คดีฆาตกรรมเอ็นโทรปี (The Crime of Entropy)

ลำดับตอนที่ #1 : ดร.พิเชฐ (Mr. Pichet , Ph.D.)

     ข้าวหนึ่งเมล็ดถูกย่อยเป็นพลังงานพันพันแคลอรี พลังงานพันพันแคลอรีจะถูกเก็บเป็นสารเคมีพันพันโมเลกุล แต่ละโมเลกุลกระจายไปตามกล้ามเนื้อสิบสิบมัด แต่ละมัดยืดหดสลับกัน ข้อกระดูกนิ้วงอยืดลากปากกาคอแร้งเป็นจังหวะ หมึกจากปากกาคอแร้งค่อยค่อยซึมตามทางที่ปากกานั้นขูดขีดไป พลังงานที่ใช้เขียนสูญเสียไปกับความเสียดทานระหว่างกระดาษสากกับปากกาคอแร้ง และเสียงแกร๊กกรากระหว่างเขียน อณูแห่งความรู้กำลังไหลจากสมอง ซีรีบรัมส่วนลึกสุดผ่านไขสันหลัง ถ่ายทอดผ่านการเคลื่อนไหวของมือ ผ่านปากกา พรูสู่กระดาษ ตัวอักษรที่เขียนแต่ละตัวหลังจากนี้มีความหมายทั้งสิ้น

     ถึงแม้ ดร.พิเชษฐ์ จะยังหนุ่มแน่น อยู่ในวัย 30 ปี แต่เขาก็เหลือเวลาในชีวิตอีกไม่มาก เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะสายตาทื่เขาอ่านหนังสือจนสั้นก็ไม่ใช่ หน้าตาที่หล่อเหลามีเค้าของความเป็นวิชาการจะเป็นสาเหตุหรือก็ไม่ใช่ หรือเพราะโรคเหรอ ผู้ที่เล่นเทนนิสเป็นประจำอย่างเขาก็ไม่อาจเป็นไปได้ แต่สาเหตุที่เขาเหลือเวลาในชีวิตอีกไม่มากกลับเป็นถ้วยกาแฟที่ยังเหลือกาแฟเย็นชืดอยู่เล็กน้อย

     แต่เขาเพิ่งตระหนักได้วรสขมขื่นในกาแฟนั้นคืออะไร!

     ร่างกายของเขาปั่นป่วน เส้นเลือดที่ขดรัดทำให้ตระหนักได้ว่ายาพิษที่เข้าสู่ร่างกาย ดร. พิเชษฐ์ กระตุ้นว่าเขาเหลือเวลาบนโลกนี้อีกไม่กี่นาที ยิ่งเวลามากขึ้น ความปั่นป่วนในร่างกายดูเหมือน จะไม่บรรเทาลง ซึ่งทำให้เขาตระหนักว่าเขายังมีเวลาพอที่จะเขียนอะไรเอาไว้

     วิชาอุณหพลศาสตร์ ซึ่งศึกษาการถ่ายเทและเปลี่ยนแปลงพลังงานเคยกล่าวไว้เป็นกฎสามข้อว่า หนึ่ง พลังงานย่อมไม่สูญหายแต่เปลี่ยนรูปได้ เปรียบเหมือนตอนที่ใช้พลังงานเขียนอยู๋นี้ สอง ไม่มีกระบวนการใดที่จะลดความไร้ระเบียบลงได้เลย เปรียบเหมือนความเจ็บปวดที่ไม่บรรเทาลง และสาม ที่ศูนย์องศาสมบูรณ์ ระบบจะมีระเบียบที่สุด

      เปรียบเหมือนตอนนี้ ความเจ็บปวดถูกบรรเทาลงแล้ว ไม่มีความเจ็บปวดใดๆเหลืออีก

     เขาทิ้งสิ่งหนึ่งไว้บนโลกนี้แล้ว แม้มันจะรวดเร็ว เขายังเตรียมตัวไม่พร้อม แต่เขาก็จำเป็นต้องไป ไปสู่ระบบที่มีระเบียบสูงสุด นั้นคือโลกแห่งความสุขคติเบื้องบน

     วงกลมวงสุดท้ายถูกเขียนจนเสร็จสมบูรณ์ ปากกาคอแร้งล้มลง