คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
มาเฟียเป็นคำที่ทำให้ใครหลายๆหวาดกลัว แต่ในยุคนี้มันไม่ใช่อย่างอดีตต่อไป แต่กลับเป็นบุคคลที่ใครๆก็ว่าเหมือนคนปกติและให้การยอมรับ ถึงจะมีกลุ่มที่ไม่ดีแต่ก็ยังมีกลุ่มที่ค่อยช่วยเหลือกันอยู่ และในวงของมาเฟียตอนนี้อาจจะนำมาซึ่งความรักที่คาดไม่ถึงก็ได้
ภายในห้องของตระกูลเซคุ ได้มีผู้นำรุ่นที่10และรุ่นที่11นั่งกัน รุ่นที่10เป็นผู้ที่ถึงจะแก่แล้วแต่ก็ยังน่านับถืออยู่ กับรุ่นที่11ผู้เป็นลูก มีดวงตาสีเหลืองสดใส ผมดำสนิท
“ท่านพ่อมีเรื่องอะไรให้ผมฟังเหรอ จู่ๆก็เรียกตัวเข้ามาคุยกันแบบนี้”ผมถามกับผู้เป็นบิดาด้วยความสงสัย ที่โดนเรียกตัวมาระหว่างทำงานพิเศษ
“มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่มากหรอก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กซะด้วยสิ”ผู้เป็นพ่อบอกพร้อมบอกซ้ายขวากับพวกลูกน้องที่อยู่ด้วยกัน แต่ก็ทำให้ผมงงๆกับคำพูดของท่านพ่อมาก
“พ่อว่า โคสุเกะไปทำอะไรให้เรียบร้อยก่อนที่พ่อจะโทร.ตามเจ้าดีกว่านะ ”ผู้เป็นพ่อว่าจบก็เดินออกจากห้องไปโดยมาหันกลับมามองผมที่นั่งๆกับเหตุการณ์แบบนี้มาก
“แล้วจะเรียกมาทำไมกันเนี่ย”ผมได้แต่พูดกับตัวเอง แต่ยังไงก็ได้กลับไปทำงานต่อล่ะนะ ว่าก่อนจะเดินไปที่ห้องตัวเองและเริ่มถอนชุดกิโมโนสีเขียนดำออกมาใส่ชุดที่ผมชอบใส่ประจำ ก่อนจะเดินออกจากห้องเดินตามทางไปพบกับลูกน้องมากมายที่มีเยอะพอควรเลย
“ท่านโคสุเกะวันนี้ก็ออกไปทำงานเหรอครับ”ชายในชุดสูทเอ่ยทักกับผมที่เดินเกือบจะพ้นบ้านอยู่และต้องหันกลับไป
“ใช่แล้วล่ะครับ ผมขอตัวไปก่อนนะครับ”ผมบอกกลับไป ก่อนชายในชุดสูทจะก้มหน้าที่บอกว่า เชิญเลยครับ ก่อนที่ผมจะยิ้มกลับไปแล้วเดินออกมาจากบ้านได้ ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปที่ทำงานทันที
“อ้าว! โคสุเกะคุง กลับมาทำต่อได้เหรอ”ผมก้าวเข้าไปในร้านก็ได้ยิเสียงเรียกจากผู้จัดการร้านทักทั้งที
“ใช่แล้วครับ ขอโทษด้วยนะครับที่เป็นแบบนี้”ผมก้มหัวขอโทษกับผู้จัดการร้าน
“บอกแล้วไงไม่ต้องก้มหัวหรอกน่า ก็เป็นถึงผู้นำตระกูลใหญ่เลยนี้นะจะเป็นแบบนี้บ้างก็เรื่องปกติ”ผู้จัดการยิ้มๆให้ผมก่อนจะยื่ดชุดพนักงานเสริฟ์ชายให้ผม งานนี้ผมก็พึ่งมาทำเป็นวันที่2 แต่ผู้จัดการก็ไม่เคยด่าผมเลย โรงเรียนก็อีกแค่สองสามวันหรืออาจจะเร็วกว่านั้นก็จะเปิดแล้วด้วย
“คงแบบนั้นล่ะครับ”ผมยิ้มนิดๆก่อนจะเข้าไปห้องเปลี่ยนชุดและออกมาในเวลาไม่นาน
“โคสุเกะคุง และครั้งนี้โดนเรียกไปเกิดอะไรรึเปล่า”ผู้จัดการทักผมที่เดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อ
“ไม่หรอกครับ ท่านพ่อบอกว่าเดี๋ยวจะเรียกอีกที เล่นทำผมงงเลยล่ะครับ”ที่ผมชอบมาทำงานอาจจะเพราะอยากเจอกับคนที่ไม่ใช่มาเฟียบ้างก็ได้
“แล้วผู้จักการดูอะไรอยู่เหรอครับ”ผมถามกับผู้จัดการที่เหมือนจะนั่งกดดูอะไรซักอย่างมราหน้าจอคอมก่อนทำหน้าเศร้าขึ้นมา
“ดูดวงความรักตามวันที่เกินนะ ฉันเกิดวันที่31 เขาบอกว่าจะเจอเนื้อคู่จะต้องเปลี่ยนตัวเองซะก่อนนะสิ”ผู้จัดการว่าก่อนจะทำหน้าเศร้าๆ
“น่าๆ ผู้จัดการมันอาจจะมีเรื่องดีๆบ้างล่ะครับ”ผมพยายามปลอบใจผู้จัดการซักพักจู่ๆผู้จักการก็ทำสีหน้าจริงจังก่อนจะหันมาถามกับผม
“โคสุเกะคุง เกิดวันไหนเหรอ บอกมาเร็วๆเลยนะ!”ผู้จัดการว่าก่อนจะจับไหล่ผมเขย่าไปมา
“วะ...วันที่ 28 ครับ”ผมพูดตะกุกตะกักเนื่องจากการเขย่าไปมาของผู้จัดการ จากที่ผมบอกไปผู้จัดการก็ปล่อยผมเป็นอิสระ แล้วไปสนใจกับเลื่อนดูที่หน้าจอคอมเหมือนเดิม
“เจอแล้ว!ไหนๆ ดวงของโคสุเกะคุง อือ…กำลังจะเจอเนื้อคู่ในไม่ช้า แบบไม่ทันตั้งตัว ชะ…โชคดีจังเลยโคสุเกะคุง!”ผู้จัดการหันมามองผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มอย่างดีใจเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง ตาเป็นประกายเลย
“งั้นเหรอครับ ถ้าเป็นงั้นได้ก็ดีสิครับ”ผมก็อยากจะเจอเนื้อคู่ล่ะนะ ตั้งแต่เมือก่อนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยเจอคนที่คิดว่าเป็นคนรักเลยนี้สิ
“ต้องเป็นแน่ๆเลยล่ะเว็บนี้ดังมากเลยนะเรื่องความรักนะ”ผู้จัดการทำสีหน้าจริงจังมาก แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรก็มีเสียงหนึ่งดัง
“ขอโทษนะค่ะ ขอเมนูด้วยค่ะ”เด็กสาวสองคนที่นั่งข้างๆกระจกเรียกผมที่คุยกับผู้จัดการอยู่
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ผมเริ่มทำงานก่อนนะครับ”ประโยคแรกผมบอกกับลูกค้าประโยคหลังผมบอกกับผู้จัดการ
“ทำงานดีๆล่ะ”ผู้จัดการบอกก่อนจะเริ่มไปทำงานของตัวเองต่อ
เนื้อคู่เหรอ…จะเป็นคนยังไงนะ
………………………………………………………………………………………………
มันสั้นเพราะมันเป็นบทนำ คู่อื่นๆก็เจอกันในตอนแรกเลยนะ อาจจะงงๆเพราะมันพึ่งเริ่มนะ จะเจออะไรรออยู่ในตอนที่1รอติดตามกันนะ จะพยายามเต็มที่เลย คนอื่นไร้บนกันเลยเซโตะไม่จืดจานแล้ว ในตระกูลมีอาวุทนะ เซคุใช่ปืนเท่านั้น คิริชินใช่ได้เเต่ดาบ ไม่รู้จะมีในเรื่องไหม ตระกูลแบ่งจาก ความเป็นเมะกับเคะจริงๆ คุณตอบถูก ตบมือให้
ความคิดเห็น