงหน้าได้รับรู้ จูบที่อ่อนโยนค่อยๆถอนออกจากริมฝีปากของแรมโบ้ช้าๆอย่างเสียดายเมื่อชิงช้าที่เข้านั้งถึงที่หมายเสียแล้ว
"โอกาศหน้ามาใหม่นะค่ะ" แรมโบ้เดินรีบเดินออกมาจากบรอเวณนั้น หน้าเริ่มขึ้นสีเรื่อยๆหัวใจเต้นแรงกว่าปกติแต่นั้นอาจจะเป็นควมรู้สึกที่เขาไม่เคยที่จะได้รับจากปีศาจร้ายตนนั้นก็เป็นได้
"ติดๆ ติดๆ" เสียงโทรศัพท์ มือถือของแรมโบ้ดังขึ้นทำให้เจ้าตัวสะดุ้ง
"ฮะโหล"
[ไงเจ้าวัวน้อย]
"นะๆนายมีเบอฉันได้ยังไง"
[เรื่องอะไรฉันจะต้องบอกคนอย่างนายล่้ะ ]
"นายโทรมาทำไม"
[ตอนนี้อยู่ไหน]
"หา''
[ฉันถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน]
"อยู่ที่สวนสนุกเมื่องX"
[รอนั้นอีก15นาทีฉันจะไปรับ]
"ตะ...แต่"
[ไม่แต่ทั้งนั้น!!]
15 นาทีต่อมา
รถสีดำมาเครื่อนตัวมาจอดหน้าสวนสนุกคนร่างสูงในชุดสูทสีดำก้าวลงมาจากรถและเดินตรงมาที่แรมโบ้ก่อนที่จะกระชากตัวให้เดินไปที่รถ
"นายจะพาแรมโบ้ไปไหน" โคโรเนโร่เดินเข้ามาคว้าข้อมือของแรมโบ้อีกข้างก่อนที่จะดึงให้แรมโบ้มาอยู่ข้างหลังตัวเอง
"แล้วนายมายุ่งอะไรกับพวกฉันล่ะ" รีบอร์นพูดเสียงเย็นก่อนจะปรายตามองโคโรเนโร่
"นายจะพาเขาไปไหน!!!!"
"ฉันไม่มีเวลาว่างมาคุยกับแกหรอกนะ ไอ้วัวโง่มานี้รึว่าจะให้ฉันบอกเรื่องนั้น"
"ฮึก" แรมโบ้สะดุ่งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น
"ฮิ ว่าไงล่ะบอกมันไปซิว่านายจะไปกับใคร" รีบอร์นเสยะยิ้มก่อนจะมองหน้าแรมโบ้
"ขอโทดนะ โคโรเนโร่.....เดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้วฉันไม่เป็นไรหรอก" แรมโบ้พูดก่อนยิ้มและจะเดินไปหารีบอร์น
"ฮิๆ" รีบอร์หัวเราะในลำคอก่อนจะเดินจากไป
"................ " โคโรเนโร่มองแผ่นหลังของทั้งคู่ที่เดินจากไป 'ทำไม?...ทำไมเขาถึงไม่เคยที่จะชนะมันได้เลย นั้นมันเพราะอะไรกัน?'
................................................................................................................................................................................
อิอิ เจอกันใหม่ตอนหน้านะค่ะ
แล้วก็อย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วยนะค่ะ
บ๊ายบายค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น