~ยัยเซี้ยวสุดซ่า~ปิ๊งรัก~นายบ้าสุดแสบ~

ลำดับตอนที่ #12 : ฉัน สน ใจ เธอ ^-^

         “นี่นายจะทำอะไรของนายเนี่ย”

        

         “ฉันจะไปต่อยมัน”

        

         “นายมีสิทธิ์อะไรไปทำแบบนั้นก็รุ่นพี่เขา เขาเป็นพี่นายนะ”

        

         “แล้วไงล่ะ รุ่นพี่ก็รุ่นพี่สิ ฉันไม่เห็นจะสน” นายนั่นทำหน้าไม่สนใจอะไร

        

         “นายทำแบบนี้เพื่ออะไร”

        

         “เพื่อเธอ”

        

         “นายว่าไงนะ!!” ฉันงงมาก

        

         “ก็ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเธอ”

        

         “ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนายเลย ใครจะมายุ่งกับฉันมันก็เรื่องของฉัน นายไม่มีสิทธิ์”

        

         “งั้น! ฉันจะทำให้ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอดีมั๊ย อ้อ! ใช่สิ ตอนที่ฉันขับรถเฉี่ยวเธอ ฉันยังไม่ได้ชดใช้ค่าเสียหายให้เธอเลยนี่” นายนั่นทำท่าแปลก ๆ ฉันชักจะกลัวเขาแล้วสิ ทำไงดีล่ะ!! ตรงนี้ก็ไม่มีคนซะด้วย

        

         “นายไม่ต้องชดใช้อะไรทั้งนั้น ฉันไม่ถือ” ฉันค่อย ๆ เดินถอยหลังกลับ

        

         “จะไปไหน” นายนั่นดึงแขนฉันไว้ “เธอไม่ถือแต่ฉันถือนะ ฉันเป็นคนมีความรับผิดชอบ ทำผิดกับใครก็ต้องชดใช้ มานี่!!”

        

         “ว๊าย!!”

        

          เขาดึงฉันเข้าไปใกล้ แล้วประทับรอยตรงที่เนินหน้าอกของฉัน ฉันอยากจะร้องไห้T_T ไม่ต้องอยากหรอก น้ำตาฉันไหลออกมาแล้ว ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธอย่างนั้นหรอ แล้วนายบ้านั่นก็เอาหน้าขึ้นมาประทับกับริมฝีปากของฉัน ถึงฉันจะขัดขืนยังไงก็ไม่เป็นผล แรงนายนี่เยอะชะมัด!! จะร้องให้คนช่วยก็ไม่ได้เพราะตรงนี้ไม่มีใคร เหมือนนายนั่นจะเห็นฉันร้องไห้เขาเลยหยุด

        

         “ฉัน..ฉันขอโทษ” นายนั่นหน้าเสียทันทีเมื่อเห็นฉันร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง

        

        “ไม่ต้องมาขอโทษ ทำอะไรไม่คิด นายมันเห็นแก่ตัวที่สุด!!” ฉันตะโกนใส่หน้านายนั่น ฉันไม่ได้ดั ด จ ริ ต อะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าฉันตกใจเท่านั้นเอง

        

         “ฉันแค่โมโหเธอ”

        

         “โมโห..นายมาโมโหฉันเรื่องอะไร ฉันไปทำอะไรให้นาย”

        

         “ก็..” นายนั่นเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ยอมพูด

        

         “ก็อะไร นายมีเหตุผลอะไรของนาย นายบอกฉันมาสิ” ฉันกระชากคอเสื้อเขา

        

         “ฉันไม่อยากเห็นใครมาชอบเธอ และเห็นเธอไปชอบใคร”

        

         “ทำไม แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย ฉันจะไปชอบใครแล้วนายยุ่งอะไรด้วย”

        

         “ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ฉันสนใจเธอ”

        

         “สนใจฉัน เฮอะ!” ฉันเมินหน้าหนี “ฉันก็เป็นได้แค่ของเล่นของนายเท่านั้นแหละ  พอนายสนุกจนสมใจแล้ว นายก็จะทิ้งฉัน คนอย่างนายเนี่ยนะจะมาสนใจฉัน นายเป็นถึงดาราดัง มีผู้หญิงมากมายที่พร้อมจะมาเป็นแฟนของนาย แล้วท่าทางนายก็เจ้าชู้ไม่ใช่เล่น ฉันคงไม่บ้าคิดคล้อยตามไปกับนายหรอก เสียใจด้วยนะ”

        

         “เธอคิดแบบนั้นหรอ”

        

         “ใช่..นายพูดถูกแล้วล่ะ”

        

         “งั้นก็แล้วแต่เธอ” นายนั่นเดินหนีไปเหมือนกับว่าไม่พอใจอะไรสักอย่าง ทำไมหรอ ฉันพูดผิดตรงไหนรึเปล่า มันก็จริงนี่! ฉันก้มลงไปดูที่เนินอกของฉัน มีรอยช้ำที่นายนั่นทำไว้ประทับอยู่ โอ๊ย! ตายแล้ว มันจะจางตอนไหนล่ะเนี่ย ฉันเดินกลับไปที่ห้อง แต่..นายนั่นก็ไม่อยู่ เขาไปไหนของเขากันนะ แล้วฉันจะเป็นห่วงเขาทำไมล่ะเนี่ย! ฉันว่าฉันตั้งใจเรียนจะดีกว่า

        

          “ยัยเพียวแกไปไหนมา”

        

          “อ๋อ! ฉันก็ไปตามนายนั่นนั่นแหละ ฉันไม่อยากให้เขากับรุ่นพี่ประธานต้องมีเรื่องกัน”

        

         “ฉันว่าอาร์ตชอบเธอ”

        

         “แกจะบ้ารึไง นายนั่นไม่มีวันชอบคนอย่างฉันหรอก”

        

         “แกก็ต้องพิสูจน์”

        

         “เพื่อ..”

        

         “เพื่อให้เขารู้ว่าแกก็สวยพอที่จะเป็นแฟนเขาได้”

        

         “แล้วไง”

        

        “แกนี่บื้อชะมัด!!” ยัยผักบุ้งตบหัวฉันเบา ๆ และหันกลับไปเรียนต่อ มันทำหน้าเซ็งมากเลย ทำไมยะ! ฉันไม่เห็นจำเป็นต้องไปพิสูจน์อะไรนั่นเลย ไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ ฉันไม่เห็นจะสน!