"SF Always SUJU" | KiHae ft.HunHyuk

ลำดับตอนที่ #15 : อาการรัก 129 ft.HanHyuk [THE END]

*ไม่รีไรท์*











อาการรัก 129 ft.HanHyuk








[7]

 

 

 

 

 

 

       


 

       ผ่านไปหลายสัปดาห์นับจากวันสารภาพรักของคิบอมกับดงเฮ ทั้งคู่แม้จะไม่ได้อยู่ไกล้กันตลอดเวลา แต่ก็มีบทรักหวานๆมาให้เพื่อนล้อแซวกันอย่างสนุกปาก ส่วนคู่ฮันฮยอกก็เรียกได้ว่าเดทกันแทบทุกวัน เพราะฮันคยองหวังอะไรบางอย่างหน่ะสิ??

 

 

       "ฮยอกแจจูบกันปะ จุ๊บๆ~"ฮันคยองยื่นหน้าเข้าไปไกล้อีกคน

 

 

      "เลิกขอได้แล้ว~ไม่ให้หรอก"ฮยอกแจบอกอย่างแน่วแน่หลังจากโดนขอมาหลายครั้ง 

 

 

      "ไหนบอกเดทอีกสองสามครั้งจะให้ไง"ฮันคยองทวงสัญญาที่ให้ไว้เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน

 

 

       "ชั้นบอกว่า'ไว้ค่อยว่ากัน'ไม่ได้พูดซะหน่อยว่าจะให้"ฮยอกแจพูดแล้วหันมองออกไปที่วิวนอกหน้าต่างของหอพักของฮันคยองและคิบอมที่ถูกชวนมา

 

 

        "โถ่~งั้นเมื่อไหร่ละถึงจะได้ เห็นชอบแอบดูไอคิบอมจูบกับดงเฮจัง"ฮันคยองกอดหมอนใบเล็กทำหน้างอนๆ

 

 

        "คิดเอาเองสิ~" ...ที่ชั้นไม่ให้ก็มีเหตุผลเหมือนกันนะ ใครว่าไม่อยากจูบด้วยเล่า~(?)

 

 

        "ก็ไม่รู้นี่นา~เห็นปากฮยอกแจแล้วคิดอะไรไม่ออก~"ฮันคยองยังคงวนเวียนอยู่กับเรื่องปากและจ้องไว้นิ่ง

 

 

       "อะ!!ปิดปากไว้แล้้ว คิดออกยัง"ฮยอกแจยกมือขึ้นมาบังปากตัวเองไง้แล้วพูดแบบกวนๆ

 

 

       "โฮ่~ฮยอกแจ~อะไรอ่า~"ฮันคยองกอดหมอนแน่นๆแล้วดิ้นไปมาแบบเด็ก 

 

 

       "เพราะคิบอมกับดงเฮเป็นแฟนกันเลยจูบกันได้บ่อยๆ เวลาไหนก็ได้ที่อยากจูบ ส่วนชั้นกับฮันคยองก็แค่เดทกัน.. ชั้นใบ้ให้แล้วนะ ใบ้สุดๆเลยด้วย เรื่องของตัวเองอะหัดฉลาดเหมือนเรื่องของคนอื่นมั่งสิ!"ฮยอกแจจิ้มหน้าผากฮันคยองไปทีหนึ่ง หวังว่าจะหายเบลอบ้าง

 

 

      "เอ่อ...แต่เราเจอกันรู้จักกันแทบจะทุกอย่างแล้ว ส่วนไอคิบอมกับดงเฮมันรู้จักกันไม่เท่าไหน่เอง ชั้นรู้จักมากกว่าก็น่าจะได้จูบแล้วสิ.. ใช่อย่างงี้เปล่าอะ"ฮันคยองลองคิดแล้วถามออกมาอย่างไม่แน่ใจว่าใช่สาเหตุนี้ไหมทีาฮยอกแจไม่จูบ

 

 

     "โอ๋ยยยย~ ชั้นหมายถึงเรายังเป็นแค่คู่เดทกันอยู่!! ชั้นนึกว่าฮันจะขอชั้นเป็นแฟนตั้งแต่เดทสองสามครั้งแรกแล้วแต่ฮันก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยสักนิด ฮันต้องขอชั้นเป็นแฟนสิ!!!"

 

 

     ฮยอกแจลุกขึ้นยืนแล้วปาหมอนใส่ฮันคยองแล้วเดินงอนหนีไปทางอื่น ฮันคยองที่สมองยังคงประมวนผลอยู่ก็นั่งคิดสักพักจนสมองประมวนผลเสร็จฮันคยองก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งตามฮยอกแจไปอย่างรวดเร็ว

 

 

     "ฮยอกแจ~~ผมขอโทษนะ ที่คิดช้าไปหน่อย ผมคิดแต่ว่าอยู่กับฮยอกแจทุกวันแบบนี้ก็มีความสุขจนจะล้นแล้ว เลยไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยอ่า~ ยกโทษให้ผมน้าาา~ นะๆๆ ผมจะยอมฮยอกแจทุกอย่างเลยครับ นะๆๆ หานงอนน้า~"

 

 

 

      ฮันคยองวิ่งเข้าไปคุกเข่าขวางฮยอกแจไว้แล้วคว้ามือนุ่มที่สัมผัสทีไรตื่นเต้นทุกที ก่อนเอามาจูบหอมคลอเคลียอย่างอ้อนๆกับฮยอกแจหวังว่าจะหายโกรธ

 

 

      "ชั้นไม่ได้อยากให้ฮันมาทำทุกอย่างให้ชั้นซะหน่อย"ฮยอกแจพูดแล้วดึงมือออกเอาไปกอดอกเอาไว้แต่ก็ไม่ได้เดินหนีไปไหน

 

 

      "งั้นๆๆ งั้น...เอ่อ..งั้นฮยอกแจอยากได้อะไรอะครับ??"

 

 

      "ก็พึ่งบอกไปเมื่อกี้ไงเล่า!!ฮึ่ย!!"ฮยอกแจเดินหนีฮันคยองเนื่องจากไม่ได้ดั่งใจ ..คิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆรึไง

 

 

      "ฮะ??บอกไปเมื่อกี้ เมื่อกี้บอกว่าไม่ได้อยากให้เราทำไรให้.. อ่าวแล้วอะไรอะ.."

 

 

      "ฮันต้องไปขอฮยอกแจเป็นแฟนหน่ะ~"เสียงกระซิบดังขึ้นจากทางข้างหลังบอกฮันคยองให้ตรัสรู้

 

 

       "เออ!!!จริงด้วย เฮ้อ~ พอเรื่องของตัวเองดันคิดไม่ออกเรื่องของไอเพื่อนดันฉลาดนัก"ฮันคยองบ่นกับตัวเอง

 

 

       "มันคืออาการของความรักไง~"เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง

 

 

       "อ่า~นั่นสินะ เอะเราพูดอยู่กับใครละเนี่ย~"ฮันคยองเมื่อนึกขึ้นได้ก็หันมองรอบก่ยแต่ก็ไม่พบใครเลยส่ายหน้ายิ้มๆ

 

 

       "ฮะๆ ขอบใจละกันนะ ทีนี้ก็เจ๊ากันและ~"พูดจบฮันคยองก็เดินหายไปตามหาฮยอกแจที่ป่านี้งอนไปไหนแล้วไม่รู้

 

 

       "คิคิ ชั้นคือนางฟ้าผู้ชี้ทางสว่างให้ฮันคยองใช่ไหมละคิบอม ฮะๆๆ"ดงเฮหัวเราะชื่นชมตัวเองที่เดินมาเห็นเหตุการณ์กับคิบอมเลยช่วยเหลือฮันคยองซะหน่อย

 

 

       "แน่นอนอยู่แล้ว นางฟ้าของชั้น~"

 

 

       ฟอด~!

 

 

       คิบอมหอมแก้มดงเฮไปฟอดใหญ่แล้วชวนตามไปดูสองคนนั้นต่อ เผื่อจะได้เป็นนางฟ้าอีก เอ่อ...หมายถึงดงเฮเป็นนะ

 

 

       

 

 

 

       "เจอแล้ว!!!!"

 

 

       "อะไร!!!"ฮยอกแจพูดอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นข้างหลัง แล้วก็หันไปพบคนที่กำลังงอนอยู่เลยหันกับอย่างรวดเร็ว

 

 

       "เกือบตายและ.."ฮันคยองพูดแล้วเอามือทาบอก หายใจแบบหอบเหนื่อย

 

 

       "เป็นอะไรของนาย"ฮยอกแจถามแบบแอบเป็นห่วงแต่ยังฟอร์มหน้านิ่งอยู่

 

 

       "แฮกๆ..ก็หาหัวใจไม่เจอเลยเกือบตายหน่ะสิ"

 

 

       ฮยอกแจจากที่เมื่อกี้แอบเป็นห่วงกรอกตา360องศาแล้วกอดอกเบือนหน้าหนีมุขเสี่ยวที่รู้สึกว่ามันน้ำเน่า แต่ก็ไม่ไดเทำให้ฮันคยองท้อแท้แต่อย่างใดเริ่มภารกิจง้อที่รักต่อไป

 

 

      "เฮ่ย!!!"

 

 

      "อะไร!!"ฮยอกแจสะดุ้งอีกครั้งเมื่อคนข้างๆที่เงียบไปสักพักตะเบงเสียงอุทานออกมาข้างหูดังๆ

 

  

      "ฮยอกแจแขนเป็นอะไรอะ!!!"

 

 

      "ห้ะ!?!"ฮยอกแจก้มลงมองแขนทั้งสองข้างที่ปกติดีไม่ได้ผิดปกติอะไรแล้วเงยหน้าคนที่ท่าทางดูตกใจสุดขีด

 

 

      "แขนเป็นฟอ!!!!"ฮันคยองทำหน้าตกใจมากแล้วชี้ไปที่แขนบาง

 

 

      ฮยอกแจมองแขนอีกครั้ง ก็ไม่มีอะไรเลยมองหน้าคนพูดอย่างงงๆ เป็นฟออะไร?? แขนก็ปกติดีนี่หว่า ..แขนเป็นฟอ ..แขน ..เป็น ..ฟอ 

 

 

      "อ้ากกก!!!ไอบ้า!!!"

 

 

      ฮยอกแจผลักแขนฮันคยองอย่างรุนแรงแล้วก้มหน้าลงซุกเข่าพูดโวยวายไม่ได้ศัพท์อู้อี้อยู่ที่เข่าสองข้างที่ชั้นขึ้นมา ฮันคยองพึงพอใจกับผลลัพธ์ในมุขเสี่ยวครั้งนี้แล้วยิ้มกว้างมองคนที่อาการเขินหล่นทับดัง ตู้ม!!!!

 

 

      "โอ๋ๆๆมาซุกอกฮันนี่ดีกว่า ซุกเข่ามันยังเห็นอยู่เลยว่าเขิน มาๆๆๆ"ฮันคยองโอบคนตัวเล็กเข้า

 

 

      "อ้ากกกก!!มาฮันนงฮันนี่อะไรเล่าอ้ากกก!!!"ฮยอกพูดเสียงดังส่ายหัวไปมากับอกหนาพยายามเอามือดันตัวเองออกจากอกอีกคนแต่ก็ไม่ไปไหนเลย

 

 

      "ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรๆ ฮยอกแจไม่เรียกผมฮันนี่ผมเรียกฮยอกแจว่าฮันนี่ก็ได้ โอ๋ๆๆ เขินหรอครับฮันนี่ ฮ่าๆๆ"

 

 

      "งื้อ~!เขินนะ"ฮยอกแจพูดเสียงอู้อี้อยู่ในคอแถมด้วยความเบา

 

 

      "ฮันนี่พูดอะไรนะครับ"

 

  

       "เขินนนนนนนนนนนนน~~!"ฮยอกแจลากเสียงยาวปล้วกดหน้าลงไปบนอกหนา มือทั้งสองข้างที่เคยดันก็เปลี่ยนเป็นกอดรัดแทน บ่งบอกว่า เขินมาก...

 

 

       "แล้ว...ที่แขนเป็นฟออะ ว่ายังไงครับ"ฮันคยองถามอีกคนที่ตอนนี้กำลังกอดตัวเองแน่นแถมนั่งอยู่บนตักอีกด้วย

 

 

       "แขนเป็นฟออะไรไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย~!"ฮยอกแจพูดเสียงห้วนใบหน้ายังคงจมอยู่กับอกแกร่ง

 

 

       "งั้นปลาก็ได้!"

 

 

       "???"ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาทำหน้างง ..ปลาอะไรอีกอะ

 

 

       "ปลาแฟนกันเน้น.."

 

 

       "..." ห้ะ??

 

 

       "..." 

 

 

     ...ปลา ..แฟน ..กัน ..เน้น เดี๊ยวนะปลาแฟนกันเน้น ปลา-แฟน-กัน-เน้น เป็น..

 

 

       "....อ้ากกกกกก!!!ไอบ้า!!บ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้าบ้า!!!!ไอฮันบ้า!!ฮันนี่บ้า!!ไอฮันนี่บ้า!!อะไรก็ไม้รู้!!ฮึ้ยๆๆๆ!!!อ้ากกกกกก"

 

 

       เมื่อความเขินหล่นทับฮยอกแจดัง ตู้ม!!ตู้ม!!โครม!! อีกครั้ง ฮยอกแจก็โวยวายเอามือขยำหน้าตัวเอง(?) จนฮันคยองต้องจับให้เอาหัวมาซบอกตัวเองอีกครั้งโดยที่ตัวเองก็ขำไปกอดอีกคนไป ฮ่าๆๆๆ มีความสุขจุงเบยย~[อันนี่ไรเตอร์รึเปล่า?? ㅋㅋㅋ]

 

 

      "แฮกๆๆ..เฮ้อออ~"ฮยอกแจหายใจอย่างหอบเหนื่อยหลังจากเขินได้สักพัก ซึ่งฮันคยองก็ปล่อยให้เขิลอยู่อย่างนั้น ..มันน่ารักดีไม่ใช่หรอ??[ไม่รู้เฟ้ย!!]

 

 

      "เขินเสร็จแล้วใช่ไหมฮันนี่ ที่นี้ตอบตกลงมาได้แล้ว~"

 

 

      "ต้องถามว่าจะตกลงไหมต่างหากเล่า มาสรุปเองว่าจะตกลงได้ไง แฮกๆ"ฮยอกแจยังเหนื่อยไม่หาย หอบหายใจอยู่ในอ้อมกอดของอีกคน

 

 

       "เป็นไปไม่ได้หรอกที่ฮยอกแจจะไม่ตกลง.."ฮันคยองพูดอย่างมั่นใจแล้วยิ้มกว้างตาตี่ทำให้ฮยอกแจหมั่นไส้

 

 

       "แล้วถ้าตอบว่าไม่ละ?"ฮยอกแจ(แกล้ง)พูด

 

 

       "ฮะฮะฮ่า แปลว่าฮันนี่ของผมโกหกไงครับ"ฮันคยองยังคงมั่นใจ

 

 

       "ชั้นไปเป็นฮันนี่ของนายตั้งแต่เมื่อไหน่เล่า~??"

 

 

       "อืม...เมื่อตอนที่ผมได้ยินชื่อฮยอกแจครั้งแรกละมั้งครับ.."ฮันคยองพูดอย่างจริงจังแล้วก้มลงมองตาคนในอ้อมกอด

 

 

       "อย่ามาเว่อร์หน่อยเลย.."ฮยอกแจพูดเสียงเบาใบหน้าขึ้นสีแต่สายตายังคงประสานอยู่กับดวงตาที่แม้จะตี่ก็แสดงความรู้สึกออกมาได้ชัดเจน

 

 

       "ถึงผมจะเป็นคนขี้เล่น แต่ผมไม่ได้รักฮยอกแจเล่นๆนะ.. เมื่อก่อนผมเล่นกับผู้หญิงไปทั่ว ตอนนี้ผมก็ยังเล่นอยู่แหละ.."ฮยอกแจขมวดคิ้วมองคนข้างบน ..สรุปจะยังไง

 

 

       "ตอนนี้ผมเล่น และตอนต่อๆไปก็จะเล่น ผมจะเล่น.. กับฮยอกแจคนเดียวนะครับ"

 

 

       พูดจบทั้งคู่ก็เผยยิ้มออกมา ใบหน้าของฮยอกแจยังคงขึ้นสีอย่างต่อเนื่องแต่ก็ใจกล้ายกมือขึ้นจากที่เคยกอดรัดเอวหนาเปลี่ยนเป็นคล้องคอแทน แล้วยืดตัวขึ้นขยับใบหน้าเข้าไกล้คนข้างบน

 

 

       ฮันคยองหัวใจเต้นแรงจนฮยอกแจรู้สึกได้ ลุ้นว่าฮยอกแจจะจูบตนงั้นหรอ? จะได้จูบฮยอกแจจริงๆใช่ไหม? ฮยอกแจอยู่ห่างกับเราไม่ถึงคืบ? หัวใจจะเต้นแรงไปไหมนะ? ฮยอกแจต้องรู้แน่เลยว่าเราใจเต้นแรงแค่ไหน

 

 

        ฮยอกแจหลับตาลงแล้วสัมผัสริมฝีปากฮันคยองด้วยริมฝีปากของตัวเองอย่างนุ่มนวล หัวใจของทั้งคู่เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น กอดรัดกันแน่นจนร่างกายเบียดเสียดกัน

 

 

       ทั้งคู่แนบชิดสนิทกันอยู่นานจนฮยอกแจกลัวมันจะมากไปกว่าจูบจึงผละออกจากปากหนา ซึ่งฮันคยองก็ยอมผละออกอย่างเสียดาย(โครตๆ)เกิดมาก็ไม่เคยจูบกับใคร ชั่งเป็นจูบที่ลึกซึ้งจนอยากมีอะไรลึกซึ้งไปมากกว่าจูบ(?)

 

 

      "รักฮยอกแจที่สุดเลย~"ฮันคยองพูดแล้วหอมแก้มคนหน้าแดง

 

 

      "อื้อ!!ชั้นก็รักฮันนี่เหมือนกัน พูดแล้วนะว่าจะเล่นกับชั้นแค่คนเดียว ถ้าไปเล่นกับคนอื่นชั้นจะโกรธจริงๆด้วย"ฮยอกแจพูดแล้วบีบจมูกคนตัวโตขู่ๆ

 

     

      "แน่นนอนอยู่แล้วครับ ฮันคนนี้จะรักจะเล่นกับฮันนี่คนเดียวเลย~ ฮิฮิ"

 

 

      แล้วทั้งคู่ก็หยอกล้อเล่นกันตามประสาคนรักกัน สร้างเสียงหัวเราะให้โลกสดใสรวมทั้งอีกสองคนที่ยืนดูอยู่ด้วยรอยยิ้ม เห็นเพื่อนมีความสุขตัวเองก็มีความสุขทำไมจะไม่มีความสุขละ^^(เอะยังไง?)

 

 

      ณ ตอนนี้คนทั้งสี่คนกำลังมีความสุขกับสิ่งที่หัวใจสร้างขึ้นนั่นก็คือ'ความรัก' มันทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปได้หลายอย่าง ได้รู้สึกในสิ่งที่ไม่เคยรู้สึก ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ได้เป็นในสิ่งที่ไม่เคยเป็น ได้รัก.. อย่างที่ไม่เคยรัก 

 

 

      บางทีเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เป็นอยู่มันถูกบงการโดยเจ้าความรัก อาการแปลกๆที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นเพราะความรัก อาการของคนที่กำลังมีความรัก..

 

 

      แล้วอาการรักของคุณละ.. เป็นแบบไหน?

 

 

 

 

 

          THE END..

 

{ไรเตอร์}

มันจบแล้ว!!!! ใช่ๆๆมันจบแล้ว มันสนุกมั้ยละ... ต้องสนุกสิเนอะ 555+ หายไปนานนี่ไม่ใช่ไปนั่งแต่งหรอกนะ ไรเตอร์ไปเที่ยว 5555+ แต่งสองวันเอง แต่ก็รีดเดอร์ก็คงไปเที่ยวเหมือกันแหละเนอะ[สรุปเองหมด-*-] ก็... หวังว่าทุกคนจะสนุกกับฟิคเรื่องนี้ และจะรอเรื่องใหม่กัน^^ ใครอยากให้แต่งแนวไหนก็บอกกันได้ ไรเตอร์บางทีก็ยังหาแรงบัลดาลใจดีๆไม่ได้ 55+ แต่ก็ต้องหาแน่นอน มาผลิตฟิคเรื่องใหม่ ช่วงนี้ไรเตอร์กำลังบ้า B.A.P ถ้าจะมีใครในวงนี้มาโผล่ในฟิคก็ไม่ต้องตกใจ 555+ บอกล่วงหน้า แต่ไรเตอร์ไม่ได้ทิ้งเอสเจนะ ยังรักด๊องแด๊งเหมือนเดิม ช่วงนี้ด๊องน่ารัก >_<  

เจอกันเรื่องหน้าจร้าาาา~





ⓙⓔⓛⓐ ⓖⓗⓐ