คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
โย่วๆๆๆๆ มาอัพต่อสักที มัวแต่คิดนิยายเรื่องอื่นอยู่เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย ขอบอกไว้ก่อนว่าต่อจากนี้มันจะเริ่มหลุดโลกขึ้น ฮาขึ้น สยิว(?)ขึ้น xxxxขึ้น เอ้ย ม่ายช่าย 5555+ แล้วจะมัวรอช้าอยู่ไย มาต่อกันเลยดีกว่า what up
------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ห้องพยาบาล
แอ๊ด
“ขอโทษนะครับ มีคนอยู่บ้างมั้ย”
..........(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียกค่ะ)
“มีใครอยู่ม้าย”
............
“หูหนวกกันรึไงเว้ยเฮ้ย!!!”
“พอได้แล้วฮีชอล ไม่มีใครอยู่หรอกน่า”
ทงแฮพูดขึ้นหลังจากทนฟังคนบ้ายืนพล่ามอยู่คนเดียวมานาน ทั้งสองช่วยกันพยุงซองมินมาที่เตียงก่อนจะเริ่มแยกย้ายกันตามหายาตามตู้ยาต่างๆในห้อง ทงแฮเดินค้นตู้แล้วตู้เล่าก็ยังไม่เจอยาที่ใช่ แต่ก็ต้องหยุดการกระทำไว้ก่อนเพราะว่า.....
โป้งป้างๆ
ฟังจากเสียงการค้นหายาที่แทบจะทุบตู้ยาทิ้งของเพื่อนรัก ทำเอาทงแฮหนาวเลยทีเดียว ไม่ใช่เพราะเสียงค้นตู้ยาหรอกที่ทำให้หนาว แต่เค้ากำลังคิดถึงค่าเสียหายที่ต้องจ่ายเนื่องจากทำตู้ยาพังต่างหาก หลังจากประมวลค่าเสียหายเสร็จทงแฮก็กุลีกุจอนเข้าไปหยุดการทำลายตู้ยาของฮีซอลทันทีก่อนที่ตู้ยามันจะพัง(หรือพังแล้ว)
“นายหยุดเถอะเดี๋ยวฉันหาเอง”ว่าพลางเหงื่อตก
“ไมอ่ากำลังมันส์เลย”(ค้นตู้ยาเนี่ยนะมันส์-เจ้)
“เออน่า นายไปดูซองมินดีกว่า”
“เชอะ”
แล้วคนสวยก็เดินสะบัดหน้าไปหาซองมินทำให้ทงแฮโลงใจไปได้หน่อยนึง หลังจากนั้นก็กลับไปหายาต่อ ทงแฮหยิดขวดนู้นดูขวดนี้จากตู้ยาตู้เดิมมา5นาทีแล้ว(ตู้ยาหรือป่าน่ะ-เจ้)
/ทนไม่ไหวแล้วโว้ย/
ทงแฮถือตู้ยาแล้วเดินมาที่เตียงจากนั้นก็เทขวดยาทั้งหมดลงบนเตียง ก่อนจะค้นๆยาจนกระจุยกระจาย ท่าทางของทงแฮทำเอาซองมินและฮีชอลกลืนน้ำลายไปแล้วคนละเอือก
“ขวดไหนกันวะขวดนี้มั้ง เอ้า”
ทงแฮยื่นยาส่งให้ ซองมินรับมาอย่างกล้าๆกลัวก่อนจะเอ่อคำขอบคุณ
“ขะ ขอบใจนะ....ยาแก้ปวดประจำเดือน เฮ้ย!!”
“อะจะแว้ก โทษทีหยิบผิด”
ทงแฮรีบคว้ายาแก้ปวดประจำเดือนจากมือซองมินทันที ก่อนจะค้นขวดยาต่อไปด้วยความหงุดหงิด
“เอ่อ ทงแฮ”ฮีชอลพูดขึ้น
“ยุ่งน่าฮีชอล”
“แต่ว่า...”
“หุบปากไปเลยไม่เห็นหรอว่าฉันกำลังยุ่ง.....”
“ยาแก้ปวดแผลอยู่นี่”
ฮีชอลว่าพลางชูขวดยาที่มีฉลากแปะไว้ว่า ‘แก้ปวดแผล’ ไว้ตัวเท่าควายไปตรงหน้าของทงแฮก่อนจะยื่นให้ซองมิน ซองมินเอ่ยขอบคุณก่อนจะหยิบยาออกมา2เม็ดแล้วเอาของปากตามด้วยน้ำ
“เดี๋ยวฉันไปหาอะไรมาให้กินนะ ไปกันเถอะทงแฮ”
ฮีชอลพูดก่อนจะลากคอเสื้อทงแฮที่นั่งตัวแข็งออกไป(สงสัยยังช๊อคเรื่องยา-เจ้) ตอนนี้ในห้องเต็มไปด้วยความเงียบร่างบางค่อยๆเอนตัวนอนอย่างช้าๆ แล้วหลับตาลงด้วยความเพลีย
แอ้ด
ประตูค่อยๆเปิดอย่างช้าๆ เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินมาที่เตียง
“ทำไมกลับมาไวจัง”
ซองมินว่าเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนของตนเอง แต่เสียงที่ตอบกลับมานั้นทำให้ซองมินลืมตาโผลงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“แล้วไงจ๊ะ น้องรัก”
ซองมินรีบลุกขึ้นทันที คนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือชอนซานั้นเอง คราวนี้ในมือของเธอมีหนังสือเล่นใหญ่เตรียมที่จะตบเขาได้ทุกเมื่อ ซองมินค่อยๆกระเถิบออกให้ห่างจากเธอ ตัวเขาสั่นด้วยความกลัวเพราะรู้ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนคนนี้เขาไม่มีทางต่อสู้ มีแต่จะเจ็บตัวลูกเดียว ชอนซาค่อยกระเถิบตัวขึ้นมาบนเตียงแล้วกระโดดคร่อมซองมินทันทีก่อนจะจะใช้หนังสือตบหน้าร่างบางไม่ยั้ง
“ที่บ้านแกทำฉันแสบมาก อย่าหวังว่าจะรอไปได้นะ”
ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มขาวเนียนเพราะความเจ็บปวด แต่ซองมินไม่มีถ้าทางว่าจะร้องออกมาเลยสักนิด ขณะนั้นเอง จู่ๆร่างของชอนซาก็ถูกกระชากออกจากตัวของซองมินลงไปกลิ้งกับพื้น ฮีชอลนั่นเองที่เป็นคนกระชากตัวเธอออก ทงแฮที่ตามเขามาทีหลังรีบเข้าไปดูอาการซองมินทันที ชอนซาค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะชี้หน้าด่าฮีชอล
“มายุ่งอะไรด้วยยะ อย่ามาสะเออะแถวนี้นะ!!”
มีหรอที่คนอย่างฮีชอลจะยอม เขาเดินมาตรงหน้าของชอนซาอย่างสุขุมก่อนจะ....
เผียะ!!
ก่อนจะตบหน้าเธอจนหันทำมุมเก้าสิบองศา ชอนซาหันหน้ามามองอย่างไม่เชื่อ ว่าจะมีคนกล้าทำกับเธอแบบนี้
“แก ตบฉันทำไมยะ!!”
เผียะๆๆๆ!!
คราวนี้เอาไปสี่ดอก หน้าของชอนซาหันไปตามแรงจนล้มลง ฮีชอลไม่มีทีท่าว่าจะมีอาการแต่อย่างใด หากแต่ใบหน้านิ่งเฉยที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวราวกลับปีศาจเท่านั้น ที่ทำให้เธอตัวสั่น ไม่ใช่แค่ชอนซาเท่านั้นที่หวาดกลัว ซองมินเองก็ด้วย เขาไม่เคยเห็นฮีชอลเนแบบนี้มาก่อนมีเพียงทงแฮเท่านั้นที่ไร้ความหวาดกลัวเพราะเขาเห็นมาหลายครั้งแล้วล่ะ แววตาของเขามีแต่ความสะใจไม่ต่างจากฮีชอลเลยแม้แต่น้อย
“แก นี้ฉันเป็นดาวโรงเรียนนี้นะ ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปฝ้อง แกต้องถูกไล่ออก!!”
“ดาวแล้วไงล่ะ ถ้าครูมาเห็นสภาพเพื่อนฉันล่ะก็ ใครกันแน่ที่จะโดนไล่ออก”
ฮีชอลเอ่ยเสียงเย็น ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของชอนซาแล้วตบอีกฉาด เขาลากเธอไปที่ประตูแล้วโยนเธอออกไปอย่างไม่ปราณี
“ถ้าเธอมาทำร้ายเพื่อนฉันอีกล่ะก็ ดาวได้ร่วงจากฟ้าแน่”
คำพูดบวกกันหน้าตาทำเอาชอนซาวิ่งไปทันที ฮีชอลปิดประตูแล้วเดินมาหาซองมินที่เตียงแล้ว ตะโกนใส่ซองมิน
“ทำไมต้องโกหกด้วย แม่นั่นใช่มั้ยที่เป็นคนทำนายเมื่อเช้า!!”
“ฮีชอลใจเย็นๆน่า ซองมินเขาเล่าให้ฉันฟังแล้ว เขามีเหตุผลนะ”
ทงแฮพยายามพูดให้ฮีชอลเย็นลงทั้งที่ในใจก็เดือดไม่แพ้กัน ถึงซองมินจะเล่าให้เขาฟังแล้วแต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ยอมบอก ทั้งๆที่เป็นเพื่อนกัน
“ขะ ขอโทษ ฉันไม่อยากให้พวกนายมาเดือกร้อนแทนฉัน เพราะพวกนายเป็นเพื่อนฉัน”
ซองมินก้มหน้านิ่งด้วยความรู้สึกผิด คำพูดเมื่อกี้ทำให้ฮีชอลเย็นลงก่อนจะพูดอยากช้าๆด้วยน้ำเสียงนุ่มๆเพื่อไม่ให้ซองมินกลัว
“เพราะเป็นเพื่อนกันน่ะสิ ถึงได้เป็นห่วงไง”
“ใช่แล้ว เพื่อนน่ะเค้ามีไว้ให้ช่วยเหลือกาน”
ทงแฮทำเสียงทะเล้นเดินไปกอดคอฮีชอล แล้วทั้งสองก็ส่งยิ้มให้ซองมิน ซองมินเช็ดน้ำตาก่อนจะเงือยหน้าแล้วส่งยิ้มให้เช่นกัน
“ขอบใจนะ”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”
O.O!!>>>>หน้าซองมิน
OoO!!>>>>หน้าทงแฮ
O.-!!>>>>หน้าฮีชอล
“เกิดอะไรขึ้น!!”(พูดพร้อมกัน)
------------------------------------------------------
เจ๊ซินโหดอ่า ตบ เผียะ ตบ เผียะ สะจาย555+ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นนั้นแน่
โปรดติดตามตอนต่อปาย(ซึ่งจะลงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้)
ถ้าไม่ถูใจก็ติดชมกันได้น่อ~~~
ความคิดเห็น