"SF Always SUJU" | KiHae ft.HunHyuk

ลำดับตอนที่ #3 : Never Love.. ฉันแค่หลงเธอ 3

Never Love..ฉันเเค่หลงเธอ








3

 

 

 

 

 

 

 

 

      "โธ่เอ้ย!ฮยอกแจ ชั้นไม่น่าหลับเลย!! ฮึ้ยๆๆ ฮึ้ย!! !@#$%^&*( "

 

 

      ฮยอกแจโมโหตัวเองอยู่เบาๆขณะที่กำลังขับรถเนื่องจากดงเฮร้องไห้จนหลับไปแล้ว เขาอยากให้เพื่อนพักผ่อนและดงเฮขอร้องว่าอยากกลับโซลเดี้ยวนีี้ เขาจึงต้องพาเพื่อนกลับมาตามที่ขอ 

 

 

     "เฮ้อ~แกเหนื่อยมามากพอแล้ว กว่าคิบอมจะเลิกเจ้าชู้ได้ ก็เสียน้ำตาไปหลายลิตร พอรักกันเเล้ว ก็เจอมารผจญอีก!จะทำร้ายดงเฮเกินไปแล้ว!!"

 

 

     ฮยอกแจพร่ำพูดวางแผนกับตัวเองมากมาย ในหัวคิดว่าสิ่งไหนที่จะทำให้ดงเฮไม่เจ็บ หรืออย่างน้อยก็เจ็บน้อยลง..

 

 

    "อ่า~ไปอยู่บ้านชั้นก่อนละกันนะ กลับไปที่คอนโดนั่นมีแต่คิดถึงเรื่องเก่าๆ ชั้นจะอยู่เคียงข้างแกเอง!!"

 

 

    ฮยอกแจขับรถมาที่บ้านของตน แล้วบอกให้เเม่บ้านมาช่วยพาดงเฮไปที่ห้องนอน

 

    "ที่รักครับ ทำไมเจ้าปลาเน่ามานอนที่บ้านเราหละ??"เสียงแฟนหนุ่มนักธุรกิจหน้าหล่อของฮยอกแจนามว่า หานเกิง หรือ ฮันคยอง ถามขึ้น

 

 

   "เฮ้อ~เรื่องมันยาวหน่ะฮัน เหนื่อยมากๆด้วย ขึ้นไปอาบน้ำนอนกันเหอะ"

 

    "เอิ่ม..คงเป็นเรื่องเเย่แน่ๆ ไม่เป็นไรนะฮยอกแจ มีอะไรว่ามา ผมยินดีช่วยทุกเรื่องเลย"

 

 

    "ก็คือว่า..."

 

 

   {ฮันฮยอกออกโรง ภูมิใจ^^ : ไรเตอร์}

 

 

 

 

-///-///-///-///-///-Never Love..ฉันแค่หลงเธอ-///-///-///-///-///-

 

 

 

 

 

      "ขอบคุณนะคะคิบอม ถ่ายเเบบครั้งนี้สนุกมากๆเลยคะ"

 

 

      ตอนนี้พวกเขาและทีมงานถ่ายแบบกลับมายังโซลเรียบร้อยแล้ว การถ่ายแบบครั้งนี้เพิ่มความสัมพันธ์ของคิบอมและเเชยองไปไกลเลยทีเดียว

 

 

      "เช่นกันครับ..หวังว่าเราคงจะถ่ายแบบร่วมกันอีกนะครับ ไม่สิ..ถ่ายแบบครั้งหน้าเจอกันนะครับ"คิบอมบอกก่อนยกมือของแชยองขึ้นมาจุมพิตบนหลังมือเบาๆ

 

 

        ครืด~ ครืด~

 

 

        คิบอมวางมืิอหญิงสาวลง ก่อนบอกลาแล้วเดินออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและเหมือนคิบอมจะพึ่งรู้สึกตัวว่ามีโทรศัพท์เข้า

 

 

        ครืด~ครืด~

 

 

       "โอะ!โทรศัพท์เข้าหรอเนี่ย ..สวัสดีครับ คิมคิบอมครับ"

 

 

      ((ฮึ..ไม่แม้แต่จะมองเบอร์เลยสินะ ทำอะไรอยู่ละ เสียงมีความสุขเชียวนะ ยังจำเสียงกันได้มั้ย))

 

 

      "นี่แก!!!"



      คิบอมยกหูออกมามองเบอร์ก่อนพบว่ามันเป็นเบอร์ของดงเฮ ทว่าเสียงของคนพูดกลับไม่ใช้เสียงหวานน่ารักของดงเฮแต่เป็นเสียงทุ้มต่ำของคนที่คิบอมคุ้นเคย

 

 

      ((ว้าว~น่าภูมิใจจริงๆ จำเสียงชั้นได้ด้วย..ฮึฮ))

 

 

       "ไอ้ฮันคยอง!!"

 

 

       ..ใช่แล้ว มันคือเสียงของฮันคยอง ศัตรูตัวชกาจของคิมคิบอม 

 

      ((อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่านายกำลังทำอะไร..ฮันแชยองหนะ..))

 

 

      "...นาย..รู้ได้ยังไง.."คิบอมตกใจหน้าซีดเผือด ถ้าฮันคยองรู้แล้ว ..แล้วดงเฮหละ

 

 

      ((เพื่อนฉันทั้งคน ฉันทำเพื่อเพื่อนแค่นี้สบายมากๆเลยหละ.))

 

      "ดงเฮรู้เรื่องนี้รึเปล่า.."

 

 

     ((ถามชั้นหรอ..ทำไมไม่ถามตัวเองหละ!! ว่าสองสัปดาห์ที่ผ่านมานายทำอะไรกับดงเฮไว้บ้าง!!ถึงนายไม่พูดออกมา การกระทำของนายก็บอกหมดทุกอย่างแล้วละ))

 

 

     "ดงเฮอยู่ที่ไหน!!"

 

 

     ((แฟนตัวเองอยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลย เฮอะ!))

 

 

     คิบอมวางสายอย่างรวดเร็ว ก่อนขับรถมุ่งตรงไปที่คอนโดของตน..และดงเฮ

 

 

     ปึง!!!!

 

 

     คิบอมเปิดประตูอย่างรุุนแรง แล้วมองหาดงเฮทั่วห้องก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องนอนห้องครัวหรือแม้แต่ห้องน้ำแล้วก็ไม่พบ ความร้อนรุ่มในใจของคิบอมเริ่มทำให้คิบอมเหงื่อยตก ความคิดที่ว่าดงเฮจะรู้เรื่องของตนมันทำให้คิบอมกลัวขึ้นมา กลัวว่าจะเสียดงเฮไป

 

 

     "ดงเฮไปไหนนะ..."คิบอมครุ่นคิดสักพักก่อนนึกขึ้นได้

 

   

     "บ้านฮยอกแจ!!ใช่แน่ๆ"

 

     คิบอมออกจาคอนโด ก่อนมุ่งตรงไปที่บ้านฮยอกแจ ทว่า..

 

 

     "ฮยอกแจ! ดงเฮอยู่ที่ใช่มั้ย ขอฉันคุยกับดง..."

 

 

      "จะคุยอะไรอีกหละคิมคิบอม"

 

 

      คิบอมลงจากรถก่อนพุ่งเข้ามาที่ประตูบ้านหวังจะเข้าไปข้างใน แต่ก็ถูกเจ้าของบ้านทั้งสองขวางไว้ซะก่อน 

 

 

      "ฮันคยอง.."คิบอมมองฮันคยองตาขวาง ก่อนเบนหน้ามาขอร้องฮยอกแจ 

 

 

      "นายรู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรกับดงเฮไว้ ดงเฮเขาเสียใจมากนะ ฉันให้นายเข้าไปไม่ได้หรอก"

 

 

      "ฮยอกแจฉันขอร้องหละ ชั้นอธิบายได้"

 

 

      "อธิบายอะไร!?! อธิบายว่านายมีความสัมพันธ์กับยัยนั้นลึกซึ้งเเค่ไหนหรอ!?!ฉันไม่ให้นายเข้าไปเด็ดขาด"ฮันคยองที่ฟังคิบอมพูดก็ยิ่งของขึ้น เขาผลักอกของคิบอมให้ถอยห่างออกไป

 

 

      "นายยุ่งอะไรด้วยฮันคยอง!!"

 

  

     "ดงเฮก็เพื่อนรักชั้นคนนึงไงละ!!"

 

 

     "พอได้เเล้ว!!กลับไปซะคิบอม ถึงชั้นให้นายเข้าไป ดงเฮก็ไม่พร้อมจะคุยกับนายอยู่ดี เขาร้องไห้เพราะนายจนเหนื่อยเลยหลับไปแล้ว"

 

 

     "ดงเฮ..ร้องไห้ด้วยหรอ"คิบอมถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

 

 

     "ใช่!!เพราะไองั่งอย่างนายคนเดียว!!

 

 

     "กลับไปได้เเล้ว เดี๋ยวนายได้คุยกับดงเฮยาวแน่..ฮึ"ฮยอกแจบอกก่อนฮันคยองโอบฮยอกแจเดินเข้าบ้านไป พร้อมสั่งให้เเม่บ้านปิดประตู

 

     คิบอมที่รู้สึกเป็นห่วงดงเฮอยู่ ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม 

 

 

     ...มันก็จริงอย่างที่ฮันคยองพูด ถ้าเขาเจอดงเฮ เขาจะอธิบายว่าอะไรละ? ในเมื่อทุกอย่างมันคือความจริง..

 

     คิบอมคิดในใจ ก่อนตัดสินใจก้าวออกมาจากบ้าน ขึ้นรถตัวเอง แล้วขับออกไปอย่างไร้จุดหมาย

 

     ...เขาพูดว่ารักแชยองไม่ได้แม้จะหลงไหลในตัวแชยองมากก็ตาม มันอาจจะเป็นเพราะเขายังรักใครอยู่ก็ได้..







 

-///-///-///-///-///-Never Love..ฉันแค่หลงเธอ-///-///-///-///-///-

 

"ดงเฮ~กินข้าวหน่อยน้า~" 

 

 

      "....ฉันไม่.."

 

 

      "กินข้าวซะปลาเน่า!!"




      ฮันคยองสั่งด้วยน้ำเสียงเข้มกว่าฮยอกแจ และนั้นทำให้ดงเฮต้องมุ่ยหน้าด้วยความขัดใจ แล้วก็ต้องถอนหายใจคอตกก่อนจะตักอาหารเข้าปาก

 

 

      "เฮ้อ~"

 

 

      "เก่งมากเด็กน้อย"ฮันคยองชมก่อนลูบหัว

 

 

      "ฮันอย่าแกล้งด๊องสิ~ฮิฮิ"ฮยอกแจพูดแต่ตนเองก็ลูบหัวดงเฮเข่นกัน

 

 

      "ทั้งสองคนนั้นเเหละ เลิกแกล้งฉันได้เเล้ว ฮึ่ย!อิ่มแล้ว"ดงเฮรีบตักข้าวเข้าปากก่อนเดินหนีทั้งคู่ไปที่สวนหลังบ้าน

 

 

      "เฮ้อ~ดงเฮน่าจะลืมเรื่องนั้นไปได้สักพักหละ เราจะทำยังไงต่อดี"ฮยอกแจพูดเสียงกังวลถามฮันคยอง

 

 

      "ฮันว่าเราต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้จบ ไม่งั้นดงเฮก็ต้องเศร้าซึมอยู่อย่างนี้"

 

 

      "เเล้วจะทำยังไงหละ??"

 

 

      "เราจะต้องพูดให้ดงเฮทำใจให้ได้ แล้วให้ดงเฮไปเผชิญหน้ากับไอคิบอมเอง จากที่ฮันดูแล้วคิบอมเหมือนยังเหลือเยื้อใยกับดงเฮอยู่บ้าง แต่ดงเฮหนะ รักมันหมดหัวใจไปแล้ว"

 

 

      "งั้นเดี้ยวชั้นไปพูดกับดงเฮเอง ฮันไปทำงานเถอะ"ฮยอกแจพูดก่อนหยิบสูทจากคนใช้ ยื่นให้ฮันคยอง แล้วหอมแก้มไปฟอดใหญ่ 

 

 

      "ครับที่รัก"ฮันคยองตอบรับก่อนหอมแก้มกลับ 

 

 

      เมื่อฮันคยองขับรถออกไป ฮยอกแจก็ตรงไปที่หลังบ้านอย่างเงียบเพื่อไม่ให้ดงเฮรู้ตัว ก็เห็นว่าดงเฮกำลังนอนหลับตาอยู่บนหญ้านุ่ม 

 

 

       ฮยอกแจค่อยๆเดินเข้าไปเงียบๆแล้วพูดว่า

 

 

      "คิบอมมา!!"

 

 

      "ฮะ!!อะไรนะ ไหนๆๆ ไหนคิบอม คิบอม

อยู่ไหน"

 

 

       "ดงเฮฉันล้อเล่น.."

 

 

      จบประโยคดงเฮนิ่งอึ่ง ก่อนนั่งคอตกอีกครั้ง

 

 

      "ไม่เห็นตลกเลยฮยอกแจ.."

 

 

       "ดงเฮฉันว่า.."

 

 

       "ฉันตัดสินใจแล้วฮยอกแจ.. ฉันจะปล่อยเขาไป.."ดงเฮพูดแทรกขึ้น ก่อนหันมาหาฮยอกแจ

      

 

       "ในเมื่อเขามีคนอื่นนอกจากชั้น เขาก็คงไม่รักชั้นเเล้ว ถ้าเขาไม่รักชั้นเเล้ว ทำไมชั้นต้องลั้งเขาไว้ละ"ดงเฮพูดก่อนยิ้ม..ยิ้มที่ฮยอกแจคิดว่ามันเศร้ามาก

 

 

       "ถ้ามันเป็นความต้องการของแก ชั้นก็พร้อมจะสนับสนุนแกนะ.."

 

 

       "อืม ขอบใจนะ พรุ่งนี้ชั้นจะกลับไปเก็บของที่คอนโด แก..ไปเป็นเพื่อนชั้นนะ ชั้นยังไม่พร้อมจะเจอเขา รอชั้นพร้อม..ชั้นจะไปคุยกับเขาด้วยตัวเอง"

 

 

       "ได้เสมอ..ว่าแต่ นายจะไปอยู่ที่ไหนหละ"

 

 

       "ฉันก็คง..กลับไปอยู่บ้านพ่อแม่ละมั้ง"

 

 

       "เอ่อ..พ่อกับเเม่นายไปทำงานต่างประเทศนี่นา นายจะอยู่คนเดียวหรอ??"

 

 

       "อืม..ฉันอยู่คนเดียวได้นะ"

 

 

       "ไม่ได้นะ!!ถ้าแกอยู่คนเดียว แกอาจจะฟุ้งส่านได้ มาอยู่กับชั้นเถอะ^^"

 

 

       "เอ่อ...แต่ฉันเกรงใจเเกกับฮันนี่นา"

 

 

       "เกรงใจอะไร แกเพื่อนชั้นนะ ดังนั้น!ห้ามปฏิเสธ!! ปะ! ไปช็อปปิ้งกันแก้เครียดเถอะ"

 

 

       "เง้อ~"

 

 

 

 

 

-///-///-///-///-///-Never Love..ฉันเเค่หลงเธอ-///-///-///-///-///-

 

 

 

 

 

      "เฮ้อ~"คิบอมถอนหายใจ ขณะอยู่ในงานสัมภาษณ์

 

 

       "..ชั้นกับคิบอมเราดูๆกันอยู่คะ"ขณะนั้นเอง เสียงๆหนึ่งก็แทรกเข้ามาในโสตประสาทของคิบอม

 

 

       "จริงหรอครับคุณคิบอม//จริงหรอคะ"

 

 

       "จะพัฒนาความสัมพันธ์ถึงขั้นไหนคะ//ใช่ครับใช่ๆ"

 

 

       เสียงของนักข่าวมากมายรุมกันถามคิบอม คิบอมที่พึ่งตั้งสติได้ก็ถึงกับอึ้ง 

 

 

       "เอ่อ..."คิบอมหันไปมองทางผู้ใหญ่และผู้จัดการทั้งหลาย และได้รับการพยักหน้ากลับมา

 

 

      "ค..ครับ เรา..ดูๆกันอยู่ครับ"คิบอมตอบแบบสติยังไม่เต็ม แต่เมื่อสติเข้าที่ เขาก็หันไปมองแชยองแล้วถามตัวเองว่า

 

 

      ..เราคิดยังไงกับเเชยองนะ..

 

 

       คำตอบที่ออกมาคือ..

 

  

       ชอบ..หลงไหล..อยากครอบครอง..

 

 

       และเหมือนสิ่งที่คิบอมคิดอยู่ในใจ จะสะท้อนออกมาทางสายตาที่กำลังจดจ้องเเชยอง อยู่ นั่นทำให้นักข่าวต่างรัวกล้องกับภาพตรงหน้า

 

 

        แชยองหันมาสบตากับคิบอมก่อนฉีกยิ้มที่คิบอมคิดว่ามันเป็นยิ้มที่มีสเน่ห์ดึงดูดมากเลยทีเดียว..

 

 

 

 

 

       "คิบอมคะ ชั้นยังไม่เคยไปคอนโดคุณเลย พาชั้นไปหน่อยสิคะ"แชยองเดินเข้ามาคล้องแขนของตนเองกับคิบอม บดเบียดหน้าอกของตนกับแขนของคิบอม แล้วยิ้มอย่างยั่วยวน

 

 

       "อยากไปหรอครับ"

 

 

      "คะ ในเมื่อ..ตอนนี้เราเป็นคู่รักร้อนเเรงในวงการกันแล้ว..ไปคอนโดกันไม่เป็นไรหรอกคะ"เธอกรีดยิ้มอีกครั้ง

 

 

      "คู่รักร้อนเเรงในวงการ..แล้วนอกวงการละครับ.."คิบอมถาม ก่อนเลื่อนมือของตนไปเคล้นคลึงอยู่ที่เอวสวยของเเชยอง

 

 

      "นอกวงการหนะหรอ..ไม่ใช่แค่คู่รักนะคะ"แชยองค่อยๆเลื่อนตัวเข้าไปไกล้ใบหน้าของคิบอม

 

 

      "แต่ร้อนแรงมากด้วย.."แชยองเคลื่อนตัวเข้าไปไกล้อีกนิด แล้วดันตัวเองออก 

 

 

      "ให้ชั้นไปคอนโดคุณได้มั้ยคะ"

 

 

      "ได้สิครับ"การกระทำเมื่อสักคู่ของแชยอง ปลุกอารมณ์ความใคร่ของคิบอมได้ไม่น้อย นั่นทำให้คิบอมตอบตกลง โดยไม่คิดเลยว่า คอนโดที่พูดถึงนั้น เป็นคอนโดของตน..และใครอีกคน

{writer}

เยสสส ตอนสามๆ รีไรท์เสร็จก็ลงกันแบบสดๆเลยยย พรุ่งนี้วันจันทร์ยังไม่ทำการบ้านไรเลย 555+ ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน้าาาา