ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8
25 มิ.ย. 2551 ( ค.ศ.2008 )
แผนกปฏิบัติการพิเศษ กองปราบปราม สำนักงานตำรวจแห่งชาติ
\" ทำอะไรอยู่รึผู้กอง \"
\" ครับ!... ผมกำลังอ่านประวัติของ เคน มิยาชิตะ ที่ทางตำรวจญี่ปุ่นส่งมาเมื่อวานครับผู้การ \"
ในห้องทำงานของแผนกที่มีทีมงานน้อยที่สุด สองนายตำรวจฝีมือดียืนคุยกันแบบสนิทสนม พวกเขาไม่ใช่แค่นายกับลูกน้อง แต่เป็นญาติกัน โดยผู้การนั้นเป็นเพื่อนเก่าของพ่อของผู้กองก้องภพที่เสียชีวิตในหน้าที่เมื่อ 13 ปีก่อน
\" ผู้การครับ! ทำไมหน่วยงานของเราไม่เคยได้งบเลยครับ \"
\" เฮ้อ! พวกนั้นหัวแข็งกันจริงๆ ภาพข่าวมันก็ฟ้องว่ามีไอ่พวกพ่อมดหมอผียกพวกถล่มกันกลางกรุงแบบนี้มันยังไม่เชื่อกันเลย \"
วันเดียวกัน
ที่ไหนสักแห่งในกุรงเทพฯ เวลา 14.25 น.
กลุ่มบุคคลในชุดสีขาวนั่งดูเทปการต่อสู้ระหว่างผมกับ Insecta อยู่อย่างตั้งใจ โดยมีราล ผู้นำของกลุ่มนั่งอยู่ตรงกลาง ทั้งห้องนั้นมีแต่ความเงียบ ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากในจอทีวีนั่นเท่านั้น
\" จบไปอีก 1 สินะ สำหรับทีมของ Blue Alien \"
\" รู้สึกว่า DP จะไม่ใช่คนร้าย ท่าทางเขาจะเป็นแค่ผู้ใช้ศาสตร์มืดเท่านั้นนะครับนายน้อยราล \"
\" อืม! ผมเห็นแล้ว แต่ถึงยังไงเราก็ต้องยุติทุกสิ่ง เพราะไม่ว่าจะเป็นคนดียังไง ถ้าครอบครองศาสตรามืดก็ย่อมส่งพลังกลับไปให้ Zurgiah จนได้ ดังนั้นเราจึงต้องทำลายของพวกนั้นให้หมดเพื่อไม่ให้ Zurgiah คืนชีพขึ้นมาอีก \"
\" ครับ! \"
2 วันต่อมา เวลา 13.20 น.
\" ให้ตายสิโว้ย กรูไม่น่ากินหนักเลย ปวดหัวชิบหาย \"
ผมอาบน้ำแต่งตัวด้วยอาการเพลียและปวดหัวเนื่องจากดื่มสุรามากเกินไปหน่อยในงานเลี้ยงของเพื่อนๆ สมัย ม.ปลายจนเผลอหลับยาวไป ขนาดที่ต้องลางานไป 1วันในวันนี้ ผมเดินเซไปเซมาก่อนจะไปเปิดตู้เย็นหาขนมปังกับกาแฟเย็นมาดื่มให้หายง่วงแล้วค่อยเดินออกจากบ้านไปโรงเรียน
\" อ่าวเฮ้ย! Rx - 7 ใครวะ แมร่งจอดข้างร้านเน็ตซะด้วย เพิ่งรู้นะว่ามีคนรวยๆ มาเล่นเกมที่นี่ด้วยแฮะ \"
ในตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ผมกำลังจะเดินผ่านร้านไปแต่เหลือบไปเห็นเด็กนักเรียน ม.ต้นจำนวน 6 คนนั่งเล่นเกมอยู่ข้างในทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักเรียนและโรงเรียนก็ยังไม่เลิก ผมจึงเดินเข้าไปในร้านทันทีเพื่อตักเตือนเด็กพวกนั้น
\" ไง ไอ่หนู! พวกเอ็งยังไม่เลิกเรียนไม่ใช่รึ \"
\" อะไรกันครับอาหมิง! ห้องผมเลิกแล้วนะเนี่ย \"
\" เลิกแล้ว! พวกเอ็งห้องไหนล่ะ? \"
พอเจอถามแบบนี้ เด็กพวกนั้นก็ได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ เป็นไปตามที่ผมคิด เด็กพวกนั้นรีบเข้ามาขอร้องผมทันทีว่าอย่าบอกฝ่ายปกครองเลย ในตอนแรกผมยังแกล้งทำหน้านิ่งๆ ใส่อยู่ ทำให้วัยรุ่นที่คุมร้าน 2 คนไม่สบอารมณ์นัก ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้และเดินเข้ามาหาผมทันที
\" คุณเป็นใครผมไม่รู้ แต่อย่ามาเต๊ะท่าในนี้ \" 1 ใน 2 คนนั้นพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่ผม
\" ชั้นไม่ได้มากวนหรอกนะ แค่อยากดัดนิสัยเด็กมัน เวลาเรียนดันโดดออกมาเล่นเกม ชั้นเป็นอาจารย์พวกเขา \"
\" แหม! \'จารย์! ถามหน่อยดิ! ตอนเรียนนายไม่เคยโดดเลยว่างั้น? \"
\" ชั้นไม่อยากเถียงนะ แต่ชั้นทำตามหน้าที่ \" ผมพูดพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่วัยรุ่นทั้ง 2
\" งั้นหรือ....พลั่ก \" 1 ใน 2 คนนั้นง้างหมัดซ้ายจะชกหน้าผม แต่ถูกผมใช้แขนซ้ายดึงหมัดมาตามแรงพร้อมกับเอี้ยวตัวหลบแล้วใช้มือขวาผลักที่ไหล่ซ้ายจนวัยรุ่นคนนั้นเสียหลักเซไปเกือบชนกับประตูร้าน
\" มรึง! \"
\" พอแล้ว โจ๊ก! เอ็ม! \"
\" เจ๊โรส! \"
หญิงสาวรูปร่างผอมเพรียวราวกับนางแบบ ผิวขาวแบบชาวตะวันตก ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า สวมเชื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มเดินออกมาจากหลังร้าน ท่ามกลางความตกใจของเด็กคุมร้านทั้งสอง
\" มีไรกันหรือ \"
\" มันมาก่อกวนร้านครับเจ๊ \" ทั้งสองพูดพร้อมกัน
\" เฮ้ๆ ผมมาตามเด็กหนีเรียนพวกนี้ ลูกน้องคุณน่ะหาเรื่องผมก่อน \"
\" อืม! ชั้นขอคุยกับคุณหน่อย ที่ลานหลังร้านนะ พวกนายไม่ต้องตามมา \"
หญิงสาวเรียกผมให้ออกมานอกร้านโดยสั่งไม่ให้ลูกน้องทั้งสองของเธอตามมา เธอพาผมมายังลานดินหลังร้านที่ตอนนี้แดดยังจ้าอยู่จึงยังไม่มีใครมาเล่นฟุตบอลกันที่นี่
\" คุณมีอะไรจะคุยกับผม? \"
ผมถามเธอก่อน แต่เธอกลับตอบมาด้วยท่าเท้าที่ว่องไวเตะเข้าที่ร่างของผมเป็นชุดๆ จนมองแทบไม่ทัน ผมพยายามถามพร้อมกับหลบและป้องกันเท่านั้นแต่เธอก็ยังไล่เตะอย่างไม่ยอมหยุด ผมจึงใช้มือทั้งสองคว้าขาของเธอดึงให้ล้ม แต่พอเธอล้มลงก็ใช้ขาข้างหนึ่งหนีบขาซ้ายผมไว้ และขาอีกข้างเตะเข้าที่ท้องของผมจนล้ม ก่อนที่เธอจะดีดตัวขึ้นมายืน
\" ท่าทางจะไม่เท่าไหร่นะนายน่ะ \" หญิงสาวพูดจากเยาะเย้ย
\" ว่าไงนะ \" ผมดีดตัวขึ้นมาบ้าง
\" ก็แค่บอกว่า ฝีมือนายมันห่วยน่ะสิ เจ็บใจรึไง \"
ผมโมโหที่ถูกสบประมาทจึงวิ่งเข้าไปต่อสู้แบบเกาะติดประชิดตัว เพราะผมถนัดการใช้แขนและมือมากกว่า แต่กลับถูกเธอคว้าจับแขนและหมุนตัวเหวี่ยง ยังดีที่ผมไม่ออกแรงต้านจึงสะบัดหลุดออกมาได้ทันก่อนที่ผมจะถูกโยนไป แต่เธอยังมีท่าต่อเนื่องอีก
\" พลั่ก \"
ส้นเท้าซ้ายของเธอพุ่งเข้ากระแทกหว่างอกของผม ร่างผมกระเด็นปลิวลงไปกองกับพื้น เธอสะบัดเท้ากวักผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ก่อนจะวางเท้าลง
\" ท่าทางนายจะไม่เก่งเรื่องการต่อสู้มือเปล่าเลยนะ \"
\" คุณรู้ได้ไง? \" ผมย้อนถามเธอ
\" ก็ที่นายใช้มันเหมือนกับวิชาหอกน่ะสิ ชั้นชื่อโรสเซ่ วาเลนไทน์ เป็นเจ้าของร้านนี่ แต่คนทั่วไปเรียกชั้นว่าเจ๊โรสน่ะ \" เธอตอบผมพร้อมกับเดินไปที่ RX - 7 สีน้ำเงินคันนั้น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นรถของเธอ หญิงสาวขับมันถอยมาข้างๆ ผมที่ยังนั่งอยู่
\" นายจะไม่บอกชื่อชั้นหน่อยรึ เสียมารยาทนะ \"
\" ผมชื่อวัฒนชัย แต่ชื่อเล่นว่าหมิง เป็นครูที่โรงเรียนนั้นแหละ \" ผมตอบเธอพร้อมกับชี้ไปที่โรงเรียน
\" อ่อ อาหมิง! หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะ บาย! \"
เธอขับรถออกไปแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่ในความตกตะลึงในฝีมือการต่อสู้ของเธอ โดยเฉพาะเท้าที่ว่องไวนั่น ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร แต่ผมกลับสนใจเธอขึ้นมาเสียแล้ว \" โรสเซ่ วาเลนไทน์ \"
------------------------------------------
แผนกปฏิบัติการพิเศษ กองปราบปราม สำนักงานตำรวจแห่งชาติ
\" ทำอะไรอยู่รึผู้กอง \"
\" ครับ!... ผมกำลังอ่านประวัติของ เคน มิยาชิตะ ที่ทางตำรวจญี่ปุ่นส่งมาเมื่อวานครับผู้การ \"
ในห้องทำงานของแผนกที่มีทีมงานน้อยที่สุด สองนายตำรวจฝีมือดียืนคุยกันแบบสนิทสนม พวกเขาไม่ใช่แค่นายกับลูกน้อง แต่เป็นญาติกัน โดยผู้การนั้นเป็นเพื่อนเก่าของพ่อของผู้กองก้องภพที่เสียชีวิตในหน้าที่เมื่อ 13 ปีก่อน
\" ผู้การครับ! ทำไมหน่วยงานของเราไม่เคยได้งบเลยครับ \"
\" เฮ้อ! พวกนั้นหัวแข็งกันจริงๆ ภาพข่าวมันก็ฟ้องว่ามีไอ่พวกพ่อมดหมอผียกพวกถล่มกันกลางกรุงแบบนี้มันยังไม่เชื่อกันเลย \"
วันเดียวกัน
ที่ไหนสักแห่งในกุรงเทพฯ เวลา 14.25 น.
กลุ่มบุคคลในชุดสีขาวนั่งดูเทปการต่อสู้ระหว่างผมกับ Insecta อยู่อย่างตั้งใจ โดยมีราล ผู้นำของกลุ่มนั่งอยู่ตรงกลาง ทั้งห้องนั้นมีแต่ความเงียบ ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากในจอทีวีนั่นเท่านั้น
\" จบไปอีก 1 สินะ สำหรับทีมของ Blue Alien \"
\" รู้สึกว่า DP จะไม่ใช่คนร้าย ท่าทางเขาจะเป็นแค่ผู้ใช้ศาสตร์มืดเท่านั้นนะครับนายน้อยราล \"
\" อืม! ผมเห็นแล้ว แต่ถึงยังไงเราก็ต้องยุติทุกสิ่ง เพราะไม่ว่าจะเป็นคนดียังไง ถ้าครอบครองศาสตรามืดก็ย่อมส่งพลังกลับไปให้ Zurgiah จนได้ ดังนั้นเราจึงต้องทำลายของพวกนั้นให้หมดเพื่อไม่ให้ Zurgiah คืนชีพขึ้นมาอีก \"
\" ครับ! \"
2 วันต่อมา เวลา 13.20 น.
\" ให้ตายสิโว้ย กรูไม่น่ากินหนักเลย ปวดหัวชิบหาย \"
ผมอาบน้ำแต่งตัวด้วยอาการเพลียและปวดหัวเนื่องจากดื่มสุรามากเกินไปหน่อยในงานเลี้ยงของเพื่อนๆ สมัย ม.ปลายจนเผลอหลับยาวไป ขนาดที่ต้องลางานไป 1วันในวันนี้ ผมเดินเซไปเซมาก่อนจะไปเปิดตู้เย็นหาขนมปังกับกาแฟเย็นมาดื่มให้หายง่วงแล้วค่อยเดินออกจากบ้านไปโรงเรียน
\" อ่าวเฮ้ย! Rx - 7 ใครวะ แมร่งจอดข้างร้านเน็ตซะด้วย เพิ่งรู้นะว่ามีคนรวยๆ มาเล่นเกมที่นี่ด้วยแฮะ \"
ในตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ผมกำลังจะเดินผ่านร้านไปแต่เหลือบไปเห็นเด็กนักเรียน ม.ต้นจำนวน 6 คนนั่งเล่นเกมอยู่ข้างในทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักเรียนและโรงเรียนก็ยังไม่เลิก ผมจึงเดินเข้าไปในร้านทันทีเพื่อตักเตือนเด็กพวกนั้น
\" ไง ไอ่หนู! พวกเอ็งยังไม่เลิกเรียนไม่ใช่รึ \"
\" อะไรกันครับอาหมิง! ห้องผมเลิกแล้วนะเนี่ย \"
\" เลิกแล้ว! พวกเอ็งห้องไหนล่ะ? \"
พอเจอถามแบบนี้ เด็กพวกนั้นก็ได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ เป็นไปตามที่ผมคิด เด็กพวกนั้นรีบเข้ามาขอร้องผมทันทีว่าอย่าบอกฝ่ายปกครองเลย ในตอนแรกผมยังแกล้งทำหน้านิ่งๆ ใส่อยู่ ทำให้วัยรุ่นที่คุมร้าน 2 คนไม่สบอารมณ์นัก ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้และเดินเข้ามาหาผมทันที
\" คุณเป็นใครผมไม่รู้ แต่อย่ามาเต๊ะท่าในนี้ \" 1 ใน 2 คนนั้นพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่ผม
\" ชั้นไม่ได้มากวนหรอกนะ แค่อยากดัดนิสัยเด็กมัน เวลาเรียนดันโดดออกมาเล่นเกม ชั้นเป็นอาจารย์พวกเขา \"
\" แหม! \'จารย์! ถามหน่อยดิ! ตอนเรียนนายไม่เคยโดดเลยว่างั้น? \"
\" ชั้นไม่อยากเถียงนะ แต่ชั้นทำตามหน้าที่ \" ผมพูดพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่วัยรุ่นทั้ง 2
\" งั้นหรือ....พลั่ก \" 1 ใน 2 คนนั้นง้างหมัดซ้ายจะชกหน้าผม แต่ถูกผมใช้แขนซ้ายดึงหมัดมาตามแรงพร้อมกับเอี้ยวตัวหลบแล้วใช้มือขวาผลักที่ไหล่ซ้ายจนวัยรุ่นคนนั้นเสียหลักเซไปเกือบชนกับประตูร้าน
\" มรึง! \"
\" พอแล้ว โจ๊ก! เอ็ม! \"
\" เจ๊โรส! \"
หญิงสาวรูปร่างผอมเพรียวราวกับนางแบบ ผิวขาวแบบชาวตะวันตก ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า สวมเชื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มเดินออกมาจากหลังร้าน ท่ามกลางความตกใจของเด็กคุมร้านทั้งสอง
\" มีไรกันหรือ \"
\" มันมาก่อกวนร้านครับเจ๊ \" ทั้งสองพูดพร้อมกัน
\" เฮ้ๆ ผมมาตามเด็กหนีเรียนพวกนี้ ลูกน้องคุณน่ะหาเรื่องผมก่อน \"
\" อืม! ชั้นขอคุยกับคุณหน่อย ที่ลานหลังร้านนะ พวกนายไม่ต้องตามมา \"
หญิงสาวเรียกผมให้ออกมานอกร้านโดยสั่งไม่ให้ลูกน้องทั้งสองของเธอตามมา เธอพาผมมายังลานดินหลังร้านที่ตอนนี้แดดยังจ้าอยู่จึงยังไม่มีใครมาเล่นฟุตบอลกันที่นี่
\" คุณมีอะไรจะคุยกับผม? \"
ผมถามเธอก่อน แต่เธอกลับตอบมาด้วยท่าเท้าที่ว่องไวเตะเข้าที่ร่างของผมเป็นชุดๆ จนมองแทบไม่ทัน ผมพยายามถามพร้อมกับหลบและป้องกันเท่านั้นแต่เธอก็ยังไล่เตะอย่างไม่ยอมหยุด ผมจึงใช้มือทั้งสองคว้าขาของเธอดึงให้ล้ม แต่พอเธอล้มลงก็ใช้ขาข้างหนึ่งหนีบขาซ้ายผมไว้ และขาอีกข้างเตะเข้าที่ท้องของผมจนล้ม ก่อนที่เธอจะดีดตัวขึ้นมายืน
\" ท่าทางจะไม่เท่าไหร่นะนายน่ะ \" หญิงสาวพูดจากเยาะเย้ย
\" ว่าไงนะ \" ผมดีดตัวขึ้นมาบ้าง
\" ก็แค่บอกว่า ฝีมือนายมันห่วยน่ะสิ เจ็บใจรึไง \"
ผมโมโหที่ถูกสบประมาทจึงวิ่งเข้าไปต่อสู้แบบเกาะติดประชิดตัว เพราะผมถนัดการใช้แขนและมือมากกว่า แต่กลับถูกเธอคว้าจับแขนและหมุนตัวเหวี่ยง ยังดีที่ผมไม่ออกแรงต้านจึงสะบัดหลุดออกมาได้ทันก่อนที่ผมจะถูกโยนไป แต่เธอยังมีท่าต่อเนื่องอีก
\" พลั่ก \"
ส้นเท้าซ้ายของเธอพุ่งเข้ากระแทกหว่างอกของผม ร่างผมกระเด็นปลิวลงไปกองกับพื้น เธอสะบัดเท้ากวักผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ก่อนจะวางเท้าลง
\" ท่าทางนายจะไม่เก่งเรื่องการต่อสู้มือเปล่าเลยนะ \"
\" คุณรู้ได้ไง? \" ผมย้อนถามเธอ
\" ก็ที่นายใช้มันเหมือนกับวิชาหอกน่ะสิ ชั้นชื่อโรสเซ่ วาเลนไทน์ เป็นเจ้าของร้านนี่ แต่คนทั่วไปเรียกชั้นว่าเจ๊โรสน่ะ \" เธอตอบผมพร้อมกับเดินไปที่ RX - 7 สีน้ำเงินคันนั้น ดูเหมือนว่ามันจะเป็นรถของเธอ หญิงสาวขับมันถอยมาข้างๆ ผมที่ยังนั่งอยู่
\" นายจะไม่บอกชื่อชั้นหน่อยรึ เสียมารยาทนะ \"
\" ผมชื่อวัฒนชัย แต่ชื่อเล่นว่าหมิง เป็นครูที่โรงเรียนนั้นแหละ \" ผมตอบเธอพร้อมกับชี้ไปที่โรงเรียน
\" อ่อ อาหมิง! หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะ บาย! \"
เธอขับรถออกไปแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่ในความตกตะลึงในฝีมือการต่อสู้ของเธอ โดยเฉพาะเท้าที่ว่องไวนั่น ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร แต่ผมกลับสนใจเธอขึ้นมาเสียแล้ว \" โรสเซ่ วาเลนไทน์ \"
------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น