คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่10ทำความสะอาดแบบคุณหนู
หลัาเหุาร์นายราฟาร์ยัยหมวย็สบายใับนายโยมาึ้น ทัู้่ไม่่อยัันอย่าที่เยนนายโยเริ่มอยาะสร้าวามประทับใให้ยัยหมวย หลัเลิลาสแรยัยหมวย็เ็บอเ้าระเป๋าพร้อมะลไปทานมื้อเ้า
“นี้...หมวย”
“อะไร?”
“เย็นนี้ว่าไหม? ”
“ไม่อะ ัน้อิวสอบเพื่อนๆ น่ะพรุ่นี้ะสอบเลแล้วไม่ว่า มีอะไรหรือเปล่า? ”
“ปล่าวๆ ถามเิยๆ ”
ูเหมือนะไม่มีโอาสที่ะพายัยหมวยออไปเที่ยวเลยแล้วนี้นายโย็้อนั่เหาอยู่บ้านอีแล้ว ถ้าะว่าแผนให้ลาัวยัยหมวยออมาไ้เา็ะไม่่าอะไรับนายราฟาร์เลยและหมวย็้อพลอยเลียเาไป้วยแน่ ะทำอะไรไม่ไ้นว่าโอาสะมาถึ และแล้วยัยหมวย็โทรมา
“ฮะโหล? พรุ่นี้อนเย็นันว่านะนายมีแพลนะพาไปไหนหรอ? ”
ยัยหมวยเป็นนที่รู้ทันน แ่็ไม่น่าะรู้ทันผู้ายไ้ถึนานี้
“เออือ...ันอยาะพาไปิน้าวหน่ะ”
“ที่ไหนหรอ? ถ้าไม่รัเียมาอุหนุนร้านัน็ไ้นะ”
“เออ...็...็ไ้”
นี่ไม่ไ้เป็นไปามที่นายราฟาร์ิไว้เลยสันิ เ้าะะให้สถานที่ินเนอร์เป็นร้านอาหารสุหรูระับ5าว เ็เสิร์ฟอยบริารรินไวน์และมีนันรีมาสีไวโอลินให้ฟัและสร้าบรรยาาศโรแมนิไปพลาๆ หรืออีทาเลือหนึ่็ให้นับรถมาประสบาร์อเาไปับเรือส่วนัวและพายัยหมวยนั่ทานอาหารไปบนเรือและัเรียมแม่บ้านและพ่อรัวไปสัุหนึ่ แ่ไม่ทันไ้เสนอวามินี้ยัยหมวย็แนะนำร้านอเธอสะแล้ว เอายัไีล่ะ ็้อปล่อยไปามเรื่อ
เ้ารุ่ึ้นเป็นวันเสาร์ที่แสนสใส บรรยาาศีแ้าแ่ไม่ร้อนนผิวเรียมอาาสปลอโปร่ลมพัโยมาเป็นระยะๆ ยัยหมวยใส่เสื้อผ้าบาๆ พร้อมหมวออไปเินเล่น้านอและับ่ายามลาเพื่อเรียมอมาุนไว้ในร้านอาหารอพ่อและแม่ อที่ทาร้านใ้้อเป็นอสใหม่ และเธอ้อเลือให้ีที่สุเพราะวันนี้นพิเศษอเธอะมาเยี่ยมทานอาหารที่ร้านแบบโรแมนิ ถึแม้ว่าลาะยัไม่เปิแ่ยัยหมวย็สามารถเ้าทาหลัร้าน่าๆไ้เพราะนแถวนี้รู้ัยัยหมวยลู้าประำันีอยู่แล้วเธอึับ่ายอไ้ส่อนใร พอื้ออเสร็็รีบแ้นลับบ้าน พอมาถึหน้าร้าน็เอนายโยมานั่รอพร้อมพ่อบ้านแม่บ้านมาหน้าหลายา
“นี้นายเอาพ่อบ้านแม่บ้านมาทำไมั้เยอะแยะ?! ”
“็ให้เามาทำวามสะอาร้านอเธอไล่ะ”
“นี้! นี้นายหาว่าร้านันสปรั้นหรอ!? ”
“ปล่าวๆ ันยัไม่ทันไ้พูเลย อย่าร้อนัวนัสิ”
“ะไม่ให้ร้อนไ้ไล่ะ! พ่อบ้านแม่บ้านนายมาะเป็นร้อย! แล้วลู้าันะล้าเ้าร้านไหมล่ะยะ! ”
“ไม่้อห่วอนนี้ร้านยัไม่เปิไม่ใ่หรอ? เาทำวามสะอาแ่10นาที็เลี้ยทั้นั้นแหละ”
“นี้! นี้นายำลัะทำอะไรน่ะ?! ”
นายโยยโทรโ่นามหึมาึ้นมาและะโนสั่อย่าบ้าลั่
“แม่บ้านลุ่มที่1! ป้าแ่มนำทีม! นอื่นๆ อี9นอยามไปล้าานหลัร้าน! อย่าให้มีราป! ล้าเสร็แล้ว่วยทำวามสะอาห้อรัว้วย! แม่บ้านลุ่มที่2! แป้นนำทีม! ลูทีมอี9นอยามไป้วย! ทำวามสะอาหน้าร้านอย่าให้มีินทรายเปรอะเปื้อน! แม่บ้านลุ่มที่3นำทีมโย้าวสวย! พาลูทีมไปทำวามสะอาห้อน้ำ! เอาให้หมอย่าให้มีราบเหลือ! ร้อระเบื้อ้อาวสะอา! ทีมที่4ุ๋มนำทีม! ไปทำวามสะอาใ้เพาน! ยัยแมมุมและั้าวไล่ออไปให้หม! ถ้ามีหนูปล่อยไว้เี๋ยวทีมพ่อบ้านะไปัาร! ทีมที่5ิ๋มนำทีม! เอาโ๊ะึ้นรถระบะที่เรียมไว้ให้และเอาไปล้าให้หม! ถ้าล้าไม่ออให้มาบอผม! ผมะสั่เปลี่ยนใหม่ยเ! ทีมที่6 อยูแลุพ่อและุแม่อหมวย! ให้เาไปอยู่ที่โรแรมรอ! ัารบริารเมที่! ทีมที่เหลือสแนบายรอำสั่! พ่อบ้านใร็ไ้เอาน้ำมาทีอแห้แล้ว! ”
ยัยหมวยเห็นแล้วปวหัวับาโยเหลือเิน เอามาั้100ีวิ ไ้ใ้ริๆ แ่60น แล้วะเอาอี40นมาสแนบายบริารัวเอ เห็นแล้วมันึ้นริๆ
“าโยไม่้อะโนแล้วนะ! ”
นายโยยโทรโ่ึ้นมาอีรั้พร้อมหันไปที่หมวยอย่ารวเร็ว
“ทำไม!!! ”
“อ๊าย! บอว่าเลิะโนไ้แล้ว!” ยัยหมวยรีบะโนพร้อมเอามือทั้สอ้าปิหูแทบไม่ทัน
“ทำไม!!!”
“แ็ูสิน้าร้านเาพาันมามุูให่แล้ว! ไม่เรในอื่นเามั่หรือไห๊า!!! ”
นายโยมอไปรอบๆ นริ่มมุู้วยสีหน้ารำาและไม่พอใเป็นอย่ายิ่ นายโยไม่รีรอรีบพลิสถานาร์แบบไม่ให้นอื่นั้ัว
“ใรมามุูรุามาทานี้้วยรับเราำลัถ่ายรายารทำวามสะอาบ้านอยู่รับ อวามรุาอยู่ในวามสบ ทาเราะ่ายเให้นละ3พันเพื่ออวามร่วมมือและเป็น่าอบแทนรับ! ”
นเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นื่นเ้นีใและมายืนล้อมรอบนายโยเหมือนปลาแย่ันินนมปั ยัยหมวยถึับทำหน้าหนัใ
“เื่อเาเลยริๆ ” = =”
ความคิดเห็น