คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1. Black Heart
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครน่ะ" เจ้าตัวเอ่ยถามด้วยความระมัดระวังเพราะเขาเป็นถึงผู้พิทักษ์อัสนี จึงไม่แปลกถ้าจะมีใครหมายจะเอาชีวิตเค้าเป็นธรรมดาแต่เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนั้นก็ทำให้แรมโบ้ครี้ยิ้มด้วยความโล้งใจ
"เปิดประตูให้หน่อยสิเว้ยเฮ้ย จะให้ฉันรอไปถึงไหนกันฮ่ะ" ถึงน้ำเสียงจะดูชอบโวยวายแต่ก็เป็นเพื่อนที่เขาสนิทมากคนหนึ่ง
"อื้มรู้แล้วๆ" เจ้าตัวตอบรับคำอย่างกระตือรือร้นแล้ววิ่งไปเปิดประตูให้คนตรงหน้า
"กว่าจะเปิดได้นะ ฉันยืนจนตัวชาไปเลย" คนตรงหน้ามองด้วยสายตาหงุดหงิด
"ขอโทดคร้าบ" โคโรเนโร่มองท่าทีน่ารักของแรมโบ้ด้วยความรู้สึกรัก.....ใช่แล้ว เขารักคนตรงหน้าอย่างสุดหัวใจ แต่เค้าก็รู้ว่าหัวใจดวงน้อยๆของคนตรงหน้าไม่ใช้ของเขา แค่คิดแค่นั้นเค้าก็รู้สึกเหมือนกับหัวใจจะสลาย
"ทำไมจะมาทำไมถึงไม่โทหาฉันล่ะ" แรมโบ้ทำหน้าดุๆเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังคงไม่มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด
"แล้วดูสิตัวเปียกไปหมดเลย ไปอาบน้ำก่อนไปโคโรเนโร่เด๋วก็ไม่สบายหรอก" แรมโบ้กล่าวมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
"อืม ฉันจะมาอยู่กับนายซักพักนะจนกว่าฉันจะทำภารกิจเสร็จ" โคโรเนโร่พูดขึ้นในขณะที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำไป
แรมโบ้ซึ้งเห็นว่าคนตรงหน้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว จึงจัดแจกกระเป๋าเสื้อผ้าของโคโรเนโร่ให้เรียบร้อยจัดการกับของให้ของเขาให้เข้าที่
เป็นเวลานานพอสมควรที่แรมโบ้รอคอยโคโรเนโร่อาบน้ำเสร็จจนด้วยความเหนื่อยล้าและบรรยากาศสบายๆอย่างนี้จึงทำให้เค้าเพลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ทางด้านคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จวันนี้เค้าอาบน้ำนานเป็นพิเศษเพราะเขามัวคิดอะไรมากไปหน่อยทั้งเรื่องภารกิจและเรื่องของเจ้าของห้องด้วยทันทีที่เขาออกมาจากห้องน้ำสายตาก็ไปปะทะเข้ากับร่างบางที่นอนหลับอยู่ข้างเตียงสงใสว่าเขาจะนอนไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะเจ้าของร่างบางขยับตัวไปมาทำให้โคโรเนโร่มองเจ้าของร่างพร้อมทั้งหัวเราะออกมาเบาๆ 'คิดว่าทำไม่เจ้าของร่างบางถึงไม่ไปนอนที่เตียงดีๆนะ'
ร่างสูงของโคโรเนโร่ช้อนร่างบางของแรมโบ้ให้กระชับในวงแขนของเขากลิ่นแป้งเด็กจากตัวแรมโบ้นั้นทำให้เค้าอยากจะทำให้เจ้าของร่างบางเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวแต่ติดที่ว่าเจ้าตัวคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น....ร่างสูงอุ้มร่างบางมาถึงเตียงแล้วจัดแจงให้เขานอนในท่าที่สบายจากนั้นก็เอาผ้าห่มมาห่มให้คนตรงหน้าอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะตื่นจากนั้นร่างสูงก็ลุกขึ้นไปปิดไฟที่หัวเตียงจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนข้างๆร่างบาง
ร่างสูงมองใบหน้าที่หลับใหลของร่างบางเนิ่นนานผมสีดำนุ่มสลวย ใบหน้าหวานสวยได้รูป ดวงตาสีมรกต และยังริมฝีปากบางสวยชวนให้หน้าจุมพิดอีกเค้ารู้จักแรมโบ้มานานพอสมควรแล้วล่ะและก็รู้ด้วยว่าคลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้นร่างบางไม่เคยมีใจให้กับเค้าเลยเพราะคนที่แรมโบ้รักที่สุดคือ 'รีบอร์น'ไอ้เจ้าปีศาจไร้หัวใจแต่นั้นก็เพื่อนเค้าอีกนั้นแหละคิดไปคิดมาก็ปวดหัวสู้นอนเอาแรงดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำภารกิจ
"ราตรีสวัสนะแรมโบ้...........ฉันรักนาย...." ถ้อยคำที่เอ่ยออกมานั้นเบาแสนเบาเหลื่อเกินโดนเฉพาะคำว่าฉันรักนายนั้นเบาเสียยิ่งกว่าสายลมเสียอีกและแล้วร่างสูงของโคโรเนโร่ก็พล่อยหลับไป
...........................................
................................................................
.............................................................................................
................................................................................................................
จบแล้วจร้าไม่รู้จะถูกใจกันป่าวนะนี้แค่ตอนของโคโรเนโร่นะจ๊ะยังไงก็เม้ลๆให้หน่อยนร้า
ความคิดเห็น