คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Si x Han] Cat or Lion P.1
SHORT FICTION
Title : Cat or Lion
Paring : Siwon x Hankyung
Author : แพนด้า 103
Part: 1
“เมี้ยว~”เสียงแมวน้อยทั้งหลายร้องออกมาสร้างความเอ็นดูให้ร่างบางที่เดินเข้ามาได้ไม่น้อย หลังจากที่คิดหนักว่าจะซื้อตัวอะไรไปคลายเหงาผลสรุปคือ ซื้อแมว!! เนื่องจากว่าโดนเพื่อนกรอกหูทุกวัน ทำให้ร่างบางคล้อยตามอย่างได้งายดาย
“ลองเลือกดูสิฮัน”คิม ฮีชอลเพื่อนของฮันคยองคะยั้ยคะยอให้เลือกตัวที่ถูกใจ ร่างบางสอดส่องมองหาตัวที่ถูกใจ แต่กลับไม่มี ไม่ว่าจะน่ารักเพียงใด แต่กลับไม่มีความดึงดูดให้ร่างบางซื้อ ร่างบางยืนเลือกซื้ออยู่นาน จนฮีชอลต้องขอตัวไปนั่งรอปล่อยให้ร่างบางได้เลือกเอง ขาบางๆเดินวนไปวนมาประมาณ2-3รอบแต่ก็ไปพบ ตัดสินใจว่าจะไปดูร้านอื่น แต่...
“เมี้ยว~”เสียงของแมวตัวหนึ่งร้องอย่างอ้อนๆได้กระทบที่หูของร่างบาง ทันทีที่ได้ฟัง ร่างบางรู้สึกว่ามีความอบอุ่นอย่างประหลาด ตัดสินใจทันทีที่จะซื้อตัวนี้
“เอ๋”เมื่อหันมามองกลับแปลกใจ นี่มันแมวจริงๆเหรอเนี่ยทำไมมันเหมือนสิงโตล่ะ
“ฮัน ชอบตัวนี้เหรอ”ฮีชอลลูบหัวแมวน้อยอย่างเอ็นดู ขนสีน้ำตาลอ่อนที่ดูเยอะไปตรงหัวของมัน ทำให้เหมือนสิงโตได้ง่ายๆ
“อืม ตัวนี้เท่าไรครับ”ตอบเพื่อนรักออกไป และถามราคาจากเจ้าของร้านทันที หญิงสาว ไม่สิ!!! ชายหนุ่มที่ดูบอบบางเดินมาอย่างไม่รีบร้อนนัก
“เอ... จะเอาตัวนี้เหรอครับ”เทื่อร่างบางได้ยินคำถามก็อดที่จะสงสัย แมวตัวนี้มีอะไรเหรอ ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ
“ครับ มีอะเหรอ”
“คือ ผมเห็นว่าลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาซื้อน่ะ ไม่เคยคิดจะแยแสเจ้าตัวเล็กนี่เลยน่ะสิครับ คงเห็นว่าขนมันเยอะจนดูสกปรกแน่เลย แต่ความจริงมันเกิดความผิดปกติเท่านั้นแหละครับ”เจ้าของร้านอธิบายให้ฮันคยองและฮีชอลฟัง แต่เมื่อฟังคำอธิบายจบ ฮันคยองรู้สึกสงสารเจ้าแมวตัวนี้ขึ้นมา มือบางค่อยๆอุ้มแมวน้อยขึ้นมาอย่างถนุถนอม
“อ่า ผมรู้สึกสงสารมันจัง”ฮีชอลพูดออกมาด้วยความรู้สึกของตนเอง
“ครับ ผมเองก็เหมืนกัน จะเอาตัวนี้ใช่ไหมครับ 2500 วอนครับ”เจ้าของร้านตัดบทด้วยการคิดเงิน ร่างบางส่งให้เงินให้ทันที
“ช่วยตั้งชื่อให้มันด้วยนะครับ มันยังไม่มีชื่อ”เจ้าของร้านเอ่ยปากพูดก่อนที่ร่างบางจะออกจากร้าน ใบหน้าหวานยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้าให้
ร่างบางกลับบ้านอย่างมีความสุข พร้อมกับเจ้าแมวน้อยที่คงมีความสุขเหมือนเขาเช่นกัน
ไม่นานต่อมาก็ถึงทางแยกระหว่างบ้านของฮันคยองและฮีชอล ฮีชอลจึงต้องขอตัวกลับบ้านของตน เพราะว่าตนเองยังไม่ได้ให้อาหารแมวของตัวเอง
ฮันคยองยิ้มน้อยๆกับท่าทางของเพื่อนที่ดูห่วงแมวมากกว่าอย่างอื่น ถ้าเกิดมีใครคนอื่นมาเห็นล่ะก็... ได้ขำก๊ากออกมาแน่ๆ
“เมี้ยว”เสียงของเจ้าแมวตัวน้อยดังขึ้น ทำให้ฮันคยองที่กำลังมุ่งหน้ากลับบ้าน ได้หันมาสนใจแทน
“หืม อะไรเจ้าตัวเล็ก หิวเหรอ รอก่อนนะ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว”ฮันคยองยิ้มให้อย่างเอ็นดู และมุ่งหน้ากลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว
“อา.... กินสิ ฉันเตรียมไว้ให้แกเลยนะ”ฮันคยองยื่นนมไปให้แมวตัวน้อย ที่ดูท่าทางจะไม่สนใจสักนิด ฮันคยองหน้ายู่เมื่อเห็นว่าเจ้าแมวน้อยมันไม่ได้สนใจ เลยได้แต่นั่งจุมปุ๊กที่โซฟาแทน
“เมี้ยว”(นี่นาย)
“หือ ว่าไงเจ้าตัวยุ่ง”ฮันคยองถามเจ้าแมวตัวน้อย ที่กระโดดมานั่งบนตักเขาเรียบร้อยแล้ว
“เมี้ยว~”(ฉันชื่อชีวอนนะ)
“จะให้ตั้งชื่องั้นเหรอ”เจ้าแมวน้อยส่ายน้าเบาๆ ฮันคยองยิ้มให้กับความน่ารักของมัน
“ไม่ใช่งั้นเหรอ แต่ฉันว่าตั้งเลยดีกว่านะ อืม....... งั้นชื่อว่าสิงโตเป็นไง ชอบมั้ย”ฮันคยองถามความเห็นจากเจ้าตัวขน หลังจากตั้งชื่อให้
“เมี้ยวๆๆ”(ไม่ชอบๆๆ ฉันมีชื่อยู่แล้วนะ)
“ฮะๆๆ แกเนี่ยน้า เป็นแมวซะเปล่า ทำไมเหมือนสิงโตล่ะ”ฮันคยองลูบหัวเจ้าแมวน้อยที่ทำหน้ายู่อยู่ จากนั้นก็กระโดดลงไปกินนมที่ร่างบางได้ทำไว้ให้เงียบๆ ส่วนร่างบางเองก็ได้อ่านหนังสือเตรียมสอบในอาทิตย์หน้า
“เมี้ยว”(นาย ฉันง่วง)เสียงของชีวอนเรียกความสนใจให้ฮันคยองได้ดี ร่างบางหันมามอตัวขนที่ทำท่าง่วงนอนเต็มแก่ แต่ดูเหมือนว่าจะหาที่นอนไม่ได้
“สิงโตมานี่มะ”ร่างบางส่งเสียงเรียก ชีวอนก็กระโดดขึ้นมาบนตักโดยทันที ฮันคยองลูบหัวชีวอนอย่างรักใคร่ เฝ้ามองสัตว์น้อยที่กำลังจะหลับด้วยความเอ็นดู
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้กลายเป็นเวลากลางคืนไปแล้ว ร่างบางของฮันคยองเผลอหลับไปด้วยความเมื่อยล้าและไม่มีทีท่าจะตื่น แต่สิ่งที่อยู่บนตักบางได้ตื่นขึ้นมาอย่างเงียบเชียบ ชีวอนมองเจ้านายของตนหลับ รอยยิ้มบางๆเกิดขึ้นบนใบหน้า จากนั้น ตัวของชีวอนค่อยๆใหญ่ขึ้นและค่อยๆแปรสภาพมาเป็นคนเช่นเดียวกับฮันคยอง!!!!
ชายหนุ่มที่มีหน้าตาดีราวกับเทพบุตรที่สาวๆหลายคนใฝ่ฝัน บัดนี้ได้ยีนมองดูเจ้านายของตัวเองนอนหลับพักผ่อนอย่างอ่อนแรง มือแกร่งปิดหนังสือที่เปิดค้างไว้แล้วตั้งไว้เป็นกองอย่างเป็นระเบียบ จากนั้นก็ช้อนตัวบางๆของเจ้านายขึ้นมาในอ้อมแขน พาไปนอนในที่ที่เหมาะสม
“ก่อนที่ฉันมาอยู่ นายคงทำอย่างนี้บ่อยแน่เลย เฮ้อ.... นี่ฉันต้องมาดูแลนายแทนใช่ไหม คุณเจ้านายแพนด้า”ชายหนุ่มทิ้งท้ายไว้ แล้วแปรสภาพตัวเองมาเป็นแมวอย่างที่เคยเป็น แล้วแทรกตัวเข้าไปนอนใกล้ๆเจ้านายหน้าหวาน พร้อมเข้าสู่ห้วงนิทราไป
แสงแดดอ่อนๆในยามสาย เรียกให้คนหน้าหวานตื่นนอนอย่างเสียมิได้ ร่างบางบิดขี้เกียจพอเป็นพิธีแล้วเดินไปอาบน้ำตามปกติ แต่จู่ๆก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ เรามานอนที่นี่ได้ยังไง? จำได้ล่าสุดว่าเรามองเจ้าสิงโตหลับ แล้วก็เกิดง่วงขึ้นมา จากนั้นก็หลับตามสิงโตไป สงสัยเดินละเมอขึ้นมามั้ง ร่างบางคิดคนเดียว จากนั้นก็ไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียนในตอนเช้า
“สิงโต”เสียงหวานๆเรียกสัตว์เลี้ยงที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน
“เมี้ยว”(อะไร)เจ้าตัวขนขานรับ
“อยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย “ร่างบางเดินเข้าไปลูบหัวแล้วถามออกมา เจ้าตัวขนพยักหน้าเล็กน้อย
“เหรอ งั้นเดี๋ยวฉันจะกลับมาบ่ายๆนะ อย่าทำของฉันแตกล่ะ”ทิ้งท้ายอย่างขำๆ แล้วรีบจ้ำออกไปอย่างรีบร้อน เพราะมัวแต่คุยเพลินจนลืมเวลาเรียนน่ะสิ
“เฮ้อ”ชีวอนลอบถอนหายใจเบาๆ แปรสภาพมาเป็นหนุ่มหล่อดั่งเทพบุตรอีกครั้ง ขายาวๆเดินไปหน้าจอโทรทัศน์ ไม่รอช้า มือแกร่งหยิบรีโมตมาเปิดแล้วเปลี่ยนช่องหาช่องที่ตนชอบดู
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ งดสอนแล้วเพิ่งแจ้งเมื่อเช้าเนี่ยนะ ให้ตายสิ!!”เสียงหวานที่บ่นมาอย่างหงุดหงิดนั้นไม่ได้เข้าหูของชีวอนเลยแม้แต่น้อย สายตาทีจดจ้องที่โทรทัศน์อย่างตั้งอกตั้งใจ ราวกับว่าไม่เคยได้ดูเลยสักครั้ง พร้อมกับหูที่ฟังเสียงจากโทรทัศน์อย่างเดียว ไม่ได้สนใจร่างบางและเพื่อนที่กำลังจะเดินมาในไม่ช้าเมื่อได้ยินเสียงโทรทัศน์ที่แว่วออกมา
“เจ้าสิงโต”เสียงแหลมๆของฮีชอลที่ติดสอยห้อยตามมาด้วยเอ่ยเรียกแมวน้อยในคราบชายหนุ่มที่จ้องโทรทัศน์อย่างเอาเป็นเอาตาย ได้รู้สึกตัวอย่างทันที
ตาคมเบิ้งกว้างอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาใกล้ๆ คนตัวโตเริ่มทำอะไรไม่ถูก กว่าจะตั้งสติได้ก็เกือบแย่เหมือนกัน ร่างที่เคยเป็นคน บัดนี้กลายเป็นแมวน้อยตัวเล็กๆเท่านั้น
“เมี้ยว~”(หวัดดี)เสียงนิ่มๆของแมวอีกตัวที่ดังขึ้น เรียกให้ชีวอนหันไปมอง สิ่งมีชีวิตเหมือนกันแต่คนละสายพันธ์ที่อยู่ในอ้อมอกของฮันคยอง สร้างความรู้สึกหงุดหงิดให้กับชีวอนเป็นอย่างมาก
“แมวของนายน่ารักจังนะฮีชอล ว่างๆก็พามาเล่นกับสิงโตบ่อยๆนะ”ฮันคยองพูดกึ่งร้องขอเพื่อน และวางแมวน้อยขนปุยไว้ข้างๆชีวอน
“ได้อยู่แล้ว เพราะตอนนี้ฮีบอมไม่มีเพื่อนเล่นด้วย ”ฮีชอลพูดก่อนที่จะลากเพื่อนไปที่ครัว ทำอาหารเช้ากินกัน ปล่อยให้แมวน้อยทั้ง2อยู่ตามลำพัง
“นายกล้าดียังไงมาให้เจ้านายฉันอุ้ม”ชีวอนเปิดฉากพูดกับฮีบอมย่างไม่พอใจจนออกหน้าเกินไป
“ก็เจ้านายของนายมาอุ้มฉันเองนิ”ฮีบอมตั้งใจที่จะยั่วโมโหชีวอน หึๆ นายก็เป็นเหมือนฉันล่ะวะ
“ฮีบอม!!!”ชีวอนเรียกชื่ออย่างไม่พอใจ
“ฉันชื่อฮยอกแจ ฮีบอมฉันให้ฮีชอลเรียกคนเดียวเท่านั้น!!!”ฮยอกแจตวาดออกมา อารมณ์โกรธตอนนี้มีไปทั่วร่างกาย ไม่ต่างจากชีวอนสักเท่าไร จะเรียกว่าอะไรก็เรียกไปเถอะ แต่อย่เรียกว่าฮีบอม นอกจากฮีชอลแล้ว ก็ไม่มีใครได้เรียกเขาว่าฮีบอมอีก
แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าถ้าเกิดอารมณ์โกรธขึ้นมา แมวทั้งสองตัวก็จะกลายเป็นคน ชั่วพริบตา จากแมวตัวน้อยๆก็กลายมาเป็นคน แถมเป็นถูกจังหวะซะด้วย เป็นตอนที่ฮันคยองและฮีชอลเข้ามาพอดี!!
เพล้ง!!
จานแก้วใบสวยตกไปอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เรียกให้แมวน้อย ไม่สิ!! บุคคลทั้งสองหันมามองด้วยความตกใจ
“พะ....พวกนายเป็นใคร”ฮีชอลถามเพื่อให้คลายความสงสัย พลางมองชายหนุ่มทั้งสองก็อดยิ้มออกมาบางๆไม่ได้ คนหนึ่งก็ดูถึกๆ อีกคนก็ดูผอมแห้ง บอกให้ มันไม่ได้เข้ากับหางและหูแมวที่ติดอยู่เลยสักนิด
“เจ้านาย ฉัน...”ฮยอกแจถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก ชีวอนเองก็เช่นกัน ตอนนี้กำลังยืนจ้องหน้าฮันคยองอย่างไม่วางตา
“นายใช่ไหมที่คอยซักผ้าให้ฉันตอนที่ฉันไปเรียนน่ะ”ฮีชอลถามขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง ฮยอกแจก็พยักหน้าเป็นคำตอบ
“นายใช่ไหมที่ชอบเปิดแอร์ทิ้งไว้ไม่ยอมปิด”ฮยอกแจพยักหน้าตอนเช่นเคย ส่วนฮีชอลก็ได้แต่กำมือแน่นด้วยความโกรธ
“แล้วนายรู้ไหมว่ามันเปลืองไฟ!!!!”จากที่กำลังซึ้งกลับกลายมาเป็นเถื่อนแทนที่ ฮยอกแจถึงกับเหวอ เมื่อฮีชอลกำลังตรงเข้ามา
“ซิน อย่าเพิ่งน่า”ฮันคยองคว้าแขนฮีชอลไว้ทัน แล้วค่อยๆลากเพื่อนรักมานั่ง พร้อมกับเชื้อเชิญบุคคลอีก2คนให้นั่ง
“นายคือสิงโตใช่ไหม”เสียงหวานๆเอ่ยถามชีวอนอย่างกล้าๆกลัว ชีวอนเฝ้ามองการกระทำของคนตรงหน้า ใบหน้าหวานๆ บ่งบอกว่ากำลังอึดอัด
“....”ชีวอนไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าเท่านั้น
จากนั้น ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ
“ทำไมถึงเป็นคนได้ล่ะ”ขณะที่ทุกคนเงียบ ฮีชอลก็ถามคำถามที่ตัวเองและฮันคยองสงสัยเป็นอย่างมากออกไป
“ไม่รู้ ฉันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด”ชีวอนตอบฮีชอลไปสั้นๆ ฮยอกแจก็พยักหน้าเหมือนจะบอกว่าฉันก็เหมือนกัน
“แล้วถ้าวันนี้ฉันไม่เห็น พวกนายก็คงจะหลอกว่าเป็นแมวต่อไปสินะ”ฮันคยองพูดขึ้นมาบ้าง
“แน่นอน ฉันต้องทำอย่างนั้นอยู่แล้ว”ชีวอนพูดขึ้นมาทันควัน
“ใช่ ถ้าสมมุติว่าฉันกลายร่างเป็นคนต่อหน้าพวกนายก่อนหน้านี้ พวกนายคิดว่าฉันเป็นอะไร”ฮยอกแจถามกลับไป ทำให้ฮันคยองและฮีชอลพอจะเข้าใจเหตุผลที่ทั้งคู่ทำขึ้นมาบ้าง
“ฉันไม่โกรธพวกนายหรอกนะ ฉันเข้าใจเหตุผลดี ใช่ไหมฮัน”ฮีชอลหันไปถามความเห็นจากฮันคยอง ที่ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ใบหน้าเรียวสวยดูตกใจเมื่อได้ยินเพื่อนเรียก แต่ก็ทำตัวไหลตามน้ำ พยักหน้าไปส่งๆ
เมื่อชีวอนและฮยอกแจได้ยินคำพูดของฮีชอล และการกระทำของฮันคยอง ก็ทำให้โล่งใจไปบ้างที่เจ้านายหน้าสวยไม่ได้โกรธอะไร
“งั้นเอาเป็นว่า ฉันกลับก่อนแล้วกัน พอดีว่ามีเรื่องเคลียร์กันยาวน่ะ”คำพูดที่ดูเหมือนว่าจนกำลังฝืนพูดอย่างอารมณ์ดี แท้จริงคืนตอนนี้กำลังหงุดหงิดที่สุดเลยต่างหาก มีเพียงฮยอกแจเท่านั้นที่รู้
“อ๋อ อื้อ กลับดีๆนะ”ฮันคยองมองเพื่อนที่ลากฮีบอม ไม่ใช่!! ฮยอกแจต่างหาก ออกจากบ้านของตัวเองด้วยความเร็ว
“สิงโต หิวไหม”หลังจากที่ฮีชอลออกไปได้สักพัก ทุกอย่างก็เงียบสงัด ฮันคยองที่ทนไม่ไหวจึงเปิดฉากถามขึ้นมา
“ฉันชื่อ ชีวอน”ชีวอนบอกชื่อของตัวเองออกมา เพื่อไม่ให้ร่างบางคิดว่าเขาชื่อสิงโต
“เหรอ แล้วหิวไหม”ชีวอนส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“เจ้านายอึดอัดใช่ไหม งั้นฉันกลับไปเป็นแมวเหมือนเดิมก็ได้นะ”ชีวอนพูดออกมาตามตรง ทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้านายของตัวเองกำลังอึดอัด
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้อึดอัด”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ชีวอนถึงกับเผยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
“จริงนะ งั้นฉันจะอยู่ในร่างคนแบบนี้ต่อไปดีกว่า ว่าแต่เจ้านายชื่ออะไรเหรอ”เสียงของชีวอนดูสดใสขึ้นมาก จนทำให้ฮันคยองอดที่จะแปลกใจไม่ได้ ก็เมื่อกี๊ยังเก๊กขรึมอยู่เลยนี่นา
“ฮันคยอง”เจ้าของชื่อตอบเรียบๆ แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“งั้นต่อจากนี้ ฉันก็ต้องรบกวนฮันคยองในหลายๆเรื่องด้วยล่ะ ขอความกรุณาด้วยนะ”ชีวอนยิ้มให้อย่างดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ทำให้ฮันคยองพลอยยิ้มตามไปด้วย
*********************************
มาต่อให้ตอนแรก
และเเล้วก็ทำสำเร็จ>O<
แต่งยาวขึ้นแล้ววววว
เรื่องนี้เป็นไปได้ช่วยติชมกันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ^^
ความคิดเห็น