~ยัยเซี้ยวสุดซ่า~ปิ๊งรัก~นายบ้าสุดแสบ~

ลำดับตอนที่ #10 : ~~Superstar In The Highschool~~

        ทันทีที่รถของนายโรคจิตเข้าไปในโรงเรียน ฉันมองผ่านกระจกเห็นคนมองมากมายอย่างเห็นได้ชัด แต่คนข้างนอกคงไม่เห็นฉันหรอก นั่น!! ยัยผักบุ้งนี่นา มันยืนอยู่กับใครกันนะ อ๋อ!! รู้แล้ว พี่ประธานคนนั้นนี่เอง สงสัยจะคุยเรื่องงานกันอยู่ พอนายโรคจิตนี่เปิดประตูออกเท่านั้นแหละ ไม่รู้เสียงนกเสียงกามาจากที่ไหน แหกปากเสียงดังลั่นเลย

        

         ‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด  นั่นมันอาร์ตวง Class นี่นา หล่อเป็นบ้าเลยว่ะ!!’

        

         แต่พอฉันเปิดประตูออกไป สายตาที่ทุกคนมองนายนั่นอยู่ก็หันมามองฉันกันหมดโดยทันที ฉันจะโดนรุมมั๊ยเนี่ย กลัวจัง!!

        

         “ยัยเพียววว” ผักบุ้งวิ่งมาทางฉัน

        

         “อะไรของแก ผักบุ้ง แหกปากทำไม ฉันแสบหู”

        

         “แกรู้จักอาร์ตด้วยหรอ” ยัยผักบุ้งกระซิบที่ข้างหูฉัน

        

         “บ้า!! ฉันไปรู้จักนายนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน นายนี่ลักพาตัวฉันมา” ฉันพูดพลางมองไปที่นายโรคจิตนั่น

        

         “เธอว่าใครลักพาตัว พูดให้มันดี ๆ หน่อยนะ”

        

         “ก็นายนั่นแหละ นายลักพาตัวฉัน”

        

         “บ้าไปกันใหญ่แล้ว มานี่เลย” นายโรคจิตลากฉันไปจากตรงที่ฉันยืนอยู่ จะพาฉันไปไหนเนี่ย ฉันสังเกตได้เลยว่ามีผู้หญิงหลายคนที่มองฉันด้วยสายตาที่อิจฉา ฉันจะดีใจหรือเสียใจดีนะที่รู้จักนายนี่

        

         “หยุด ๆๆ หยุดได้แล้ว นายจะลากฉันไปไหนอีก” ฉันรั้งตัวฉันไว้

        

         “ก็พาออกมาจากตรงนั้นน่ะสิ คนเยอะจะตาย ฉันเบื่ออ!!”

        

         “เบื่อ” ฉันสงสัยที่นายนี่พูดซะแล้วซิ “นายยังไม่ชินอีกหรอ ไหนบอกว่านายอยู่โรงเรียนนี้ไง”

        

         “ฉันเปล่าสักหน่อย เธอได้ยินมาจากไหน”

        

         “ก็จากปากของนายนั่นแหละ นายเพิ่งจะบอกฉันเมื่อวานนี้เองนะว่านายอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน”

        

         “ว๊า!! ฉันลืมสนิทเลย หลุดจนได้” นายโรคจิตนั่นทำหน้าเซ็งสุด ๆ

        

         “หลุดอะไรของนาย นี่นายโกหกฉันรึไง”

        

         “อืม..ก็ใช่อ่ะนะ”

        

         “งั้นก็แสดงว่านายไม่เคยเรียนอยู่ที่นี่งั้นน่ะสิ”

        

         “อืม..” นายนั่นทำหน้าตาเฉย

        

         “นายนี่มันจริง ๆ เลย แล้วนายย้ายมาอยู่ที่นี่ทำไม เกะกาลูกตาฉันเป็นบ้าเลย”

        

         “ก็จะได้อยู่กับเธอไงเล่า ยัยบ๊อง”

        

         “โอ๊ย!! ฉันจะบ้าตาย”

        

         “อะไรของเธอ นี่เธอไม่ประทับใจในตัวฉันเลยรึยังไง”

        

         “ประทับใจตายล่ะ” ฉันบ่นพึมพำ

        

         “เธอว่าอะไรนะ”

        

         “เปล๊า..” ขืนฉันบอกไปมีหวังได้ทะเลาะกันตาย “นายต้องการอะไรจากฉัน”

        

         “ใคร..ฉันต้องอะไรอะไรจากใคร” นายนั่นทำหน้างง

        

         “ก็นายนั่นแหละ นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ทำไมต้องคอยตามฉันด้วย”

        

         “ไม่รู้สิ! ฟ้าส่งมามั้ง -_-”

        

         แหวะ!! ฉันจะอ้วก นี่มันอะไรเนี่ยฉันไม่เข้าใจจริง ๆ เลย ทำไมนายต้องตามฉันมาด้วยนะ หรือว่า..เขาจะแอบชอบเรา ^_^ บ้าไปแล้ว!! ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายแบบนั้นเด็ดขาด

        

         “นี่เธอจะปล่อยให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ทั้งวันเลยรึไง”

        

         “แล้วนายอยู่ห้องไหนล่ะ นายก็ขึ้นไปเรียนที่ห้องของนายสิ”

        

         “ฉันอยู่ห้องเดียวกับเธอ” นายนั่นทำสีหน้าเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

        

         “ว่าไงนะ!!” ฉันทำเสียงตกใจ “นี่นายอยู่ห้องเดียวกับฉันได้ไง”

        

         “ก็ตอนที่ฉันให้ผู้จัดการมาสมัคร ฉันบอกเขาว่าให้ย้ายฉันไปอยู่ห้องเรียนเดียวกับเธอ”

        

         ตาย..ตาย..ตาย ฉันจะบ้าตาย!! นี่มันนรกชัด ๆ เลย T_T ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย นายนี่บ้าชะมัดเลย ฉันชักจะอึดอัดแล้วสิ

        

         “ไปสิ..ขึ้นไปเรียนกัน”

        

         “กับนายเนี่ยนะ!!..”

        

         “ก็ใช่น่ะสิ ฉันบอกเธอแล้วว่ายังไงเราก็ต้องได้เจอกันอีกยาวนาน ฉันว่าเธอโชคดีนะ”

        

         “เชอะ!! โชคร้ายน่ะสิไม่ว่า” ฉันเมินหน้าหนีใส่นายโรคจิตนั่น

        

         “ไปสักทีซิ ฉันเมื่อยจะตายอยู่แล้ว”

        

         “เออ ๆ แล้วนี่ถ้านายอยู่กับฉันแล้วแฟนคลับนายจะไม่มารุมตื้บฉันหรอเนี่ย”

        

         “ไม่หรอก แต่ถ้าถึงเวลานั้นฉันจะช่วยเธอเอง”

        

         นายโรคจิตนั่นเดินนำหน้าฉันไป นายนี่นี่ยังไง!! พิลึกคน รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ต้องมีคนคอยจ้องมอง แต่ก็ยังจะทำ นี่นายอยากให้ฉันตายในโรงเรียนหรือยังไงกันเล่า!!