~ยัยเซี้ยวสุดซ่า~ปิ๊งรัก~นายบ้าสุดแสบ~

ลำดับตอนที่ #11 : นายเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย -_-^ (-_-!)

         ฉันเปิดประตูห้องเรียนเข้าไป ทุกคนหันมามองฉันกันหมด เหยย!! อะไรกันเนี่ย ฉันชักจะกลัวแล้วล่ะสิ ทำไงดีล่ะเนี่ย!! ดูสายตาพวกยัยบอลลูนมองฉันสิ โดยเฉพาะยัยบอลลูนนะเหมือนกับว่ายัยนี่มีอะไรจะบอกฉันอย่างนั้นแหละ ฉันรู้สึกอย่างนั้น ไม่เอาดีกว่าอย่าคิดมากไปเลย ฉันไปหายัยผักบุ้งเพื่อนรักฉันดีกว่า

        

         “ยัยเพียวแกอธิบายให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่างละเอียด ขอย้ำ!! อย่างละเอียด” ยัยผักบุ้งเพื่อนฉันทำหน้าจริงจัง

        

         “นี่เพื่อนเธอหรอ” นายนั่นถาม

        

         “ใช่..เพื่อนรักฉัน ^-^ ชื่อผักบุ้ง”

        

         “ยินดีที่ได้รู้จักนะ..ผักบุ้ง”

        

         “อืม..ฉันก็ดีใจเหมือนกันนะที่ได้รู้จักคนอย่างเธอ ^-^” ยัยผักบุ้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใหญ่เลย

        

         “นายไปนั่งตรงนั้นเลยป่ะ ฉันจะคุยกับเพื่อนของฉัน” ฉันชี้ไปตรงโต๊ะทางฝั่งริมหน้าต่าง

        

         “ไม่เอาอ่ะ ฉันจะนั่งใกล้เธอ”

        

         “ตรงนี้มันมีคนนั่งแล้ว นายต้องไปนั่งตรงนั้น”

        

         “เฮ้! ใครนั่งตรงนี้วะ” นายบ้านั่นตะโกน อีตาบ้าเอ๊ย! ซ่าจริง ๆ เลย

        

         “ผะ..ผะ..ผมเองครับ” โถ! น่าสงสารเธอจังเลย นายหมูน้อย (คือตัวนายคนนั้นน่ะ อ้วนนนนน แต่ก็น่ารักดีนะ เหมือนตุ๊กตาหมูตอนเลยล่ะ ฮิ ๆๆ)

        

         “ถ้านายจะย้ายที่ไปนั่งตรงโน้น” นายบ้านั่นชี้ไปตรงโต๊ะริมหน้าต่าง “นายจะมีปัญหามั๊ย”

        

          “มะ..มะ..ไม่มีครับ ผมจะย้ายให้เดี๋ยวนี้ล่ะครับ” นายหมูน้อยของฉันกลัวนายโรคจิตนั่นจนตัวสั่นเลย มีอะไรให้กลัวนักหนานะ เขารีบเก็บของ ๆ เขาและก็ย้ายที่ไปภายในเวลาไม่ถึง 1 นาที

        

         “เห็นมั๊ย..ฉันบอกแล้วว่าอยากนั่งใกล้เธอ”

        

         “ทำไมนายถึงทำกับเพื่อนร่วมห้องของฉันแบบนี้ -_-^ เขาก็เป็นคนเหมือนกันนะ”

        

         “ก็ทำไมล่ะ ฉันอยากนั่งใกล้เธอนี่”

        

         บ้าชะมัด!! นายนี่มันหน้าด้านที่สุดในโลกกกกเลย

        

         “ว่าไงยัยเพียว แกพร้อมจะเล่าให้ฉันฟังรึยัง”

        

         “อืม..”

        

         ฉันบรรจงตั้งใจเล่าให้ยัยผักบุ้งฟัง และแล้วมันก็รู้จนได้ว่าที่ฉันสาธุคราวนั้นน่ะเรื่องอะไร ยัยผักบุ้งตั้งใจฟังฉันอย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะ ทำยังกะเรียนหนังสือแน่ะ! ถ้าเวลาเรียนแกตั้งใจฟังแบบนี้นะ มีหวังแกได้เกรดเอแน่ฉันรับรอง

        

         “เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”

        

         “จริงหรอวะ ^o^ แกนี่โชคดีเป็นบ้าเลยว่ะ” ยัยผักบุ้งทำหน้าตื่นเต้นอีกแล้ว

        

         “โชคดีกับผีล่ะสิ ฉันว่าฉันโชคร้ายมากกว่าอีก”

        

         “นี่แกรู้ไหม พี่ประธานโรงเรียนเขาก็ชอบแก”

        

         “จริงหรอ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

        

         “ก็จริงน่ะสิ แกนี่มันโชคดีจริง ๆ เลย”

        

         พี่ประธานของโรงเรียนก็เป็นหนุ่มฮอตในโรงเรียนนี้เหมือนกันนะ มีสาว ๆ หลายคนเลยล่ะที่หลงใหลคลั่งไคล้ในตัวเขามาก มีแต่คนอยากจะเป็นแฟนกับเขาทั้งนั้น (จริง ๆ ฉันก็ไม่รู้หรอก แฮ่!! ยัยผักบุ้งเล่าให้ฉันฟังอีกทีน่ะ)

        

         “เมื่อกี๊เธอว่าอะไรนะ!!” ฉันกับยัยผักบุ้งตกใจกับเสียงของนายนั่นมาก จะตะโกนทำไมนะ ฉันนี่เกลียดเสียงตะโกนเสียงกรี๊ดมากที่สุดเลย ได้ยินทีไรแล้วแสบหูชะมัด!!

        

         “เมื่อกี๊..เมื่อกี๊ไหน” ยัยผักบุ้งถามด้วยเสียงกลัว ๆ นายนั่นท่าทางโมโหมาก

        

         “ก็เมื่อกี๊ที่เธอบอกว่าใครที่ชอบยัยนี่นะ”

        

         “อ๋อ! รุ่นพี่ประธานของโรงเรียนนี้น่ะ ^_^” ยัยผักบุ้งยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

        

         “มันเป็นใคร!!”

         “นี่นาย..นายจะตะคอกใส่เพื่อนฉันทำไมเนี่ย -_-^ แล้วนายมายุ่งอะไรเรื่องนี้ด้วย ฮะ!!”

        

         “เธอไม่เกี่ยว ฉันกำลังพูดกับเพื่อนเธออยู่ ว่าไงไอผู้ชายคนนั้นมันชื่ออะไร อยู่ห้องไหน”

        

         “เขาชื่อพี่เอสน่ะ อยู่ชั้น 5-3 เธอถามทำไมหรอ”

        

         “รอฉันตรงนี้แป๊บนะ” นายนั่นพูดเสร็จก็เดินออกไปจากห้องอย่างพรวดพราดทันที เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย ท่าจะเพี้ยนแฮะ!! ฉันไม่รอช้า จะอยู่ทำไมล่ะ ต้องตามไปถามให้รู้เรื่อง และแล้วฉันก็จับเขาได้ทัน