SF super junior [SiHan]

ลำดับตอนที่ #27 : (แก้คำผิด)[Si x Han x ????] กลัว P.6

 SHORT FICTION

Title : กลัว

Paring : Siwon x Hankyung x ????

Author : แพนด้า 103

Part : 6

ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมกลัวจนเผลอใช้มือไปปัดแจกันตกพื้น ถ้าให้เดา สองคนนั้นคงวิ่งมาที่ห้องผมแน่ๆเลย

“ฮันนี่!!!”และมันก็เป็นจริงๆซะด้วย เสียงของชีวอนและฮีชอลประสานกันอย่างพร้อมเพรียงตามมาด้วยร่างทั้งสองร่างที่ถลาเข้ามาในห้อง ผมมองทั้งสองคนด้วยความกลัว ภาพในคลิปนั้นย้อนกลับทำให้ผมเห็นพวกเขาทั้งสองคนกระทำการที่โหดเหี้ยมอีกครั้ง

“เป็นอะไรมั้ย”ชีวอนเดินเข้ามาถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ผิดกับผมที่ถอยหลังหนีอย่างรวดเร็ว

“กลัวพวกฉันเหรอ”ฮีชอลถามอย่างเศร้าๆ ใบหน้าของทั้งสองก้มต่ำลงพร้อมกัน ผมว่าผมไม่ต้องตอบหรอก การกระทำของผมมันชัดซะขนาดนี้แล้วนี่

“งั้นพวกฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม”ชีวอนถาม พร้อมกับฮีชอลที่ชักปืนขึ้นมาจ่อที่ขมับผม พะ..พวกนี้กำลังบังคับผมทางอ้อมใช่ไหม!!!!

“ว่าไง?”ฮีชอลถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่ ผมกลัวจังเลย  ใครก็ได้ช่วยผมทีสิ

“อะ....อื้ม”ผมครางในลำคอเป็นคำตอบ พวกของชีวอนก็ยกยิ้มอย่างพอใจออกมา ก่อนที่ฮีชอลจะเก็บปืนและเริ่มบอกสิ่งที่เขาร้องขอจากผม

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฮันนี่ต้องเชื่อใจเราสองคนนะ”ชีวอนจับไหล่ทั้งสองข้างของผมไว้ แล้วพูดอย่างอ้อนวอน น่าแปลกนะ ที่คำพูดพวกนั้นมันทำให้ผมเชื่อเต็มใจโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆแม้แต่นิดเดียว

“...”ผมพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบเท่านั้น จากนั้นก็ใช้มือปัดแขนของชีวอนออกเบาๆ

“ตอนนี้พวกเราขอยึดโทรศัพท์ของฮันนี่ไว้ก่อนนะ ถ้าเรื่องเรียบร้อยแล้วจะคืนให้”ฮีชอลโชว์โทรศัพท์ของผมที่อยู่ในมือของเขาให้ดูและเก็บเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว กะว่าจะไม่ให้ติดต่อจากโลกภายนอกเลยใช่ไหมเนี่ย ให้ตายเถอะพวกนี้!!!

ผมนั่งลงบนเตียงแล้วบ่นงุบงิบเบาๆไม่ให้สองคนนั้นได้ยิน แต่สองคนนั้นคงไม่ได้ยินหรอกมั้ง เล่นไปนั่งตรงมุมห้องอีกฝั่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากผมมากแล้วพูดคุยกัยอย่างเคร่งเครียด นี่กะว่าจะให้ผมอยู่ในสายตาตลอดเลยใช่ไหมเนี่ย

“เฮ้อ.......”เสียงถอนหายใจของฮีชอลดังขึ้น เมื่อทั้งสองได้คุยกันสักพัก มีเรื่องอะไรกันเนี่ยทำไมไม่บอกผมบ้างล่ะ

*Rrrrrrrrrrrrr*

เสียงโทรศัพท์ของฮีชอลแผดเสียงร้องออกมาด้วยเสียงที่ดังสุดๆ เจ้าตัวเบ้หน้าหน่อยๆที่ได้ยินเสียงจากนั้นก็ค่อยๆกดรับ ด้วยความอยากรู้ ผมก็เลยเงี่ยหูฟังเท่าที่จะทำได้

/.................../

“ใครน่ะ!!??”

/................../

“ถ้ามาได้ก็มา”

/................/

“อย่ามาดูถูกฉันสองคนนะ!!!”

/................../

“ได้! ถ้าแกแจ๋วจริงก็มาเลย ตัวต่อตัว”

ฮีชอลคุยกับใคร? คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม ท่าทางของฮีชอลคงไม่พอใจมากแน่ๆ แถมพูดท้าทายอย่างนั้น คงได้ท้าต่อยกันแน่ๆเลย

ตอนนี้เขานั่งคุยกับชีวอนต่อ อารมณ์ของฮีชอลตอนนี้ดูน่ากลัวเล็กน้อย เนื่องจากว่าฮีชอลคงพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้โมโหมากกว่านี้ อยากรู้จังว่าคุยอะไรกัน

แต่ฮีชอลในตอนนี้ดูไปดูมาก็น่ากลัวกว่าในคลิปที่ฮยอกแจส่งมาให้ผมเยอะเลยล่ะ แล้วทุกคนอยากรู้ไหมว่าผมกับฮยอกแจรู้จักกันยังไง

วันนั้นผมไปเรียนวันแรกผมได้เจอฮยอกแจกลางทางระหว่างที่ผมไปโรงเรียน ตอนนั้นตามตัวของเขามีรอยฟกช้ำเล็กน้อย และที่หน้าท้องมีเลือดซึมออกมาหน่อยๆ ผมจำเขาได้ขึ้นใจ เพราะผมเห็นเขาเมื่อวันก่อนโดยที่เขาโดนแทงโดยฝีมือฮีชอล!!

“หวัดดี ฮันคยอง”เขาเอ่ยทักผมพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร ผิดกับผมที่ทำหน้างง เพราะไม่รู้ว่าฮยอกรู้ชื่อผมได้ไง

“ฉันฮยอกแจนะ”เขาแนะนำตัว ผมเลยส่งยิ้มจางๆไปให้

“ฉันแค่จะมาเตือนน่ะ”ฮยอกแจเขาพูดต่อ

“นายระวังชีวอนกับฮีชอลไว้นะ สองคนนั้นน่ะ ที่เขาแทงฉันเมื่อคืนน่ะ”

“แล้ว.... นายรู้ได้ไงว่าเป็นฉัน”ผมถามฮยอกแจออกไปแต่คำตอบที่ได้คือรอยยิ้มของเขา

“ฉันเก่ง”

จากนั้นการสนทนาของผมกับฮยอกแจก็จบลง หมอนั้นเดินออกไปทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว แล้วผมก็ไม่ได้เจอฮยอกแจอีกเลย ล่าสุดก็วันนี่แหละมั้งที่เขาติดต่อมา

“ง่วงนอนจัง”ฮีชอลเดินเข้ามาพร้อมกับชีวอน ตามมาด้วยเสียงบ่นงุงิๆ

“อืม นอนเถอะ”ชีวอนก็บ่นงุงิๆอีกคน ตามมาด้วยการผลักผมให้นอนราบกับเตียง จะนอนก็นอนไปสิ เกี่ยวอะไรกับผมด้วยอ่ะ

“เอ่อ...พวกนาย”ผมส่งเสียงอย่างไม่พอใจ ด้วยความกล้าๆกลัวๆ แต่ผมก็ต้องหยุดเปล่งเสียงเพราะสายตาค้อนๆของฮีชอลและชีวอน ทำไมมันกลับมาเป็นเหมือนวันนั้นอีกแล้วล่ะT^T

“นอนเถอะน่า  อย่าพูดอะไร”ชีวอนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า และค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับฮีชอล ฮึ่ย!!! เจ้าพวกบ้า!!! นอนกันเองสองคนไม่ได้หรือไง ทำไมต้องมาลากผมไปนอนด้วยอ่า........

[Heechul:Talk]

ผมแอบเหลือบตามองฮันนี่ที่นอนอยู่ข้างๆผมด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าที่มุ่ยกับเสียงบ่นงุงิเป็นภาษาจีนทำให้บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่มีอยู่  

“ฮ้าวว”อ้าว ทำไมถึงหาวออกมาล่ะ เมื่อกี๊ยังทำท่าทางไม่อยากนอนอยู่เลย เด็กจริงๆคนเนี่ยอ่ะ^^

จากนั้นฮันนี่ก็ค่อยๆซุกที่แผงอกของชีวอนแล้วหลับไปในที่สุด หลับง่ายจริงน๊า.... ผิดกับผม ที่หลับไม่ลง

ผมพลิกตัวไปมาสักพักใหญ่ๆ ก็ไม่หลับสักที ผมก็เลยตัดสินใจ ลุกขึ้นมานั่งเล่นข้างนอกแทน ตอนนี้บรรยากาศข้อนข้างเย็นแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมีแสงสีส้มประปรายออกมาเล็กน้อย นานเท่าไรแล้วนะ ที่ผมไม่ได้มานั่งดูท้องฟ้าคนเดียวแบบนี้

“ฮีชอล”ผมหันไปตามเสียงเรียก ฮันนี่เดินมาพร้อมกับทรงผมที่ยุ่งๆ เพิ่งตื่นล่ะซิเนี่ย

“ชีวอนล่ะ”ผมหันกลับไปทางเดิมแล้วถามเสียงเรียบๆ

“นอนอยู่น่ะ”ฮันนี่ตอบผมด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแล้วค่อยๆนั่งลงข้างๆตัวผม

“ถามจริงๆเถอะนะ พวกนายมีอะไรปิดบังฉันหรือป่าว”จู่ๆฮันนี่ก็ถามขึ้นมา ผมเหล่มองเพียงแวบเดียวแล้วตอบเสียงขรึม

“ไม่มีนิ ถามทำไม”ฮันนี่ก้มหน้าต่ำเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆว่า

“เหรอ..... แล้วพวกนายจะทำร้ายฉัน.. เหมือนที่ทำกับคนคนนั้นไหม”ผมหันไปมองฮันนี่อีกครั้ง ตอนนี้เขานั่งก้มหน้างุด เหมือนไม่อยากสบตาผม

“ทำไมถึงถามแบบนั้น”

“ก็.... ก็กลัวนินา ฉันกลัวนายจะทำร้ายฉันแบบนั้น”ผมคว้าตัวฮันนี่มากอด แล้วลูบหัวเบาๆเมื่อเสียงหวานๆหยุดลง

“ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นกับนายหรอกน่า”ใช่! ผมไม่มีวันที่จะทำแบบนั้นกับคนที่ผมรักจริงๆหรอกนะ

*Rrrrrrrrrrr*

ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา แล้วกดรับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์

“ฮัลโล”

/ว่าไง คุณคิม ฮีชอล/ผมชะงักไปนิด แล้วผละออกจากฮันนี่อย่างรวดเร็ว

“มีอะไร”ผมถามเสียงเข้ม ปลายสายหัวเราะร่าแล้วตอบกลับมา

/ก็เปล่า..... แค่จะโทรมารบกวนเล่นๆน่ะ/ผมกดวางสายทันที อะไรวะ!! คนอารมณ์ดีๆอยู่แท้ๆ ทำให้บูดได้ในชั่วพริบตา เฮอะ! โทรมารบกวนเล่นๆ พูดได้เนอะ แค่ได้ยินเสียงนี้ก็หงุดหงิดแล้ว เดี๋ยวเฮอะมึง รอให้ถึงเวลาก่อน แม่_จะเอาคืนจนจองโลงแทบไม่ทันเลย

“ใครเหรอ”ผมหันไปมองฮันนี่ที่ส่งเสียงถามอย่างสงสัย

“ไม่มีอะหรอกน่า ไปเถอะ เข้าห้องกัน ป่านนี้ชีวนคงตื่นแล้วล่ะ”ผมตอบเรียบๆ และจูงมือฮันนี่เข้าบ้านไปอย่างช้าๆ

“ไปไหนกันมาหรอ”เมื่อเดินเข้ามาในห้อง เสียงของชีวอนก็กระทบเข้าที่ใบหู คิดแล้วไม่มีผิด ชีวอนนั่งก้มหน้าอยู่ที่ปลายเตียงด้วยอาการที่สลึมสลือ เพิ่งตื่นนี่หว่า

“นั่งเล่นข้างล่างมาน่ะ”ฮันนี่ตอบแทนผม แล้วเดินดุ๊กๆไปนั่งแหมะข้างๆชีวอน ผมชอบฮันนี่แบบนี้จัง ดูน่ารักดี ไม่เหมือนตอนที่ฮันนี่กลัวเลย

“หายกลัวแล้วหรอ”ชีวอนถามพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ฮันนี่เองก็ยิ้มให้แล้วพยักหน้าช้าๆเป็นคำตอบ  ผมก็เลยเอื้อมมือไปขยี้หัวฮันนี่เบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

“แล้วทำไมถึงหายกลัวล่ะ”ชีวอนถามฮันนี่อีกครั้งพร้อมกับหน้าที่สงสัย เช่นเดียวกับผม เมื่อก่อนนอนยังมีท่าทีที่กลัว ทำไมตอนนี้มันดูหน้ามือเป็นหลังมือย่างนี้อ่ะ

“ไม่มีเหตุผล”ฮันนี่บอกพร้อมกับยิ้มตาหยีมาให้พวกผมทั้งสองคน มันจะทำให้ผมมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าไม่มีเรื่องบ้าๆนั่นมารุมเร้า

จ๊อก!!

“ง่า..... หิวแล้วอ่ะ”ฮันนี่พูดเสียงอ้อนกลบเกลื่อนเสียงท้องร้องของตัวเอง ผมกับชีวอนหัวเราะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จนฮันนี่หน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย

“อ่า..... งั้นลงข้างล่างกัน เดี๋ยวฉันสองคนทำอะไรให้กิน”ผมพูดพลางกลั้วหัวเราะ แล้วจากนั้นก็เดินนำออกมาก่อนคนแรก

[Hangeng:Talk]

ผมรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินจากปากฮีชอลว่าจะไม่ทำร้ายผม เหมือนที่ทำร้ายฮยอกแจ ความกลัวสองคนนั้นของผมหมดลงไปจนผมเองยังประหลาดใจ

“ชีวอน รู่ไหมว่าฮีชอลจะทำอะไรอ่ะ”ผมถามชีวอนที่เดินมาข้างๆ คนตัวสูงกว่าหันมามองผมแล้วทำท่าคิดหนัก

“ไม่รู้เหมือนกัน ฮันนี่รอดูเองเถอะ”ชีวอนตอบผม พร้อมกับทิ้งอะไรให้ผมไว้คิดเล่น คิดหลายอย่างด้วย  แต่ผมก็ต้องหยุดคิดก็ต่อเมื่อ

“โทรมาทำไมอีกวะ ไอ้สวะ!!!!”
************************
สวัสดีวันตรุษจีนจ้า><

เป็นไงกันมั้งเอ่ย???

ตอนนี้ไรเตอร์แต่งเอง

ยังเเอบงงเล็กน้อย

ถ้าลีดเดอร์คนไหนงงก็เม้นบอกด้วยนะจ๊ะ

เกือบลืม 

ช่วยกันโหลตโพลด้วยล่ะ

NCเรื่องเเค้นอ่ะ

คราวที่แล้วถามไปไรเตอร์ได้คำตอบที่ไม่แน่ชัด

ช่วยๆโหวตด้วยนะ^^

COMMENT...