คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 2 :: ลุย
Kacha’s part
เฮ้ออ สรุปต้องทำงาน83.3333ปีจริงๆหรอ ตอนนี้อายุ21 โหยยย 104 คิดว่ากุจะมีอายุถึงตอนนั้นป่ะ สัญญายันวันตายเลยนะเนี่ย แม่..ง ไม่น่ามาเลย ผมตื่นเช้ามาด้วยความคิดอันน่าหดหู่
“นายครับมีคนมาหา”ไอชุดดำเมื่อคืนมาเคาะประตูห้องลุงเสี่ยและไอเต๋าแต่เช้า เช้ามาก็มีคนโหวกเหวกเลยแหะ ได้อยู่สบายๆกันมั่งมั้ยพวกนี้
“ใคร?/ใคร?”ลุงเสี่ยและเต๋าถามพร้อมกัน เอ๊ะๆ เห็นแว้บๆ เมื่อกี้เหมือนห้องที่อยู่เยื้องๆกับผมมีผู้หญิง เอ๊ะ ไม่สิ ผู้ชาย เฮ้ยหรือผู้หญิง โอ๊ยเค้าเห็นนิดเดียวอ่า เอาเป็นว่าคนตัวเล็กๆแต่ผมสั้นๆ เหมือนอธิบายตัวเองยังไงไม่รู้แหะ ไม่นะ อันนี้คือเล็กเหมือนผู้หญิงแต่ผมมันสั้น เอาเหอะ พูดไปก็คงไม่มีใครเข้าใจ-.-
“เห็นบอกว่าชื่อเฟรมครับ เป็นน้องชายของ เอ่ออ คนเมื่อวาน...”แล้วสายตาสามคู่ก็หันมามองผม อะไรกันว่ะเนี่ย ผมควรจะเป็นคนตกใจป่ะ ว่าน้องผมมาได้ไง? ไม่ใช่พวกเค้าอ่ะ
แล้วเกมส์ ‘แข่งกันลงบันได’ก็เริ่มขึ้น ตัดลุงเสี่ยก่อนเลย พุงมาขนาดนี้ จะไหวหรอ พี่ชุดดำก็กล้ามใหญ่ไปนะ อืดทีเดียวเชียว เหลือแค่ผมกับเต๋าเท่านั้น
“เฮ้ยย หลบไปดิ”เสียงไอเต๋าพูด
“ไม่!!”
“ฉันสั่งให้หลบไป ฟังเข้าใจป่ะเนี่ย หลบไป”
“ก็บอกว่าไม่หลบไง”ก็น้องผมอ่ะ ผมต้องไปก่อนสิ ว่าแต่ไอบ้านบ้านี่มีกี่ชั้นว่ะ ลงเท่าไหร่ไม่ถึงซะที
Frame’s part
ถ้าบ้านมันจะเอะอะโวยวายขนาดนี้ล่ะก็...เฮ้อ ถูกแล้วใช่มั้ยที่จะมาทำเนี่ย อ้าว นั่นไงคชาลงมาแล้ว ก็ดูสนุกดีนี่หว่า หน้าตาเหมือนเจอผีมา ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่น่าเป็นห่วงเลย ก็ดูอยู่ได้
“เฟรม แกมาทำอะไร?”มาช่วยแกอ่ะแหละ
“พวกเราต้องการคุยกับเสี่ยเจ้าของบ้านหลังนี้!!”โอ๊ย ไอเจมส์แย่งบทกู
“ฉันเอง พวกเธอมีอะไร”โอ้ พอเห็นแว้บแรก สองคำที่นึกออกคือ สว่าง กับ พลุ้ย คือเข้าใจลูกชายมันสว่างเหมือนพ่อ แต่พลุ้ยนี่สิ ดีนะที่ไม่เอามา
“นี่คือเช็คเงินสด30ล้านครับ บวกด้วยตัวพวกเราอีก2คนที่จะร่วมทำงานไถ่หนี้ของพ่อผม”
“เฮ้ยย เฟรมพี่ไม่ต้องการ...”
“หยุดคชา กูตัดสินใจแล้ว”เจมส์กับผมคิดกันมาดีแล้ว ไม่ว่าคชาจะขอร้องแค่ไหน พวกเราจะไม่เปลี่ยนใจ
“แต่ก่อนฉันให้คชาปลดหนี้เดือนละแสนถ้ามีพวกเธออีก2คนก็จะปลดหนี้เดือนละ3แสน ออกจากทั้งหมด70ล้าน”ตาแก่นั่นพูดอย่างรวดเร็ว
“นั่นหมายความว่าปีนึงทำได้3600000ต้องทำทั้งหมดเป็นเวลา19ปีครึ่ง”โอ๊ยย ไอเจมส์แย่งบทกูอีกล่ะ
“หึหึหึ พวกเธอนี่ฉลาดดีนะ ได้สิ แต่ฉันต้องให้ทำเป็น20ปีนะ เพราะค่าที่อยู่ ที่กินของพวกเธอ มันรวมอยู่กับฉัน”
“สำหรับเรื่องนั้นเราไม่มีปัญหา”น่ะ ผมได้บทแล้ว
“ได้ พวกเธอเริ่มทำงานกันตั้งแต่วันนี้เลย”
“เดี๋ยวก่อนครับ พวกเราต้องการเซ็นสัญญา”เออ เฮ้ย ลืมคิดไปเลย สมแล้วที่พ่อเจมส์เป็นนักกฎหมายชื่อดัง
หลังจากเซ็นสัญญากันเสร็จเรียบร้อย นั่นทำให้ผมรู้ว่าคชาก็ไม่ได้เซ็นสัญญา เกือบทำงานฟรีกันแล้วมั้ยล่ะเราสองคน ดีนะที่มีเจมส์
“เดี๋ยวแพรว นั่นแกจะไปไหน”เสียงไอสว่างพูดขึ้น มันทำให้ทุกคนหันไปทางประตูรวมทั้งผม แล้วก็เจอกับ เอ๊ะ นั่นมันจะหญิงหรือมันจะชาย ดูเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงข้ามกับพี่ชายผมสิ้นเชิง
“เกี่ยวไรกับพี่เต๋าอ่ะ ทีพี่เต๋ายังออกไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องบอกได้เลย”สิ่งมีชีวิตตรงข้ามพี่ชายผมเถียง
“มันไม่เหมือนกันแกก็รู้ แกจะได้ออกไปก็ต่อเมื่อมีบอดี้การ์ดแล้วเท่านั้น”ไอสว่าง ไม่ดิ เต๋าบอก
“โอ่ แล้วเมื่อไหร่อ่ะ เมื่อไหร่ นี่แพรวปีหนึ่งแล้วนะ ไม่ใช่ม.1ที่จะได้ออกไปเที่ยวบ้างไม่ได้”ปีหนึ่งหรออ อืมม เด็กกว่าผม1ปี
“ป๊าว่าป๊าหาให้ลูกได้แล้วนะ”ไม่ๆๆๆ เสี่ยพุงพลุ้ยอย่ามองผมแบบนั้นขอร้อง ไอเต๋าก็เอาอีกคน สายตาแบบนั้นหยุดเลย
“ต่อไปนี้เฟรมจะเป็นบอดี้การ์ดของลูก ส่วนเจมส์จะไปเรียนรู้กับจิกกี้ ตกลงมั้ย?”
“ไม่/ไม่”ผมกับแพรวพูดขึ้นพร้อมกัน แน่ล่ะ ถ้าเค้าตรงข้ามกับคชาแล้วล่ะก็ บุคคลที่ตรงข้ามกับคชาทั้งหมด อยู่ร่วมกับผมไม่ได้
“ครับ เจ้านาย”โหย ถ้าชื่อจิกกี้ก็ไม่น่าใช้ครับแล้วนะ-3- มาซะกล้ามบึ้กที่แท้ก็....เอาแล้วเจมส์มึงได้ลืมพี่ต้นแน่ แต่ก่อนห่วงเจมส์ผมควรห่วงตัวผมก่อนดีกว่านะ
Tao’s part
เมื่อตอนที่บันไดผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้พูดและทำไปแบบนั้น แต่มันก็น่าจริงๆ เลิกคิดดีกว่า ดูเหมือนว่าเฟรมจะต้องไปเป็นบอดี้การ์ดแพรวและเจมส์ต้องไปเป็นเอ่อ..คนเฝ้าประตู น่าสงสารนายคนที่ชื่อเจมส์จริง หนี้ก็ไม่ใช่ของบ้านตัวเอง ดันมาได้งานน่าเบื่ออีก แต่ในเมื่อสองคนนั้นเคลียร์แล้ว ผมกับคชาก็ต้องเคลียร์กันบ้าง
“คชา มานี่เดี๋ยวนี้”ผมพูดพลางกระชากคชาให้ตามมา คือไม่ได้กระชากแรงแต่ตัวคชาต่างหากที่เบาเกินไป มันเบาผิดผู้ชาย รู้สึกตอนลากไอแพรวกลับบ้านยังหนักกว่านี้
“เมื่อกี้นี้ฉันสั่งให้หลบทำไมไม่หลบ”อาจจะฟังดูไร้สาระ แต่มันก็ขัดกับหลักปฏิบัติ กฎจะไม่เป็นกฎถ้าไม่ปฏิบัติตาม
“ก็คิดว่าพูดเฉยๆ”ยังมาลอยหน้าลอยตา รู้ตัวป่ะที่ทำแบบนี้มันทำให้ใครบางคนใจเต้น
“ฉันมั่นใจว่าใช้คำว่าสั่งชัดเจนนะ”
“เออ ขอโทษล่ะกัน พอใจมั้ย”
“อย่าเมินใส่แบบนั้น ฉันไม่ชอบ จำไว้ด้วย”
“จำเป็นต้องจำ?”ยังมาเลิกคิ้วอีก โอ๊ย
“ใช่ เพราะต่อไปนี้ นายจะต้องอยู่กับฉัน ทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ฉันจะไม่ปล่อยให้นายเป็นอิสระแม้แต่วินาทีเดียว”ผมหมายความตามอย่างที่พูดจริงๆ ผมจะไม่ปล่อยให้เราคลาดกันแม้แต่นิดเดียว
“นั่นหมายถึงตอนเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ นอน ไปเรียนด้วยหรือเปล่า?”ผมรู้ว่าคนพูดมีเจตนาที่จะกวนผมเฉยๆ แต่...ถ้าที่พูดมาต้องการผมก็จัดให้
“ก็แล้วแต่ว่า...นายจะต้องการหรือเปล่า”
Kacha’s part
เจอเข้าไปแบบนี้ ผมควรจะต่อว่าอะไรดี คือเอาจริงที่พูดเมื่อกี้ตั้งใจแค่ประชด เจอคำตอบแบบนี้ สายตาแบบนี้ ผมควรจะตอบยังไงดี ทำไมในหัวมันขาวโพลนไปหมด ทำไมรู้สึกเหมือนใจมันเต้นแรงกว่าเดิม ก็แค่คำถามธรรมดา คนอื่นก็เคยถามนายออกบ่อยไป ตั้งสติไว้คชา หายใจเข้าลึกๆ นายยังต้องเจอเค้าอีกนาน โอ๊ยยย ไอคชาหน้าชาไปหมดแล้ว
“หน้าแดงอ่ะรู้ตัวป่ะ”รู้!! ก็หยุดพูดสิ ต้นเหตุน่ะนายทั้งนั้น
“ไม่ได้หน้าแดงซะหน่อย ขอไปหาเฟรมก่อนนะ”เราต้องออกจากสถานการณ์นี้ให้ดีที่สุด คุณครูสอนว่าเป็นสถานการณ์เสี่ยง(เค้าสอนเด็กผู้หญิงไม่ใช่หรอ?)
“ฮ่าฮ่าฮ่า เขินอ่ะดิ นายเขินก็น่ารักดีนะจริงๆแล้ว”
“ปัง”ไม่ใช่เสียงปืน เสียงผมปิดประตูเองแหละ เต็มแรงเลยด้วย โอ๊ยยย ไปหาเฟรมสภาพนี้โดนล้อแน่เลย ประโยคสุดท้ายนั่นมันอะไรกัน ผมเป็นผู้ชายนะ แต่ชายรักชายก็มีออกเยอะ โอ๊ยยย ทำไมเราต้องคิดมากกับคำพูดของไอสว่างมันด้วยเนี่ย
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก เฟรม แกอยู่ห้องนี้ป่าว”เห็นแว้บๆว่าใช่นะ อ้าวเฮ้ย กลายเป็นแพรวเปิดประตูออกมา นี่มันห้องเฟรมนะ เอ๊ะ ยังไง
“เข้ามาดิ ยืนเซ่ออยู่ทำไม ห้องฉันใหญ่กว่าห้องนายหรอไง”อยู่ในบ้านของคนอื่นเค้ายังมีหน้ามาอวด-*-
“อย่ามาทำปากดีเลยแก ทำไมลูกสาวเสี่ยมาอยู่ในห้องแกหะ หวังปลดหนี้ทางอ้อมหรอมึง ร้ายนะเราน่ะ หึหึหึ”
“เฮอะ จ้างให้ก็ไม่เอายัยทอมนั่นหรอก อย่างกูต้องสวยๆสดใสๆ ไม่ใช่มองไปแล้วอึมครึมแบบนี้อ่ะนะ”
“ว่าซะเสียเลยนะ ไม่เห็นจะอึมครึมซะหน่อยเลยยย”
“เออ ถ้ามึงว่าเค้าสวยก็จีบเค้าซะเองสิ อย่ามายุ่งกับกุ”
“เออ พูดเข้าไปๆ เค้าบอกเกลียดอย่างไหนจะได้อย่างนั้นนะเว่ย เตรียมตัวเตรียมใจไว้ ฮ่าฮ่าฮ่า” เฮ้อ อยู่กับเฟรมแล้วสบายใจขึ้นเยอะ หายตื่นเต้นจากเมื่อกี้หน่อยนึง
“แล้วนี่มาทำไมล่ะเนี่ย ว่างมากหรอไง ไอสว่างไม่ให้งานหรอ หรือมันจะปล้ำมึงก็เลยหนีมา”
“.......”คือเพิ่งสบายใจไปเมื่อกี้
“เฮ้ย นี่พูดเล่นนะเนี่ย เฮ้ย จริงป่ะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า กูเคยบอกแล้วว่ามึงสวยกว่าผู้หญิง ก็ไม่เชื่ออ่ะ”ก่อนเล่นอะไรดูหน้ากูนิดนึง
“มึงจะบ้าหรอ ผู้ชายกับผู้ชายเป็นไปไม่ได้”
“เปิดใจให้กว้างหน่อยไอพี่ชาย ไม่แน่น้า~ สมัยนี้ก็มีออกเยอะแยะซะด้วย....”
“มึงเงียบไปเลย ไอเฟรม แม่...ง กูไม่ถามล่ะ”
“โอ๋ๆๆ มางนมางอน เดี๋ยวเรียกพี่เต๋ามาง้อเลย ฮ่าฮ่าฮ่า”
“มึงไปนับญาติกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่1นาทีที่แล้วที่เค้ากำลังจะเป็นพี่เขยกู ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ไอเฟรม นี่มึงจะไม่จบใช่ป่ะ?”ผมชักโมโหจริงแล้วนะ แม่..ง มาพูดให้กูคิดทำไม
“ฮ่าฮ่าฮ่า โอเคๆ ดีๆล่ะ มีไรจะถามว่ามา”
“เออ แกมาแล้วนี่แม่อยู่ยังไง เงิน30ล้านมาจากไหน”
“ก็ขายบ้าน ขายหุ้น ขายทุกอย่างอ่ะ ซื้อบ้านหลังเล็กๆให้แม่อยู่ แล้วมีพี่ต้นคอยดูบ้าง”
“ต้น? ต้นเพื่อนพี่อ่ะนะ”ไม่น่าเชื่อ เฟรมรู้จักด้วยหรอ?
“เออ เค้าเป็นแฟนเจมส์”เออ ข้อสงสัยกระจ่างละ-..-
“อ้าว พูดถึงก็มาพอดี ตายยากจริงมึง เป็นไงว่ะ กับจิกกี้อ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า กิ๊กคนใหม่มึงป่ะ”
“ไอห่..า มึงได้เป็นบอดี้การ์ดอยู่กับสาวๆสบายจะตาย กูสิ นู่นน เดินตอนเช้าหน้าบ้านมันนู่น กูไม่ใช่ยามหมู่บ้านนะเว่ย บ้านแม่งใหญ่ไรนักหนา ที่สำคัญ...”
“ที่สำคัญ?/ที่สำคัญ?”ผมกับเฟรมทวนขึ้นพร้อมกัน
“เดินคู่กับจิกกี้ว่ะ-///-”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นไง กูว่าแล้ว ขอให้โชคดีมีเมียเพิ่มนะเว่ย”ทำไมน้องผมเลวแบบนี้ มีความสุขบนความทุกข์เพื่อน-*-
“มึงก็ขำได้ดิ มึงได้อยู่กับผู้หญิงนี่หว่า”
“โห กูยอมแลกกับมึงเลย อย่างนั้นพจนานุกรมของนายวัชรกาญจน์ไม่ระบุว่าสิ่งมีชีวิตประเภทนั้นเป็นผู้หญิงหรอกนะ”
“โหยย มึง อย่าตัดสินคนจากภายนอกเว่ย เค้าอาจจะแค่ตัดผมสั้นเท่ๆ แต่จริงๆโคตรหวานก็ได้นะเว่ย”
“หวานห่..าไรล่ะ วันแรกมาถึงก็ใส่เลย เนี่ยนายแค่ขับรถออกไป ทำเป็นว่าออกไป แล้วจะไปไหนก็ไป ฉันไปของฉันเองได้ บลา บลา บลา ทำอย่างกับกูอยากอยู่ดูให้งั้นแหละ”ฮ่าฮ่าฮ่า คนอย่างเฟรมก็ต้องเจอแบบนี้แหละ
“ขำไรคชา แม่..ง ไม่ต้องเลย ของตัวเองได้ใจกว่าของกูใช่ป่ะล่ะ เต๋าอาจจะออกแนวเถื่อนก็ได้นะเว่ย ดิบๆ ซาดิสนิดๆไรเงี้ย ฮ่าฮ่าฮ่า”
“เอ้ยมีไรว่ะ?”เจมส์ยังไม่รู้เรื่องสินะ ผมจะไม่ห้ามหรอก เพราะเดี๋ยวเฟรมก็จะหาเวลาเล่าได้อยู่ดี
“ก็ไอเต๋า เอ้ย พี่เต๋าดิ มีแนวโน้มจะมาเป็นพี่เขยกู”นั่นไง ปั้นเรื่องเก่งจริงๆ
“จริงป่ะ? พี่คชาดีใจด้วยนะ ในที่สุดพี่ก็เจอคนที่ใช่ เราอาจจะได้ปลดหนี้เลยนะ”
“คนที่ใช่อะไรของมึงไม่ทราบครับ ไปล่ะ ไม่อยากจะอยู่คุยกับพวกนอตหลวม”
“ฮิ้ววว จะไปสวีทกับพี่เต๋าก็พูดมา ไม่ต้องเขินผมหรอก”
“เฮ้ย เจมส์! แม่..ง เจ๋งว่ะ! ฮ่าฮ่าฮ่า” โอ๊ย เบื่อไอพวกนี้ยิ่งคุยยิ่งปวดหัว ไม่รู้สมองคิดแต่เรื่องพวกนี้หรอยังไง แต่ก็ไม่ใช่เราหรอ ที่ใจเต้นไปกับคำล้อเลียนที่น้องพูดออกมาเล่นๆ บ้า ไม่หรอก
ความคิดไอเจมส์ก็น่าสนนะ ถ้าผมเป็นแฟนมันได้จริงๆ มันอาจจะทำให้หนี้เป็นโมฆะแล้วเราก็จะได้กลับบ้านกัน ผมอาจจะยังแต่เฟรม แม่ เจมส์ ก็จะได้กลับบ้าน แค่นี้ก็โอเคแล้วหรือเปล่า ยอมรับว่าข้อเสนอนี้น่าสนนะ ผมควรจะลองดีมั้ย?.....
****************************************************************************************************************************
มาอัพแล้วนะคะ ไม่รู้มีคนติดตามอยากอ่านกันมั่งหรือเปล่า?
ในตอนนี้ก็ยังบอกรายละเอียดต่างๆอยู่ แต่ตอนหน้าเนี่ย...คงเดาได้ใช่มั้ยว่าพี่คชาคิดอะไร? 5555
ตอนหน้าสัญญาจริงๆว่าจะมีเต๋าคชาเยอะๆๆๆ (ทวนชื่อเรื่องสัญญา...เป็นไปไม่ได้55555)
ก็เม้น ติ ชม ให้กำลังใจกันได้นะคะ แล้วก็ต้องขออภัยที่เฟรมดูแบบโหยไม่ชอบแพรวจริงจัง
แค่คาแรกเตอร์ของเฟรมในเรื่องหรอก:D
เม้น+โหวตกันเยอะๆนะคะ ตั้งใจมากจริงๆกับเรื่องนี้
(หนังสือสอบไม่อ่านเพราะไม่มีสมาธิเลยคิดแต่เต๋าคชา5555)
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ โดยเฉพาะคนเม้น:)
ความคิดเห็น