คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4. Black Heart
เสียงผู้คนดังจอแจตลอดสองข้างทางของถนนแห่งหนึ่ง เสียงรถที่สวนกันไปมาทำให้บรรยากาศครึกครื้นมากขึ้นไปอีก คู่รักมากมายเดินควงกันไปมาเสมื่อนเย้ยหยันคนไร้คู่
"เฮ้อ!!!'' เสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อเห็นบรรดาคู่รักหลากหลายคู่ สองขาเรียวเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย แต่นัยน์ตาสีมรกตสะดุดลงที่ร้านขายสัตว์เลี้งแห่งหนึ่ง สายตามองไปยังเจ้าหมาน้อยสีขาวตัวเล็ก แรมโบ้จ้องเจ้าหมาน้อยตัวนั้นอยู่นานก่อนจะคิดได้ว่าอพาร์ทเม้นท์ของเค้าคงไม่ให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยงเป็นแน่ แรมโบ้มองเจ้าหมาน้อยตัวนั้นด้วยแววตาเสียดายก่อนจะเดินจากไป แต่จู่ๆเจ้าตัวก็ถูกแรงฉุดกระชากของมือหน้า
"นี้นาย......." แรมโบ้เตรียมตัวจะหันกลับไปด่าคนตรงหน้าแต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นหมวกปีกกว้างสีดำที่คุ้นเคย ร่างสูงของรีบอร์นกระชากตัวแรมโบ้ให้เข้าไปในร้านขายสัตว์เลี้ยงร้านเดิม
"ปล่อยเซ่!! ปล่อยฉันนะ"
"แกมีสิทธิ์มาสั่งฉันด้วยหรอไง ทั้งที่แกมันก็แค่นักฆ่าปลายแถว"
'ใช่!! ฉันมันแค่นักฆ่าปลายแถว เป็นแค่ไอวัวโง่งี่เง่าสำหรับนาย' ความน้อยใจเข้าแทรกแซงอารมณ์ที่เคยนิ่งเฉยเมื่อครู่นี้ หัวใจรู้สึกเจ็บอย่างประหลาดทั้งๆที่ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ฉันเป็นอะไรไป? ร่างบางพยายามหาคำตอนของคำถามในใจ
จู่ๆบางสิ่งบางอย่างบางอย่างก็ลอยเข้ามาหาทำให้เจ้าตัวเกื่อบรับสิ่งๆนั้นไม่ทัน สิ่งที่อยู่ในมือเรียวคือเจ้าหมาน้อยตัวสีขาวที่เขากำลังอยากได้ ดวงตาสีมรกตเหลื่อบมองคนนิสัยเสียที่ทำกับลูกหมาน้อยได้ลงคอ
"มีปัญหาหรอไง!!!" รีบอร์นเอ่ยถามคนที่จ้องเขาเขม็ง
"ทำไมนายทำอย่างนี้ล่ะถ้าเกิดฉันรับไม่ได้ขึ้นมาล่ะ" แรมโบ้พูดก่อนอย่างสั่งสอน
"ก็นั้นมันสัตว์เลี้ยงของฉัน ฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้" คนฟังมองเจ้าของนัยตาสีรัตติกาลที่แสดงว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นอยู่เป็นแน่
'ฉันจะปกป้องแกเองเจ้าหมาน้อย' แรมโบ้คิดในใจก่อนที่ขาเรียวจะก้าวไปหาคนร่างสูง
"นายกำลังทำอะไรน่ะ" แรมโบ้สังเกตเห็นคิ้วของรีบอร์นที่ชนกันอย่างใช่ความคิด
"แกคิดว่าปลอกคออันไหนเหมาะกับเจ้ายามะ"
"ยามะ?" คงฟังทวนคำพูดอีกครั้งอย่างสงสัย
"ก็เจ้านั้นไอไงวัวโง่งี่เง่าปัญญาอ่อน" นิ้วยาวชี้ไปที่เจ้าหมาน้อยตัวที่เขาอุ้มอยู่
"บ๊อกๆ" เจ้ายามะส่งเสียงเห่าด้วยความดีใจกับชื่อที่เจ้านายของมันตั้งให้
"ยามะหรอ?ความหมายดีนี้"
"ฮึ" รีบอร์น หัวเราะในลำคอก่อนจะเอ่นเสียงเรียบ "ฉันไม่ได้โง่งี่เง่าเหมื่อนแก!!"
แรมโบ้ทำหน้าบึ้งตึกก่อนที่จะหยิบปลอกคอสีแดงขึ้นมา
"ฉันว่าอันนี้น่ารักดีนะ" แรมโบ้หยิบปลอกคอสีแดงขึ้นมาชูให้คนตรงหน้าดู
"งันฉันเอาอันนี้" รีบอร์นหยิบปลอกคอขึ้นมาแต่มว่าปลอกคอที่เขาหยิบขึ้นมาเป็นสีดำ ก่อนที่จะไปจ่ายเงินพร้อมกับของอย่างอื่นอีกมากมาย
"นายจะเลี้ยงยามะที่ไหนหรอ"
"บ้าน"
"แล้วนายจะดูแลมันดีไหม"
"........."
"นี่นายตอบฉันก่อนสิ"
"งั้นนายก็มาดูแลมันเองซิ ทุกวันแกต้องมาบ้านฉันมาดูแลมัน" รีบอร์ตะโกนอย่างเหลื่ออด
คนฟังนิ่งไปซักพักหนึ่งก่อนจะตอบตกลง
...............................................................
...........................................................................
.............................................................................................
รถสีดำเข้ามาจอดภายในตัวบ้านอย่างเงียบเชียบ บ้านหลังใหญ่สไตล์ยุโรปซึ่งมีเนื้อที่กว้างขวางบริเวณบ้านเป็นสวนที่มีแต่ต้นไม่เหี่ยวเฉาเนื่องจากเจ้าของบ้านไม่มีเวลาดูแล
''ฉันเอาต้นไม้มาปลูกได้ไหม"
"แล้วแต่แกสิ" คนฟังครี่ยิ้มอย่างดีใจเมื่อเจ้าของอนุญาตให้เค้าปลูกต้นไม้ เจ้ายามะวิ่งเล่นบริเวณรอบๆบ้านสำรวจบ้านใหม่ของมัน
รีบอร์นเดินเข้าหายเข้าไปในบ้านทิ้งสำภาระทั้งหมดให้แรมโบ้ไปคนขน
เมื่อเข้าไปในตัวบ้านสิ่งของตกแต่งภายในบ้านส่วนมากจะเป็นสีดำและมีบางส่วนที่เป็นสีขาว
แรมโบ้ที่ยืนสำรวจบริเวณบ้านไม่ทันสังเกตเห็นเจ้าของบ้านที่เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังเขา รีบอร์นผลักตัวแรมโบ้ลงบนโซฟาก่อนที่จะประกบจูบที่ริมฝีปากบางลิ้นร้อนที่เข้ามาในโพลงปากพยายามดันบางสิ่งบางอย่างให้คนตรงหน้า และมันก็สำเร็จแรมโบ้กลืนสิ่งนั้นลงไปในคอก่อนที่ร่างสูงจะผละออกไป
''นาย....นายเอาอะไรให้ฉันกิน" แรมโบ้พูดด้วยน้ำเสียงสั่น
"ฮึ.." รีบอร์นไม่ตอบแต่เพียงชูกล่องสีเหลื่องอ่อนขึ้นมา
แรมโบ้อ่านข้อความที่อยู่บนกล่องก่อนจะเบิกตาโต
ความคิดเห็น