ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ++นายจะตามรังควาญฉันไปถึงไหน++
‘ไม่รู้ทำไมเวลาเธอไปร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง’ (เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉัน)
“ฮัลโหล”
“ไง.หวัดดียัยบ๊อง”
“นี่นาย...” นายโรคจิตนั่น รู้เบอฉันได้ไงเนี่ย
“ทำไมดีใจหรอที่ฉันโทรมา”
“นายรู้เบอร์ฉันได้ไงเนี่ย” ฉันถามอย่างร้อนรน
“ฉันเก่งป่ะล่ะ”
“หืม..แล้วนี่นายโทรมาหาฉันทำไมยะ”
“เปล่า..ฉันลองโทรมาดูว่าใช่เบอร์เธอจริง ๆ อ๊ะเปล่า” ดู ๆ ดูทำเสียงเข้า สนุกมากเลยใช่ไหมที่ได้แกล้งฉันเนี่ย
“งั้น..ไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะวางหูแล้วนะ หวัดดี”
ปี๊บ..ฉันตัดสายนายโรคจิตนั่นทิ้งไปแล้ว ฉันปิดเครื่องทันทีเลย เดี๋ยวจะโทรมากวนประสาทฉันอีก โอ๊ย!! ทำไมต้องตามจองร้างจองผลาญฉันด้วยเนี่ย นายนั่นรู้เบอร์ฉันแล้วเขาต้องโทรมาแกล้งฉันบ่อย ๆ แน่เลย เปลี่ยนเบอร์ใหม่ดีไหมนะ ไม่เอาดีกว่า!! เบอร์นี้ฉันใช้มาตั้งนานแล้ว ฉันไม่ยอมทำอะไรบ้า ๆ เพื่อนายโรคจิตนั่นหรอก
วันรุ่งขึ้น......
อ้าว! เพื่อนฉันกับพี่สาวฉันไปไหนแล้วเนี่ย ทำไมถึงไปโรงเรียนไม่รอฉันเลย เดี๋ยวนี้สองคนนี้เป็นอะไรไปนะ ไปไหนมาไหนไม่เคยชวนเลยสักคำ ฉันบ่นระหว่างเดินออกจากห้อง ปิ๊น..ปิ๊นนนนน เสียงใครมาบีบแตรรถแต่เช้าเนี่ย ฉันเดินลงไปดู พอเปิดประตูบ้านออกไป ชะแว้บบบบบบ!! นายโรคจิตนั่นอีกแล้ว ฉันเบื่อจริง ๆ เลย
“นี่นายมาบ้านฉันทำไมแต่เช้า”
“ก็มารับเธอไปโรงเรียนไง”
“มารับฉัน..” ฉันตกใจกับคำพูดของนายนั่น “ฉันไม่ไปกับนายหรอก”
“ทำไมล่ะ เราอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่ ไปด้วยกันไม่เห็นจะเสียหายเลย”
“ไม่เอาล่ะย่ะ เดี๋ยวผู้ชายในโรงเรียนเห็นฉันมากับนายเขาก็ไม่กล้ามาจีบฉันน่ะสิ”
“จีบเธอ ฮะๆๆๆ ตลกเป็นบ้าเลย ผู้ชายคนไหนจะมาสนใจคนอย่างเธอยัยบ๊อง!”
“ทำไมยะ ฉันมันไม่สวยตรงไหน”
“ก็ทุกส่วนเลยล่ะ จะพูดก็พูดเถอะนะ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยล่ะ ฮะๆๆๆ”
“หัวเราะฉันหรอ” ฉันกำหมัดแล้วชกไปที่หน้านายนั่นเต็มแรง
“ฮะๆๆๆ สมน้ำหน้า” ตาฉันบ้างแหละนายโรคจิต
“เธอต่อยฉันหรอ” นายนั่นทำเสียงโมโห
“ถูกต้อง ฉันต่อยนาย อยากโดนอีกมั๊ยล่ะ”
“ขึ้นรถเดี๋ยวนี้” นายนั่นพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่
“ไม่..ฉันจะไปแท็กซี่”
“ฉันบอกให้ขึ้นรถไงเล่า”
“ก็บอกว่าไม่ไง พูดไม่รู้เรื่องรึไง”
“ไม่ขึ้นดี ๆ ใช่ไหม” นายนั่นลากแขนฉันไปที่รถ ฉันรั้งไว้แล้วนะ แต่แรงนายนั่นเยอะเป็นบ้าเลย!! นายนั่นยัดฉันเข้าไปในรถ หืม!! เห็นฉันเป็นตุ๊กตารึไงยะ
ปึงงงงงง!!
“พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบเจ็บตัวรึไง”
“ก็ฉันไม่อยากไปกับนายนี่”
“ทำไม..ฉันมันน่ารังเกียจมากนักรึไง”
“จริง ๆ ก็ไม่หรอก แต่นายน่ะทำตัวน่ารังเกียจมากกว่า”
“เธอนี่ก็แปลกคนมีแต่ผู้หญิงที่อยากจะเข้ามาหาฉัน แต่เธอกลับตีตัวออกห่าง เธอปกติรึเปล่าเนี่ย”
“ฉันน่ะปกติดี แต่ยัยผู้หญิงพวกนั้นของนายน่ะ..บ้า!!!”
“ฉันล่ะเชื่อเธอเลยยย!!”
นายนั่นขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว จะรีบไปตายรึไง ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลยนะตาบ้า แง!! ToT นายรู้ตัวไหมว่านายกำลังทำให้ฉันหัวใจจะวาย
“ฮัลโหล”
“ไง.หวัดดียัยบ๊อง”
“นี่นาย...” นายโรคจิตนั่น รู้เบอฉันได้ไงเนี่ย
“ทำไมดีใจหรอที่ฉันโทรมา”
“นายรู้เบอร์ฉันได้ไงเนี่ย” ฉันถามอย่างร้อนรน
“ฉันเก่งป่ะล่ะ”
“หืม..แล้วนี่นายโทรมาหาฉันทำไมยะ”
“เปล่า..ฉันลองโทรมาดูว่าใช่เบอร์เธอจริง ๆ อ๊ะเปล่า” ดู ๆ ดูทำเสียงเข้า สนุกมากเลยใช่ไหมที่ได้แกล้งฉันเนี่ย
“งั้น..ไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะวางหูแล้วนะ หวัดดี”
ปี๊บ..ฉันตัดสายนายโรคจิตนั่นทิ้งไปแล้ว ฉันปิดเครื่องทันทีเลย เดี๋ยวจะโทรมากวนประสาทฉันอีก โอ๊ย!! ทำไมต้องตามจองร้างจองผลาญฉันด้วยเนี่ย นายนั่นรู้เบอร์ฉันแล้วเขาต้องโทรมาแกล้งฉันบ่อย ๆ แน่เลย เปลี่ยนเบอร์ใหม่ดีไหมนะ ไม่เอาดีกว่า!! เบอร์นี้ฉันใช้มาตั้งนานแล้ว ฉันไม่ยอมทำอะไรบ้า ๆ เพื่อนายโรคจิตนั่นหรอก
วันรุ่งขึ้น......
อ้าว! เพื่อนฉันกับพี่สาวฉันไปไหนแล้วเนี่ย ทำไมถึงไปโรงเรียนไม่รอฉันเลย เดี๋ยวนี้สองคนนี้เป็นอะไรไปนะ ไปไหนมาไหนไม่เคยชวนเลยสักคำ ฉันบ่นระหว่างเดินออกจากห้อง ปิ๊น..ปิ๊นนนนน เสียงใครมาบีบแตรรถแต่เช้าเนี่ย ฉันเดินลงไปดู พอเปิดประตูบ้านออกไป ชะแว้บบบบบบ!! นายโรคจิตนั่นอีกแล้ว ฉันเบื่อจริง ๆ เลย
“นี่นายมาบ้านฉันทำไมแต่เช้า”
“ก็มารับเธอไปโรงเรียนไง”
“มารับฉัน..” ฉันตกใจกับคำพูดของนายนั่น “ฉันไม่ไปกับนายหรอก”
“ทำไมล่ะ เราอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่ ไปด้วยกันไม่เห็นจะเสียหายเลย”
“ไม่เอาล่ะย่ะ เดี๋ยวผู้ชายในโรงเรียนเห็นฉันมากับนายเขาก็ไม่กล้ามาจีบฉันน่ะสิ”
“จีบเธอ ฮะๆๆๆ ตลกเป็นบ้าเลย ผู้ชายคนไหนจะมาสนใจคนอย่างเธอยัยบ๊อง!”
“ทำไมยะ ฉันมันไม่สวยตรงไหน”
“ก็ทุกส่วนเลยล่ะ จะพูดก็พูดเถอะนะ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยล่ะ ฮะๆๆๆ”
“หัวเราะฉันหรอ” ฉันกำหมัดแล้วชกไปที่หน้านายนั่นเต็มแรง
“ฮะๆๆๆ สมน้ำหน้า” ตาฉันบ้างแหละนายโรคจิต
“เธอต่อยฉันหรอ” นายนั่นทำเสียงโมโห
“ถูกต้อง ฉันต่อยนาย อยากโดนอีกมั๊ยล่ะ”
“ขึ้นรถเดี๋ยวนี้” นายนั่นพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่
“ไม่..ฉันจะไปแท็กซี่”
“ฉันบอกให้ขึ้นรถไงเล่า”
“ก็บอกว่าไม่ไง พูดไม่รู้เรื่องรึไง”
“ไม่ขึ้นดี ๆ ใช่ไหม” นายนั่นลากแขนฉันไปที่รถ ฉันรั้งไว้แล้วนะ แต่แรงนายนั่นเยอะเป็นบ้าเลย!! นายนั่นยัดฉันเข้าไปในรถ หืม!! เห็นฉันเป็นตุ๊กตารึไงยะ
ปึงงงงงง!!
“พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบเจ็บตัวรึไง”
“ก็ฉันไม่อยากไปกับนายนี่”
“ทำไม..ฉันมันน่ารังเกียจมากนักรึไง”
“จริง ๆ ก็ไม่หรอก แต่นายน่ะทำตัวน่ารังเกียจมากกว่า”
“เธอนี่ก็แปลกคนมีแต่ผู้หญิงที่อยากจะเข้ามาหาฉัน แต่เธอกลับตีตัวออกห่าง เธอปกติรึเปล่าเนี่ย”
“ฉันน่ะปกติดี แต่ยัยผู้หญิงพวกนั้นของนายน่ะ..บ้า!!!”
“ฉันล่ะเชื่อเธอเลยยย!!”
นายนั่นขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว จะรีบไปตายรึไง ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลยนะตาบ้า แง!! ToT นายรู้ตัวไหมว่านายกำลังทำให้ฉันหัวใจจะวาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น