ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
อาคารแห่งหนึ่งใกล้กับบริเวณห้างสรรพสินค้า กรุงเทพฯ เวลา 20.05 น.
\" แกไม่เหลือลูกน้องแล้ว! \"
\" ....... \"
บนยอดตึกที่สูงตระหง่าน ผู้คนมากมายแหงนหน้าขึ้นมาดูสองบุรุษผู้มีพลังเหนือคนธรรมดายืนเผชิญหน้ากันอยู่บนนั้น บุรุษหนึ่งอยู่ในชุดคลุมสีดำทะมึน สวมหน้ากากโลหะและถือทวนยาว ขณะที่อีกบุรุษหนึ่งแต่งกายแบบนักกีตาร์สไตล์ร็อค ผมยาวเกือบจะปิดหน้า มีผ้าพันคอพันปิดบริเวณใบหน้าด้านล่าง สวมเสื้อแจ็คเก็ตและกางเกงยีนส์ สะพายกีตาร์สีแดงเพลิงโดยมีฝูงผึ้งและต่อบินสลายตัวไปเพราะเจอความร้อนจากเปลวไฟรอบๆ
\" พรึ่บ! \" Dark Priest จุดไฟที่หัวทวนที่พันไว้ด้วยผ้าหลายชั้นจนไฟลุกท่วม
\" ชิ! แกไล่ได้ ชั้นก็เรียกได้ \"
\" แล้วใครจะให้แกทำเล่า \"
ขณะที่หนุ่มญี่ปุ่นกำลังจะเริ่มบรรเลงเพลง บุรุษชุดดำก็ปราดเข้าไปจ้วงแทงเป็นชุดๆ Insecta ยกกีตาร์ที่มีใบมีดติดอยู่ขึ้นรับ การต่อสู้นั้นดูรวดเร็วและสวยงามยิ่ง Dark Priest ง้างทวนเข้าแทงที่ศีรษะแต่ Insecta เบี่ยงตัวหลบพร้อมกับโดดถีบด้วยเท้าขวาแต่ Dark Priest ก็หมุนตัวหลบได้เช่นกัน
\" เพลงของแกก็เพราะดีนี่ ทำไมต้องทำงี้ด้วยวะ? \" Dark Priest ตะโกนถาม
\" แกไม่มีวันเข้าใจหรอกน่า.....ย้ากกกกก! \"
Insecta ตะโกนพร้อมกับฟาดกีตาร์ในแนวนอนเข้าหา Dark Priest แต่นั่นเป็นกลลวง เพราะเมื่อ Dark Priest โดดถอยไปก็เจอกับการโดดถีบขาคู่แบบ Back Kick โดยใช้แรงเหวี่ยงจากกีตาร์เป็นตัวส่ง แม้บุรุษชุดดำจะใช้ทวนกันไว้ได้แต่ก็ถึงกับกระเด็นไปเกือบจะตกจากดาดฟ้าตึกนั่นเหมือนกัน
\" แกเคยเจอ เคยทรมานแบบชั้นรึเปล่า \" Insecta ตะโกนพร้อมกับบรรเลงเพลงเรียกฝูงแมลงให้กลับมา
\" ไม่มีทางหรอกน่า! \"
\" ไม่อยากจะใช้ท่านี้เลยนะ Soul Blaster \"
ทันทีที่ Dark Priest ใช้พลังยกกองท่อ PVC ขนาดเล็กให้พุ่งใส่เป้าหมาย ฝูงแมลงพากันร่วงผล็อยพร้อมกับลำแสงที่พุ่งออกมาจากคอกีตาร์ราวกับเป็นลำกล้องปืนจรวด RPG แต่บุรุษชุดดำก็หลบไปได้อย่างหวุดหวิด ผ้าคลุมถึงกับมีรอยไหม้ไปเล็กน้อย ลำแสงพุ่งทะลุขอบตึกจนพังไปราว 1 เมตร เศษหินนั้นตกลงไปสู่เบื้องล่างแต่ยังดีที่ไม่มีใครได้รับอันตราย
\" ถึงกับดูดวิญญาณลูกน้องมาเป็นพวกตัวเองเลยรึ เข้าตาจนแล้วสินะ \" Dark Priest ค่อยๆ ลุกขึ้นมา
\" ถ้าแกเป็นอย่างชั้น แล้วแกจะเข้าใจความเจ็บปวดได้ดี \"
ประเทศญี่ปุ่น ปี พ.ศ.2544 ( ค.ศ.2001 )
โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง กรุงโตเกียว
\" มิยากิ เราจะได้เจอกันอีกไหม? \"
\" .............. ขอโทษนะ เคน! \"
\" ใช่! เธอชื่อ มิยากิ มาโฮระ เด็กสาวที่หัวดี ร่าเริง และน่ารัก ขณะที่คนอย่างชั้นมันก็แค่นักดนตรี ก็แค่เด็กเกเรที่ไม่เอาไหนในสายตาของผู้ใหญ่พวกนั้น แต่เพราะสังคมบ้าๆ เพราะโลกบ้าๆ นี่ได้พรากเธอไปตลอดกาล \"
\" ว่าไงนะ.... \"
Insecta เล่าให้ฟังต่อว่า พ่อของมิยากิเคยเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งในญีปุ่น แต่เพราะความผิดพลาดและปัญหาเศรษฐกิจ ในที่สุดก็กลายเป็นบุคคลล้มละลาย และฆ่าตัวตายในเวลาต่อมา
\" ชั้นเฝ้ารอเธอโดยไม่มีข่าวคราวอีกเลย จนกระทั่ง! \"
3 ปีต่อมา
ชายหนุ่มขยันซ้อมดนตรีและเรียนไปด้วยจนสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งหนึ่งได้ เขาเชื่อว่าดนตรีคือเขา และการเรียนคือมิยากิ คนที่เขารัก หลังสอบเสร็จและรู้ผลในเวลาต่อมา เขาและเพื่อนๆ ได้เลือกที่จะไปเที่ยวที่เมืองโยโกฮาม่า แต่ทว่า.....
\" นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นเห็นเธอ จากผู้หญิงที่น่ารัก ตอนนี้เธอเย็นชาและหลงใหลในวัตถุเงินทองจอมปลอมนั่น เธอคิดสั้นมานาน หากินกับการขายตัว ถ่ายหนังโป๊ จนวันที่ชั้นเจอเธออีกครั้ง ชั้นทำได้เพียงกอดศพเธอไว้แน่นโดยไม่สนใจสายตาของชาวบ้านหรือใครก็ตาม เธอฆ่าตัวตาย! \"
\" นั่นไม่ใช่เหตุผลที่แกจะอ้างได้สักนิด \"
\" แกไม่มีวันเข้าใจ! \"
ลำแสงถูกยิงออกมาจากคอกีตาร์อีกครั้ง แต่ Dark Priest ก็หลบได้พร้อมกับพุ่งเข้าประชิดง้างทวนจะฟันแต่ Insecta ยกกีตาร์ขึ้นรับไว้ ใบมีดของอาวุธทั้งสองปะทะกันจนเกิดประกายไฟ ทำให้น้ำมันที่ราดไว้รอบๆ ติดไฟขึ้นมา
\" คนที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวอะไรด้วยเล่า \"
\" เกี่ยวสิ! ท่านผู้นั้นเลือกให้พวกเราเป็นผู้ปกครองโลกใหม่ โลกที่จะไม่มีการแก่งแย่งอีกต่อไป โลกที่สงบสุขอย่างแท้จริง.....ย้ากกก! \" Insecta รวบรวมแรงฮึดต้านแรงของ Dark Priest และยกขาถีบจนกระเด็น
ในท่ามกลางเปลวไฟที่ล้อมกรอบทั้งสอง พวกเขาต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่คิดชีวิต มันช่างน่าเศร้าแต่ก็น่าตื่นเต้นสำหรับผมไม่น้อย ฝูงแมลงจำนวนมากถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานลำแสงเพื่อยิงใส่ผม แต่ผมก็ยังหาที่หลบได้ แต่เมื่อโดนมากๆ ผมก็พลาดเหมือนกัน...
\" แกไม่มีที่ให้หนีแล้ว หายไปซะ \"
\" วิ้ง! \"
ลำแสงถูกซัดเข้าหาผมโดยที่เบื้องหลังเป็นประตูลงไปด้านล่างภายในอาคารนั้น แต่มีพลังบางอย่างจากทวนของผมกลายเป็นเกราะกันลำแสงนั่นจนมันสลายไป ผมรีบใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าไปก่อนที่มันจะขยับตัวได้อีก
\" ไม่มีทาง! \"
\" เคร้ง!.......เพล้ง! \"
ชั่วพริบตาที่ผมบุกเข้าไป มีเพียงเสียงปะทะกันของอาวุธแห่งวิญญาณทั้งสองชิ้นดังสนั่น ผมหลับตาเมื่อเห็นแสงแวบขึ้นมา และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ภาพที่ผมพบก็คืออาวุธของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ เป็นชิ้นๆ ตามด้วยดวงวิญญาณนับร้อยที่หลุดออกมาและค่อยๆ จางหายไป มีเพียงเงาสีดำรูปร่างคล้ายแมลงเท่านั้นที่ยังคงอยู่
\" นี่สินะ....วูบ! \"
ทวนของผมดูดวิญญาณร้ายนั่นเข้าไปแล้ว หนุ่มญี่ปุ่นกลายเป็นชายหนุ่มที่มีผมขาวโพลนนั่งอยู่ริมขอบดาดฟ้าตึกพร้อมกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา แต่ผมก็ยังสังเกตเห็นน้ำตาของเขาได้ มันเป็นน้ำตาของความเศร้าโศกจากใจจริงอย่างไม่ต้องสงสัย
\" จบสิ้นแล้ว! ฮือๆๆ มิยากิ ผมสร้างโลกใหม่ให้คุณไม่ได้แล้ว ฮือๆๆ \"
\" .............. \" ผมยืนนิ่งมองดูเขา
\" ทำไมแกถึงไม่ฆ่าชั้น? \"
\" นั่นเพราะตอนที่อาวุธของแกถูกทำลาย ชั้นเห็นแกน่ะสิ \"
\" เห็น? \"
\" ชั้นเห็นโลกสีขาว โลกที่มีแก กับคนรักของแก โดยไม่มีใครมารบกวนอีก! \"
\" อย่าขยับ! พวกแกทั้งหมดถูกจับแล้ว ตำรวจกำลังมาที่นี่ พวกแกไม่รอดแน่ \"
\" ก็เอาสิ! ........อย่าเด็ดขาดนะ หอกกับปืนมันเทียบกันไม่ได้หรอก \"
ในช่วงเวลานั้น ผู้กองก้องภพที่ผมช่วยโดยโยนเข้าไปในชั้น 3 ของห้างก็หาทางตามขึ้นมาจนได้ ปืนคู่ในมือของเขาเล็งมาที่ผมและหนุ่มญี่ปุ่น แต่แล้วหญิงสาวในชุดดำ มีแว่นกันแดดแบบ Macho อำพรางตาก็ย่องเข้ามาและซัดก้อนน้ำแข็งใส่มือทั้งสองของผู้กองจนปืนหลุดจากมือ ตามด้วยการชักปืนพก 2 กระบอกจ่อไว้ที่หัวของผู้กองกระบอกหนึ่ง และเล็งมาที่ผมที่กำลังเตรียมจะง้างทวนขว้างใส่เธออีกกระบอกหนึ่ง
\" เคน! เธอหนีไปได้แล้ว มันจบแล้ว! \" หญิงสาวผู้นั้นบอกกับหนุ่มญี่ปุ่นให้หนีไป
\" เจ๊ครับ! ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง เจีเหมือนกับพี่สาวผม ตอนนี้ผมกำลังจะไปครับ \"
\" เคน! เธอจะทำอะไรน่ะ \"
\" คุณตำรวจกับ....เอ่อ! ผู้ชายที่ถือทวนนี่ พวกเองทำถูกแล้ว ผู้มีพลังอย่างเรารู้ได้ว่าใครเป็นยังไง ผมรู้สึกว่า ผมหลงทางมามาก แต่ตอนนี้ผมเจอทางแล้วครับ \"
\" เคน! \" หญิงสาวตะโกน
\" ลาก่อนครับ! \"
ร่างของหนุ่มญี่ปุ่นดิ่งลงจากดาดฟ้าตึกด้วยสีหน้าท่าทางที่สงบ ไม่กี่วินาทีนั้นเขาก็ลงไปนอนนิ่งกับพื้นโดยมีสายฝนคอยให้ความชุ่มฉ่ำแก่ร่างของเขา แต่น่าแปลกที่ว่า วิญญาณของชายผู้นี้ไม่ปรากฏให้ผมได้เห็น แต่ผมคิดว่า ดวงจิตของเขานั้นน่าจะหาที่ๆ ควรอยู่ได้แล้ว
\" นายฝีมือไม่เลวนะ \" เธอหันมาพูดกับผม
\" เธออีกแล้วรึ ชั้นยังจำตอนที่สู้กับ Undead ได้นะ \"
\" วันนี้ชั้นถือว่านายไม่รู้เรื่อง รีบๆ ไสหัวไปซะ ตำรวจกำลังมาแล้ว \"
\" ปล่อยผู้กองนั่นก่อนสิ! \"
\" หึ! ตามใจ ชั้นเดาได้ว่าคนอย่างนายต้องโดนพวกคนธรรมดาๆ อย่างตำรวจนี่ฆ่าแหงๆ ลาก่อน \"
หญิงสาววิ่งออกไปและพุ่งทะยานโดดข้ามตึกอย่างสวยงามสมกับฉายาผีเสื้อราตรีของเธอ ขณะที่ตำรวจกำลังมาแล้ว ผมจึงต้องรีบจากไปเช่นกัน ไม่กี่วินาทีเฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงและผู้กองก็ปลอดภัย เป็นอันว่าเรื่องนี้จบลงได้อย่างสวยงาม แต่ก็เศร้าไม่น้อย
2 วันต่อมา
\" เคน มิยาชิตะ หนุ่มนักดนตรีอนาคตไกลหายสาปสูญไปเมื่อช่วงปลายปี 2004 และกลับมาอีกในฐานะของ Insecta จ้าวแห่งแมลง.... \"
ผมรู้สึกติดใจในประวัติของชายผู้นี้อยู่ไม่น้อย เพราะเขาก็จริงจังกับความรักเช่นเดียวกับผม หากแต่เขาเลือกเดินทางผิด ถ้าเขาใช้พลังจัดการกับคนชั่วๆ แต่เพียงอย่างเดียวแล้ว เขาคงจะเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกับผมได้อย่างแน่นอน
\" เฮ้ย! ไอ่หมิง! เอ็งจะเหม่อไปถึงไหนวะ นี่จะได้เวลาไปประชุมคณะครูแล้วนะโว้ย! \"
\" ขอโทษครับ....แหะๆ \"
บางทีนี่ก็เป็นมุมมืดประการหนึ่งในโลกของทุนนิยมเช่นกัน โลกที่ตัวใครตัวมัน ไม่สนใจคนรอบข้าง ผู้อ่อนแอถูกเหยียบย่ำ และถูกบีบให้เข้าสู่ด้านมืดในที่สุด นั่นทำให้ผมต้องเริ่มศึกษาสิ่งต่างๆ มากขึ้นอีกครั้ง เพื่อหวังว่าจะมีสักทาง ที่จะทำให้เรื่องร้ายๆ แบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับใครอีก
\" จนกว่าโลกจะดีกว่านี้ ผมก็ต้องต่อสู้ต่อไป \"
คืนวันเดียวกัน ท่าเรือแห่งหนึ่ง ประเทศไทย
\" ทั้งหมด 250 ตัว และจะตามมาอีก 200 ใน 3 เดือนครับ \"
\" ข้าเห็นแล้ว กองทัพที่ทรงพลัง และไร้ความรู้สึก หึๆๆๆ \"
ใครบางคนคุยโทรศัพท์อยู่พร้อมกับใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูตู้คอนเทนเนอร์ตู้หนึ่งบนเรือที่เข้าเทียบท่าอย่างพอใจ
............................................
\" แกไม่เหลือลูกน้องแล้ว! \"
\" ....... \"
บนยอดตึกที่สูงตระหง่าน ผู้คนมากมายแหงนหน้าขึ้นมาดูสองบุรุษผู้มีพลังเหนือคนธรรมดายืนเผชิญหน้ากันอยู่บนนั้น บุรุษหนึ่งอยู่ในชุดคลุมสีดำทะมึน สวมหน้ากากโลหะและถือทวนยาว ขณะที่อีกบุรุษหนึ่งแต่งกายแบบนักกีตาร์สไตล์ร็อค ผมยาวเกือบจะปิดหน้า มีผ้าพันคอพันปิดบริเวณใบหน้าด้านล่าง สวมเสื้อแจ็คเก็ตและกางเกงยีนส์ สะพายกีตาร์สีแดงเพลิงโดยมีฝูงผึ้งและต่อบินสลายตัวไปเพราะเจอความร้อนจากเปลวไฟรอบๆ
\" พรึ่บ! \" Dark Priest จุดไฟที่หัวทวนที่พันไว้ด้วยผ้าหลายชั้นจนไฟลุกท่วม
\" ชิ! แกไล่ได้ ชั้นก็เรียกได้ \"
\" แล้วใครจะให้แกทำเล่า \"
ขณะที่หนุ่มญี่ปุ่นกำลังจะเริ่มบรรเลงเพลง บุรุษชุดดำก็ปราดเข้าไปจ้วงแทงเป็นชุดๆ Insecta ยกกีตาร์ที่มีใบมีดติดอยู่ขึ้นรับ การต่อสู้นั้นดูรวดเร็วและสวยงามยิ่ง Dark Priest ง้างทวนเข้าแทงที่ศีรษะแต่ Insecta เบี่ยงตัวหลบพร้อมกับโดดถีบด้วยเท้าขวาแต่ Dark Priest ก็หมุนตัวหลบได้เช่นกัน
\" เพลงของแกก็เพราะดีนี่ ทำไมต้องทำงี้ด้วยวะ? \" Dark Priest ตะโกนถาม
\" แกไม่มีวันเข้าใจหรอกน่า.....ย้ากกกกก! \"
Insecta ตะโกนพร้อมกับฟาดกีตาร์ในแนวนอนเข้าหา Dark Priest แต่นั่นเป็นกลลวง เพราะเมื่อ Dark Priest โดดถอยไปก็เจอกับการโดดถีบขาคู่แบบ Back Kick โดยใช้แรงเหวี่ยงจากกีตาร์เป็นตัวส่ง แม้บุรุษชุดดำจะใช้ทวนกันไว้ได้แต่ก็ถึงกับกระเด็นไปเกือบจะตกจากดาดฟ้าตึกนั่นเหมือนกัน
\" แกเคยเจอ เคยทรมานแบบชั้นรึเปล่า \" Insecta ตะโกนพร้อมกับบรรเลงเพลงเรียกฝูงแมลงให้กลับมา
\" ไม่มีทางหรอกน่า! \"
\" ไม่อยากจะใช้ท่านี้เลยนะ Soul Blaster \"
ทันทีที่ Dark Priest ใช้พลังยกกองท่อ PVC ขนาดเล็กให้พุ่งใส่เป้าหมาย ฝูงแมลงพากันร่วงผล็อยพร้อมกับลำแสงที่พุ่งออกมาจากคอกีตาร์ราวกับเป็นลำกล้องปืนจรวด RPG แต่บุรุษชุดดำก็หลบไปได้อย่างหวุดหวิด ผ้าคลุมถึงกับมีรอยไหม้ไปเล็กน้อย ลำแสงพุ่งทะลุขอบตึกจนพังไปราว 1 เมตร เศษหินนั้นตกลงไปสู่เบื้องล่างแต่ยังดีที่ไม่มีใครได้รับอันตราย
\" ถึงกับดูดวิญญาณลูกน้องมาเป็นพวกตัวเองเลยรึ เข้าตาจนแล้วสินะ \" Dark Priest ค่อยๆ ลุกขึ้นมา
\" ถ้าแกเป็นอย่างชั้น แล้วแกจะเข้าใจความเจ็บปวดได้ดี \"
ประเทศญี่ปุ่น ปี พ.ศ.2544 ( ค.ศ.2001 )
โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง กรุงโตเกียว
\" มิยากิ เราจะได้เจอกันอีกไหม? \"
\" .............. ขอโทษนะ เคน! \"
\" ใช่! เธอชื่อ มิยากิ มาโฮระ เด็กสาวที่หัวดี ร่าเริง และน่ารัก ขณะที่คนอย่างชั้นมันก็แค่นักดนตรี ก็แค่เด็กเกเรที่ไม่เอาไหนในสายตาของผู้ใหญ่พวกนั้น แต่เพราะสังคมบ้าๆ เพราะโลกบ้าๆ นี่ได้พรากเธอไปตลอดกาล \"
\" ว่าไงนะ.... \"
Insecta เล่าให้ฟังต่อว่า พ่อของมิยากิเคยเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งในญีปุ่น แต่เพราะความผิดพลาดและปัญหาเศรษฐกิจ ในที่สุดก็กลายเป็นบุคคลล้มละลาย และฆ่าตัวตายในเวลาต่อมา
\" ชั้นเฝ้ารอเธอโดยไม่มีข่าวคราวอีกเลย จนกระทั่ง! \"
3 ปีต่อมา
ชายหนุ่มขยันซ้อมดนตรีและเรียนไปด้วยจนสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งหนึ่งได้ เขาเชื่อว่าดนตรีคือเขา และการเรียนคือมิยากิ คนที่เขารัก หลังสอบเสร็จและรู้ผลในเวลาต่อมา เขาและเพื่อนๆ ได้เลือกที่จะไปเที่ยวที่เมืองโยโกฮาม่า แต่ทว่า.....
\" นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นเห็นเธอ จากผู้หญิงที่น่ารัก ตอนนี้เธอเย็นชาและหลงใหลในวัตถุเงินทองจอมปลอมนั่น เธอคิดสั้นมานาน หากินกับการขายตัว ถ่ายหนังโป๊ จนวันที่ชั้นเจอเธออีกครั้ง ชั้นทำได้เพียงกอดศพเธอไว้แน่นโดยไม่สนใจสายตาของชาวบ้านหรือใครก็ตาม เธอฆ่าตัวตาย! \"
\" นั่นไม่ใช่เหตุผลที่แกจะอ้างได้สักนิด \"
\" แกไม่มีวันเข้าใจ! \"
ลำแสงถูกยิงออกมาจากคอกีตาร์อีกครั้ง แต่ Dark Priest ก็หลบได้พร้อมกับพุ่งเข้าประชิดง้างทวนจะฟันแต่ Insecta ยกกีตาร์ขึ้นรับไว้ ใบมีดของอาวุธทั้งสองปะทะกันจนเกิดประกายไฟ ทำให้น้ำมันที่ราดไว้รอบๆ ติดไฟขึ้นมา
\" คนที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวอะไรด้วยเล่า \"
\" เกี่ยวสิ! ท่านผู้นั้นเลือกให้พวกเราเป็นผู้ปกครองโลกใหม่ โลกที่จะไม่มีการแก่งแย่งอีกต่อไป โลกที่สงบสุขอย่างแท้จริง.....ย้ากกก! \" Insecta รวบรวมแรงฮึดต้านแรงของ Dark Priest และยกขาถีบจนกระเด็น
ในท่ามกลางเปลวไฟที่ล้อมกรอบทั้งสอง พวกเขาต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่คิดชีวิต มันช่างน่าเศร้าแต่ก็น่าตื่นเต้นสำหรับผมไม่น้อย ฝูงแมลงจำนวนมากถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานลำแสงเพื่อยิงใส่ผม แต่ผมก็ยังหาที่หลบได้ แต่เมื่อโดนมากๆ ผมก็พลาดเหมือนกัน...
\" แกไม่มีที่ให้หนีแล้ว หายไปซะ \"
\" วิ้ง! \"
ลำแสงถูกซัดเข้าหาผมโดยที่เบื้องหลังเป็นประตูลงไปด้านล่างภายในอาคารนั้น แต่มีพลังบางอย่างจากทวนของผมกลายเป็นเกราะกันลำแสงนั่นจนมันสลายไป ผมรีบใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าไปก่อนที่มันจะขยับตัวได้อีก
\" ไม่มีทาง! \"
\" เคร้ง!.......เพล้ง! \"
ชั่วพริบตาที่ผมบุกเข้าไป มีเพียงเสียงปะทะกันของอาวุธแห่งวิญญาณทั้งสองชิ้นดังสนั่น ผมหลับตาเมื่อเห็นแสงแวบขึ้นมา และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ภาพที่ผมพบก็คืออาวุธของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ เป็นชิ้นๆ ตามด้วยดวงวิญญาณนับร้อยที่หลุดออกมาและค่อยๆ จางหายไป มีเพียงเงาสีดำรูปร่างคล้ายแมลงเท่านั้นที่ยังคงอยู่
\" นี่สินะ....วูบ! \"
ทวนของผมดูดวิญญาณร้ายนั่นเข้าไปแล้ว หนุ่มญี่ปุ่นกลายเป็นชายหนุ่มที่มีผมขาวโพลนนั่งอยู่ริมขอบดาดฟ้าตึกพร้อมกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา แต่ผมก็ยังสังเกตเห็นน้ำตาของเขาได้ มันเป็นน้ำตาของความเศร้าโศกจากใจจริงอย่างไม่ต้องสงสัย
\" จบสิ้นแล้ว! ฮือๆๆ มิยากิ ผมสร้างโลกใหม่ให้คุณไม่ได้แล้ว ฮือๆๆ \"
\" .............. \" ผมยืนนิ่งมองดูเขา
\" ทำไมแกถึงไม่ฆ่าชั้น? \"
\" นั่นเพราะตอนที่อาวุธของแกถูกทำลาย ชั้นเห็นแกน่ะสิ \"
\" เห็น? \"
\" ชั้นเห็นโลกสีขาว โลกที่มีแก กับคนรักของแก โดยไม่มีใครมารบกวนอีก! \"
\" อย่าขยับ! พวกแกทั้งหมดถูกจับแล้ว ตำรวจกำลังมาที่นี่ พวกแกไม่รอดแน่ \"
\" ก็เอาสิ! ........อย่าเด็ดขาดนะ หอกกับปืนมันเทียบกันไม่ได้หรอก \"
ในช่วงเวลานั้น ผู้กองก้องภพที่ผมช่วยโดยโยนเข้าไปในชั้น 3 ของห้างก็หาทางตามขึ้นมาจนได้ ปืนคู่ในมือของเขาเล็งมาที่ผมและหนุ่มญี่ปุ่น แต่แล้วหญิงสาวในชุดดำ มีแว่นกันแดดแบบ Macho อำพรางตาก็ย่องเข้ามาและซัดก้อนน้ำแข็งใส่มือทั้งสองของผู้กองจนปืนหลุดจากมือ ตามด้วยการชักปืนพก 2 กระบอกจ่อไว้ที่หัวของผู้กองกระบอกหนึ่ง และเล็งมาที่ผมที่กำลังเตรียมจะง้างทวนขว้างใส่เธออีกกระบอกหนึ่ง
\" เคน! เธอหนีไปได้แล้ว มันจบแล้ว! \" หญิงสาวผู้นั้นบอกกับหนุ่มญี่ปุ่นให้หนีไป
\" เจ๊ครับ! ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง เจีเหมือนกับพี่สาวผม ตอนนี้ผมกำลังจะไปครับ \"
\" เคน! เธอจะทำอะไรน่ะ \"
\" คุณตำรวจกับ....เอ่อ! ผู้ชายที่ถือทวนนี่ พวกเองทำถูกแล้ว ผู้มีพลังอย่างเรารู้ได้ว่าใครเป็นยังไง ผมรู้สึกว่า ผมหลงทางมามาก แต่ตอนนี้ผมเจอทางแล้วครับ \"
\" เคน! \" หญิงสาวตะโกน
\" ลาก่อนครับ! \"
ร่างของหนุ่มญี่ปุ่นดิ่งลงจากดาดฟ้าตึกด้วยสีหน้าท่าทางที่สงบ ไม่กี่วินาทีนั้นเขาก็ลงไปนอนนิ่งกับพื้นโดยมีสายฝนคอยให้ความชุ่มฉ่ำแก่ร่างของเขา แต่น่าแปลกที่ว่า วิญญาณของชายผู้นี้ไม่ปรากฏให้ผมได้เห็น แต่ผมคิดว่า ดวงจิตของเขานั้นน่าจะหาที่ๆ ควรอยู่ได้แล้ว
\" นายฝีมือไม่เลวนะ \" เธอหันมาพูดกับผม
\" เธออีกแล้วรึ ชั้นยังจำตอนที่สู้กับ Undead ได้นะ \"
\" วันนี้ชั้นถือว่านายไม่รู้เรื่อง รีบๆ ไสหัวไปซะ ตำรวจกำลังมาแล้ว \"
\" ปล่อยผู้กองนั่นก่อนสิ! \"
\" หึ! ตามใจ ชั้นเดาได้ว่าคนอย่างนายต้องโดนพวกคนธรรมดาๆ อย่างตำรวจนี่ฆ่าแหงๆ ลาก่อน \"
หญิงสาววิ่งออกไปและพุ่งทะยานโดดข้ามตึกอย่างสวยงามสมกับฉายาผีเสื้อราตรีของเธอ ขณะที่ตำรวจกำลังมาแล้ว ผมจึงต้องรีบจากไปเช่นกัน ไม่กี่วินาทีเฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงและผู้กองก็ปลอดภัย เป็นอันว่าเรื่องนี้จบลงได้อย่างสวยงาม แต่ก็เศร้าไม่น้อย
2 วันต่อมา
\" เคน มิยาชิตะ หนุ่มนักดนตรีอนาคตไกลหายสาปสูญไปเมื่อช่วงปลายปี 2004 และกลับมาอีกในฐานะของ Insecta จ้าวแห่งแมลง.... \"
ผมรู้สึกติดใจในประวัติของชายผู้นี้อยู่ไม่น้อย เพราะเขาก็จริงจังกับความรักเช่นเดียวกับผม หากแต่เขาเลือกเดินทางผิด ถ้าเขาใช้พลังจัดการกับคนชั่วๆ แต่เพียงอย่างเดียวแล้ว เขาคงจะเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกับผมได้อย่างแน่นอน
\" เฮ้ย! ไอ่หมิง! เอ็งจะเหม่อไปถึงไหนวะ นี่จะได้เวลาไปประชุมคณะครูแล้วนะโว้ย! \"
\" ขอโทษครับ....แหะๆ \"
บางทีนี่ก็เป็นมุมมืดประการหนึ่งในโลกของทุนนิยมเช่นกัน โลกที่ตัวใครตัวมัน ไม่สนใจคนรอบข้าง ผู้อ่อนแอถูกเหยียบย่ำ และถูกบีบให้เข้าสู่ด้านมืดในที่สุด นั่นทำให้ผมต้องเริ่มศึกษาสิ่งต่างๆ มากขึ้นอีกครั้ง เพื่อหวังว่าจะมีสักทาง ที่จะทำให้เรื่องร้ายๆ แบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับใครอีก
\" จนกว่าโลกจะดีกว่านี้ ผมก็ต้องต่อสู้ต่อไป \"
คืนวันเดียวกัน ท่าเรือแห่งหนึ่ง ประเทศไทย
\" ทั้งหมด 250 ตัว และจะตามมาอีก 200 ใน 3 เดือนครับ \"
\" ข้าเห็นแล้ว กองทัพที่ทรงพลัง และไร้ความรู้สึก หึๆๆๆ \"
ใครบางคนคุยโทรศัพท์อยู่พร้อมกับใช้กล้องส่องทางไกลส่องดูตู้คอนเทนเนอร์ตู้หนึ่งบนเรือที่เข้าเทียบท่าอย่างพอใจ
............................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น