วันวุ่นกับคาถามหารัญจวน

ลำดับตอนที่ #7 : บทสรุป

ป่านอกหมู่บ้านโคโนฮะ

ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งแมวน้อยสีน้ำตาลผู้ที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดกำลังนอนพักอยู่ใต้ต้นไม้เนื่องจากวิ่งมาไกลโดยไม่คิดชีวิต

โคโนมารุ – เฮ้อ ในที่สุดก็พ้น ดันเผลอไปโดนตัวพวกซึนะ เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ

???? – งั้นเหรอ

เสียงมาจากบนต้นไม้ โคโนฮะมารุรีบกระโดดถอยออกมาทันที

แล้วก็มีร่างสองร่างกระโดดลงมากต้นไม้

โคโนฮะมารุ – ลูกพี่นารูโตะ ตาลุงคาคาชิ

คาคาชิ – ใครลุงไม่ทราบ

นารูโตะ – หนีไปไหนไม่ได้แล้วนะ โคโนฮะมารุ

โคโนฮะมารุ – โง่รึเปล่า มีแค่สองคนจะจับผมได้ไง

คิบะ – แล้วถ้ามีสามล่ะ

โคโนฮะมารุที่กำลังจะหันหลังวิ่งกลับเจอะคิบะที่โผล่มาข้างหลังอย่างจัง

โคโนฮะมารุหันหลังจะวิ่งไปอีกทางแต่ก็ถูกชิโนะมาดักหน้าไว้

ชิโนะ – แกทำได้แซบมาก

โคโนฮะมารุ – เหวอ

แล้วก็วิ่งไปอีกทางโจจิก็มาดักหน้าอีกคน

โจจิ – ให้ฉันอยู่ในร่างแบบนี้แล้วฉันก็กินยังไงล่ะ มันอึดอัดนะเฟ้ย

ไม่ต้องรอให้โคโนฮะมารุวิ่งหนีอีกลีกับชิกามารุโผล่ขึ้นมาจากพุ่มไม้เพื่อเป็นการดักไว้ก่อน

ลี – เป็นแค่เด็กก็ไปแกล้งเด็กสิครับ มาแกล้งพวกผมที่มีงานต้องทำทำไม

ชิกามารุ – ขืนฉันอยู่ในสภาพนี้ตลอดมีหวังต้องอับอายไปชั่วชีวิตเชียวล่ะ

โคโนฮะมารุค่อยๆถอยหลังแต่ก็ชนกับเนจิที่โผล่ขึ้นมาจากดิน

เนจิ – เป็นถึงตระกูลฮิวงะ ฉันกลายเป็นแบบนี้ก็ไม่มีหน้าที่จะกลับบ้านหรอก

โคโนฮะมารุ – ว้ากกกกกกกก ปล่อยผมไป

โคโนฮะมารุผลักเนจิแล้ววิ่งออกไป แต่ก็ถูกดักไว้โดยคันคุโร่และซาสึเกะที่โดดลงมาจากต้นไม้

คันคุโร่ – แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้สังสัยคงต้องโดนยัยเทมาริล้อตลอดชาติแหงมๆ

ซาสึเกะ - แกทำให้ตระกลูฉันเสื่อมเสีย

แล้วทุกคนก็ค่อยก้าวเข้ามาใกล้ โคโนฮะมารุก็ค่อยๆถอย เขาเหลือไปมองข้างหลังแว็ปนึง

(ในใจ)โคโนฮะมารุ – ข้างหลังปลอดคนแฮะ ฮึๆ พวกพี่ฉลาดมาที่ดักผมไว้ได้แต่ผมน่ะฉลา......

ตุบ

โคโนฮะมารุชนเข้ากับอะไรบางอย่าง เมื่อเงยหน้าขึ้นโคโนฮะมารุก็พบกับ..

กาอาระยืนหักนิ้วดังกรอบๆๆ

กาอาระ – นารูโตะ วิธีนี้ท่าจะสะใจกว่าจริงๆแหละ

ทุกคนเดินมาล้อมโคโนฮะมารุไว้แล้ว....

คาคาชิ – ทุกคน สหบาทา

ตุบตับ กรอบ ตึง โป๊ก โครม เปรี้ยง ป้าง เผียะ ปัง ตูม ชิ้ง  ปัง โป๊ก อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แล้วโคโนฮะมารุก็ถูกหามขึ้นโรงบาล

ส่วนพวกนารูโตะ ก็ไปให้ซึนาเดะรักษาให้

ซึนาเดะ – เรื่องนี้แก้ไขไม่ยาก เดี๋ยวฉันรักษาให้นะ

ซึนาเดะเดินไปแตะที่หลังใบหูของนารูโตะก่อน

ป๊อง

แล้วนารูโตะก็กลับสู่สภาพเดิม

นารูโตะ – ว้าว กลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว ป้าทำได้ไงเนี่ย

ซึนาเดะ – ก็คาถานี้ที่กลับร่างเดิมไม่ได้เพราะเส้นจักระอุดตันน่ะสิ

เนจิ – แล้วทำไมเนตรสีข่าวของผมถึงไม่เห็นล่ะ

ซึนาเดะ – ก็เพราะมันเล็กมากเกินกว่าเธอจะมองเห็นไงล่ะ เอาล่ะไม่ต้องพูดมากจะรักษาให้หมดทุกคนเลย

และทุกคนก็กลับเป็นเหมือนเดิม

แต่ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปซึนาเดะก็เรียกขึ้นมาก่อน

ซึนาเดะ – เอ่อ...พวกเธออย่างพึ่งไปสิ

คาคาชิ – มีอะไรหรือครับ

ซึนาเดะ – ไหนๆพวกเธอก็หายกันแล้วไปเยี่ยมไข้พวกผู้หญิงหน่อยสิ

ทุกคน – เอ๋

ชิสึเนะ – เดี๋ยวฉันจะพาไปค่ะ

โรงพยาบาลโคโนฮะ

ทุกคนเดินตามชิสึเนะไปที่ห้องผู้ป่วยห้องหนึ่งและเมื่อเปิดประตูเข้าไปทุกคนก็เจอกับสิที่น่าช๊อคมากกว่าตอนกลายเป็นผู้หญิงซะอีก

ฮินาตะนั่งตัวสั่นอยู่บนเตียงคนไข้ อิโนะกระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียง เท็นเท็นนอนคลุ่มโป่งโดยมีแค่หัวโผล่ออกมา และเทมาริที่นั่งบ่นพึมพำอยู่บนเตียง

ฮินาตะ – ชะ ชะ ชะ ชิ นะ นะ โนะ คะ คุง คะ คะ คะ คิ คิ บะ คะ คะ คุง ผะ ผู้ ผู้ หญิง หญิง หญิง ผู้หญิง

อิโนะ – มันกลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว มันกลายเป็นผู้หญิงไปแล้วจ้า~ ฮ่าๆๆๆๆ

เท็นเท็น – ลี เนจิ ผู้หญิง กระเทย กรี้ดดดดดดดดดดด ม่ายอ้าววววววว(แล้วก็ลุกขึ้นนั่งดิ้นปั๊ดๆ)

เทมาริ – น้องฉัน น้องชายของฉัน น้องชายของช้าน อ้าน อ้าน อ้าน

ซากุระกำลังห้ามไม่ให้อิโนะกระโดดอยู่ข้างๆเตียง

เมื่อซากุระหันมาเห็นพวกผู้ชายก็ถามรัวเป็นชุด

ซากุระ – มันเกิดอะไรขึ้นกันเหรอ ฉันออกไปทำภารกิจกับรุ่นพี่ชิสึเนะพอกลับมาก็เห็นคุณเทมาริสลบอยู่ใกล้กับประตูโคโนฮะ ก็แบกมาจนถึงสำนักงานก็เห็นคนอื่นสลบอยู่เหมือนกัน ก็พามานอนที่นี่แต่พอตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบนี้เลย

ชิสึเนะ – ท่านซึนาเดะบอกว่าไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวก็กลับเป็นเหมือนเดิมไม่เกินสองอาทิตย์ นี่แค่เป็นผลจากการ ช๊อคที่เห็นพวกคุณ เอ่อ.....

ซากุระ – อะไรเหรอ

พวกผู้ชาย – เธอไม่รู้น่ะดีที่สุด

จบเห่

ในที่สุดก็จบแล้วจ้า

คงไม่น่าจะสนุกหรอกมั้ง

แค่แต่งเล่นเฉยๆ 5555555555555+(นังนี่ก็บ้าเหมือนกัน)