คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 00 ปฐมบทแห่งตำนาน
เลือสีแสไหลรินออมาาปาแผลบนร่าบอบบาที่นอนนิ่อยู่ในปุยหิมะ นัยน์าอ่อนล้าหรี่ลพร้อมับอภาพที่เรือนราลเ็มที มือบาที่เ็มไป้วยราบเลือเรอะรัลายาอาวุธู่าย้าๆ่อนที่สิะหลุลอยไปและอภาพที่พลันมืับล
มัน...บแล้วสินะ...เธอรำพึในใอย่าเียบเหาและเียวาย หยาน้ำใสไหลรินล้าแ้มเนียนแล้วเหือหายไปอย่ารวเร็ว้วยวามหนาวเหน็บที่ัินิใอบุรุษผู้เฝ้ามอ เาทรุร่าอันไร้เรี่ยวแรล้าหิสาว หาไม่มีราบเลือบาแผลที่ลาหลัเา็ิว่าเธอเพียแ่หลับใหลไปเท่านั้น ายหนุ่มโอบประอร่าระหอย่าทะนุถนอม แ่ลับไร้ารอบสนอเหมือนเ่นที่เยเป็น
“นี่้าฝันไปใ่ไหม?...บออ้าสิ ้าแ่ฝันร้ายใ่ไหม!!?” เาะโนลั่นพร้อมเย่าร่าไร้สิอย่าแรราวับว่าะสามารถ่วยเรียเธอืนามือมัุราไ้
“้าแ่ฝัน...แ่ฝันว่าเ้าาย พอ้าลืมาื่นแล้วเ้าะฟื้น...ใ่ไหม? เ้าะฟื้น เ้ามานั่อยู่้าๆ้าเหมือนเินใ่ไหม? ใ่ไหม!? อบ้าสิ!!...อบ้า...อบ้ามา” ายหนุ่มพรั่พรูทั้ถ้อยำและน้ำาออมาอย่าสุะลั้น ร่าสูสั่นเทิ้ม้วยแรสะอื้นอย่าที่ไม่เยเป็น ่อานี้ะไม่มีเธอนนี้อีแล้ว ะไม่มีใรให้เาเฝ้ามออี ไม่มีแล้ว...เธอาเาไปแล้ว...ลอาล
อสุนีบาฟาลบนยอหออยไฮรัสอันสูระห่านนเิเสียัสนั่นหวั่นไหว สายลมหวีหวิวพัเ้ามาทาบานหน้า่าทั้หอหออยที่เปิทิ้ไว้ ทำให้เปลวเทียนไหวเอน่อนะมอับลในที่สุ ท่านสีาวผืนบาโบสะบัอย่ารุนแร้วยแรลมราวับะีาเสียให้ไ้ เมสีำมามาย่อัวึ้นอย่ารวเร็วนเ็มน่านฟ้าเหนือราอาาัร แสฟ้าแลบระทบผิวเนียนทีุ่่มไป้วยเหื่ออสรีผู้ำรำแหน่อ์ราินีอันสูศัิ์
รี๊~
หิสาวรีร้อ้วยวามเ็บปว วเวทบนพื้นหออยเรือแสสีทอนสว่าไปทั่วทั้ห้อพร้อมเสียเ็ร้อไห้อแานแ่ับเสียสายฝนที่โหมระหน่ำ มาราผู้อ่อนล้าปรือเปลือาึ้นอย่ายาเย็น ใบหน้าแย้มยิ้มทั้น้ำาะพินิวหน้าิ้มลิ้มอทารที่นให้ำเนิ หยาน้ำาแห่วามปลื้มปิิเอ่อท้นในวาู่าม่อนที่เปลือาะปรือปิลัเิมพร้อมับเสียลมหายใที่สม่ำเสมอ
ท่ามลาหมู่แมไม้นานาพรรในป่าอันสบเียบยามึสั สัว์น้อยให่ที่ำลัหลับใหลอยู่ในห้วนิทรารมย์ถูปลุึ้นมา้วยแรสั่นไหวาพื้นพสุธาและเสียรืนโรมที่ั่สนั่นไปทั่วทั้ป่า สายธาราศัิ์สิทธิ์ที่เยสบราบ
เรียบและใสเย็นแห่นิเน้าบันี้ลับุ่นลั่้วยสีแห่โลหิและไหลเี่ยวราราวับน้ำป่า นัยน์าสีมรทอมอเหุาร์เบื้อล่าายรอยัวล ่อนะเบือนไปยัน่านฟ้าทาทิศะวันที่ปลุม้วยลุ่มเมสีำนามหึมา เธอถอนหายใอย่าหนัหน่ว่อนะแหนวหน้าามึ้นมอวาราที่ลอยว้าอยู่ลาท้อนภาอย่าเปลี่ยวาย...
อเพลิในระโมผ้าใบหลัให่ลุโิ่วในืนที่เียบสั ทุสรรพสิ่เียบริบไร้ึ่เสียอื่นในอาเสียปะทุอไม้ในอเพลิ ะที่ผู้นำลัพัผ่อนอยู่บนฟูนุ่มในระโนอน ายราลับยันั่้อมอเปลวไฟที่พลิ้วไหวแปรเปลี่ยนรูปร่าไปามแรลม้วยนัยน์าหมอหม่น วามัวลายัอยู่ในวาสีฟ้าหม่นนั้นนไม่อาปิไ้มิ มือเหี่ยวย่นลูบไล้เรือนผมอ่อนนุ่มอร่าน้อยๆที่นอนัวอยู่ใ้ผ้านวมผืนหนาโยใ้ัอเา่าหมอนหนุน ายราทอมอามสะเ็ไฟที่ล่อลอยออไปทา้านบนอระโน้วยสายาอ่อนล้า ่อนะมอเลยไปยัวาวโเี่ยวลาท้อนภาที่ำลัส่อแสสว่าเิ้ายิ่ว่าืนใๆ...
ประูมหาวิหารหินอ่อนถูเปิออ้วยแรผลัอสรีร่าเล็ เสียฝีเท้าอันรีบเร่อเธอั้อไปทั่วทั้วิหาร เพียสะบัมือบเพลิเวทสีฟ้าที่แวนอยู่ามเสาหิน็ลุโิ่ว บรราภูิประำวิหารถูปลุึ้น่อนเวลาอันวร ร่าบาหยุยืนลาโถให่อวิหาร่อนะระแททาแ้วในมือลบนพื้น วเวทที่ารึไว้บนพื้นหินพลันเรือแสสีฟ้าอ่อน ภูสาวแ่ละนเลื่อนายมาประำำแหน่บนยอาวแ่ละแในวเวท พวเธอาแนึ้นนานพื้น่อนะบริรรมาถา้วยน้ำเสียัวานใสล้ายเสียอแ้วระทบัน หลัาโม่อยๆถูเปิออ้วยอำนาเวทมนร์อสรีที่ยืนอยู่ลาโถเผยให้เห็นวาวสุสาวโเ่นอยู่เียวายลานภา นัยน์าสีทอแายรอยหวาหวั่นเมื่อรับรู้ว่าาววนั้นสว่าสุใสว่าทุืน...
...าลนั้นใล้ะมาถึแล้วหรือ ?...อาเทน้า...
t em
ความคิดเห็น