คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : 21.ในที่สุดก็มีภารกิจให้ทำ
21.ในที่สุดก็มีภารกิจให้ทำ
[Misono’s mode]
กริ๊ง~~~!!!!!
“ฮ้าว~!=~+”เช้าแย้วหยอ???
ฉันบิดขี้เกียดไปมาก่อนจะเดินไปอาบน้ำ มองซ้ายมองขวา....แปรงสีฟันตูหายไปไหน= =^
....เชื่อได้เลยวาสมีคนเดียวที่รู้- -
“โทบิ~!!!!!>[ ]<”ฉันแหกปากลั่นบ้าน(ของเดอิดาระ= =)
“คับ?030”
“แปรงสีฟันฉันอยู่ไหน?- -+”ฉันจ้องมองนั่น
“.....สีส้มๆขาวๆใช่มะ?”
“เออนั่นแหละ”
“เค้า...เอาไปขัดส้วมแล้วอ่ะ= =;;;”. . .แกว่าไงนะ?
“ลองพูดอีกทีสิ!?”ฉันกระโดดบีบคอิหมอนั่นทันที
“ผ....ผม....หาย....จ....าย....ไ..ม่ออ...ก”พอก็ได้ว่ะ-*-
“แฮ่กๆๆๆ ก็แค่แปรงเองอ่ะT^T”แค่แปรงบ้านพ่อแกสิ! นี่รอบที่8ของเดือนแล้วนะ
“ใช่ซะที่ไหนเล่า!? แล้วที่นี้ฉันจะแปรงฟันได้ไง?-*-”
“ก็.....ใช้แปรงขัดหม้อไปก่อนสิ^^”
“.....- -^”
15 นาทีต่อมา
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกก~~~~~~~!!!!!!!!”
“โทบิ มิซาโนะมากินข้าว~!”วันนี้แกรอดตายไปนะ โทบิ- -++
“คุณน้าก๊าบ~~!!!T[]T”รีบหนีเลยนะย่ะ -*-
“จ้า? โทบิคุงไปทำอะไรมาล่ะเนี่ย? งอมพระรามเลย= =’’’”
“ยัยนางมารมิซาโนะโทบิมันทำร้ายป๋มT^T”ว่าแล้วไอ้โลลี่ป๊อปก็วิ่งเข้าไป
ซบ อกแม่ของอิโนะกะเดอิดาระ=___=
“โอ๋ๆๆ โทบิคุงเป็นเด็กดีอย่าร้องนะ^^”เด็กดีตรงไหน?= =^
“คับ^^”ปยอ.เศษ2ส่วน5ของบ้าน= =^^^
“ง่ำๆๆ แม่ค่ะ แม่ติดเชื้องี่เง่าจากรุ่นพี่โทบิตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?=)3(=”อิโนะพดถูก
“อิโนะเดี๋ยวนี้กล้าว่าแม่เรอะ?- -+++”
“ถ้าแม่ยังทำตัวเป็นเด็กปันยาอ่อนแบบไอ้โทบิ ผมก็กล้านะครับ อืมม์= =”
“มิซาโนะ~ หนูดูสิไอ้เนรคุณนี่มันด่าน้าอ่ะT^T”เ3”หอๆ บอกผิดคนแล้วล่ะค่ะ
“ถ้าน้าเป็นแม่หนู หนูก็ด่าค่ะ= =;”
“อิโนะ มิซาโนะแล้วก็รุ่นพี่เดอิดาระเล๊วเลว~!”ไปตายซะไป๊! ไอ้โทบิ-*-
( - -)( - -)( - -)+++++(^_^;;;;)
“อยากตายหรอโทบิ- -+”พวกเรา3คนประสานเสียง
“ไม่ครับ!T^T”
“งั้นก็หุบปากไปซะ! ง่ำๆ....วันนี้แพนเค้กอร่อยจัง^3^”ปกติเคมเค็มแต่วันนี้อร่อยแฮะ
“ฉันทำเองแหละ^^”ก็ว่า....อิโนะทำนี่เองถึงได้อร่อย=w=
กริ๊งๆๆๆ!
“.....ฉันรับเอง!”3แม่ลูกแล้วก็โทบิพูดพร้อมกัน.....อีกครั้ง
“ไม่เป็นไร ฉันรับเอง อืมม์”
“ไม่ต้องเลยพี่! เพื่อซาอิคุงโทรมาเพราะฉะนั้นฉันรับเอง- -+”อิโนะพูด
พร้อมเอาส้อมชี้หน้าเดอิดาระ= =;;;
“แม่รับเองดีกว่ามั้ง! เพื่อพ่อโทรมา^^”เหตุผลเดียวกะลูกสาวเลย=___=
“ไม่ได้! ผมจะรับเองเพื่อว่ามูนไลท์หรือซาคุโระจังโทรมา!”ไอ้ที่2อ่ะ ไม่โทรมาหรอก- -^
“ไม่ต้องเลยรุ่นพี่! ผมรับเอง!>0<”
“ไม่!!!”3แม่ลูกตะคอกโทบิกลับ....ตูไปรับเองดีกว่า= =^
“ฉอดๆๆๆๆๆๆ”เถียงกันต่อไปเถิดหนา=_____=
“สวัสดีค่ะ.....ใช่....อือนั่นแหละ.....จิงดิ?...ได้ๆๆ...โอเค!...บาย”
กริ๊ก!
ฉันวางสายโทรศัพท์ลง ก่อนที่จะหยิบกะทะ(ลู-เอามาจากไหนว่ะ?)มาเคาะ
เก้งๆๆๆๆ!!!!!
“???”หันหน้ามาสักที
“วันนี้มีภารกิด- -”
“ใครทำบ้างอ่ะ?”โทบิถามฉัน
“ทุกคน”
“แล้วต้องไปที่ไหนกัน? อืมม์”
“เพนกะเจ้โคไปโคโฮะตอนเหนือ โทบิกะฉันไปคิริ คิซาเมะกะเซ็ทซึไปโคโนฮะตอนใต้
นายกะซาคุโระซังไปซึนะตอนเหนือ ฮิคารุกะอิทาไปอิวะตอนใต้ ฮิดันกะโซระไปอาเมะ
คาคุสึกับคาวาอิไปอิวะตอนเหนือ ซาโซริกะนากาเระไปซึนะตอนใต้...เข้าใจ๋?”
ให้พูดตั้งยืดยาวเหนื่อยนะโว้ย~=___=
“โอเชแล้วนัดพบเจอกันที่ไหรล่ะ? พวกที่ต้องไปหมู่บ้านอื่นอ่ะO3O”น่ารักไม่ขึ้นว่ะโทบิ- -
“ประตูโคโนฮะ 9โมงตรง”ตอนนี้ก็8โมงครึ่งแล้วแฮะ
“งั้นเรารีบไปกันเต๊อะ!>w<”ว่าแล้วโทบิก็ลากฉันกับเดอิดาระออกไปอย่างรวดเร็ว
แง~! ฉันยังกินแพนเค้กไม่อิ่มเลยนะT^T
*************
ต่อ~!
**************
ประตูโคโนฮะ
ในที่สุดก็มาถึง ไม่อยากเชื่อเลยว่าใช้เวลาในการวิ่ง(โดนมีโทบิลาก)แค่5นาทีกว่าๆ
“อาเอ็วอัง(มาเร็วจัง)030”เพนพูดทั้งๆที่มีแซนวิดคาปากอยุ= =^
“ช้ามั้ง=__=^”ฉันตอบกลับกวนๆ ขณะที่ไอ้คุณหัวหน้ากระดกนมสตอเบอร์รี่
ที่เอิ่ม...หมดอายุแล้วอยู่=_____=;
“ขอโทบิกินบ้างจิ>0<”ไอ้นี้ก็งี่เง่าไม่เลิก- -
“ไม่ได้นี่ข้าวเช้าตู!”ว่าแล้วเพนก็ยัดอาหารทุกอย่างในมือใส่ปากทันที
“อุแง้~~T-T”กูจะบ้าตาย= =
“ปันยาอ่อน!”อุ๊ย! เสียงใครว่ะ??? ฉิงกูด่าเนี่ย!?
“โอ้วววว Nice shot เจ้ใหญ่!!!”รักเจ้โคนามิมักๆๆๆ>w<
“แต่ๆๆๆๆT_T”
“ไม่รับฟังคำแก้ตัว= =*”
“แงๆๆๆๆ มิซาโน้~~!!!T[]T”
หมับ!
“กรี๊ด~!?”โทบิ แกกล้ายังไงมากอดฉันย่ะ!?
โครม~!
บาทาเล็กๆ(?)ของเด็กน้อย(??)นามนากาเระถีบเข้าที่ใบหน้าทุเรดๆของโทบิอย่างจัง
จนร่างนั่นปลิวไปตายกระแสลม= =;;;
“เอ๊งๆๆ”กลายเป็นหมาไปแล้วว่ะเฮ้ย~=0=;
“มิซาโนะ โอะ โอะ โอะ ดูนัง(?)นากาดิ! มันทำร้ายเค้าT_T”
“ไม่น่าสงสารเลยว่ะ= =;”น่าสมเพดสุดๆ
“แง~T^T”
“มากันครบรึยัง?”เพนถามอย่างสีหน้าปกติ....หล่อเหมือนกันนี่หว่า~
**********
ต่อ~
***
20นาที 55วินาทีต่อมา
“เอาล่ะๆ! เราเข้าเรื่องกันดีกว่า”โทบิยิ้มกว้างแล้หยิบกระดานสีดำมาแปะที่หน้าเป็นจุดๆ
จากนั้นพูดเหมือนกับว่าตัวเองเป็นเพน= =^
“เอิ่ม….โทบินั่นมันบทฉันนะ= =”พูดช้าไปแล้วเพน= =;;
“อ้าวหรอ? งั้นแบบนี้ตูก็โดนลูน่าตัดเงินเดือนอ่ะดิ(. .)”
“ก็เออสิ”ฉันเคาะหัวหมอนั่นไปทีนึง
“หัก500ค่านอกบท-*-”เฮ้ย!!! ไอ้ลูมาไงว่ะ!?
“แว้กกกก~~!!!! ขอโต้ดก๊าบ~~!!!!T[]T”
“เข้าเรื่องโว้ย~~!!!!”เพนตะโกนสุดเสียง(ลู-ขึ้นเงินเดือนให้800)
“ครับ/ค่า~”ในที่สุด!!! ฟิคงี่เง่านี่ก็มีสาระ(รึปล่าว?)
“เอาล่ะ! พวกแกออกเดินทางไปตามหาของในนี้มาให้ได้มากที่สุด….โอเค?”
เพนว่าแล้วก็ส่งคัมภีร์ที่จดรายการของมาให้
“อือ!”ว่าแล้วพวกเราก็กระจายตัวกันไป
ระหว่างทาง~
“โทบิๆ!”ฉันตะโกนเรียกไอ้คนที่อยู่ข้างหน้าฉัน
“อะไร? เหนื่อยแล้วหรอ??O3O”
“ไม่ใช่! คิริมันไปเลี้ยวตรงนั้นไม่ใช่หรอ?= =^”
“. . .”โทบิทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่สักพัก “จริงด้วยแฮะ เค้าลืมไปเลยอ่ะตะเอง= =;”
“เวงกำ-__- ป่ะ! ย้อนกลับกัน!!^^”
“คร้าบ~>w<”โทบิวิ่งกลับมาหาฉัน…เหมือนหมาลุย^^
แถวๆสะพานA
“วันนี้เราพักกันที่นี้มั้ย?”ฉันหันไปถามโทบิ
“ดีเลยครับ! เด๋วโทบิจะไปตั้งเต็นท์นะ^^”ท่าทางมันจะดีใจแฮะ
“เร็วๆล่ะ ฉันง่วง=~=๐”
“คร้าบ~~!!!>w<”
10นาทีต่อมา
ในเต็นท์
“ฉันนอนฟากนี้นายนอนฟากโน่น โอเค?”ฉันถามป่นสั่ง
“นอนฟากเดียวกันไม่ได้หยอ?*O*”
“ทะลึ่ง! ไม่ได้เฟ้ย~!!!- -*”ฉันล้มตัวลงนอน โดนหันหลังให้โทบิ
“ง่า~ เค้ากลัวผีอ่ะ นอนด้วยจิ*-*”
“ไม่~”
“น้า~~~!!!”
“ม่าย~”
“นะจ๊ะที่รัก>3<”
“ฉันไม่เคยรักแก”
“เค้ายังไม่ได้บอกเลยนะว่าที่รักของฉันคืดใคร ฮันแน่~! คิดเองนี่หว่า~=w=++”
อ้ากกกกกกกกก~~!!! วอนส้นนี่หว่า!
ป้าบ!
“ราตรีสวัสดิ์!”ฉันเอาไม้เบสบอล(จากไหนก็มิรุ)ฟาดหัวไอ้โทบิแล้วล้มตัวลงนอนต่อ
คืนนี้อย่าตื่นขึ้นมาอีกนะแก!!!
*********************************
To be continued
ถามเจ้โคต่อตอนหน้า~
ความคิดเห็น