ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic kagerou project รักนายไอ้คนแสนดี yaoi

    ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 12 มี.ค. 57


    บทนำ

    <Shintarou>

    ทำไมมันร้อนแบบนี้นะ!!!ผมบ่นกับตัวเองถึงอากาศที่ร้อนมากอย่างกับนรกเลยโลกเรานี้นะ  ผมก็นั่งพิมพ์อะไรไปเรื่อยที่หน้าจอเครื่องคอมพิวเตอร์ตัวเก่ง และจู่ๆก็มีเสียงการเตือนภัยอย่างดัง ที่ฟังก็รู้ว่าใครเรียกน่าเบื่อจริงๆเลย

    มีอะไร เอเนะผมเรียกชื่อของบุคคลที่รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเธอแน่ๆไม่ใช่ใครอื่น

    ทำไมคิดว่าต้องเป็นฉันแน่ๆล่ะค่ะ นายท่านที่หน้าจอคอมของผมปรากฏร่างของเธอขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ

    ไม่มีใครทำได้แบบเธอไงล่ะผมก็พูดประชดแบบขอผ่านไปทีแล้วกัน ร้อนจริงๆ

    นายท่านล่ะก็เธอเหมือนบ่นใส่ผมนิดๆนะแต่จะยังไงก็ช่างเถอะผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

    ปัง  ปัง  ปัง

    มีเสียงดังมาจากหน้าประตูห้องของผม  ตกใจมากถึงกับตกเก้าอี้เลยทีเดี๋ยว เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!

    พี่  พี่ เกิดเรื่องแล้วพี่ออกมาเร็ว !!!ผมได้ยินเสียงโมโมะดังมาจากหน้าประตูด้วยเสียงที่เหมือนกำลังกลัวบ้างสิงบ้างอย่าง ผมก็รีบวิ่งไปดูว่ามันเกิดเรื่องอะไร สิ่งที่ปรากฏขึ้นทางด้านหลังของโมโมะคือไฟที่กำลังเพิ่มมากขึ้น กับภาพน้องที่กำลังกลัวแบบสุดๆอยู่

    “พี่ เกิดไฟไหม้ในบ้านแล้วจะทำยังไงดีล่ะ”ดูท่าแล้วโมโมะจะกลัวสงสัยจะเพราะไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นล่ะมั้ง

    “ไม่เป็นไรโมโมะ เธอรีบออกไปก่อนฉันจะไปเอาโทเนะกับเอเนะมาก่อน”ผมรีบบอกก่อนจะมีเสียงเรียก

    “พี่ ต้องรีบออกมานะ!!!”โมโมะก็รีบไปทันที ส่วนผมก็ต่อสายให้เอเนะมาเข้ามือถือ โทโนะก็เอามาแล้วต้องรีบออกมาแล้ว

     

    หลังจากที่เกิดเหตุไฟไหม้ในการตอนนี้ก็มีคนแจ้งหน่วยดับเพลิงให้แล้วถึงจะไหม้ไม่มากแต่ก็อยู่ไม่ได้แน่ๆเลย

    “นายท่าน  นายท่านค่ะ  แล้วอย่างงี้จะไปอยู่ไหนก่อนล่ะค่ะ”ไม่ต้องถามก็คิดอยู่นี้ไงวันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย

    “เฮ้!!!   พวกเธอเกิดอะไรขึ้นนะ”ผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับพวกคิโคะที่เดินเข้ามาใกล้จะหายไปก็มีคุโระกับโคโนฮะล่ะนะ

    “หะหัวหน้า บ้านพวกเราไฟไหม้นะค่ะ”โมโมะหันไปบอกคิโดะที่เดินจนมาถึงพวกเรา

    “ต้นเหรอรู้รึป่าวว่ามาจากอะไร  แล้วพวกเธอจะไปอยู่ไหนกันล่ะ” คิโดะยิงคำถามใส่เลยนะคิดคิดในใจ

    “ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ  ที่อยู่ก็ยังไม่รู้จะพักที่ไหนเลย”โมโมะเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจนผมต้องเข้าไปปลอบให้เธอเลิกร้องไห้

    “ไม่เป็นไรพวกเธอมาพักที่ฐานลับก่อนก็ได้ พร้อมแล้วค่อยกลับมาได้นะ”คิโดะตอนนี้ในสายตาของพวกเราเหมือนแม่พระมาโปรดเลยล่ะ

    “จะจริงหรือค่ะหัวหน้า!”โมโมะถามขึ้นให้แน่ชัดขึ้น คิโดะไม่ได้พูดอะไรแต่แค่พยักหน้าเท่านั้น

    “ส่วนห้องที่จะให้พักนะ จะใช่แค่2ห้อง เพราะมันมีของแยก”

    2ห้องเนี่ยจะแบ่งเป็นชายห้องหญิงห้องรึป่าวคิโดะ”ผมถามหันไปถามคิโดะ

    “ใช่แล้ว งั้นไปกันเถอะ”คิโดะพูดเสร็จก็เดินนำพวกเราก็เดินตาม ในระหว่างที่เดินมาผมเหมือนเห็นเซโตะมองทางผมด้วยหรือคิดไปเอง ไม่รู้ว่าคุณรู้หรือป่าวว่าที่จริงนะผมชอบเซโตะนะแต่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นครั้งแรกเลยไม่รู้จะทำยังไงดี ปล่อยไปก่อนแล้วกัน

     

     

    ………………………………………………………………………………………………

    หวัดดีจ้าไรต์วายะหรือจะเรียกชื่อเล่นเราที่ชื่อตาลก็ได้ จะพยายามอัพลงนะถ้ามีคนยังสนใจอยู่นะดีใจที่เห็นความสุขของคนอ่านนะ อาจจะแต่งไม่สนุกก็ขอโทษนะอาจจะมีเรทบ้างแต่อย่าเบนกันเลยนะY^Y

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×