ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
กลางเดือนพฤษภาคม ปี พ.ศ.2551 ( ค.ศ.2008 )
สนามบินดอนเมือง กรุงเทพฯ เวลา 23.00 น.
คณะอาจารย์ เพื่อนๆ และสื่อมวลชนจำนวนหนึ่งมารอทำข่าวของเด็กนักเรียนของโรงเรียนชื่อดังที่ได้รับรางวัลชนะเลิศการแข่งขันแก้สมการทักษะทางคณิตศาสตร์ระดับโลกที่ประเทศสหรัฐอเมริกาที่ได้เดินทางกลับมาถึงเมืองไทยแล้ว ความปลื้มปีติและความยินดีจากคนรอบข้างเป็นบรรยากาศที่ดูอบอุ่น ทันทีที่เด็กหนุ่มเดินเข้ามาในจุดพักผู้โดยสาร บุคคลที่รู้จักต่างพากันเข้าไปรุมล้อมแสดงความดีใจโดยไม่มีใครสังเกตว่า มีชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นสะพายกีตาร์สีแดงเพลิงยืนมองอยู่ห่างๆ
\" มีการ์ดมาส่งค่ะ \"
เจ้าหน้าที่สนามบินคนหนึ่งถือการ์ดที่ทำจากกระดาษแข็งเข้ามาให้เด็กหนุ่มคนนั้น โดยบอกว่ามีหนุ่มญี่ปุ่นคนหนึ่งฝากมาให้ แต่พอเจ้าหน้าที่คนนั้นหันกลับไปก็ไม่พบชายผู้นั้นแล้ว พ่อแม่ของเด็กรับการ์ดมาแต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไร เพราะยังต้องรับมือกับสื่อมวลชนเนื่องจากเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงพอสมควรจนกระทั่งพวกเขาขึ้นรถส่วนตัวได้จึงได้เปิดอ่านการ์ดใบนั้น
\" ทำลายเหรียญ โล่ ประกาศเกียรติบัตรต่อหน้าสื่อมวลชนซะ ภายใน 3 วัน มิเช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสเห็นโลกนี้อีก จาก Insecta ยมฑูตแมลง \"
\" ไร้สาระน่ะลูก อาจจะเป็นเพื่อนลูกส่งมาแกล้งก็ได้ \"
\" นั่นสิครับ! ผมก็คิดว่าตลกอำกันมากกว่า \"
กลายเป็นว่าไม่มีใครเชื่อคำเตือนของการ์ดใบนั้นทั้งครอบครัว พวกเขาเห็นมันเป็นเรื่องตลกและยังฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ โปรยทิ้งออกนอกถนนอีก
\" อีก 3 วัน เกมแรกจะเริ่ม หึๆๆ \"
วันต่อมา เวลา 15.30 น.
โรงเรียนเลิกแล้วในบางห้องบางชั้น ขณะที่อีกหลายส่วนยังต้องเรียนถึงบ่ายสี่โมงตรง ผมซึ่งไม่มีงานสอนแล้วในวันนี้ ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำจึงขับรถกลับบ้านในเวลาครึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อผมกลับถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำก็คือการเปิดคอมฯในห้องทำงานดูว่ามีข่าวอะไรน่าสนใจบ้าง
\" หืม! E - Mail จากไอ่ภูนี่หว่า! \"
ผมคลิกเข้าไปเปิดเมลล์ฉบับนั้นดู และนั่นทำให้ผมต้องประหลาดใจเมื่อเพื่อนของผมคนนี้แนบไฟล์มาค่อนข้างใหญ่พอสมควร มีทั้งรูป และตำนานเก่าๆ ของชนเผ่าในแอฟริกาที่ทำให้ผมเริ่มเข้าใกล้พวก Evil Lotus เข้าไปอีกก้าวหนึ่ง
\" สองแดนศักดิ์สิทธิ์ก่อสงคราม เทพอสูรทำลายอาณาจักรจนหมดสิ้นก่อนจะพ่ายแพ้แก่เทพผู้พิทักษฺจนหนีขึ้นสู่ท้องฟ้า แต่เมื่อใดที่เทพอสูรคืนชีพ สงครามจะเริ่มอีกครั้ง \"
นอกจากเรื่องสั้นๆ นี่แล้ว ภาพถ่ายในหลายๆ ส่วนของโลกที่ผมได้รับมานั้น ทุกภาพมีลักษณะเหมือนกันตรงที่ถ้าไม่เป็นภาพถ่ายวัตถุบินได้จากระยะไกลๆ จนเห็นแค่แสงไฟ ก็จะเป็นภาพวัตถุโบราณจากที่ต่างๆ ที่มีรูปของพาหนะแปลกๆอยู่บนวัตถุนั้นด้วย
\" กรูว่ามันทะแมร่งๆ แล้วว่ะ แถมได้ข่าวมาว่าเคยมีคนเคยไปมีเรื่องกับพวกนี้แล้วตายแบบศพแห้งทั้งตัวยังกะถูกดูดเลือด กรูว่ามรึงเลิกสนใจเหอะว่ะเพื่อน! \"
นั่นคือข้อความสุดท้ายที่เพื่อนผมฝากเอาไว้ ผมรู้ดีว่าเพื่อนผมเป็นห่วงผม แต่ผมกลับอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเสียแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หากผมเจอพวกมันไม่ว่าจะกลุ่มไหน ผมก็จะต้องถามให้รู้เรื่องให้ได้
วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ.2551 ( ค.ศ.2008 )
บ้านหลังหนึ่งในย่านรังสิต เวลา 22.30 น.
\" กุกกักๆๆๆ \"
\" เสียงอะไรวะ? \"
เด็กหนุ่มที่เพิ่งได้รางวัลด้านวิชาการจากเมืองนอกที่วันนี้อยู่คนเดียวเดินลงไปด้านล่างเพื่อเปิดประตูที่มีเสียงคล้ายคนกำลังเคาะประตูอยู่ แต่ทว่า...
\" หืม!.....ไม่!.......... \"
เขาเปิดประตูออกไปแล้วหันมองรอบๆ แต่ไม่พบอะไรจนเมื่อเขาหันกลับมาในบ้าน ฝูงแมลงสาบ มด ยุง ผึ้งและต่อต่างรุมกันเข้ามาต่อยโดยที่เด็กหนุ่มไม่อาจตั้งตัวได้ทัน ร่างของเขาบวมเป่ง ล้มลงและช็อคตายในที่สุด
\" แด่คนที่ควรได้โฮกาสแต่ไม่ได้ \"
ใครบางคนยืนอยู่บนเสาไฟฟ้าแถวนั้นพร้อมกับดีดกีตาร์และแสยะยิ้มอย่างพอใจกับความตายของเด็กหนุ่มผู้นั้นก่อนจะดูดวิญญาณมาใส่ในกีตาร์ที่แดงเพลิงของตนแล้วจากไปโดยทิ้งการ์ดใบหนึ่งเอาไว้
เช้าวันต่อมา
\" เด็กหนุ่มอัจฉริยะเคราะห์ร้าย ถูกแมลงรุมทึ้งดับอนาถ! \"
ข่าวนี้กลายเป็น Talk of the Town ไปในทันทีเพราะแทบทุกคนมั่นใจว่าไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่ๆ เนื่องจากพ่อแม่ของผู้เคราะห์ร้ายนำการ์ดปริศนามาให้ดูเมื่อประกอบกับการ์ดที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุแล้วมันตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งนี่ไม่ใช่คดีธรรมดาอย่างแน่นอน
หลายวันต่อมา
\" เกิดอะไรขึ้นหรือครับ \"
\" ก็วิราณีน่ะค่ะคุณหมิง เธอบอกจะถอนตัวไม่ไปแข่งการประพันธ์ในระดับทวีปเอเชียแล้ว เธอยังเอาจดหมายขู่ฉบับนี้มาให้ดิชั้นด้วย คุณหมิงลองอ่านดูสิคะ \"
อาจารย์คนหนึ่งในหมวดภาษาต่างประเทศกำลังพยายามเกลี้ยกล่อมสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่เรียนอยู่ชั้น ม.5 ว่าให้เดินทางไปแข่งขันการประพันธ์บทความและบทกวีที่ประเทศญี่ปุ่น แต่กลับมีใครบางคนส่งการ์ดข่มขู่มาให้เธอและบอกให้ถอนตัวเสีย ซึ่งเธอจะต้องออกเดินทางด้วยเครื่องบินในเวลา 22.00 น. อีก 2 วันข้างหน้า การ์ดใบนั้นมีรูปดอกบัวสีดำ และลงชื่อว่า Insecta Lord
\" ( หึ! มาถึงที่เลยเรอะ ) \" ผมคิดในใจ
\" เอาไงดีคะคุณหมิง \"
\" แจ้งตำรวจไว้ บอกให้ตำรวจคุ้มกันเธอไปส่งที่สนามบิน มันจะลงมือในคืนนั้นแน่ แต่ถ้าเธอขึ้นเครื่องได้เธอก็จะปลอดภัย \"
\" คุณรู้หรือคะคุณหมิง? \"
\" ผม...เอ่อ! ผมแค่ดูข่าวน่ะ ผมไปล่ะ \"
ผมรีบเดินออกมาจากห้องพักครูหมวดภาษาต่างประเทศอย่างเร่งรีบ เพราะตอนนั้นโรงเรียนก็เลิกแล้ว ผมไม่แน่ใจหรอกว่าอาจารย์ประจำหมวดนั้นจะสงสัยอะไรในตัวผมหรือเปล่า แต่ผมก็หวังว่าคงไม่เป็นเช่นนั้น เพราะถ้าฐานะอีกด้านหนึ่งถูกเปิดเผยแล้ว ผมคงไม่อาจจะอยู่ได้แน่ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือใครจะมาทำลายอนาคตเด็กดีๆ คนนึงไม่ได้ ถ้ามันจะทำก็ต้องข้ามศพผมไปให้ได้เสียก่อน
2 วันต่อมา เวลา 20.10 น.
ทั้งครอบครัวของวิราณีอันมีพ่อ แม่ และตัวเธอค่อยๆ เดินออกจากบ้านมาขึ้นรถโดยมีตำรวจจำนวน 2 นายถือปืนพกยืนคุ้มกันอยู่ ขณะที่ผู้ล่านั้นอยู่ห่างออกไปร้อยกว่าเมตร บุรุษหนุ่มสะพายกีตาร์สีแดงเพลิงยืนมองเป้าหมายอย่างพอใจก่อนจะเริ่มบรรเลงบทเพลงมรณะนั่นอีกครั้ง
\" แกรนหาที่เองนะ... \"
ทันทีที่ชายหนุ่มจากแดนซามูไรผู้นี้เริ่มบรรเลง ฝูงแมลงหลายชนิดก็บินเข้ารุมทำร้ายเป้าหมายอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่งจนตำรวจสองนายถูกรุมทึ้งจนตายคาที่ พ่อของวิราณีรีบเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นแต่ฝูงแมลงก็เข้าล้อมรถราวกับเมฆหมอกทำให้มองใม่เห็นทางข้างหน้าจึงไม่อาจเร่งได้เร็วนัก รถส่ายไปมาจนเกือบจะชนกับคันอื่นๆ อยู่หลายครั้ง
\" ยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี ตายมันทั้งครอบครัวนี่แหละ หึๆๆ \"
ชั้นว่าแกล่ะมั้งที่ต้องตาย ฮึ่ย! \"
\" เคร้ง! \"
ผมโดดเข้าฟันมันจากด้านหลัง แต่กีตาร์ของมันกลับติดใบมีดอยู่ มันยกกีตาร์ขึ้นกันทวนของผมก่อนจะใช้แรงดีดตัวถอยออกไป มันเปลี่ยนเป้าหมายจากเด็กสาวมาเป็นผมโดยการดีดกีตาร์เรียกฝูงแมลงเข้ามารุมทึ้งผม ผมไม่อาจเข้าประชิดตัวมันได้เลย ฝูงแมลงนั่นไล่ตามผมมาติดๆ โดยที่ผมพยายามใช้พลังยกสิ่งของขว้างใส่แต่ก็ไร้ผล
\" แกได้หายไปแน่! \"
ชายผู้นั้นบุกเข้ามาหาผมโดยมีฝูงแมลงล้อมกรอบอยู่ มันถือกีตาร์ไล่ฟาดผมเป็นชุดๆ ราวกับดาบขนาดใหญ่ ผมหลบไปพลางหาช่องตอบโต้ แต่ยิ่งสู้ผมก็รู้สึกถึงความกดดัน เมื่อกำแพงแมลงนั้นบีบเข้าใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ
\" อ่าว! ทำไมแมลงบินหายไปแบบนั้น....ฉัวะ! \"
แต่ด้วยความที่ผมไม่ระวัง คมมีดของมันก็ฟันเข้าที่ชายโครงผมจนเลือดสาดแต่ดีว่าแผลยังไม่ลึก มันโดดถีบผมซ้ำที่แผลผมจนผมกระเด็นตกลงมาเบื้องล่าง ยังดีที่มีต้นไม้ใหญ่รองรับ
\" ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ \"
พอดีกับที่ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุ ผมและมันต่างหลบหนีเอาตัวรอดแต่ผมนั้นบาดเจ็บพอสมควร ผมต้องเคลื่อนที่ให้เงียบและมีผู้พบเห็นน้อยที่สุด เมื่อผมกลับถึงบ้านแล้ว ผมรีบหายามาล้างแผลทันทีก่อนจะพันผ้าไว้แน่นแล้วนอน
\" อะไรวะเนี่ย \"
ผมรู้สึกคล้ายกับผมกำลังฝันร้าย ผมไม่ได้พ่ายแพ้มาหลายปีแล้วและชายผู้นั้นกลับใช้พลังที่พิสดาร มันร้ายกาจกว่าศัตรูของผมทุกคนที่พบมา Insecta ชายผู้นี้เป็นใครผมก็ไม่รู้หรอก จนอีกไม่นานผมจึงทราบความจริงต่อมา
..............................
สนามบินดอนเมือง กรุงเทพฯ เวลา 23.00 น.
คณะอาจารย์ เพื่อนๆ และสื่อมวลชนจำนวนหนึ่งมารอทำข่าวของเด็กนักเรียนของโรงเรียนชื่อดังที่ได้รับรางวัลชนะเลิศการแข่งขันแก้สมการทักษะทางคณิตศาสตร์ระดับโลกที่ประเทศสหรัฐอเมริกาที่ได้เดินทางกลับมาถึงเมืองไทยแล้ว ความปลื้มปีติและความยินดีจากคนรอบข้างเป็นบรรยากาศที่ดูอบอุ่น ทันทีที่เด็กหนุ่มเดินเข้ามาในจุดพักผู้โดยสาร บุคคลที่รู้จักต่างพากันเข้าไปรุมล้อมแสดงความดีใจโดยไม่มีใครสังเกตว่า มีชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นสะพายกีตาร์สีแดงเพลิงยืนมองอยู่ห่างๆ
\" มีการ์ดมาส่งค่ะ \"
เจ้าหน้าที่สนามบินคนหนึ่งถือการ์ดที่ทำจากกระดาษแข็งเข้ามาให้เด็กหนุ่มคนนั้น โดยบอกว่ามีหนุ่มญี่ปุ่นคนหนึ่งฝากมาให้ แต่พอเจ้าหน้าที่คนนั้นหันกลับไปก็ไม่พบชายผู้นั้นแล้ว พ่อแม่ของเด็กรับการ์ดมาแต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไร เพราะยังต้องรับมือกับสื่อมวลชนเนื่องจากเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงพอสมควรจนกระทั่งพวกเขาขึ้นรถส่วนตัวได้จึงได้เปิดอ่านการ์ดใบนั้น
\" ทำลายเหรียญ โล่ ประกาศเกียรติบัตรต่อหน้าสื่อมวลชนซะ ภายใน 3 วัน มิเช่นนั้นเจ้าจะไม่มีโอกาสเห็นโลกนี้อีก จาก Insecta ยมฑูตแมลง \"
\" ไร้สาระน่ะลูก อาจจะเป็นเพื่อนลูกส่งมาแกล้งก็ได้ \"
\" นั่นสิครับ! ผมก็คิดว่าตลกอำกันมากกว่า \"
กลายเป็นว่าไม่มีใครเชื่อคำเตือนของการ์ดใบนั้นทั้งครอบครัว พวกเขาเห็นมันเป็นเรื่องตลกและยังฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ โปรยทิ้งออกนอกถนนอีก
\" อีก 3 วัน เกมแรกจะเริ่ม หึๆๆ \"
วันต่อมา เวลา 15.30 น.
โรงเรียนเลิกแล้วในบางห้องบางชั้น ขณะที่อีกหลายส่วนยังต้องเรียนถึงบ่ายสี่โมงตรง ผมซึ่งไม่มีงานสอนแล้วในวันนี้ ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำจึงขับรถกลับบ้านในเวลาครึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อผมกลับถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำก็คือการเปิดคอมฯในห้องทำงานดูว่ามีข่าวอะไรน่าสนใจบ้าง
\" หืม! E - Mail จากไอ่ภูนี่หว่า! \"
ผมคลิกเข้าไปเปิดเมลล์ฉบับนั้นดู และนั่นทำให้ผมต้องประหลาดใจเมื่อเพื่อนของผมคนนี้แนบไฟล์มาค่อนข้างใหญ่พอสมควร มีทั้งรูป และตำนานเก่าๆ ของชนเผ่าในแอฟริกาที่ทำให้ผมเริ่มเข้าใกล้พวก Evil Lotus เข้าไปอีกก้าวหนึ่ง
\" สองแดนศักดิ์สิทธิ์ก่อสงคราม เทพอสูรทำลายอาณาจักรจนหมดสิ้นก่อนจะพ่ายแพ้แก่เทพผู้พิทักษฺจนหนีขึ้นสู่ท้องฟ้า แต่เมื่อใดที่เทพอสูรคืนชีพ สงครามจะเริ่มอีกครั้ง \"
นอกจากเรื่องสั้นๆ นี่แล้ว ภาพถ่ายในหลายๆ ส่วนของโลกที่ผมได้รับมานั้น ทุกภาพมีลักษณะเหมือนกันตรงที่ถ้าไม่เป็นภาพถ่ายวัตถุบินได้จากระยะไกลๆ จนเห็นแค่แสงไฟ ก็จะเป็นภาพวัตถุโบราณจากที่ต่างๆ ที่มีรูปของพาหนะแปลกๆอยู่บนวัตถุนั้นด้วย
\" กรูว่ามันทะแมร่งๆ แล้วว่ะ แถมได้ข่าวมาว่าเคยมีคนเคยไปมีเรื่องกับพวกนี้แล้วตายแบบศพแห้งทั้งตัวยังกะถูกดูดเลือด กรูว่ามรึงเลิกสนใจเหอะว่ะเพื่อน! \"
นั่นคือข้อความสุดท้ายที่เพื่อนผมฝากเอาไว้ ผมรู้ดีว่าเพื่อนผมเป็นห่วงผม แต่ผมกลับอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเสียแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หากผมเจอพวกมันไม่ว่าจะกลุ่มไหน ผมก็จะต้องถามให้รู้เรื่องให้ได้
วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ.2551 ( ค.ศ.2008 )
บ้านหลังหนึ่งในย่านรังสิต เวลา 22.30 น.
\" กุกกักๆๆๆ \"
\" เสียงอะไรวะ? \"
เด็กหนุ่มที่เพิ่งได้รางวัลด้านวิชาการจากเมืองนอกที่วันนี้อยู่คนเดียวเดินลงไปด้านล่างเพื่อเปิดประตูที่มีเสียงคล้ายคนกำลังเคาะประตูอยู่ แต่ทว่า...
\" หืม!.....ไม่!.......... \"
เขาเปิดประตูออกไปแล้วหันมองรอบๆ แต่ไม่พบอะไรจนเมื่อเขาหันกลับมาในบ้าน ฝูงแมลงสาบ มด ยุง ผึ้งและต่อต่างรุมกันเข้ามาต่อยโดยที่เด็กหนุ่มไม่อาจตั้งตัวได้ทัน ร่างของเขาบวมเป่ง ล้มลงและช็อคตายในที่สุด
\" แด่คนที่ควรได้โฮกาสแต่ไม่ได้ \"
ใครบางคนยืนอยู่บนเสาไฟฟ้าแถวนั้นพร้อมกับดีดกีตาร์และแสยะยิ้มอย่างพอใจกับความตายของเด็กหนุ่มผู้นั้นก่อนจะดูดวิญญาณมาใส่ในกีตาร์ที่แดงเพลิงของตนแล้วจากไปโดยทิ้งการ์ดใบหนึ่งเอาไว้
เช้าวันต่อมา
\" เด็กหนุ่มอัจฉริยะเคราะห์ร้าย ถูกแมลงรุมทึ้งดับอนาถ! \"
ข่าวนี้กลายเป็น Talk of the Town ไปในทันทีเพราะแทบทุกคนมั่นใจว่าไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่ๆ เนื่องจากพ่อแม่ของผู้เคราะห์ร้ายนำการ์ดปริศนามาให้ดูเมื่อประกอบกับการ์ดที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุแล้วมันตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งนี่ไม่ใช่คดีธรรมดาอย่างแน่นอน
หลายวันต่อมา
\" เกิดอะไรขึ้นหรือครับ \"
\" ก็วิราณีน่ะค่ะคุณหมิง เธอบอกจะถอนตัวไม่ไปแข่งการประพันธ์ในระดับทวีปเอเชียแล้ว เธอยังเอาจดหมายขู่ฉบับนี้มาให้ดิชั้นด้วย คุณหมิงลองอ่านดูสิคะ \"
อาจารย์คนหนึ่งในหมวดภาษาต่างประเทศกำลังพยายามเกลี้ยกล่อมสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่เรียนอยู่ชั้น ม.5 ว่าให้เดินทางไปแข่งขันการประพันธ์บทความและบทกวีที่ประเทศญี่ปุ่น แต่กลับมีใครบางคนส่งการ์ดข่มขู่มาให้เธอและบอกให้ถอนตัวเสีย ซึ่งเธอจะต้องออกเดินทางด้วยเครื่องบินในเวลา 22.00 น. อีก 2 วันข้างหน้า การ์ดใบนั้นมีรูปดอกบัวสีดำ และลงชื่อว่า Insecta Lord
\" ( หึ! มาถึงที่เลยเรอะ ) \" ผมคิดในใจ
\" เอาไงดีคะคุณหมิง \"
\" แจ้งตำรวจไว้ บอกให้ตำรวจคุ้มกันเธอไปส่งที่สนามบิน มันจะลงมือในคืนนั้นแน่ แต่ถ้าเธอขึ้นเครื่องได้เธอก็จะปลอดภัย \"
\" คุณรู้หรือคะคุณหมิง? \"
\" ผม...เอ่อ! ผมแค่ดูข่าวน่ะ ผมไปล่ะ \"
ผมรีบเดินออกมาจากห้องพักครูหมวดภาษาต่างประเทศอย่างเร่งรีบ เพราะตอนนั้นโรงเรียนก็เลิกแล้ว ผมไม่แน่ใจหรอกว่าอาจารย์ประจำหมวดนั้นจะสงสัยอะไรในตัวผมหรือเปล่า แต่ผมก็หวังว่าคงไม่เป็นเช่นนั้น เพราะถ้าฐานะอีกด้านหนึ่งถูกเปิดเผยแล้ว ผมคงไม่อาจจะอยู่ได้แน่ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือใครจะมาทำลายอนาคตเด็กดีๆ คนนึงไม่ได้ ถ้ามันจะทำก็ต้องข้ามศพผมไปให้ได้เสียก่อน
2 วันต่อมา เวลา 20.10 น.
ทั้งครอบครัวของวิราณีอันมีพ่อ แม่ และตัวเธอค่อยๆ เดินออกจากบ้านมาขึ้นรถโดยมีตำรวจจำนวน 2 นายถือปืนพกยืนคุ้มกันอยู่ ขณะที่ผู้ล่านั้นอยู่ห่างออกไปร้อยกว่าเมตร บุรุษหนุ่มสะพายกีตาร์สีแดงเพลิงยืนมองเป้าหมายอย่างพอใจก่อนจะเริ่มบรรเลงบทเพลงมรณะนั่นอีกครั้ง
\" แกรนหาที่เองนะ... \"
ทันทีที่ชายหนุ่มจากแดนซามูไรผู้นี้เริ่มบรรเลง ฝูงแมลงหลายชนิดก็บินเข้ารุมทำร้ายเป้าหมายอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่งจนตำรวจสองนายถูกรุมทึ้งจนตายคาที่ พ่อของวิราณีรีบเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นแต่ฝูงแมลงก็เข้าล้อมรถราวกับเมฆหมอกทำให้มองใม่เห็นทางข้างหน้าจึงไม่อาจเร่งได้เร็วนัก รถส่ายไปมาจนเกือบจะชนกับคันอื่นๆ อยู่หลายครั้ง
\" ยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี ตายมันทั้งครอบครัวนี่แหละ หึๆๆ \"
ชั้นว่าแกล่ะมั้งที่ต้องตาย ฮึ่ย! \"
\" เคร้ง! \"
ผมโดดเข้าฟันมันจากด้านหลัง แต่กีตาร์ของมันกลับติดใบมีดอยู่ มันยกกีตาร์ขึ้นกันทวนของผมก่อนจะใช้แรงดีดตัวถอยออกไป มันเปลี่ยนเป้าหมายจากเด็กสาวมาเป็นผมโดยการดีดกีตาร์เรียกฝูงแมลงเข้ามารุมทึ้งผม ผมไม่อาจเข้าประชิดตัวมันได้เลย ฝูงแมลงนั่นไล่ตามผมมาติดๆ โดยที่ผมพยายามใช้พลังยกสิ่งของขว้างใส่แต่ก็ไร้ผล
\" แกได้หายไปแน่! \"
ชายผู้นั้นบุกเข้ามาหาผมโดยมีฝูงแมลงล้อมกรอบอยู่ มันถือกีตาร์ไล่ฟาดผมเป็นชุดๆ ราวกับดาบขนาดใหญ่ ผมหลบไปพลางหาช่องตอบโต้ แต่ยิ่งสู้ผมก็รู้สึกถึงความกดดัน เมื่อกำแพงแมลงนั้นบีบเข้าใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ
\" อ่าว! ทำไมแมลงบินหายไปแบบนั้น....ฉัวะ! \"
แต่ด้วยความที่ผมไม่ระวัง คมมีดของมันก็ฟันเข้าที่ชายโครงผมจนเลือดสาดแต่ดีว่าแผลยังไม่ลึก มันโดดถีบผมซ้ำที่แผลผมจนผมกระเด็นตกลงมาเบื้องล่าง ยังดีที่มีต้นไม้ใหญ่รองรับ
\" ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ \"
พอดีกับที่ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุ ผมและมันต่างหลบหนีเอาตัวรอดแต่ผมนั้นบาดเจ็บพอสมควร ผมต้องเคลื่อนที่ให้เงียบและมีผู้พบเห็นน้อยที่สุด เมื่อผมกลับถึงบ้านแล้ว ผมรีบหายามาล้างแผลทันทีก่อนจะพันผ้าไว้แน่นแล้วนอน
\" อะไรวะเนี่ย \"
ผมรู้สึกคล้ายกับผมกำลังฝันร้าย ผมไม่ได้พ่ายแพ้มาหลายปีแล้วและชายผู้นั้นกลับใช้พลังที่พิสดาร มันร้ายกาจกว่าศัตรูของผมทุกคนที่พบมา Insecta ชายผู้นี้เป็นใครผมก็ไม่รู้หรอก จนอีกไม่นานผมจึงทราบความจริงต่อมา
..............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น