SF super junior [SiHan]

ลำดับตอนที่ #12 : [Si x Han] ผมมันก็แค่ของเล่น!!! P.2

  SHORT FICTION

Title : ผมมันก็แค่ของเล่น!!!
Paring : Siwon x Hankyung

Author : แพนด้า 103

Part: 2

ในเช้าวันใหม่ของอีกวัน ชีวอนตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจที่แจ่มใสกว่าทุกวัน รอยยิ้มที่มีความสุขเกิดขึ้นเมื่อหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน น้ำตาของฮันยอง ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างง่ายดาย หัวสมองกำลังประมวลความคิดว่าจะแกล้งอะไรฮันคยองดี จะทำยังไงดีที่จะได้น้ำตากับคำอ้อนวอนดีนะ

“คุณชีวอนครับ”เสียงของลูกน้องคนสนิทดังขึ้น เรียกความสนใจให้กับร่างสูงได้ดี เจ้าของชื่อหันมามองแล้วหน้าก่อนที่จะถามถึงธุระ

“บ่ายนี้มีประชุมใหญ่นะครับ”ร่างสูงพยักหน้าช้าๆ

“ถึงเวลาก็โทรมาบอกแล้วกัน”จากนั้นขายาวๆของร่างสูงก็เดินไปยังห้องใต้ดิน ที่ๆกักขังร่างบางไว้อย่างไม่รีบร้อน จนในที่สุด ประตูไม่สักที่มีลวดลายงดงามก็ถูกปรากฏอยู่ตรงหน้าร่างสูง มือหนาหมุนลูกบิดช้าๆ

เสียงประตูที่ถูกเปิดออกมาเรียกความสนใจให้ร่างบางได้ดี ร่างกายที่เปลือยไร้อาภรณ์ใดๆที่ปิดกั้น ดวงตาที่สั่นระริกด้วยความหวาดกลัวมองทางประตู ในใจภาวนาขอให้อย่างเป็นชีวอน แต่เหมือนว่าพระเจ้าจะไม่ฟังคำขอร้องจากเขา เมื่อเห็นชีวอนเดินเข้ามา ร่างบางก็เริ่มถอยออกห่างทีล่ะนิด

“ไง ฮันคยอง”เสียงทุ้มเอ่ยทักอย่างอารมณ์ดี ผิดกับร่างบางที่มองด้วยความหวาดกลัว

“มาเล่นอีกไหม”ร่างสูงถามพลางสาวเท้าเข้ามาใกล้ร่างบางเรื่อยๆ ขณะที่ร่างบางนั้นยังถอยหลังอยู่

“ไม่... ไม่เอา... ได้โปรด.... ปล่อยผมไป”ร่างบางปฎิเสธทันควัน สีหน้าและท่าทางบ่งบอกถึงความกลัวได้ไม่ยาก

“หืม? ให้ปล่อยเหรอ ไม่มีทางหรอก เด็กน้อย ฉันซื้อนายมาแพงมากเลยรู้ไหม!!!!!”ร่างสูงตวาด ก่อนที่จะคว้าข้อมือบางและเหวี่ยงร่างบางให้ที่กำแพงอีกด้าน

ความเจ็บปวดแผ่เข้ามาที่กลางหลังเมื่อกระทบกับปูนเสียงดัง กึก ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ปวด และ จุก ไม่มีแม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นยืน

“หึๆ นั่งนิ่งทำไมล่ะ ไม่หนีฉันอีกเหรอ”มือหนาเอื้อมไปบีบแก้มร่างบางและถามอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ได้เห็นน้ำตาของร่างบางอีกครั้ง

“ปล่อยเถอะ ผมจะ....เจ็บ”ร่างบางพูดอู้อี้ออกมา น้ำตาที่คลอเริ่มหยดลงมาทีละนิด

“เจ็บหรอ นายเจ็บเหรอ รู้ไหม ฉันเจ็บกว่านายเยอะเลยนะ แต่ตอนนั้นนายไม่แยแสความรู้สึกฉันเลยนี่นา”ร่างสูงพูดคล้ายกับว่าตัดเพ้อ แต่มือแกร่งบีบแก้มนวลให้แรงขึ้น 

“ฮึก... ฮือๆๆๆๆ”เสียงสะอื้นดังขึ้น ทำให้เชว ชีวอนยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ และปล่อยหัวของร่างบางให้กระแทกกับกำแพงอย่างแรง

“หึ... น้ำตาของนายทำให้ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ รู้ไหม”ชีวอนพูดพลางมองบุคคลตรงหน้า ด้วยสภาพที่น้ำตานองหน้า แก้มเนียนที่เคยขาวตอนนี้เริ่มเขียวเป็นจ้ำๆ เพราะแรงบีบของร่างสูง

“....”ร่างบางไม่ตอบโต้อะไรร่างสูง พร้อมกับก้มหน้าไม่สบตาหรือไม่ทำอะไรทั้งสิ้น แต่มันกลับเป็นการกระตุ้นอารมณ์โกรธของร่างสูงได้อย่างดี

“มองหน้าฉันสิ!!”ชีวอนตะคอกฮนคยองด้วยความโกรธ มือหนาจิกหัวฮันคยองให้ขึ้นมาสบตา แต่ร่างบางกลับหลับตาปี๋ด้วยความกลัว

“มองสิ!! ฉันบอกให้มอง นายกล้าขัดฉันหรือไง!”มือหนาฟาดเข้าไปที่ใบหน้าอย่างรุนแรง จนฮันคยองต้องไปกองอยู่ที่พื้น

“คุณทำกับผมอย่างนี้ คุณฆ่าผมเลยดีกว่า!!!ฆ่าผมเลย!!! ฆ่าสิ!!!!” มือบางจับมือหนามาทาบไว้ที่คอ พร้อมกับโวยวายปนเสียงสะอื้นที่ไม่มีทางหยุดง่ายๆ

ชีวอนมองภาพตรงหน้าด้วยความสุข ก่อนที่จะบีบคอร่างบางลงไปจริงๆ ทำให้ฮันคยองเบิ้งตากว้างด้วยความตกใจและค่อยๆแปรสภาพมาเป็นรอยยิ้มแทน

“บีบคอผมต่อบีบ คุณหยุดบีบทำไม!!!! ฮึก.... คุณหยุดบีบทำไม!!!”ฮันคยองโวยวายทันทีเมื่อร่างสูงที่กำลังบีบคออยู่หยุดชะงักลงทันที จากรอยยิ้มที่มีกลับกลายเป็นใบหน้าที่เรียบเฉยแทน

“นายอยากตายใช่ไหม ฉันจะไม่ให้นายตาย ถ้านายอยากจะทำอะไร จำไว้ ฉันจะขัดนายทุกอย่าง!!!”ชีวอนเขย่าตัวฮันคยองด้วยความแรง และเหวี่ยงคนตัวบางไปที่เตียง

“ฮีอๆๆๆ”ไม่มีเสียงใดดังออกมานอกจากเสียงร้องไห้ของฮันคยอง ที่มีชีวอนยืนมองภาพนั้นด้วยความสุข และเริ่มสาวเท้าเข้ามาอย่างช้าๆ
++NC++
ชีวอนจึงผละร่างบางออกมา และเดินไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ ปล่อยให้ฮันคยองนั่งร้องไห้กับคำพูดของชีวอน ของเล่นงั้นเหรอ? นายซื้อฉันมาเพราะจะทำเรื่องแค่นี้ใช่ไหม!!!  

ฮันคยองนั่งร้องไห้อยู่สักพักใหญ่ๆ และเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ ฮันคยองค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมาสายตากวาดมองหาชีวอน แต่ก็ไม่พบ  จนร่างบางอดดีใจไม่ได้

ฮันคยองพยายามยันตัวให้ลุกขึ้น แต่เพราะมีอะไรหนักมาวางพาดอยู่ที่ตัวทำให้ต้องนอนแน่นิ่งอยู่ที่เดิม ฮันคยองจ้องมองไปที่สิ่งที่พาดหน้าอกของเขา  

“ตื่นแล้วเหรอ” ใช่ ชีวอนนี่เองที่กอดเขา มือหนาดีงร่างบางเข้ามาใกล้ๆแล้วโอบกอดเบาๆ

“ปล่อยผมเถอะครับ”ฮันคยองพูดอย่างสุภาพ ดวงตายังแฝงไปด้วยความกลัว

“อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดได้ไหม”ชีวอนเอ็ดเสียงแข็ง พร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้ร่างบาง

“ผม.... ผมขอโทษ”

“นี่แน่ะ”ร่าสูงขยี้ผมร่างบางจนยุ่งเหยิงด้วยความหมั่นเขี้ยว ส่งรอยยิ้มอันอ่อนโอนไปให้เช่นทุกครั้ง

“พอเถอะครับ”ฮันคยองปัดมือของชีวอนออกเบาๆ ในใจคิดว่าทำไมชีวอนถึงเปลี่ยนไป.....

พระเจ้าครับ ชีวอนคนเดิมกลับมาแล้ว ผมอยากให้ชีวอนคนนี้อยู่กับผมนานๆจัง

ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อเช้าเขาทำกับมราวกับว่าแค้นผมนักหนา แต่พอตกเย็น เค้าก็กลับมาเป็นชีวอนคนเดิม ผมอยากให้ชีวอนคนนี้อยั่บผมนานๆจัง

ฮันคยอง

วันนี้ผมมีความสุขมากเลยนะ ที่ได้เห็นน้ำตาและคำขอร้องจากฮันคยอง มันทำให้ผมมีความสุขมากเลยล่ะ แต่บางครั้งเขาก็ทำให้ผมโกรธจนทำให้ผมเผลอทำร้ายเขา ผมจึงไถ่โทษโดยกลับมาเป็นชีวอนคนเดิมเพียงวันเดียวต่อจากนั้น ชีวอนคนนี้จะไม่มีทางโผล่มาง่ายๆหรอก เค้าจะได้เจอแต่ชีวอนคนที่เขาไม่มีทางลืมมันลง หึๆ ฉันยังมีเวลาเล่นกับนายอีกเยอะ เพราะของเล่นชิ้นเนี่ยผมคงไม่มีทางเบื่อหรอก

ชีวอน

***************************

กฏเดิมนะค่ะ

อยากได้NCทิ้งเมลไว้