ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ~ซาลาเปาสอดไส้รัก~ ^_^
เมื่อเดินไปถึงโรงอาหาร ทุกคนต่างก็แยกไปซื้อข้าวมากินกัน แล้วก็มานั่งรวมตัวกันที่โต๊ะ ๆ นึงตรงกลางของโรงอาหาร วันนี้ฉันกินข้าวผัดรวมมิตร และหน้าตาของมันก็น่ากินมาก
“นี่เรียว..เธอกล้ามากเลยนะ ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นนะ” ครีมพูด
“เรียวไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรแบบนี้กับเรียว ไม่ใช่เรียวเป็นคนไม่ยอมใครนะ แต่เขามาชนเรียวแล้วไม่ขอโทษเรียวเองนี่”
“เรียวทำอย่างนั้นถูกต้องแล้วล่ะ แพรวหมั่นไส้ผู้ชายแบบนั้นมานานแล้วล่ะ ชอบทำหน้าเมินเฉย ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเอาซะเลย คิดว่าตัวเองหล่อแล้วก็ทำเป็นหยิ่ง ไม่รู้ผู้หญิงหน้าโง่พวกนั้นชอบไปได้ยังไง”
“ใช่ ๆ เรียวรู้ไหมพวกไอเติ้ลเคยมีเรื่องกับพวกนั้นด้วยนะ” ชมพู่พูด
“จริงหรอ แล้วมีเรื่องอะไรกันหรอ”
“นี่เดี๋ยว โป้งจะเล่าให้ฟัง คือว่าวันนั้นพวกเราเตะบอลกันอยู่ แล้วพวกมันก็เตะอยู่อีกฝั่งนึง แล้วอยู่ดี ๆ ไอคิวมันก็เตะบอลมาโดนหัวไอเติ้ล ไอคิว..ก็ผู้ชายที่มาชนเรียวเมื่อกี๊นั่นแหละ แล้วมันไม่ยอมขอโทษไอเติ้ลแถมมันยังหัวเราะใส่อีก ไอเติ้ลก็เลยซัดซะ”
“วันนั้นนะเรียวมันมากเลยแหละ แชมป์กับไอกอล์ฟก็เข้าไปรุมกับเพื่อนมันนะ แต่อาจารย์ฝ่ายปกครองมาซะก่อนน่ะ”
“เติ้ลก็กล้าเหมือนกันนะ ดีแล้วล่ะ เรียวรู้สึกว่าเราไม่ควรที่จะไปยอมใครถ้าเราไม่ผิด มันไม่ยุติธรรมเลย มีคนชอบเขาด้วยหรอ”
“ทำไมจะไม่มี แต่นายนี่ก็คบใครไม่ได้นานหรอก ฟันเขาทิ้งไปวัน ๆ ชอบทำให้ผู้หญิงเสียใจ” ครีมพูด
“เราขึ้นห้องกันเถอะ ใกล้จะหมดเวลาพักกลางวันแล้ว” แพรวพูด
ทุกคนลุกขึ้นและก็เดินขึ้นห้องไป ต่างคนต่างก็เดินเข้าห้องของตนเอง อ้อ! ลืมบอกไปเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันทุกคนหรอกนะ ฉันอยู่ห้องเดียวกับเติ้ล แชมป์ ครีม มีครีมที่เป็นผู้หญิงที่อยู่ห้องเดียวกับฉันแค่คนเดียวฉันก็เลยดูสนิทกับครีมมากในบรรดาเพื่อนผู้หญิงของฉันทั้งหมด ฉันเดินเข้าห้องไปและก็เริ่มเรียนคาบที่ 6 คาบนี้เป็นวิชาทำอาหาร
“วันนี้เรียวจะทำอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันแล้วเติ้ลล่ะ”
“เติ้ลว่าเราทำซาลาเปาไส้หมูกันไหม”
“อืม..ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวเรียวเป็นคนปั้นแป้งเองนะ”
ฉันเดินไปหยิบแป้งที่อยู่ในตู้เก็บของ แล้วก็เดินเอามาปั้นที่โต๊ะทำอาหาร วันนี้อาจารย์สั่งทำอาหารที่เคยสอนไปในคาบที่แล้ว แต่ฉันเพิ่งมาเรียนวันนี้เป็นวันแรก ฉันก็พอทำอาหารเป็นบ้างตอนที่เรียนอยู่ที่ญี่ปุ่นมันก็เลยไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรมากนัก ฉันตั้งอกตั้งใจปั้นมัน และฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บมือขึ้นมา ฉันเพิ่งมาสังเกตมือตัวเองว่ามันแดงมาก สงสัยจะเป็นตอนที่ฉันต่อยนายคิวนั่น
“เป็นอะไรหรือเปล่าเรียว”
“เปล่าหรอก เติ้ลทำไส้ซาลาเปาต่อเถอะ”
“เปล่าได้ยังไง มือเรียวแดงไปหมดแล้ว เติ้ลว่าเติ้ลจะพาเรียวไปห้องพยาบาลนะ”
“เรียวไม่เป็นไรจริง ๆ”
“อย่าดื้อสิ เดี๋ยวเติ้ลจะพาเรียวไปห้องพยาบาลเอง”
“แล้วซาลาเปานี่ล่ะ”
“เอาเหอะน่า มีเวลาอีกตั้ง 2 ชั่วโมง ทำทันอยู่แล้วล่ะน่า เราก็เลือกทำเมนูง่าย ๆ ป่ะเดี๋ยวเติ้ลพาไปขออาจารย์”
ทำไมเขาถึงดีกับฉันขนาดนี้นะ ฉันเริ่มรู้สึกอะไรกับเขาดีไหมนะ ไม่สิเขาเป็นเพื่อนของฉันนะ ฉันจะคิดอะไรกับเขาไม่ได้ เติ้ลพาฉันไปที่ห้องพยาบาล อาจารย์ประจำห้องพยาบาลก็ทายาแล้วเอาผ้าก๊อตพันมือให้กับฉัน
“แล้วใครจะปั้นแป้งละเนี่ย อาจารย์พันแผลให้เรียวแบบนี้”
“เดี๋ยวเติ้ลทำเองก็ได้ เรียวก็ผสมไส้หมูแทนเติ้ลแล้วกัน”
“อืม..”
ฉันกับเติ้ลก็เดินขึ้นไปที่ห้องทำอาหาร เติ้ลเป็นคนปั้นแป้งส่วนฉันก็เป็นคนผสมไส้หมู จะอร่อยมั๊ยเนี่ย ไม่ได้ฉันต้องทำให้อร่อย ครีมกับแชมป์เขาทำอะไรกันนะ
“ครีม..ทำอะไรหรอ”
ฉันเดินไปหาครีม ขณะที่ฉันเดินไปเอาส่วนผสม
“อ๋อ..ทำสาคูไส้หมูน่ะ แล้วเรียวล่ะ”
“เรียวกับเติ้ลทำซาลาเปาไส้หมูน่ะ เดี๋ยวเรียวไปทำส่วนผสมก่อนนะ แล้วเรามาแลกกันชิมนะ”
“อืม..เฮ้ย! เรียวมือไปโดนอะไรมาน่ะ”
“นั่นสิ..แชมป์ว่าสงสัยตอนที่เรียวไปต่อยไอคิวแน่เลย แชมป์สังเกตนะเรียวต่อยมันซะเต็มแรงเลย”
“อืม..ไม่เป็นอะไรมากหรอก เดี๋ยวเราทำไปเผื่อพวกนั้นด้วยนะ”
“อืม..ได้”
ฉันเดินไปตรงโต๊ะทำอาหารของฉันแล้วก็เร่งผสมเครื่องให้เสร็จเร็ว ๆ เพื่อที่เวลาอบจะได้ทันเวลาเลิกเรียนพอดี สักพักซาลาเปาของฉันที่ฉันทำกับเติ้ลก็เสร็จก่อนเวลาซะอีก ฉันแบ่งไปส่งอาจารย์ 3 ชิ้น ส่วนที่เหลือก็เอาไปเผื่อพวกนั้น
“จะอร่อยมั๊ยนะ”
“แหม! เติ้ล ต้องอร่อยสิ เรียวเป็นคนผสมซะอย่าง ไม่อร่อยได้ไง”
“เติ้ลว่า เราเอาใส่กล่องแล้วเอาไปให้พวกนั้นชิมดีกว่าเนาะ”
“อืม..”
“นี่เรียว..เธอกล้ามากเลยนะ ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นนะ” ครีมพูด
“เรียวไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรแบบนี้กับเรียว ไม่ใช่เรียวเป็นคนไม่ยอมใครนะ แต่เขามาชนเรียวแล้วไม่ขอโทษเรียวเองนี่”
“เรียวทำอย่างนั้นถูกต้องแล้วล่ะ แพรวหมั่นไส้ผู้ชายแบบนั้นมานานแล้วล่ะ ชอบทำหน้าเมินเฉย ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเอาซะเลย คิดว่าตัวเองหล่อแล้วก็ทำเป็นหยิ่ง ไม่รู้ผู้หญิงหน้าโง่พวกนั้นชอบไปได้ยังไง”
“ใช่ ๆ เรียวรู้ไหมพวกไอเติ้ลเคยมีเรื่องกับพวกนั้นด้วยนะ” ชมพู่พูด
“จริงหรอ แล้วมีเรื่องอะไรกันหรอ”
“นี่เดี๋ยว โป้งจะเล่าให้ฟัง คือว่าวันนั้นพวกเราเตะบอลกันอยู่ แล้วพวกมันก็เตะอยู่อีกฝั่งนึง แล้วอยู่ดี ๆ ไอคิวมันก็เตะบอลมาโดนหัวไอเติ้ล ไอคิว..ก็ผู้ชายที่มาชนเรียวเมื่อกี๊นั่นแหละ แล้วมันไม่ยอมขอโทษไอเติ้ลแถมมันยังหัวเราะใส่อีก ไอเติ้ลก็เลยซัดซะ”
“วันนั้นนะเรียวมันมากเลยแหละ แชมป์กับไอกอล์ฟก็เข้าไปรุมกับเพื่อนมันนะ แต่อาจารย์ฝ่ายปกครองมาซะก่อนน่ะ”
“เติ้ลก็กล้าเหมือนกันนะ ดีแล้วล่ะ เรียวรู้สึกว่าเราไม่ควรที่จะไปยอมใครถ้าเราไม่ผิด มันไม่ยุติธรรมเลย มีคนชอบเขาด้วยหรอ”
“ทำไมจะไม่มี แต่นายนี่ก็คบใครไม่ได้นานหรอก ฟันเขาทิ้งไปวัน ๆ ชอบทำให้ผู้หญิงเสียใจ” ครีมพูด
“เราขึ้นห้องกันเถอะ ใกล้จะหมดเวลาพักกลางวันแล้ว” แพรวพูด
ทุกคนลุกขึ้นและก็เดินขึ้นห้องไป ต่างคนต่างก็เดินเข้าห้องของตนเอง อ้อ! ลืมบอกไปเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันทุกคนหรอกนะ ฉันอยู่ห้องเดียวกับเติ้ล แชมป์ ครีม มีครีมที่เป็นผู้หญิงที่อยู่ห้องเดียวกับฉันแค่คนเดียวฉันก็เลยดูสนิทกับครีมมากในบรรดาเพื่อนผู้หญิงของฉันทั้งหมด ฉันเดินเข้าห้องไปและก็เริ่มเรียนคาบที่ 6 คาบนี้เป็นวิชาทำอาหาร
“วันนี้เรียวจะทำอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันแล้วเติ้ลล่ะ”
“เติ้ลว่าเราทำซาลาเปาไส้หมูกันไหม”
“อืม..ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวเรียวเป็นคนปั้นแป้งเองนะ”
ฉันเดินไปหยิบแป้งที่อยู่ในตู้เก็บของ แล้วก็เดินเอามาปั้นที่โต๊ะทำอาหาร วันนี้อาจารย์สั่งทำอาหารที่เคยสอนไปในคาบที่แล้ว แต่ฉันเพิ่งมาเรียนวันนี้เป็นวันแรก ฉันก็พอทำอาหารเป็นบ้างตอนที่เรียนอยู่ที่ญี่ปุ่นมันก็เลยไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรมากนัก ฉันตั้งอกตั้งใจปั้นมัน และฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บมือขึ้นมา ฉันเพิ่งมาสังเกตมือตัวเองว่ามันแดงมาก สงสัยจะเป็นตอนที่ฉันต่อยนายคิวนั่น
“เป็นอะไรหรือเปล่าเรียว”
“เปล่าหรอก เติ้ลทำไส้ซาลาเปาต่อเถอะ”
“เปล่าได้ยังไง มือเรียวแดงไปหมดแล้ว เติ้ลว่าเติ้ลจะพาเรียวไปห้องพยาบาลนะ”
“เรียวไม่เป็นไรจริง ๆ”
“อย่าดื้อสิ เดี๋ยวเติ้ลจะพาเรียวไปห้องพยาบาลเอง”
“แล้วซาลาเปานี่ล่ะ”
“เอาเหอะน่า มีเวลาอีกตั้ง 2 ชั่วโมง ทำทันอยู่แล้วล่ะน่า เราก็เลือกทำเมนูง่าย ๆ ป่ะเดี๋ยวเติ้ลพาไปขออาจารย์”
ทำไมเขาถึงดีกับฉันขนาดนี้นะ ฉันเริ่มรู้สึกอะไรกับเขาดีไหมนะ ไม่สิเขาเป็นเพื่อนของฉันนะ ฉันจะคิดอะไรกับเขาไม่ได้ เติ้ลพาฉันไปที่ห้องพยาบาล อาจารย์ประจำห้องพยาบาลก็ทายาแล้วเอาผ้าก๊อตพันมือให้กับฉัน
“แล้วใครจะปั้นแป้งละเนี่ย อาจารย์พันแผลให้เรียวแบบนี้”
“เดี๋ยวเติ้ลทำเองก็ได้ เรียวก็ผสมไส้หมูแทนเติ้ลแล้วกัน”
“อืม..”
ฉันกับเติ้ลก็เดินขึ้นไปที่ห้องทำอาหาร เติ้ลเป็นคนปั้นแป้งส่วนฉันก็เป็นคนผสมไส้หมู จะอร่อยมั๊ยเนี่ย ไม่ได้ฉันต้องทำให้อร่อย ครีมกับแชมป์เขาทำอะไรกันนะ
“ครีม..ทำอะไรหรอ”
ฉันเดินไปหาครีม ขณะที่ฉันเดินไปเอาส่วนผสม
“อ๋อ..ทำสาคูไส้หมูน่ะ แล้วเรียวล่ะ”
“เรียวกับเติ้ลทำซาลาเปาไส้หมูน่ะ เดี๋ยวเรียวไปทำส่วนผสมก่อนนะ แล้วเรามาแลกกันชิมนะ”
“อืม..เฮ้ย! เรียวมือไปโดนอะไรมาน่ะ”
“นั่นสิ..แชมป์ว่าสงสัยตอนที่เรียวไปต่อยไอคิวแน่เลย แชมป์สังเกตนะเรียวต่อยมันซะเต็มแรงเลย”
“อืม..ไม่เป็นอะไรมากหรอก เดี๋ยวเราทำไปเผื่อพวกนั้นด้วยนะ”
“อืม..ได้”
ฉันเดินไปตรงโต๊ะทำอาหารของฉันแล้วก็เร่งผสมเครื่องให้เสร็จเร็ว ๆ เพื่อที่เวลาอบจะได้ทันเวลาเลิกเรียนพอดี สักพักซาลาเปาของฉันที่ฉันทำกับเติ้ลก็เสร็จก่อนเวลาซะอีก ฉันแบ่งไปส่งอาจารย์ 3 ชิ้น ส่วนที่เหลือก็เอาไปเผื่อพวกนั้น
“จะอร่อยมั๊ยนะ”
“แหม! เติ้ล ต้องอร่อยสิ เรียวเป็นคนผสมซะอย่าง ไม่อร่อยได้ไง”
“เติ้ลว่า เราเอาใส่กล่องแล้วเอาไปให้พวกนั้นชิมดีกว่าเนาะ”
“อืม..”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น