คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 :: เริ่มปฏิบัติ(การ)งาน
มันเหมือนผมเป็นนางร้ายจ้องจับผู้ชายหรือเปล่านี่? ว่าแต่มันต้องทำอะไรบ้างหรอ? ถ้าผมไปกูเกิ้ลจะเจอป่ะ? แล้วต้องกูเกิ้ลว่าอะไร? ทำไมช่วงนี้มีแต่คำถาม คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เปิดคอมเลยดีกว่า อ้าวเฮ้ย ห้องเราไม่มีคอม-*- ปวดหัวเว้ย แต่รับรองว่าห้องเต๋าต้องมีแน่ แอบมายืมใช้นิดเดียว คงไม่เป็นอะไรมั้ง ผมเสี่ยงเปิดประตูเข้าไป โชคดีที่เต๋าไม่อยู่ไม่รู้ไปไหน เอาเหอะ เนี่ยแหละโอกาสทอง!
“อืมม วิธี...”วิธีอะไรว่ะ ต้องวิธีอะไรเนี่ย จับผู้ชายหรือจีบผู้ชาย? มันก็ได้ทั้งคู่ป่ะ ไม่ดิ ตามที่ผมดูละครมานะ ตัวร้ายเวลาจับมักจะแกล้งท้อง ประเด็นคือผมแกล้งท้องไม่ได้ไง-..- เอาจีบผู้ชายล่ะกัน
“10วิธีจีบผู้ชายให้สำเร็จ”โอ๊ยย ทำไมผมมองแล้วรู้สึกเหมือน10วิธีเห็นผี ก็แน่ล่ะเพราะมันจะกลายเป็น10วิธีที่ผู้ชายจีบผู้ชาย-*-
“ข้อที่ 1 ถ้าเค้าเป็นคนแข็งกร้าว ใจร้อน คุณจะต้องทำตัวให้น่ารัก ขี้อ้อน และดูอ่อนแอ เพื่อที่เค้าจะได้ปกป้องคุณ”จะอ้วกอ่ะ ถ้าผมทำนะ...บรึ๋ยยย
“ทำอะไรอ่ะ!”เฮ้ย ผมสะดุ้ง ลนลานคลิกปิดแทบไม่ทัน
“ปะเปล่า ไม่มีอะไรซะหน่อย”ทำไมมาได้จังหวะแบบนี้เนี่ย
“หรอออ จะพยายามเชื่อล่ะกันนะ คราวหลังจะใช้อ่ะก็บอกกันดีๆ ไม่ต้องมาลับๆล่อๆแบบนี้”จะให้บอกว่าขอเล่นคอมหน่อยนะ จะหาวิธีจีบนายอ่ะหรอ ไหวป่ะ? เอาไงดีๆ ทำตัวให้น่ารัก ทำไงว่ะ
“อืมๆ คราวหลังจะบอกนะ”นอกจากน่ารักต้องอะไรนะ ขี้อ้อนและอ่อนแอ นายนนทนันท์นี่นายทำอะไรอยู่เนี่ยย
“คชา เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ต้องเข้ามาๆ ฉันไม่เป็นไร สบายดี กำลังจะไปแล้ว”โอ๊ย ผมต้องอ่อนแอไม่ใช่หรอ
“นายดูลนๆนะ มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไร”แล้วก็ปิดประตูหนีมา เอาอีกล่ะ ทำไมผมต้องหนีตลอด เราต้องสู้ดูบ้าง ซักครั้งก็ยังดี ผมเปิดประตูกลับเข้าไปใหม่
“เต๋า พาเราไปซื้อของหน่อยดิ”แป่วว..ผมคิดออกแค่นี้อ่ะ ไปกับมันก่อนที่เหลือค่อยคิดต่อ
“เออๆได้สิ แค่นี้อ่ะนะ?”หน้าเต๋าออกแนวงงๆว่าอะไรของมัน ไม่ต้องมางงหรอก ผมก็งงตัวผมเหมือนกัน
...................................................................
“นายจะซื้ออะไรก่อนอ่ะ เสื้อผ้าหรือของใช้”เต๋าถามขึ้นหลังจากที่เราเดินอย่างไม่มีจุดหมายกันมาประมาณ10นาทีแล้ว
“ของใช้พอ เสื้อผ้าเฟรมมันเอามาให้แล้ว”
“ได้สิ ไปกันเถอะ^^”อย่ามาส่งยิ้มได้มั้ย มันทำให้คิดต่อไม่ออก หลังจากเดินซื้อของไปได้สักพัก ผมก็ตัดสินใจต้องเริ่มซะที ผมกำลังจะพูดแต่เต๋าพูดขึ้นซะก่อน
“นี่ๆคชา ป้าคนนั้นเค้าบอกว่าเราเป็นแฟนกันแหละ”ป้าคนไหนว่ะ ตาบอดป่ะเนี่ย
“หืม? จะบ้าหรอ ไม่ใช่หรอก”น่ารักนี่รวมถึงต้องแกล้งเขินด้วยป่ะ
“จริงๆนะ เค้าชี้ให้ลูกชายเค้าดูแล้วก็บอกว่าจะเป็นชายชายเหมือนคู่นั้นแม่ก็ไม่ว่าหรอกนะถ้าแฟนแกน่ารักได้เท่าคนนั้นน่ะ เค้าชมคชาแฟนเต๋าว่าน่ารักแหละ>< ”
“จริงหรอ เอ๊ะเดี๋ยวๆ คชาแฟนเต๋า? เมื่อไหร่ไม่ทราบหะ?”โมเมมั่วเอาเองชัดๆ
“โอ่ คชาไม่ต้องเขินหรอก ใครๆเค้าก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันไปแล้วล่ะ”
“ทำไมอ่ะ?”ผมแกล้งถามพร้อมทำหน้าเขินๆตามที่คิดเอง ไม่รู้ว่าหน้าจะออกมาไง หวังว่าหน้าจะออกมาดูดีนะ
“ก็...ไม่รู้ดิ เต๋าแค่อยากให้มันเป็นแบบนั้น”อ๊ากกก จากเขินเล่นๆจะเขินจริงๆล่ะนะ แล้วผมจะไปได้สักกี่น้ำกันล่ะเนี่ยกับแผนการนี้
“อะไรๆ เราเป็นเจ้านายกับลูกน้องกันต่างหาก ฉันมาอยู่ตั้งหลายวันล่ะ ทำไมยังไม่เห็นมีงานเลย”
“ก็ยังไม่เปิดเรียนนี่นา ไว้เปิดเทอมแล้วคชาก็มีงานเองแหละ”หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะยังเขินอยู่ เฮ้ยไม่ใช่ กำลังสงสัยว่าตกลงมันเป็นเกย์หรอว่ะ?ทำไมมันดูง่ายจัง นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็จะเป็นแฟนกันอยู่แล้วเนี่ย แล้วผมทำทำไมว่ะเนี่ย
Tao’s part
วันนี้คชามาแปลกเว่ยเฮ้ย อะไรของมัน ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ใช่น่ารักดี น่ารักมากเลยด้วย แต่มันแปลกๆ ปกติไม่ใช่แบบนี้นี่
“เต๋า อยากกินไอติมอ่ะ”เห็นมั้ย วันนี้มาแปลกจริงๆด้วย
“อืมๆ เอาสิ”แล้วคชาก็เดิน ไม่ ออกแนวล่องลอยเข้าร้านไอติมไป มันแปลกจริงๆนะ ผมก็เข้าไปงั้นแหละ แต่ไม่กินหรอกไอตงไอติมอะไรเนี่ย ให้คชาเค้ากินไปเหอะ เราเอาแต่นั่งมองดีกว่า^^ เหมือนตาแก่โรคจิตแหะ
“นายไม่กินหรอ”ไม่อ่ะ ไม่ค่อยชอบมันเสียวฟัน แก่อีกแล้วเรา ผมก็แค่ไม่ชอบไอติมเพราะคนที่ผมชอบ ชอบกินไอติมและจากไปเพราะไอติม แต่ว่า....
“ถ้าคชาป้อนเต๋าจะกิน ป้อนป่ะล่ะ อ้า~”ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าเจ้าตัวเล็กป้อน ผมก็จะยอมผิดสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง
“บ้าหรอ เต๋าก็กินเองเซ่ มีมือไม่ใช่หรอ เอ้า”ว่าแล้วก็เอาช้อนมายัดใส่มือผม ไม่กล้าล่ะสิ หึหึ
“พี่เต๋า! ไม่ชอบทานไอติมไม่ใช่หรอค่ะ!? มาทำอะไรที่นี่”
“จอย...”จอย เป็นรุ่นน้องผม1ปี เอ่อ เธอเคยเป็นแฟนเก่าของผม แต่มันก็แค่แฟนเก่า และไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก
“แล้วคนนี้ใครค่ะ เพื่อนพี่เต๋าหรือเปล่า ทำไมจอยไม่เคยเห็น”
“เอ่อ..คือ...”จะให้บอกไปเลยมั้ยว่าลูกน้อง
“ทำไมพี่เต๋าอ้ำๆอึ้งๆแบบนั้นล่ะค่ะ”จะถามอะไรเยอะแยะว่ะเนี่ย ผมหันไปดูคชาจากตอนแรกที่กินไอติมร่าเริง ตอนนี้ขวมดคิ้วซะจนสงสัยว่าจะแก้ออกมั้ย? จริงๆผมแอบหลุดขำนิดนึงกับความคิดนี้นะ
“พี่เต๋าขำอะไรค่ะ”เหมือนคำพูดนี้จะทำให้ความอดทนของคชาขาดลง เค้าจึงลุกเดินหนีออกไปทันทีโดยไม่พูดอะไรซักคำ ผมได้ยินจอยพึมพำประมาณว่าไม่มีมารยาท แต่ตอนนี้ผมไม่สนหรอก ที่ผมจะสนใจตอนนี้คือคชา คนเดียวเท่านั้น ผมรีบวิ่งไปจ่ายเงินและตามไปทันที
“พี่เต๋า พี่เต๋า! โอ๊ย อะไรว่ะ”
Frame’s part
ประเด็นเลยคือตอนนี้เบื่อมาก เหมือนโดนปล่อยเกาะไงงั้นเลย ไอเจมส์ก็ไปหาพี่ต้น คชาก็ไปไหนแล้วไม่รู้กับไอพี่เต๋า สงสัยจะคบกันเร็วๆนี้ มันชายชายแต่แบบนะพี่ผมไม่เหมือนชายไง เต๋าคชา มันดูเหมาะแปลกๆเนอะ ผมไม่ได้ลุ้นเพราะหวังปลดหนี้ทางอ้อมนะ แต่มันเหมาะมากจริงๆ
“คิดว่าตัวเองว่างงานนักหรือไงหะถึงได้มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้”อะไรของยัยนี่เนี่ย จะเอาอะไรจากผมอีกคร้าบบ
“ทำไม ไม่ทราบว่ามีอะไรถึงได้มาหาเองแบบนี้”น่าเบื่อจริงๆเลย รู้งี้ไปอยู่กับจิกกี้เองก็ดี
“ฉันจะออกไปข้างนอก”
“แล้วไง”
“ฉันไปเองไม่ได้”
“อืมใช่ แล้วทำไม”
“ก็นายก็ต้องไปด้วยไง”
“นี่คือประโยคขอร้อง?”
“มันคือประโยคคำสั่ง! ตามมา”นี่ผมต้องทนไปอีกสิบปีเลยหรอ แค่คิดก็ท้อแล้ว สุดท้ายผมเหมือนจะเป็นเจ้านายซะมากกว่า ลูกน้องที่มีเจ้านายขับรถให้มันมีที่ไหน? ก็สบายไปอีกแบบแหะ สบายได้แปปๆรถก็จอดอีกละ
“ที่นี่ที่ไหน?”
“อ่านหนังสือไม่ออกหรอไง เค้าก็เขียนอยู่ว่าคอนโด---”คืออันนี้กูรู้ไง-..-
“ที่ต้องการคือนี่บ้านเพื่อน นี่บ้านพี่หรืออะไรก็ว่าไป เข้าใจป่ะ”
“บ้านแฟน”แล้วเธอ(?)ก็ปล่อยผมยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นแล้วเดินไปกดลิฟต์ผมรีบตามไปทันที
“มาทำไม จะไปไหนก็ไปเหอะ อ่ะกุญแจ เดี๋ยวจะกลับแล้วโทรหา”
“ไม่ ฉันเป็นบอดี้การ์ดไง ไปทุกที่” เอาความจริงเลยป่ะ อยากดูว่าแฟนเป็นผู้หญิงผู้ชายก็เท่านั้น
“ปกติ ไม่เห็นจะทำงานเลย เออ ขึ้นมาสักครั้งก็ได้ คราวหลังจะได้รู้ไว้ว่าฉันไปกับคนไหน”เราออกจากลิฟต์และเดินมาถึงหน้าห้องห้องหนึ่งบนชั้นสูงสุดของคอนโดหรู แสดงว่าคงรวยไม่ใช่เล่น
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก แพรวา”แค่เคาะครั้งเดียวอีกฝ่ายก็รีบมาเปิดประตูแล้วเหมือนกำลังรออยู่ ไม่อยากจะพูดว่าคนมาเปิดประตูสวยมาก ตาโต จมูกโด่ง ผมยาว ผิวขาว เรียกได้ว่าสเปก! ถ้าผมแย่งแฟนเจ้านาย อยากถามว่าจะผิดมั้ยครับ?
Kacha’s part
จะบอกว่าเป็นลูกน้องก็บอก จะหัวเราะทำไม มันมีอะไรตลกมากหรือไงหะ อาจเป็นความคิดมากของผมเอง แต่ถ้ามาเจอแบบนี้เป็นใครก็คงไม่ชอบ ผมได้แต่วิ่งและคิด สุดท้ายก็ได้เจอที่นั่งที่ในห้างจัดไว้ ทำไมชีวิตผมมีแต่การวิ่งหนีตลอดเลย พ่อรับแทนตลอด เฟรมออกหน้าตลอด แล้วตอนนี้ผมก็หนีอีก
“คชา...”แล้วไอสว่างก็เดินมา ผมไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนแบบนี้
“....”
“คชา ฉันไม่ได้หัวเราะดูถูกนายนะ”
“....”
“ฉันพูดจริงๆนะ”
“ฉันอยากกลับบ้าน”ผมพูดได้เท่านั้น น้ำตามันพานจะไหลเสียให้ได้ ไม่เข้าใจว่าทำไมบ่อน้ำตาตื้นแบบนี้ ทำไมเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ การดูถูกแค่นี้ทำไมทนไม่ได้ ถ้าเจอแพรวเหมือนที่เฟรมเจอผมต้องโดนหนักกว่านี้อยู่แล้ว ทำไมเฟรมถึงทนได้ ผมเกลียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้
“ได้งั้นเราจะกลับบ้านกัน^^” อย่ายิ้ม ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากใจ
ผมได้แต่นั่งเงียบมาตลอดทางระหว่างกลับบ้าน เพราะมันไม่มีอะไรจะพูดและคงไม่มีอะไรให้พูด มีแต่ความเงียบที่น่าอึดอัดใจ
“นายจอดรถทำไม”จากที่ขับมาดีๆจู่ๆเต๋าก็จอดรถเลี้ยวไปนิดเดียวก็ถึงบ้านแล้วแท้ๆ
“ฉันอยากเคลียร์ให้รู้เรื่อง”
“มีอะไรต้องเคลียร์?”
“ฉันอยากจะบอกนายว่าฉันไม่ได้หัวเราะดูถูกนายเลยนะ ฉันสารภาพความจริงก็ได้ว่าที่หัวเราะคือหัวเราะความคิดบ้าๆบอๆของฉัน ฉันเห็นนายขมวดคิ้วมากซะจนเหมือนจะไม่กลับมาเป็นสภาพเดิมอีกแล้ว ฉันแค่ลองนึกภาพนายขวมดคิ้วแต่ยิ้มเฉยๆ ก็เลยหลุดหัวเราะออกมา”เต๋าพูดออกมาทีเดียวโดยไม่มีโอกาสให้ผมได้พูดแทรก เหมือนระบายออกมาทุกอย่าง เมื่อพูดจบคนตัวโตก็โน้มตัวเข้ามาทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะประกบริมฝีปากเข้ากับอีกฝ่าย เป็นจูบที่ไม่ได้รุกล้ำ แต่ถ่ายทอดทุกอย่างที่อยากจะบอก..ผ่านออกมาจากใจ
“ฉันไม่รู้ว่านายจะเชื่อหรือเปล่า ฉันแค่อยากให้นายเชื่อใจฉัน ก็เท่านั้น”หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลยจนถึงบ้าน
“นายอย่าโกรธฉันเลยนะ”เต๋าพูดขึ้นทำลายความเงียบก่อนที่จะแยกเข้าห้องใครห้องมัน
ผมไม่ได้ตอบเพียงแต่ปิดประตูไปเสียเฉยๆ เมื่อย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นบนรถก็เขินอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เป็นผู้ชายกับผู้ชายแท้ๆ ทำไมผมต้องหวั่นไหว หน้าชา รู้สึกเหมือนอุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้น หัวใจเต้นรัวมากกว่าที่เคยเป็น สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเขียนไดอารี่ มันเป็นเครื่องช่วยระบายความว้าวุ่นของผมออกมาเป็นตัวหนังสือ โดยที่ผมเริ่มเขียนตั้งแต่วันที่ชีวิตผมเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือ มันทำให้ผมจำได้ว่าเป้าหมายแรกของผมคืออะไร ต่อไปนี้ผมจะไม่ลืม และไม่เฉออกนอกทางอีกต่อไป ผมตัดสินใจแล้ว...
ผมต้องจีบเต๋าให้ติด!!
........................................................................................................
คราวนี้มาอัพช้ามากต้องขอโทษทุกคนจริงๆ (ไม่รู้มีใครติดตามมั่งหรือเปล่า)
หลังจากที่ไรเตอร์ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาเฟรมแพรวหรือเฟรมวาดี เรื่องมันก็เลยกลายเป็นแบบนี้ไป มาช่วยกันลุ้นด้วยน้า
ขอโทษFCจอย อย่าได้เสียใจไป AF8ที่จะออกมา(เป็นได้ทั้งตัวร้ายและตัวชง?)ยังมีอีกเยอะ จะพยายามขนมาให้หมดทุกคนเลย
ตอนนี้รีบแต่งมากจริงๆมันเลยอาจสั้นและก็เต๋าคชาแอบเฉยๆ ช่วงนี้ยุ่งมากๆ แต่ตอนหน้าคงมีเวลาได้แต่งยาว และคชาก็เตรียมดับเครื่องชนเต็มที่! เต๋าคชาจะจัดหนัก!
ตอนนี้พยายามปรับปรุงเรื่องสีตัวอักษรแล้วนะคะ แต่ยังไม่ได้แก้ในตอนเก่า
สุดท้ายขอบคุณทุกเม้นมากๆเป็นกำลังใจให้อยากมาอัพต่อไป (และทำให้รู้สึกผิดมากที่อัพช้า)
ขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ:)
ความคิดเห็น