คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 :: วางแผน
ผมรู้สึกได้เลยว่าพี่ชายผมเป็นพี่ขึ้นเยอะ บางทีพี่คชาอาจจะรู้สึกไม่ชอบใจอยู่บ้าง ที่ผมมักจะทำเป็นไม่เคารพเค้า จริงๆแล้วผมไม่ได้อยากก้าวร้าว แต่ผมรู้สึกว่าพี่ผมบอบบางเกินไป เค้าน่าจะเกิดมาเป็นผู้หญิงมากกว่าตอนเด็กๆมักมีคนเข้าใจว่าพี่สาวกับน้องชาย พี่คชามีนิสัยใจเย็น นิ่มนวล อ่อนโยน เหมือนแม่แต่แน่ล่ะ ผมมันตรงข้าม นั่นทำให้ผมไม่เรียกเค้าว่าพี่ เพราะผมต้องการเป็นพี่ซะเอง มันจะให้ความรู้สึกเหมือนผมมีน้องสาวดี แต่เหตุการณ์ในวันนี้ก็เปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตผมไปโดยสิ้นเชิง ยังไงพี่ก็คือพี่อยู่วันยังค่ำ ใจจริงผมอยากไปกับคชาถ้าสองคนช่วยกันทำ มันย่อมเสร็จเร็วกว่า แต่คชาได้ตัดสินใจไปแล้ว และผมก็รู้ว่าเค้าจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ที่สำคัญเลยคือ ถ้าผมไป..แล้วแม่ล่ะ? คิดอยู่คนเดียวก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว
“ฮัลโหล เจมส์ กุมีไรอยากปรึกษาว่ะ...”
Tao’s part
ผมต้องดูเลวมากเลยใช่มั้ย?นี่ผมทำผิดมากเลยใช่หรือเปล่า?ผมแค่อยากจะทวงสัญญาที่คนร่างบางที่อยู่ข้างหลังเคยให้ผมไว้เท่านั้นเอง ผมผิดหรอ?ดูเหมือนว่าคชาจะจำผมไม่ได้ แน่ล่ะมันผ่านมาเกินกว่าสิบปีล่ะ แต่ผมยังจำได้ไม่เคยจะลืม...
“นี่ ช่วยนั่งดีๆได้มั้ย เดี๋ยวก็ร่วงลงไปหรอก”ท่าทางว่าคชาจะไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซด์นะ ผู้ชายไรว่ะ คุณหนูจริง
“ก็ถ้านายขับดีๆฉันก็ไม่ร่วงหรอก”นั่นทำให้ผมเร่งเครื่องแรงมากกว่าเดิม ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมวินมอไซด์ถึงได้ชอบขับแบบหวาดเสียว เพราะมันจะทำให้ผู้ซ้อนท้ายต้องเกาะเอวคนขับเอาไว้ยังไงล่ะ ยิ่งผมปาดซ้าย ขวามากเท่าไหร่ คชาก็ยิ่งเปลี่ยนจากเกาะเป็นกอดมากขึ้นเท่านั้น
เพราะการขับที่เร็วกกว่าปกติของผมจึงทำให้เรามาอยู่หน้าบ้านเร็วกว่าเดิม เยอะ ประเด็นคือปะป๊ายังไม่รู้ไง ว่าอะไร หรือ ใคร ที่ผมพามาขัดดอก...
Jame’s part
อะไรของมันว่ะ อยู่ๆก็โทรมาน้ำเสียงเคร่งเครียดแล้วนัดให้ไปเจอที่บ้าน มันมีอะไรของมัน
“มีอะไรหรือเปล่าเจมส์ หน้าเครียดเชียว” เสียงของพี่ต้นถามด้วยความเป็นห่วง ไอ่เฟรมนะไอ่เฟรม ขัดจังหวะกุจริง
“ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนมีปัญหานิดหน่อยน่ะ”ก็ผมรู้แค่นี้จริงๆอ่ะ
“มีอะไรที่พี่ช่วยได้หรือเปล่า?”อ่า~ พี่ต้นของผมเป็นคนดีจริงๆ
“คือจริงๆแล้วผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีปัญหาอะไร มันนัดให้ผมไปที่บ้าน พี่ต้นไปด้วยกันมั้ย?”เฟรมจะโกรธหรือเปล่าที่พาพี่ต้นไปด้วย แต่ช่างเหอะ กุไม่มีความลับกับแฟนตัวเองหรอกนะ
พอถึงบ้านเฟรมผมรู้สึกเหมือนทำไมบรรยากาศมันอึมครึมแปลกๆ หรือว่าเราจะคิดไปเองกันนะ มันคงแปลกอยู่แล้วล่ะ บ้านหลังใหญ่โตอยู่กันแค่3คน คิดอะไรพิกลนะเนี่ยเรา ผมว่าเลิกคิดดีกว่า กดออดเถอะ
“เออๆ มาแล้วๆ เงียบๆนะเว่ย แม่กุหลับอยู่”ไอ่เฟรมเดินออกมาเปิดประตู แล้วก็ทำหน้างงๆใส่พี่ต้นแล้วหันมาทางผมเพื่อขอคำอธิบาย
“พี่ต้นแฟนกุ รุ่นเดียวกับพี่มึงอ่ะ”พี่ต้นไม่ใช่แค่รุ่นเดียว แต่ร่วมคณะเดียวกันกับพี่คชาเลยล่ะ จริงๆแล้วผมว่าเค้าคงเป็นเพื่อนกันแต่ไม่รู้ว่าสนิทหรือเปล่า
“อืม เอาเหอะ กูไม่มีอะไรจะเสียล่ะ”เฟรมพูดหน้าเครียดๆก่อนเดินนำเข้าไป เป็นไรของมันว่ะเนี่ย
“คชาไม่อยู่บ้านหรอน้องเฟรม”พี่ต้นเริ่มถาม ผมว่าเค้าคงเป็นเพื่อนกัน ถึงเป็นพี่เพื่อน ผมก็แอบหึงนะ แต่คงไม่เป็นไรหรอก พี่คชาถึงจะหล่อแต่ก็ดูสวยด้วย คงไม่มีอะไร
“จริงๆแล้วที่ต้องการคำปรึกษาก็เรื่องนี้ล่ะ”เฟรมเริ่มเข้าเรื่อง...
Kacha’s part
นี่หรอบ้านของไอเศรษฐพงศ์ อืม ใหญ่ดี มีบอดี้การ์ดหน้าบ้านด้วย นี่ผมต้องมายืนแบบนี้ป่ะ?
“เต๋า พาใครมาน่ะลูก”เสียงของผู้ชายที่น่าจะใจดีดังขึ้นมาจากในบ้าน เฮ้ย มองเห็นด้วยหรอ น่ากลัวนะเนี่ย
“ป๊า นี่คชาลูกชายคนโตของคุณน้า”เต๋าบอกท่าทางเกร็งๆ กลัวโดนด่าล่ะสิ พ่อมึงจะเอาบ้าน ไม่ได้จะเอากูไง สังเกตอะไรหรือเปล่า ผมรู้แล้วนะว่ามันชื่อเต๋า เก่งป่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า เวลานี้ผมยังมีอารมณ์เล่นเนอะ
“เต๋า ลูกก็รู้ว่าป๊า...”ลุงคนนึงที่เหมือนอาเสี่ยเดินออกมา อ๋ออ ว่าแล้วเต๋าสว่างเหมือนใคร เห็นป๊าแล้วรู้เลย
“แต่ป๊า ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอย่างที่ป๊าคิด ผมก็แค่อยากรู้ว่าทำไม..”แล้วสองคนนั้นก็มองหน้าผม อ้าว ผมผิดอะไรล่ะเนี่ย
“ก็ได้ แต่ลูกต้องสัญญานะว่าจะทำอย่างที่บอกป๊าไว้ตอนแรก”จากลุงใจดี พอหน้าเครียดก็น่ากลัวแหะ อย่างนี้ใช่มั้ย บุคลิกเจ้าพ่อ
“ครับ ผมสัญญา”ตกลงผมก็จะไม่รู้อยู่ดีใช่ป่ะ ว่าต้องทำอะไรบ้าง
“คชา ถ้าเธอเป็นลูกน้องเต๋า เธอจะต้องทำทุกอย่างในทุกเวลาที่เต๋าต้องการ เข้าใจใช่มั้ย”ลุงเสี่ยนั่นบอกผม อ้อ สรุปคืองานผมไม่มีขีดจำกัด-.-
“ฉันจะถือว่าเป็นการผ่อนโดยใช้การทำงาน เดือนละ1แสน เธอจะไม่ได้เงินเดือน แต่จะได้ลดหนี้”เดี๋ยวนะ เดือนละแสน สิบเดือน1ล้าน ร้อยเดือน10ล้าน พันเดือน100ล้าน ปีนึงมี12เดือน นี่ผมต้องทำงาน83.3333ปีเลยหรอกว่าจะใช้หนี้หมด บอกว่าทำกันจนตายเลยยังน้อยกว่า
“ครับ”ก็ได้แต่คิดในใจเท่านั้น ใครจะกล้าตอบอย่างอื่นล่ะ เดี๋ยวสั่งไอชุดดำหน้าบ้านนั่นรุมกระทืบทำไง พอดีตายก่อน
Frame’s part
หลังจากที่ผมเล่าเรื่องทั้งหมดจบ สีหน้าของเจมส์และพี่ต้นก็เปลี่ยนไปทันที
“ทำไมชีวิตบ้านมึง ดราม่าแบบนี้ว่ะ ไปสร้างละครเหอะ แต่เปลี่ยนจากพี่คชาที่เป็นผู้ชาย ให้ผู้หญิงนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”ไอปากเสียเจมส์
“ใช่เวลาป่ะเจมส์”ดีล่ะ ที่ไอเจมส์เอาพี่ต้นมาด้วย ผมสบายล่ะ หึหึหึ หงอเลยสิมึง
“ขอโทษคร้าบบ”ฮี่ฮี่ฮี่ แอบขำหน้ามันเหมือนกัน แค่มีแฟนคนเราก็เปลี่ยนกันได้เนอะ
“พี่ว่านะ หนี้ร้อยล้าน ไม่ได้ทำงานใช้กันปีเดียวหมดนะ พี่ว่ามันต้องหลักสิบปีเลยล่ะ”นั่นแหละ คือสิ่งที่ผมคิดอยู่เลย
“คือผมไม่รู้แม่จะว่ายังไง แต่ผมว่าจะขายบ้านคงได้ประมาณสิบกว่าล้าน จะเอาไปใช้หนี้สิบล้าน แล้วเหลืออีกหน่อยนึงก็ไปซื้อบ้านใหม่เล็กๆก็พอ แล้วก็จะขายหุ้นที่พ่อมีที่บริษัทอื่นทั้งหมด รวมกับค่าบ้านคงได้ประมาณ20ล้าน”ไม่รู้แม่จะยอมมั้ย แต่ผมคิดว่าวินาทีนี้ เพื่อให้คชากลับมาแม่ยอมทุกอย่าง
“ถ้าได้แบบที่พูดจริงๆก็ดี แต่กูว่านะเว่ยเฟรม มึงไปช่วยพี่คชาดีป่ะ สมมติจากต้องเคยทำสิบปี ทำกันสองคนก็เหลือ5ปีไง”
“คือกูก็อยากไปเว่ย แต่แบบ แล้วแม่กูอ่ะ”สิ่งที่ห่วงที่สุดตอนนี้ก็คือแม่ ที่คชาได้ฝากเอาไว้
“พี่พูดตรงๆนะเฟรม แม่เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ได้ป่วยซะหน่อย คือนายสองคนพี่น้องรักแม่มากเกินไปเลยคิดว่าแม่พวกนายอ่อนแอแต่ผู้หญิงที่อุ้มท้องพวกนายมา เค้าอดทนมากกว่าที่พวกนายคิด พี่ว่าแม่นายอยู่ได้”พี่ต้นพูดจาดีมากอ่ะ ไอเจมส์คิดถูกจริงๆที่พาพี่เค้ามา
“เออ กูไปทำด้วยเป็นไง ทีนี้หาร3เสร็จเร็วเลยมึง”ไอ่เจมส์พูดขำๆ ผมซึ้งกับน้ำใจเพื่อนคนนี้จริงๆ ถึงจะบ้าบอแต่ก็ไม่เคยทิ้งกัน ประเด็นคือผมไม่อยากให้มันเดือดร้อนด้วย
“บ้า มึงจะมาเดือดร้อนกับกูทำไม”มันอาจจะไม่ได้เรียนก็ได้นะมึง อย่าทำแบบนี้เลย
“เฮ้ย อย่ามาเกรงใจได้ป่ะที่ตดใส่หน้ากูยังไม่เกรงใจ ก็จากที่ไอมอไซด์บอกอ่ะ มันก็ให้พี่คชามาเรียนปกติไม่ใช่หรอว่ะ พวกเราไปก็ต้องปกติเหมือนกัน มันไม่มีอะไรหรอกน่า”
“แต่..”
“มึงอย่ามาทำห่วงอนาคตกู เอาจริงที่บ้านกูไม่ได้ทำธุรกิจเว่ย แค่พ่อเป็นนักกฎหมาย มีธุรกิจบ้านเช่า ต่อให้กูเรียนไม่จบ ก็ใช่ว่าจะอดตาย แค่เดินเก็บค่าเช่าบ้านกูคงไม่ต้องมาคิดตรีโกณอ่ะมึง”
“มันก็ใช่ แต่”
“นี่ถ้าที่บ้านกูมีเงินเป็นก้อนก็จะยืมมานะ แต่เวลาได้จากบ้านเช่ามันเป็นรายเดือนระยะยาวว่ะ ไม่มีเป็นก้อน เงินพ่อแม่งก็ให้พี่สาวกูไปเรียนนอกหมดล่ะ ไม่งั้นจะเอามาช่วยมึงก่อน”
“เฮ้ย มึงกูซึ้งนะเว่ย แต่แบบ...”
“ไอเฟรมอย่ามาพูดคำว่าเกรงใจกับกู เราคบกันมากี่ปีล่ะ ”ไอเจมส์พูดแล้วตบโต๊ะด้วยท่าทางจริงจัง โอ๊ยย ทำไมวันนี้ทุกคนที่เคยอ่อนกับผมถึงลุกมาจริงจังกันวันนี้
“ส่วนเรื่องแม่เดี๋ยวพี่มาดูให้เอง จริงๆแล้วพี่เคยเจอแม่คชาตอนสมัยอยู่ม.ปลาย ตอนนั้นพี่อยู่เดียวกับคชาแล้วเป็นหัวหน้าห้องเลยได้อยู่ตอนประชุมผู้ปกครอง พี่ว่าแม่คงพอจำพี่ได้ ไม่ต้องห่วง”พี่ต้นนี่เป็นเหลือเชื่อจริงๆ ทำไมผมไม่เคยเห็นเพื่อนคชาคนนี้มาก่อนน้า เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน
“ไปไอ่เจมส์ ”
“ไปไหนว่ะ?”อ่าว ไอเหีย มาโง่อะไรตอนนี้
“ไปขายหุ้นกับบ้านไง ปล่อยทอดตลาดอาทิตย์นึงคงได้เรื่อง จากนั้นก็ไปบุกบ้านหมอนั่นกัน!”
“มึงรู้อ๋อ ว่าบ้านเค้าอยู่ที่ไหนอ่ะ”
“เออว่ะ แต่ถึงกูไม่รู้ กูเชื่อว่าแม่กูรู้ ใช่มั้ยครับแม่”ประโยคหลังผมตั้งใจหันไปทางประตูห้องแม่ ผมรู้ว่าแม่ผมแอบฟังอยู่ ตั้งแต่ประโยคประมาณ ใช่เวลาป่ะเจมส์ของพี่ต้น
แม่เปิดประตูออกมาพร้อมยื่นโฉนดที่ดิน กับสัญญาหุ้นให้ผม พร้อมบอกว่า
“ใช่ แม่รู้จักเป็นอย่างดีเชียวล่ะ”
แม่ต้องซ่อนความลับอะไรบางอย่างเกี่ยวกับครอบครัวนั้นไว้แน่ๆ ถ้าให้เดาแม่ก็ต้องรู้จักไอมอไซด์นั่นด้วยแน่ๆ เฮ้ออ ยิ่งคิดยิ่งปลง แล้วพี่ชายผมมันจะไหวมั้ยเนี่ยย
เช้าวันต่อมา ผมกับเจมส์ไปขายหุ้นของพ่อกันก่อน เป็นที่น่าตกใจมากว่ามันขายได้ถึง15ล้านเลยทีเดียว ภายในเวลาแค่3ชั่วโมงด้วย แต่การขายบ้านไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะนอกจากจะต้องรอลูกค้าถูกใจแล้ว ยังต้องเสียค่านายหน้า ค่าโอนโฉนด และอื่นๆอีกเยอะแยะ ผมคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องยาก แต่จากการช่วยเหลือของพ่อเจมส์ ทำให้บ้านสามารถขายได้ในชั่วข้ามคืน โดยที่แม่ของเจมส์จะจัดการเรื่องต่างๆให้ ผมแค่ต้องเซ็นเอกสารก็พอต้องบอกว่าขอบคุณพ่อกับแม่ของเจมส์มาก และขอบคุณตัวเพื่อนมากพอกันที่ช่วยแก้ปัญหาในครั้งนี้ คุณค่าของมิตรภาพนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ
และตอนนี้ผมมีเงินถึง30ล้านอยู่ในมือ โดยที่ในวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ผมกับเจมส์ตกลงกันว่าเราจะลุยและไม่มีวันหันหลังกลับ! ผมชักเริ่มมีความหวังกับปฏิบัติการครั้งนี้ซะแล้วสิ
******************************************************************************************************************************
ขอบคุณคนที่เม้น+โหวตในตอนที่แล้วมากๆนะคะ ขอบคุณจริงๆ มีกำลังใจขึ้นเยอะมากเลย ไม่รอช้า รีบมาอัพทันใด
ตอนอาจจะสั้นไปนิด แต่ว่าด้วยเนื้อหาแล้วตอนนี้น่าจะต้องจบลงตรงนี้ แล้วตอนนี้ยังสับพาร์ทไปมาอีกด้วย ใครที่งงก็ขออภัยนะคะ
น้อมรับคำติชมเต็มที่ค่ะ ด่ามาเลย 55555 จากตอนที่แล้วมีคนถามว่าเฟรมจะเป็นคู่ไหน แอบตอบเบาๆว่าเฟรมวานะคะ 555 แต่ว่ายังไงก็เมนสวนด.
เนื้อหาในตอนหน้า สัญญาว่าจะมีเต๋าคชาเยอะๆ ในตอนหน้าเยอะจริงๆ เพราะพี่คชาจะเริ่มทำงานแล้ว>< แต่งานจะเป็นอะไรบ้างนั้น ลุ้นต่อค่ะ
เพื่อนบอกว่าฟิคของแกดราม่า ก็ตอนนี้ยังเครียดอยู่ แต่ต่อไปหวานนะเออ
ปริศนาที่ทิ้งไว้สำหรับตอนนี้ เงื่อนงำอยู่ที่สัญญาที่เต๋าจดจำ แล้วก็เรื่องราวของคุณแม่เจ้าเก่าค่า! <<ปริศนาแล้วบอกทำไม? ก็บอกให้ติดตามกันไง^^
ตอนนี้ว่าจะเล่นmy iD แล้ว ใครมีอะไรจะบอกกันหลังไมค์ เชิญที่my iD นะจ้ะ^^
ใครมีข้อแนะนำ ตกแต่งmy iD หรือ หน้านิยายก็แนะนำเข้ามาเลยน้า ไรเตอร์โง่ด้านนี้อย่างแรง
สุดท้าย ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :D
ความคิดเห็น