ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF super junior [SiHan]

    ลำดับตอนที่ #3 : [Si x Han] ไม่มีชื่อเรื่อง P.2

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 53


     SHORT FICTION

    Title : ??????
    Paring : Siwon x Hankyung
    Author :
    แพนด้า 103

    Part: 2



     

    หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็รีบกุลีกุจอออกไปหาเพื่อนสนิทที่มีอยู่คนเดียว เพราะผมไม่ค่อยอยากจะสุงสิงด้วยน่ะ

    มาแล้วเหรอวะเพื่อนของผมนามว่า....... คังอิน นั่นเอง

    เออ รู้ใช่ป่ะ ถ้ากูมาหามึงเนี่ยหมายถึงอะไรมันพยักหน้าเบาๆแล้วส่งอะไรบางอย่างมาให้ผม

    “what???”

    ป้าบ!

    รู้สึกชาที่หัวนะ เหมือนโดนอะไรมากระทบแรงๆ

    อย่ามากระแดะพูดอังกฤษ นี่มันยาปลุกที่มึงสั่งกูไว้เมื่อปีที่แล้วไง ฟรายยย สั่งไปปีที่แล้ว มึงเพิ่งจะเอามาให้กูเรอะ?? ไม่เอามาให้ซะชาติหน้าเลยล่ะ

    กูไม่ได้เอาไอ้นี่ กูจะมาปรีกษามึงเรื่อง?@!#$@%!^&<<>?@^@@”เมื่อผมบอกจบมันก็ยิ้มตามแบบฉบับ

    แล้วไม่บอกกูตั้งแต่แรก เดี๋ยวกูไปหยิบตำราก่อน รอแปปแล้วมันก็เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวของมัน ผมก็ได้แต่นั่งรอมันอย่างเซ็งๆ

    กรุ้งกริ้ง~

    เสียงกระดิ่งของร้านไอ้หมีอ้วนดังขึ้นพร้อมกับร่างคนๆหนึ่งที่สวมแว่นหนาเตอะ ทรงผมเรียบแปล้และเป้ที่ดูตุงเพราะมีหนังสือ(มั้ง)เดินเข้ามาภายในร้าน

    พี่คังอินไปไหนเหรอครับเสียงหวานๆที่ฟังแล้วน่าหลงใหล ทำให้ผมหวนนึกถึงของเล่นชิ้นนั้น

    มันอยู่หลังร้านน่ะ เดี๋ยวก็ออกมาผมบอกออกไปอย่างไม่สนใจ บุคคลที่เพิ่งมาใหม่เลือกที่จะนั่งโต๊ะตัวข้างๆผม แล้วอ่านหนังสือเงียบๆคนเดียว

    ไอ้วอน...... อ้าวเกิง มานานยัง พี่บอกแล้วไงถ้ามาถึงแล้วไม่ต้องนั่งรอหน้าร้าน เดินไปหาพี่เลยก็ได้ผมถูกแย่งซีนไปทันที โดยคนที่นั่งโต๊ะข้างๆผมเนี่ยแหละ

    ผมแค่แวะมาเยี่ยมเท่านั้นเองครับ ว่าแต่คยูไปไหนเหรอยิ่งฟังเสียงของคนที่ชื่อเกิง อะไรเนี่ย มันทำให้ผมหวนถึงของเล่นชิ้นนั้น

    ไปซื้อของข้างนอกน่ะ ว่าแต่จะดื่มอะไรก่อนไหม??คังอินถาม หมอนั้นได้แต่ส่ายหน้าไปมา

    ผมว่าผมกลับก่อนดีกว่า พอดีว่าตอนเย็นมีนัดกับเพื่อนน่ะแล้วหมอนี่ก็หายไปกับสายลม

    มึงรู้จักกับคนแบบนั้นด้วยหรอวะเมื่อกง เกิงอะไรนั่นเดินออกไปผมก็ถามเจ้าคังอินมันทันที

    อืม เพื่อนคยูมันคังอินตอบเรียบๆ แล้วสายตาของมันก็เหลือบไปเห็นกระดาษสีชมพูที่ตกข้างเท้าผม

    ไอ้วอนเก็บดิ อาจจะเป็นโน้ตที่เกิงทำตกไว้ผมก้มลงเก็บโน้ตนั่นอย่างว่าง่าย และตามประสาคนอยากรู้ ผมต้งอ่านข้อความในนั้นซะก่อน

     

    แย่จัง ทำไมคุณถึงจำผมไม่ได้ละ

    งอนแล้วนะ

    H _ _ K _ _ _ _” หา!!! เจ้าแว่นคนเมื่อกี๊นี้น่ะนะของเล่นของผม!! ทำไมมันแตกต่างจังวะเนี่ย แต่ก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องตามตัวยาก ถามจากเจ้าคังเนี่ยแหละ

    ไอ้คัง คนเมื่อกี๊แกรู้จักบ้านเค้าไหมผมรีบถามจากคังอิน ผู้ที่น่า(จะ)รู้

    เกิงน่ะเหรอ อยู่คอนโดเดียวกับแกไง ห้อง103อ่ะนั่นมันห้องข้างๆผมเลยนี่หว่า ไม่ได้การล่ะ ผมต้องไปง้อของเล่นของผมก่อน

    โน้ตใบเนี่ย เดี๋ยวกูเอาไปคืนให้ผมบอกคังอินมันเรียบๆ และรีบกลับไปหาของเล่นของผมอย่างเร็วที่สุด

     

    ไม่นานต่อมา ผมก็มาถึงคอนโดของผมซะที ขายาวๆของผมรีบวิ่งไปที่ห้อง103โดยทันที ทำไมนะ ผมเดินของผมทุกวันมันใกล้ แต่วันนี้มันกลับไกลเหลือเกิน

    ในที่สุดผมก็มาหยุดที่หน้าห้อง103จนได้ กว่าจะมาถึง เล่นเอาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้มันดูเหมือนว่าหัวใจผมจะเต้นแรงกว่าเดิมนะ

    ยังไม่ทันที่จะทำอะไร ประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างบางๆออกมา

    มาหาใครเหรอครับดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะตกใจผมนิดหน่อยนะ แต่ก็ถามด้วยความสุภาพ ผมไม่ได้เอ่ยตอบอะไร แต่ผลักร่างบางๆเข้าไปในห้อง โดยที่ผมไม่ฟังเสียงทักท้วงจากร่างบางๆเลย

    คุณครับ เข้ามาในห้องผมทำไมเนี่ยเสียงหวานๆต่อว่าผมอย่างไม่พอใจ แต่แปลกเนอะ  ผมกลับฟังคำต่อว่านั้นเหมือนเสียงอ้อน

    นี่คุณ ไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลยหรือไงเสียงหวานๆที่เอ่ยเรียกสติของผม ดูเหมือนว่าเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมานิดๆแล้ว ผมมองใบน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงที่เกือบจะจัดด้วยความโกรธมันยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่

    ฟังผมตอบไปคำเดียวเรียบๆ ของเล่นของผมดูเหมือนจะโกรธยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับผลักตัวผมให้ออกจากห้องไปด้วย แต่ผมไม่ขยับไปไหนแม้แต่น้อย

    ผมจัดการรวบมือบางๆไว้เพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็ดึงแว่นอันหนาออกมา ใบหน้าที่ผมโหยหาก็ปรากฏตรงหน้า

    ใครใช้ให้คุณถอดแว่นผม ใส่แว่นคืนมานะ ผมมองไม่เห็นผมเก็บแว่นตาอันหนาใส่กระเป๋ากางเกงไว้

    งั้นคุณก็ตอบคำถามผมก่อนสิผมต่อรอง ซึ่งร่างบางๆตรงหน้าของผมก็พยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบ

    จะถามอะไรก็ถามมาสิคนตรงหน้าเร่งผมเรื่อยๆ

    คุณต้องตอบความจริงนะ ถ้าคุณโกหกผมยาวแน่ๆผมขู่ไว้

    ยาว? คืออะไรร่างบางๆถามอย่างไม่เข้าใจ แต่ผมนั้นไม่ได้สนใจสักเท่าไร

    ทำไมคุณถึงหนีผมไปก่อนที่ผมจะตื่นคำถามแรกของผมหลุดออกจากปากไป คนตรงหน้าผมขมวดคิ้วอย่างงงงวย

    หนี? คุณพูดอะไร ผมไม่เข้าใจโกหกตั้งแต่คำถามแรก ครั้งนี้คงหนักกว่าทุกครั้งแน่.......
    ********************************************
    ทักทายทุกคนก่อนสอบของเรา

    ตอนนี้ใกล้สอบแล้ว ก็เเวะมาอัพให้สักนิส

    ปิดเทอมก็อาจจะอัพให้อีกหน่อย

    แต่ก็ไม่ได้มากเท่าที่ควร

    เพราะระหว่างปิดเทอมเราต้องไปเข้าค่าย

    จะเเจ้งให้ทุกคนทราบก่อนนะค่ะ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×