ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~Oh..My Friends~
“เรียว..ตื่นหรือยังลูก”
“ตื่นแล้วค่ะแม่ รอแป๊บนึงนะคะ”
แกร๊ก เสียงเปิดประตูดังขึ้น
“แต่งตัวเสร็จยังลูก วันนี้เดี๋ยวพ่อจะไปส่งนะลูก”
“รู้แล้วค่ะ..แม่ พ่อมาบอกเรียวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“งั้นก็ไปเถอะ พ่อรอลูกอยู่ข้างล่างแล้ว”
ฉันชื่อ เรียว ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านหลังนี้ ฉันก็มีพี่สาวนะ แต่ว่าพี่สาวฉันอยู่ไกลมาก พี่สาวฉันไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ฉันกับเขาสนิทกันมาก เรารักกันมาก ฉันเดินตามแม่ฉันลงไปหาพ่อข้างล่าง
“เสร็จแล้วหรอลูก”
“ค่ะพ่อ..เรียวแต่งตัวเสร็จแล้ว ไปกันเถอะค่ะ”
“ขับรถดี ๆ นะคุณ”
ฉันเดินออกไปจากห้องพร้อมพ่อของฉัน บ้านของฉันเป็นอพาทเม้นท์อยู่แถวย่านลาดพร้าว ฉันเดินไปที่ลาดจอดรถและไปที่รถของพ่อฉัน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ฉันย้ายบ้านตามพ่อของฉันมาเรียนที่เมืองไทย โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ชุดนักเรียนก็น่ารักถูกใจฉันมาก แต่ฉันไม่ได้เป็นคนแต่งตัวอะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าชุดนักเรียนของฉันคล้ายกับชุดนักเรียนที่ญี่ปุ่นแค่นั้นเอง
พ่อของฉันทำงานเกี่ยวกับการประสานงานกับต่างประเทศ พ่อก็เลยต้องย้ายที่ทำงานบ่อย ๆ ฉันก็เลยต้องย้ายที่เรียนบ่อยด้วย แต่รู้สึกว่าที่นี่คงเป็นที่สุดท้ายแล้วล่ะมั้งที่พ่อฉันต้องย้ายที่ทำงาน ฉันเป็นคนไทยนะ ฉันเกิดที่เมืองไทย แต่พ่อของฉันเป็นคนญี่ปุ่น แม่ของฉันเป็นคนไทย ฉันเลยได้เชื้อญี่ปุ่นมาครึ่งนึง พอถึงโรงเรียนฉันก็รู้สึกว่าโรงเรียนนี้ใหญ่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก มีแต่เด็กนักเรียนหน้าตาน่ารัก ๆ ทั้งนั้นลย ฉันเดินลงจากรถและเดินเข้าไปในโรงเรียน สายตาที่ทุกคนมองฉันนั้นมันแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ สงสัยเพราะพวกนั้นคงคิดว่าไม่เคยเห็นหน้าฉันก็เป็นได้ ฉันเดินขึ้นห้องไป ห้องของฉันมีคนอยู่มากมายทั้งผู้หญิงและผู้ชายคละกันไป และพอฉันเปิดประตูออก ก็มีผู้ชายคนนึงมาชนฉัน
“โอ๊ย..นี่นายทำอะไรของนายเนี่ย”
“ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ทันได้เห็นน่ะ เธอเป็นอะไรมากมั๊ย”
“ไม่เป็นไรหรอก ทีหลังก็ดู ๆ หน่อยแล้วกัน”
“ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยนี่ เธอเป็นเด็กใหม่หรอ”
“อืม..ใช่”
“แล้วนี่เธอมีที่นั่งมั๊ย นั่งข้าง ๆ ฉันไหม ข้างฉันมีที่นั่งว่างอยู่ตัวนึง”
“ไอเติ้ล..มึงจะจีบเขาไงวะ”
เสียงเพื่อนคนนึงในกลุ่มตะโกนออกมา
“จีบบ้าอะไรล่ะ มึงนี่ก็เพี้ยน”
“ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ ฉันจะได้เรียกถูก”
“ฉันชื่อเรียว แล้วนายล่ะ”
“ฉันชื่อเติ้ล ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เติ้ลยื่นมือออกมา และฉันก็จับมือทักทายเพื่อนคนแรกของฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีเพื่อนซะอีก และเติ้ลก็พาฉันมาแนะนำเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเขาให้ฉันรู้จัก
“เรียว..นี่ไอโป้ง ไอกอล์ฟ ไอแชมป์ ส่วนนี่ก็เพื่อนผู้หญิงของเติ้ล แพรว ครีมแล้วก็ชมพู่ ส่วนเพื่อน ๆ ทุกคนนี่เรียว เพื่อนใหม่ของเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะเรียว นับแต่นี้ไปพวกเราจะเป็นเพื่อนเธอเอง” ชมพู่พูด
ว้าว!! นี่คือหน้าตาเพื่อนของฉันหรอ น่ารักจัง ฉันได้รับรอยยิ้มจากพวกเขาด้วยความเต็มใจและเป็นรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ ฉันรู้สึกว่าฉันอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
“ขอบใจทุกคนมากนะ ที่เป็นเพื่อนกับเรียว พวกเธอน่ารักกันมาก ๆ เลยนะ”
“ปากหวานจริง ๆ นะ แล้วทำไมเรียวถึงย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้หรอ” แพรวพูด
“อ๋อ..เรียวย้ายตามพ่อมาน่ะ พ่อเรียวชอบย้ายที่ทำงานบ่อย ๆ”
“งั้นเรียวก็ไม่ได้เป็นคนไทยน่ะสิ ถึงว่าชมพู่ว่าเรียวหน้าเหมือนคนญี่ปุ่นเลยนะ เรียวเป็นคนญี่ปุ่นหรอ”
“ก็ไม่ได้เป็นเต็มหรอก พ่อเรียวเป็นคนญี่ปุ่นแต่แม่เรียวเป็นคนไทย เรียวก็เลยได้เชื้อพ่อมาครึ่งนึงน่ะ แต่เรียวเกิดที่เมืองไทยนะ”
“งั้นหรอ..และย้ายมากี่โรงเรียนแล้วล่ะเนี่ย”
“เรียวก็นับไม่ถูกเหมือนกันน่ะ”
เสียงออดได้ดังขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังทำความรู้จักกับเรียวอย่างสนุกสนาน คาบแรกของวันนี้กำลังจะเริ่มขึ้น ฉันได้นั่งที่เกือบหลังสุดของห้อง และฉันก็ได้นั่งกับเติ้ล เพื่อนคนแรกของฉัน เติ้ลหล่อทีเดียวเลยแหละนะ และก็ดูแล้วท่าทางจะมีผู้หญิงเยอะนะ
“ไง..มองเห็นกระดานไหม”
“อืม..เห็น ทั้งหมดนี่เป็นเพื่อนเติ้ลหมดเลยหรอ”
“ใช่..พวกมันเป็นเพื่อนเติ้ลตั้งแต่ม.ต้นแล้ว น่ารักใช่ไหมล่ะ แต่ก็มีบางคนนะที่เป็นแฟนกัน”
“จริงหรอ แล้วใครล่ะ บอกเรียวได้ไหม”
“ได้สิทำไมจะไม่ได้ ก็มีกอล์ฟกับชมพู่ แล้วก็ ไอแชมป์ยัยครีม”
“หืม..ดูน่ารักจังเลยเนาะ แล้วเติ้ลล่ะมีแฟนหรือยัง”
ว๊าย..ฉันถามคำถามอะไรออกไปเนี่ย เติ้ลเขาจะคิดว่าฉันจะจีบเขาหรือเปล่านะ ไม่สิฉันต้องเปลี่ยนคำถามใหม่
“เอ่อ..ไม่ใช่นะ เรียวไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คือเรียวแค่เห็นคนอื่นมีแฟนกันเรียวก็เลยถามเฉย ๆ น่ะ”
“ฮะๆๆๆ เรียวนี่ตลกจัง ไม่เห็นจะต้องทำท่าเดือดเนื้อร้อนตัวอะไรขนาดนั้นก็ได้ ถามได้เติ้ลไม่โกรธหรอกน่า เติ้ลยังไม่มีแฟนหรอกนะ”
“หน้าอย่างเติ้ลนี่นะไม่มีแฟน เรียวว่าเติ้ลหน้าตาดีนะ”
“งั้นหรอ..เติ้ลยอมรับนะว่าเติ้ลชอบผู้หญิงคนนึง แต่เติ้ลไม่กล้าบอกเขาน่ะ เขาคงนิสัยดีเกินไปที่เติ้ลจะไปชอบเขาน่ะ”
“ไม่หรอก เติ้ลก็นิสัยดีนะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอ”
“เขาอยู่ห้องข้าง ๆ นี่แหละ เติ้ลรู้จักนะ และก็เคยคุยกับเขาด้วยแต่เขาก็ไม่มีท่าทีจะชอบเติ้ลเลย”
“แหม..เติ้ลผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ”
“คุยเรื่องเติ้ลมาเยอะแล้ว แล้วเรียวล่ะมีแฟนยัง”
“ยังหรอก แต่เรียวก็เคยมีนะ เราก็ต้องเลิกกันเพราะเรียวมาเมืองไทยนี่แหละ เขาดีกับเรียวมากเลยนะ แต่เรียวต้องยอมตัดใจ เพราะว่าเรียวคิดว่าเราไกลเกินไปน่ะ”
“น่าเศร้าจังเลยเนาะ”
“อืม..ช่างมันเถอะ”
**********************************************************************************
นี่คือเรื่องเก่า แต่เราเอามาปรับปรุงใหม่ เพื่อน ๆ คนไหนที่เคยอ่านของเรามาแล้ว แต่ยังอ่านไม่ทัน ก็ต้องขอโทษด้วย เราคิดว่าเพื่อน ๆ คงอ่านไม่ทัน เพราะเรารีบลงเกินไป เราเลยเอามาลงทีละตอน เพื่อให้เพื่อน ๆ ได้อ่านของเราทัน แต่ถ้าเพื่อน ๆ คนไหนยังไม่เคยได้อ่าน ก็ขอให้เข้ามาอ่านนะ รับรองเราจะไม่ทำให้เพื่อน ๆ ผิดหวัง ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ช่วยแนะนำบ้างนะ เราจะรับฟังคำติชมของเพื่อน ๆ ทุกคน และจะรีบปรับปรุงให้เร็วที่สุด
Orange Girl
“ตื่นแล้วค่ะแม่ รอแป๊บนึงนะคะ”
แกร๊ก เสียงเปิดประตูดังขึ้น
“แต่งตัวเสร็จยังลูก วันนี้เดี๋ยวพ่อจะไปส่งนะลูก”
“รู้แล้วค่ะ..แม่ พ่อมาบอกเรียวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“งั้นก็ไปเถอะ พ่อรอลูกอยู่ข้างล่างแล้ว”
ฉันชื่อ เรียว ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านหลังนี้ ฉันก็มีพี่สาวนะ แต่ว่าพี่สาวฉันอยู่ไกลมาก พี่สาวฉันไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ฉันกับเขาสนิทกันมาก เรารักกันมาก ฉันเดินตามแม่ฉันลงไปหาพ่อข้างล่าง
“เสร็จแล้วหรอลูก”
“ค่ะพ่อ..เรียวแต่งตัวเสร็จแล้ว ไปกันเถอะค่ะ”
“ขับรถดี ๆ นะคุณ”
ฉันเดินออกไปจากห้องพร้อมพ่อของฉัน บ้านของฉันเป็นอพาทเม้นท์อยู่แถวย่านลาดพร้าว ฉันเดินไปที่ลาดจอดรถและไปที่รถของพ่อฉัน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ฉันย้ายบ้านตามพ่อของฉันมาเรียนที่เมืองไทย โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ชุดนักเรียนก็น่ารักถูกใจฉันมาก แต่ฉันไม่ได้เป็นคนแต่งตัวอะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าชุดนักเรียนของฉันคล้ายกับชุดนักเรียนที่ญี่ปุ่นแค่นั้นเอง
พ่อของฉันทำงานเกี่ยวกับการประสานงานกับต่างประเทศ พ่อก็เลยต้องย้ายที่ทำงานบ่อย ๆ ฉันก็เลยต้องย้ายที่เรียนบ่อยด้วย แต่รู้สึกว่าที่นี่คงเป็นที่สุดท้ายแล้วล่ะมั้งที่พ่อฉันต้องย้ายที่ทำงาน ฉันเป็นคนไทยนะ ฉันเกิดที่เมืองไทย แต่พ่อของฉันเป็นคนญี่ปุ่น แม่ของฉันเป็นคนไทย ฉันเลยได้เชื้อญี่ปุ่นมาครึ่งนึง พอถึงโรงเรียนฉันก็รู้สึกว่าโรงเรียนนี้ใหญ่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก มีแต่เด็กนักเรียนหน้าตาน่ารัก ๆ ทั้งนั้นลย ฉันเดินลงจากรถและเดินเข้าไปในโรงเรียน สายตาที่ทุกคนมองฉันนั้นมันแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ สงสัยเพราะพวกนั้นคงคิดว่าไม่เคยเห็นหน้าฉันก็เป็นได้ ฉันเดินขึ้นห้องไป ห้องของฉันมีคนอยู่มากมายทั้งผู้หญิงและผู้ชายคละกันไป และพอฉันเปิดประตูออก ก็มีผู้ชายคนนึงมาชนฉัน
“โอ๊ย..นี่นายทำอะไรของนายเนี่ย”
“ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ทันได้เห็นน่ะ เธอเป็นอะไรมากมั๊ย”
“ไม่เป็นไรหรอก ทีหลังก็ดู ๆ หน่อยแล้วกัน”
“ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยนี่ เธอเป็นเด็กใหม่หรอ”
“อืม..ใช่”
“แล้วนี่เธอมีที่นั่งมั๊ย นั่งข้าง ๆ ฉันไหม ข้างฉันมีที่นั่งว่างอยู่ตัวนึง”
“ไอเติ้ล..มึงจะจีบเขาไงวะ”
เสียงเพื่อนคนนึงในกลุ่มตะโกนออกมา
“จีบบ้าอะไรล่ะ มึงนี่ก็เพี้ยน”
“ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ ฉันจะได้เรียกถูก”
“ฉันชื่อเรียว แล้วนายล่ะ”
“ฉันชื่อเติ้ล ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เติ้ลยื่นมือออกมา และฉันก็จับมือทักทายเพื่อนคนแรกของฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีเพื่อนซะอีก และเติ้ลก็พาฉันมาแนะนำเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเขาให้ฉันรู้จัก
“เรียว..นี่ไอโป้ง ไอกอล์ฟ ไอแชมป์ ส่วนนี่ก็เพื่อนผู้หญิงของเติ้ล แพรว ครีมแล้วก็ชมพู่ ส่วนเพื่อน ๆ ทุกคนนี่เรียว เพื่อนใหม่ของเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะเรียว นับแต่นี้ไปพวกเราจะเป็นเพื่อนเธอเอง” ชมพู่พูด
ว้าว!! นี่คือหน้าตาเพื่อนของฉันหรอ น่ารักจัง ฉันได้รับรอยยิ้มจากพวกเขาด้วยความเต็มใจและเป็นรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ ฉันรู้สึกว่าฉันอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
“ขอบใจทุกคนมากนะ ที่เป็นเพื่อนกับเรียว พวกเธอน่ารักกันมาก ๆ เลยนะ”
“ปากหวานจริง ๆ นะ แล้วทำไมเรียวถึงย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้หรอ” แพรวพูด
“อ๋อ..เรียวย้ายตามพ่อมาน่ะ พ่อเรียวชอบย้ายที่ทำงานบ่อย ๆ”
“งั้นเรียวก็ไม่ได้เป็นคนไทยน่ะสิ ถึงว่าชมพู่ว่าเรียวหน้าเหมือนคนญี่ปุ่นเลยนะ เรียวเป็นคนญี่ปุ่นหรอ”
“ก็ไม่ได้เป็นเต็มหรอก พ่อเรียวเป็นคนญี่ปุ่นแต่แม่เรียวเป็นคนไทย เรียวก็เลยได้เชื้อพ่อมาครึ่งนึงน่ะ แต่เรียวเกิดที่เมืองไทยนะ”
“งั้นหรอ..และย้ายมากี่โรงเรียนแล้วล่ะเนี่ย”
“เรียวก็นับไม่ถูกเหมือนกันน่ะ”
เสียงออดได้ดังขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังทำความรู้จักกับเรียวอย่างสนุกสนาน คาบแรกของวันนี้กำลังจะเริ่มขึ้น ฉันได้นั่งที่เกือบหลังสุดของห้อง และฉันก็ได้นั่งกับเติ้ล เพื่อนคนแรกของฉัน เติ้ลหล่อทีเดียวเลยแหละนะ และก็ดูแล้วท่าทางจะมีผู้หญิงเยอะนะ
“ไง..มองเห็นกระดานไหม”
“อืม..เห็น ทั้งหมดนี่เป็นเพื่อนเติ้ลหมดเลยหรอ”
“ใช่..พวกมันเป็นเพื่อนเติ้ลตั้งแต่ม.ต้นแล้ว น่ารักใช่ไหมล่ะ แต่ก็มีบางคนนะที่เป็นแฟนกัน”
“จริงหรอ แล้วใครล่ะ บอกเรียวได้ไหม”
“ได้สิทำไมจะไม่ได้ ก็มีกอล์ฟกับชมพู่ แล้วก็ ไอแชมป์ยัยครีม”
“หืม..ดูน่ารักจังเลยเนาะ แล้วเติ้ลล่ะมีแฟนหรือยัง”
ว๊าย..ฉันถามคำถามอะไรออกไปเนี่ย เติ้ลเขาจะคิดว่าฉันจะจีบเขาหรือเปล่านะ ไม่สิฉันต้องเปลี่ยนคำถามใหม่
“เอ่อ..ไม่ใช่นะ เรียวไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คือเรียวแค่เห็นคนอื่นมีแฟนกันเรียวก็เลยถามเฉย ๆ น่ะ”
“ฮะๆๆๆ เรียวนี่ตลกจัง ไม่เห็นจะต้องทำท่าเดือดเนื้อร้อนตัวอะไรขนาดนั้นก็ได้ ถามได้เติ้ลไม่โกรธหรอกน่า เติ้ลยังไม่มีแฟนหรอกนะ”
“หน้าอย่างเติ้ลนี่นะไม่มีแฟน เรียวว่าเติ้ลหน้าตาดีนะ”
“งั้นหรอ..เติ้ลยอมรับนะว่าเติ้ลชอบผู้หญิงคนนึง แต่เติ้ลไม่กล้าบอกเขาน่ะ เขาคงนิสัยดีเกินไปที่เติ้ลจะไปชอบเขาน่ะ”
“ไม่หรอก เติ้ลก็นิสัยดีนะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอ”
“เขาอยู่ห้องข้าง ๆ นี่แหละ เติ้ลรู้จักนะ และก็เคยคุยกับเขาด้วยแต่เขาก็ไม่มีท่าทีจะชอบเติ้ลเลย”
“แหม..เติ้ลผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ”
“คุยเรื่องเติ้ลมาเยอะแล้ว แล้วเรียวล่ะมีแฟนยัง”
“ยังหรอก แต่เรียวก็เคยมีนะ เราก็ต้องเลิกกันเพราะเรียวมาเมืองไทยนี่แหละ เขาดีกับเรียวมากเลยนะ แต่เรียวต้องยอมตัดใจ เพราะว่าเรียวคิดว่าเราไกลเกินไปน่ะ”
“น่าเศร้าจังเลยเนาะ”
“อืม..ช่างมันเถอะ”
**********************************************************************************
นี่คือเรื่องเก่า แต่เราเอามาปรับปรุงใหม่ เพื่อน ๆ คนไหนที่เคยอ่านของเรามาแล้ว แต่ยังอ่านไม่ทัน ก็ต้องขอโทษด้วย เราคิดว่าเพื่อน ๆ คงอ่านไม่ทัน เพราะเรารีบลงเกินไป เราเลยเอามาลงทีละตอน เพื่อให้เพื่อน ๆ ได้อ่านของเราทัน แต่ถ้าเพื่อน ๆ คนไหนยังไม่เคยได้อ่าน ก็ขอให้เข้ามาอ่านนะ รับรองเราจะไม่ทำให้เพื่อน ๆ ผิดหวัง ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ช่วยแนะนำบ้างนะ เราจะรับฟังคำติชมของเพื่อน ๆ ทุกคน และจะรีบปรับปรุงให้เร็วที่สุด
Orange Girl
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น