ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : **ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป**
เติ้ลเอาซาลาเปาใส่กล่องและเดินออกไปจากห้องทำอาหารพร้อมกับครีมและก็แชมป์ พวกนั้นรอพวกเราอยู่ที่ซุ้มหลังอาคารเรียน สงสัยว่าจะเป็นที่ประจำของพวกนั้น ฉันก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากมายเท่าไรหรอก แต่อีกเดี๋ยวฉันก็คงปรับตัวได้เองแหละ
“มาแล้วหรอ ให้พวกเรารอตั้งนานแน่ะ ไหนขอชิมขนมหน่อยสิ” แพรวพูด
“เอาสิ..พวกเราเอามาเผื่อเต็มเลย นี่ของเรียวกับเติ้ลซาลาเปาไส้หมู”
“ส่วนนี่ของครีมกับแชมป์ สาคูไส้หมูเหมือนกัน”
“แหม! ทำเป็นคู่ ๆ เลยนะ”
ชมพู่บ้า ยัยเพื่อนทรยศพูดอะไรออกมาเนี่ย ฉันรู้สึกเขินๆ กับคำพูดของชมพู่ เพราะอะไรนะ หรือว่าเราชอบเติ้ลซะแล้ว ไม่จริงหรอกน่า พวกเรากินขนมกันอย่างเอร็ดอร่อย ครีมกับแชมป์ก็ทำขนมได้อร่อยไม่เบาเหมือนกัน เย็นมากแล้วฉันคงต้องกลับบ้านแล้ว
“เรียวกลับบ้านแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ”
“อ้าว! กลับแล้วหรอ ว๊า..หมดสนุกเลย ไว้เจอกันใหม่นะ” กอล์ฟพูด
“ไอเติ้ล มึงก็ไปส่งเรียวสิวะ จะปล่อยให้ผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวได้ไง”
ฉันรู้สึกว่าเพื่อน ๆ จะยัดเยียดให้เติ้ลกับฉันอยู่ด้วยกันจังเลยนะ หรือว่าพวกนั้นจะอยากให้ฉันกับเติ้ล… ไม่หรอกฉันคิดมากอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก เรียวกลับคนเดียวได้ เติ้ลคงมีธุระไปทำอีกเยอะ อย่าลำบากเลย”
“บ้านเรียวอยู่แถวไหนล่ะ”
“ลาดพร้าวน่ะ”
“อยู่แถวบ้านเติ้ลเลย แล้วอยู่หมู่บ้านไหนหรอ”
“เรียวอยู่อพาทเม้นท์น่ะ แถว ๆ ลาดพร้าวซอย 101”
“อยู่ซอยเดียวกับเติ้ลเลย”
คุยไปคุยมาฉันก็เพิ่งรู้ว่าอพาทเม้นท์ที่ฉันอยู่นั้น เป็นอพาทเม้นท์เดียวกับเติ้ลเลย แปลกแฮะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ฉันอยู่ชั้น 8 ส่วนเติ้ลอยู่ชั้น 12 เราอยู่ห่างกันไม่กี่ชั้นเอง ฉันรู้สึกดีใจนิด ๆ นะ แล้วก็หวังไว้เล็ก ๆ ว่าคงจะได้กลับบ้านกับเติ้ลทุกวัน หลังจากที่เราคุยกัน เราก็กลับบ้านด้วยกัน ฉันขึ้นรถเมล์ไปพร้อม ๆ กับเติ้ล บนรถเมล์ก็มีแต่นักเรียนเต็มไปหมด ฉันรู้สึกรำคาญกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กผู้หญิงกลุ่มนึงบนรถเมล์ พวกนั้นเสียงดังแสบหูฉันมาก และแล้วก็มีผู้หญิงคนนึงในกลุ่มนั้นเดินเข้ามาทักเติ้ล
“อ้าว! เติ้ล กลับบ้านคนเดียวหรอ วันนี้ไม่ได้เอารถมารึไง”
“เปล่า..”
เติ้ลตอบผู้หญิงคนนั้นไปห้วน ๆ ทำเหมือนกับไม่อยากคุยด้วย
“มากับใครเนี่ย เด็กใหม่หรอ”
“เพื่อนของฉัน นี่เธออย่ามาพูดจาหยาบคายแบบนี้กับเพื่อนของฉันได้ไหม”
ว้าว! เติ้ลปกป้องฉันหรือนี่ ฉันใจเต้นไม่น้อยเลยนะ
“แหม! แตะไม่ได้เลยนะ ตั้งแต่เราเลิกกันไป เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยนะ เจนว่าเรามานัดเจอกันหน่อยเป็นไง”
“เรื่องมันจบไปแล้วน่ะเจน เธออย่ามารื้อฟื้นได้ไหม ฉันไม่ชอบ ฉันต้องลงแล้วล่ะ หวังว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกนะ”
ทำไมเติ้ลถึงพูดกับผู้หญิงคนนั้นแบบนั้น เขาเคยเป็นแฟนกันมาก่อนหรอ แต่ก็เหมาะกันดีนะ ผู้หญิงคนนั้นก็น่ารักดีแต่ดูท่าทางจะก๋ากั่นไปหน่อย เติ้ลพูดแบบนั้นออกไปคงทำให้ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์หงุดหงิดน่าดูเลย สงสัยเติ้ลจะไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นเขาถึงเลิกกันไป
“มาแล้วหรอ ให้พวกเรารอตั้งนานแน่ะ ไหนขอชิมขนมหน่อยสิ” แพรวพูด
“เอาสิ..พวกเราเอามาเผื่อเต็มเลย นี่ของเรียวกับเติ้ลซาลาเปาไส้หมู”
“ส่วนนี่ของครีมกับแชมป์ สาคูไส้หมูเหมือนกัน”
“แหม! ทำเป็นคู่ ๆ เลยนะ”
ชมพู่บ้า ยัยเพื่อนทรยศพูดอะไรออกมาเนี่ย ฉันรู้สึกเขินๆ กับคำพูดของชมพู่ เพราะอะไรนะ หรือว่าเราชอบเติ้ลซะแล้ว ไม่จริงหรอกน่า พวกเรากินขนมกันอย่างเอร็ดอร่อย ครีมกับแชมป์ก็ทำขนมได้อร่อยไม่เบาเหมือนกัน เย็นมากแล้วฉันคงต้องกลับบ้านแล้ว
“เรียวกลับบ้านแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ”
“อ้าว! กลับแล้วหรอ ว๊า..หมดสนุกเลย ไว้เจอกันใหม่นะ” กอล์ฟพูด
“ไอเติ้ล มึงก็ไปส่งเรียวสิวะ จะปล่อยให้ผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวได้ไง”
ฉันรู้สึกว่าเพื่อน ๆ จะยัดเยียดให้เติ้ลกับฉันอยู่ด้วยกันจังเลยนะ หรือว่าพวกนั้นจะอยากให้ฉันกับเติ้ล… ไม่หรอกฉันคิดมากอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก เรียวกลับคนเดียวได้ เติ้ลคงมีธุระไปทำอีกเยอะ อย่าลำบากเลย”
“บ้านเรียวอยู่แถวไหนล่ะ”
“ลาดพร้าวน่ะ”
“อยู่แถวบ้านเติ้ลเลย แล้วอยู่หมู่บ้านไหนหรอ”
“เรียวอยู่อพาทเม้นท์น่ะ แถว ๆ ลาดพร้าวซอย 101”
“อยู่ซอยเดียวกับเติ้ลเลย”
คุยไปคุยมาฉันก็เพิ่งรู้ว่าอพาทเม้นท์ที่ฉันอยู่นั้น เป็นอพาทเม้นท์เดียวกับเติ้ลเลย แปลกแฮะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ฉันอยู่ชั้น 8 ส่วนเติ้ลอยู่ชั้น 12 เราอยู่ห่างกันไม่กี่ชั้นเอง ฉันรู้สึกดีใจนิด ๆ นะ แล้วก็หวังไว้เล็ก ๆ ว่าคงจะได้กลับบ้านกับเติ้ลทุกวัน หลังจากที่เราคุยกัน เราก็กลับบ้านด้วยกัน ฉันขึ้นรถเมล์ไปพร้อม ๆ กับเติ้ล บนรถเมล์ก็มีแต่นักเรียนเต็มไปหมด ฉันรู้สึกรำคาญกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กผู้หญิงกลุ่มนึงบนรถเมล์ พวกนั้นเสียงดังแสบหูฉันมาก และแล้วก็มีผู้หญิงคนนึงในกลุ่มนั้นเดินเข้ามาทักเติ้ล
“อ้าว! เติ้ล กลับบ้านคนเดียวหรอ วันนี้ไม่ได้เอารถมารึไง”
“เปล่า..”
เติ้ลตอบผู้หญิงคนนั้นไปห้วน ๆ ทำเหมือนกับไม่อยากคุยด้วย
“มากับใครเนี่ย เด็กใหม่หรอ”
“เพื่อนของฉัน นี่เธออย่ามาพูดจาหยาบคายแบบนี้กับเพื่อนของฉันได้ไหม”
ว้าว! เติ้ลปกป้องฉันหรือนี่ ฉันใจเต้นไม่น้อยเลยนะ
“แหม! แตะไม่ได้เลยนะ ตั้งแต่เราเลิกกันไป เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยนะ เจนว่าเรามานัดเจอกันหน่อยเป็นไง”
“เรื่องมันจบไปแล้วน่ะเจน เธออย่ามารื้อฟื้นได้ไหม ฉันไม่ชอบ ฉันต้องลงแล้วล่ะ หวังว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกนะ”
ทำไมเติ้ลถึงพูดกับผู้หญิงคนนั้นแบบนั้น เขาเคยเป็นแฟนกันมาก่อนหรอ แต่ก็เหมาะกันดีนะ ผู้หญิงคนนั้นก็น่ารักดีแต่ดูท่าทางจะก๋ากั่นไปหน่อย เติ้ลพูดแบบนั้นออกไปคงทำให้ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์หงุดหงิดน่าดูเลย สงสัยเติ้ลจะไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นเขาถึงเลิกกันไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น