SF super junior [SiHan]

ลำดับตอนที่ #22 : [Si x Han x ????] กลัว P.4

 SHORT FICTION

Title : กลัว

Paring : Siwon x Hankyung x ????

Author : แพนด้า 103

Part : 4

Hangeng : Talk

“ฮีชอล” ผมเอ่ยเรียกเบาๆ อย่างตกใจ ที่ตกใจไม่ใช่ว่ามีอะไรหรอกนะ แต่เพิ่งนึกได้ว่าหมอนี่ชอบทำตัวคล้ายๆกับชีวอนต่างหาก

“หืม?? ว่าไงฮันนี่”ฮีชอลถามผมด้วยน้ำเสียงนุ่มๆพลางเดินเข้ามากระชากตัวผมให้ออกห่างจากคยู มือของเขาโอบเอวผมด้วยความรักใคร่ จนคยูต้องเดินนำออกไปก่อน

“ไอ้วอนไปไหนเหรอ”เมื่อคยูเดินออกไป ฮีชอลก็ถามถึงชีวอนทันที แหม... เป็นห่วงกันจริงๆนะ

“ไม่สบาย”ผมตอบเบาๆ พลางดันตัวหมอนี่ออก ให้ตายเถอะ ทำไมหมอนี่มือมันเหนียวจังวะ  ผมพยายามดันออกมันกลับแน่นกว่าเดิม

เสียงโทรศัพท์ของฮีชอลดังขึ้น เมื่อฮีชอลกำลังจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง เขาก็เลยรับโทรศัพท์และกรอกเสียงลงไปอย่างเซ็งๆ พลางมองหน้าผมเป็นระยะๆ คุยอะไรเนี่ย

“เออ”เนี่ยแหละเป็นประโยคสุดท้ายที่ฮีชอลกรอกลงไปในโทรศัพท์ ก่อนที่จะวางสายและมองหน้าผม

“งั้นก็โดดเถอะ”อะไรกัน!! ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยโดดเรียนเลยนะ ถ้าโดดล่ะก็ผมต้องรู้สึกผิดไปตลอดเทอมนี้แน่ๆ

“โดดทำไมง่ะ”ผมรีบถามทันทีก่อนที่ฮีชอลจะพาผมโดด แต่หมอนี่ไม่ฟังที่ผมพูดเลย ออกแรงลากผมอย่างเดียวอยู่ได้

“ฮีชอล”ผมเอ่ยเรียกฮีชอลอีกครั้ง แต่ฮีชอลกลับไม่สนใจ ทำเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ผมเรียก ฮ่วย!! ชักจะโมโหแล้วนะ

“เอาน่าๆๆ อย่างเพิ่งพูดเดี๋ยวถึงเวลาฉันจะถามเอง”ฮีชอลพูดแทรกขึ้นมา ราวกับว่ารู้ว่าผมกำลังจะเรียก ชิ!! รุ้งี้ไม่มาเรียนที่นี่ก็ดีอ่ะ

“.....”จากนั้นผมก็เงียบ ไม่ส่งเสียงอะไรไปแม้แต่แอะเดียว หึ งอนน่ะครับ รู้ไหม งอน

“ฮันนี่”ฮีชอลเรียกชื่อผมเบาๆ เมื่อเดินมาที่หลังโรงเรียนที่มีประตูรั้วขนาดไม่สูงมากตั้งอยู่

“ฮันนี่”ฮีชอลเรียกผมอีกครั้ง ครั้งนี้ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจ พยายามสนใจแต่ข้อมือที่ถูกหมอนี่จับแน่นขึ้นเรื่อยๆ เหอะ! ก็บอกเองนิว่าอย่าพูด ผมก็ไม่พูดแล้วไง

“ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด”รู้สึกว่าฮีชอลจะโกรธผมแล้วนะ ก็ดูหน้าดิ บึ้งเชียว หมอนี่โกรธน่ากลัวเป็นบ้าเลย

“ฮะ....ฮีชอล”ผมเรียกอย่างแผ่วเบา เจ้าตัวมองหน้าผมอย่างโกรธๆ โธ่ แค่ทำงอนนิสเดียว ทำไมต้องทำหน้าบึ้งด้วยล่ะ TT

“จะ...จะไปไหนอ่ะ”ฮีชอลยกย้มที่มุมปาก สายตาดูเปลี่ยนไปจากเดิม มันดูแปลกๆนะ

“หอมแก้มฉันก่อนสิ แล้วจะบอก....”ฮีชอลเอานิ้วมาแตะแก้มตัวเองเบาๆ เอ่อ.. ผมไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นหรอกครับ ฮีชอลคงพาผมกลับบ้านแน่ๆเลย

“เอ่อ.... เดี๋ยวฉันก็รู้เนอะ”ผมบอกฮีชอลพลางส่งยิ้มบางๆไปให้ จากนั้นฮีชอลก็ผลักประตูรั้วตรงหน้าเบาๆและเดินออกมาโดยที่ลากผมไปด้วย

พวกเรายืนอยู่ตรงนั้นประมาณ5นาที่ได้ ก็มีรถคันหนึ่งมาจอดเทียบท่าข้างหน้าเราสองคน ฮีชอลไม่รอช้าเขารีบผลักผมเข้าไปในรถทันที เจ็บนะว้อย!

“เฮ้ย! ไปไหนวะ” เมื่อออกรถมาได้ ฮีชอลก็ถามคนที่ขับรถอยู่ขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ

“ไปที่เดิมนั่นแหละ”เขาตอบเรียบๆ เอ? อย่างนี้ก็ไม่ได้ไปบ้านผมน่ะสิ!! แล้วจะพาผมไปไหนอ่ะ

“แล้ว...”

“ยังไม่ต้องถามอะไร เงียบไปก่อนนะ”คนขับรถพูดขึ้นมาลอยๆ ทำไมถึงรู้ล่ะว่าผมจะพูด ผมก็เลยหันไปมองหน้าฮีชอลอย่างหวาดๆ ทำไมบรรยากาศถึงแปลกๆล่ะ

“ฮีชอลแล้วชะ...”

“ฉันบอกให้เงียบ ไอ้วอนมันก็ขับรถอยู่ไง”ฮีชอลมองหน้าผมก่อนที่จะบอกออกมา น้ำเสียงที่บอกเหมือนกับว่ารำคาญผมเต็มที่ แง~ ทำไมมันน่ากลัวจริงง

แต่..ชีวอนไม่สบายไม่ใช่เหรอ เมื่อเช้ายังไม่พูดแทบไม่ได้เลย

“ห้ามมองข้างทาง นั่งก้มหน้าไว้”จู่ๆชีวอนก็โพล่งขึ้นมา ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว ก็ผมกำลังนั่งมองข้างทางเพลินเลยน่ะสิ มันจะอะไรมากมายวะ

ผมนั่งก้มหน้าอย่างที่ชีวอนสั่งมาเกือบชั่วโมง ผมไม่รู้นะว่าชีวอนขับรถไปที่ไหน แต่รู้ว่าที่นี่คงกันดารมากเพราะผมเหล่มองไปข้างทางเห็นแต่ต้นไม้น่ะสิ!!

“นอนไปเถอะนะ ถึงแล้วฉันจะปลุก”จู่ๆฮีชอลสั่งให้ผมนอน ซึ่งผมก็ทำตามแต่โดยดี ก็กลัวนี่นา สองคนนี้ ในลุคนี้น่ากลัวอิ๋บอ๋ายเลย

[Heechul : Talk]

ผมนั่งมงฮันนี่ที่กำลังจะหลับด้วยความเอ็นดู ฮ่ะๆ คงกลัวพวกผมที่แกล้งทำขรึมล่ะสิ ความจริงไม่ได้อะไรหรอกนะ แค่อยากเห็นฮันนี่กลัวหน่อยอ่ะ อยากรู้ว่าจะน่ารักมากกว่าตอนที่ยิ้มบ้างไหม

แล้วผมบอกไม่ได้หรอกนะว่าผมพาฮันนี่มาทำไมออกมาทำไม ความลับครับ บอกไม่ได้จริงๆ(ความจริงก็ไม่รู้เหมือนกัน)

“หลับแล้วหรอวะ”ชีวอนถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าฮันนี่ได้นิ่งไปแล้ว

“มั้ง ได้ข่าวว่าโกหกว่าป่วยเหรอ”ผมเริ่มถามเหตุการณ์ตอนที่ผมพลาดไปอย่างน่าเสียดาย เหอะๆ ก็พ่อผมได้คืบจะเอาศอก

ยอมกินข้าวด้วยกันแล้วก็บังคับให้ผมค้างที่บ้าน คอยดูเถอะ ผมจะไม่ไปเหยียบที่นั่นอีกเลย!!!

“ก็เรื่องมันเป็นงี้..............”ชวนมันเล่าเรื่องตั้งแต่เมื่อวานให้ผมฟังว่ามันได้ทำอะไรฮันนี่บ้าง เสียดายนะเนี่ยถ้าผมอยู่ด้วยเราสองคนคงได้ฮันนี่มาเป็นเมียแล้วล่ะ

“ฮันนี่คงไม่โกรธหรอก(มั้ง)”ผมพูดเพื่อให้มันสบายใจมากขึ้น

“เฮ้อ.. ว่าแต่มึงจะมาทำไมวะ คึกอะไรของมึงถึงอยากมา”เมื่อผมเห็นว่าชีวอนเงียบไปจึงเปลี่ยนเรื่องถามแทน มันมองผมเพียงแวบเดียวและถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ไปถึงค่อยบอก กูไม่อยากเล่าตอนนี้”ผมพยักหน้าให้มันอย่างเข้าใจจากนั้นรถก็เข้าสู่ความเงียบ โดยที่มีเสียงฮันนี่ละเมอออกมาเบาๆในบางครั้ง อยากรู้จังว่าฮันนี่ฝันว่าอะไร

สักเกือบๆชั่วโมงต่อมา เราก็มาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย จากนั้นผมกับไอ้วอนก็รีบเอาสัมภาระทั้งหมดที่เอามาเข้าไปในที่พักของผม พอขนเสร็จ เท่านั้นแหละ เราสองคนก็ตงลงกันตั้งนานว่าใครจะพาฮันนี่เข้าไป

ในที่สุด ผลของการเป่ายิงฉุบก็ออกมาว่าผมแพ้ราบคาบ

ไอ้วอนมันหัวเราอย่างสะใจ ก่อนที่ค่อยๆเข้าไปช้อนตัวฮันนี่ออกมาจากรถช้าๆ โดยที่เดินอ้อยอิงเหมือนจะอวดผม อิจฉาแล้วนะ!

“ไอ้วอนรีบๆพาฮันนี่ขึ้นไปนอนเถอะ”ผมพูดออกไปมันยักคิ้วให้อย่างกวน... ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในบ้าน คอยดูเหอะมึง ได้โอกาสนะ จะเอาคืนให้สาสมเลย

ผมพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะมองบรรกาศรอบๆอย่างคิดถึง ก็ไม่ได้มาเกือบๆปีหนึ่งแล้วนี่นา ผมล่ะชอบบรรยากาศรอบๆมากเลยนะ

มองไปทางไหนก็เจอแต่ธรรมชาติ รู้ไหมครับ ไม่ไกลจากนี้ก็จะมีน้ำตกด้วยล่ะ อยากไปป่ะ แต่ผมไม่พาพวกคุณไปหรอก ผมจะพาฮันนี่ของผมไปคนเดียว ฮิๆๆๆ

“ว่าไงไอ้วอน จะบอกได้ยังว่าคึกอะไรถึงอยากมา”ผมหันไปเจอไอ้เพื่อนตัวดีที่เดิมลงมาพอดีจึงเรียกถามโดยอัตโนมัติ ไอ้วอนเดินนำไปอีกทาง โดยที่ผมเดินตามไปทันที สีหน้ามันดูไม่พอใจเลยอ่ะ ต้องมีอะไรแน่ๆ

“มึงมีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว”ผมถามมันอย่างเป็นห่วง แต่จู่ๆชีวอนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแล้วโยนให้ผม

“มึงอ่านข้อความที่ส่งมาดิ”ชีวอนพูเดเรียบๆ ผมก็เลยทำตามที่มันบอก

/รักมากใช่ไหม!! หึ !! คอยดูเถอะ!! ฉันจะฆ่ามัน!!/ ใครกัน!! ใครกันที่กล้าส่งข้อความแบบนี้มา ผมพอจะเข้าใจแล้วล่ะว่าเหตุผลที่ไอ้วอนมันคึกอยากจะมาเพราะอะไร

“มึงรู้ไหมว่าใคร”ผมถามถึงคนที่ส่งมา ชีวอนมันส่ายหน้าไป-มาเบาๆเป็นคำตอบ

“แล้วคนที่มึงคิดล่ะ”ผมถามต่อ จะว่าไปชีวอนมันก็ไม่เคยที่ใครที่ไม่ถูกโฉลกนะ แล้วใครล่ะที่กล้าทำแบบนี้

“หรือว่าจะเป็น.....”

Hangeng : Talk

ผมตื่นมาด้วยความงุนงงเล็กน้อย ไหนฮีชอลว่ามาถึงแล้วปลุกไง ทำไมถึงอุ้มผมมานอนที่เตียงเลยล่ะเนี่ย ผมไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะ ตอนนี้ตัวผมเองอยากรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ผมเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมาเรื่อยๆอย่างไม่รู้ทิศทางแต่ฉับพลัน! ผมได้ยินเสียงของฮีชอลกับชีวอนดังแว่วมานะ

“เอาเลย สนับสนุน”เอ... กำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้การล่ะ ต้องแอบฟังซะแล้ว

“ถึงมึงไม่สนับสนุนกูก็ทำอยู่แล้ว มึงต้องช่วยกูด้วยนะ”ชีวอนดูจริงจังมากเลยนะ แล้วตกลงสองคนนี้พูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย

“เออ กูช่วยอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องบอกหรอก”

“งั้นกูทำก่อนแล้วกัน ถ้าไม่สำเร็จหรือเกิดอะไรมึงค่อยมาช่วยกู”ฮีชอลพยกหน้าช้าๆ ให้ตายซิ ตอนนี้ผมนึกถึงอะไรเนี่ย รู้ไหมว่าคำพูดของทั้งสองคนทำให้ผมนึกย้อนไปถึงเมื่อวานที่ชีวอนเกือบจะกดผม หรือว่าชีวอนจะให้ฮีชอลช่วยนะ ไม่เอาแล้ว ทำไมสองคนนี้มีอะไรแปลกๆเรื่อยเลยอ่ะ คืนนี้นะ ถ้าสองคนนี้ไม่นอน ผมก็จะไม่นอนเหมือนกัน

“กูว่าไปดูฮันนี่หน่อยก็ดีนะ ป่านนี้คงตื่นแล้วล่ะ”ฮีชอลเอ่ยขึ้นมา จากนั้นทั้งสองคนก็รีบลุกขึ้นเดินเข้ามาในตัวบ้าน แล้วผมล่ะ ได้ข่าวว่าจะมาหาผมไม่ใช่เหรอ แล้วผมเดินมาที่ไหนวะเนี่ย จำทางไม่ได้แล้ว  

ผมรีบเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักทาง แต่ใครมันเป้นคนสร้างบ้านหลังนี้วะ สร้างทางเดินซะงงเต๊กเลย อย่าให้รู้นะ จะไปขว้างระเบิดถึงที่บ้านเลย

“ฮันนี่ยืนก้มหน้าทำไมอ่ะ”ผมสะดุ้งสุดตัว ชีวอนเดินสาวเท้าเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ  ผิดกับผมที่ถอยหลังหนีอย่างเดียว

“ปะ..ป่าวนี่”ผมตอบเพียงแผ่วเบา ดวงตาของผมมองพื้นอย่างเดียวไม่ได้มองที่อื่นเลย ขาของผมก็ยังถอยหลัเช่นเดิมไม่มีหยุด จนไปชนกับ..

“ฮีชอล” ไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร แล้วมาดักข้างหลังทำไมเนี่ย

“เดินหนีไอ้วอนมันทำไม”ฮีชอลโอบกดผมไว้ และกระซิบถามอย่างแผ่วเบา ส่วนชีวอนเองก็เดินเข้ามาหาผมช้าๆด้วยใบหน้าเศร้าๆ

“ยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ”น้ำเสียงนิ่งๆทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที จะรู้สึกผิดไปทำไมเนี่ยเราไม่ได้ทำอะไรให้หมอนี่เลยนะ

“ก้มหน้าทำไมล่ะฮันนี่ เงยหน้าขึ้นมาดิ”ฮีชอลพูแกมสั่ง ผมก็เลยเงยหน้าเพื่อมาเผชิญหน้ากับชีวอนที่จ้องอยู่ วินาที่นั่นผมกลัวมากเลยนะ เหมือนว่าอีกไม่นานผมจะโดนกดยังไงยังนั้นเลย

“ขอโทษตอนที่อยู่ในรถด้วยนะ”จู่ๆฮีชอลก็พูดขึ้นมางงว่ะ แล้วตอนที่อยู่ในรถ.... อ่อ เรื่งนั้นไม่ได้โกรธ แต่กลัว

“แล้วที่พามาน่ะ กะว่าจะพามาเที่ยวเฉยๆ ไม่ได้มากดอย่างที่คิด”ชีวอนก็พูดต่อ แต่หมอนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าผมคิดอะไรอยู่

“ใช่ ถ้ารู้ว่าคิดแบบนั้นอีกนะ จะกดจริงๆด้วย”ช่างเป็นคำขู่ที่ผมกลัวจนตัวสั่นเลยล่ะ ไม่ได้ประชดนะครับ อันนี้พูดจริงๆ

“ไม่คิดแล้ว”ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แต่กลับรู้สึกสบายใจเมื่อได้ยินว่าสองคนนั้นจะไม่กดผม ถึงจะดูไม่ค่อยเชื่อถืออ่ะนะ

ว่าแต่ที่ฮีชอลชวนผมโดดเนี่ยเพราะจะพามาเที่ยวแค่นี้เหรอ!! ให้ตายสิพวกนี้ เดี่ยวการเรียนฉันก็ย้ำแย่มากไปกว่านี้หรอก!!