หัวใจนักปั่นเสือหมอบ Road cyclist heart

ตอนที่ 4 : ความตื่นเต้นนี้...

     

ตอนที่ 4

ความตื่นเต้นนี้...

     6.00 น.

     "เป็นไงบ้างต้น พอจะเข้าใจที่สอนไปเมื่อคืนไหม"

     "จำได้หมดแล้วละ เหลือแต่ปฏิบัติจริงนี่สิ..."

     พูยิ้มทันที เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าต้นมีพรสวรรค์ด้านการเรียนรู้เป็นเลิศ ทำให้ไม่ต้องสอนอะไรมาก แค่พื้นฐานสำหรับการแข่งวันนี้ก็เหลือเฝือที่จะให้ต้นแข่งวันนี้ไปได้โดยไม่มีอะไรขัด ต้นสวมเสื้อกันหนาวก่อนจะวอร์มร่างกายตามที่ พูสั่งเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เพราะพูรู้อยู่แล้วว่าคนที่เข้าแข่งเพื่อคัดคนเข้าชมรมนั้นมีจำนวนมาก ถึง 11 คน รวมต้นด้วยก็เป็น 12 หลังจากที่วอร์มร่างกายเสร็จ ต้นก็ได้ขี่เวสป้าพา พูไปโรงเรียนเพื่อไปเตรียมตัวที่โรงเรียนทันที

     "วันนี้อากาศดีนะ โชคดีที่วันนี้เมฆมาก ทำให้อากาศไม่ร้อนนะ"

     ต้นพูดขึ้นมาขณะที่กำลังขี่มอเตอร์ไซค์อยู่

     "ถือว่าดีสำหรับมือใหม่อย่างนายเลยละ เรื่องอุณหภูมินะ ไม่งั้นนายจะเหนื่อยก่อนแน่"

     "เอาน่าๆ ถือว่าโชคเข้าข้าง"

     ต้นเลี้ยวเข้าโรงเรียนไป และจอดไว้ที่โรงรถ ทั้งคู่เดินออกจากโรงรถมา และเดินไปที่อาคารกีฬาทันทีซึ่งเป็นจุดรวมตัวสำหรับเตรียมของวันนี้และดูเหมือน ครูมานีกำลังรออยู่ และพี่ๆ อีก 2 คนมะตูมและสุชาติกำลังอธิบายเรื่องเส้นทางที่จะปั่นวันนี้กับนักปั่นคนอื่นๆ ที่มารอก่อนอยู่แล้ว

     "เอาละ ครูได้เตรียมจักรยานไว้ให้แล้ว แล้วก็ชุดสำรองนี่หวังว่าเธอจะใส่ได้นะ อีกอย่างครูได้เซ็ทจักรยานไว้ทั้หมดให้เข้ากับตัวเธอที่สุดแบ้วด้วย"

     ต้นพยักหน้า ก่อนจะรับกางเกงปั่นกับเสื้อปั่นมาใส่ ชุดสีขาวตัดกับดำให้ดูดี เรียบเนียนติดกับตัวของต้นพอดี อีกทั้งหมวกที่ต้นได้ใส่นั้นก็ เป็นหมวกกันน็อกของจักรยานทั่วๆไป ซึ่งหลังจากทำอะไรเสร็จหมดแล้วต้นก็ได้จูงจักรยานไปพร้อมกับพูที่เดินตามติดๆไปฟังเรื่องเส้นทางที่จะปั่นวันนี้

     "อีก 10 นาทีก็จะเริ่มแล้ว งั้นขออธิบายเส้นทางอีกรอบละกัน"

     มะตูมพูดขึ้นต่อด้วยสุชาติ

     "วันนี้พวกคุณทั้งหมดจะปั่นเป็นระยะทาง 35 กิโล จากโรงเรียน เสตจแรกผ่านตัวเมืองไปทางอำเภอจุน ราว 10 โล เป็นช่วงทางในเมือง 5โล และอีก 5 จะเป็นทางตรงยาวไม่มีเนิน เสตจสอง พอถึงทางแยกตรงค่ายทหารให้เลี้ยว ไปทางฝายกวางจากนั้นตรงยาวมาเป็นระยะทาง 15 โล ตรงนนี้จะเป็นเสตจภูเขาและทางลาดและสุดท้าย ก็ตรงยาวมายันโรงเรียนเป็นระยะทางอีก 10 โลเป็นทางตรงยาว รวมทั้งหมด 35 โล จำได้ใช่ไหม"

     ทุกคนต่างพยักหน้า เข้าใจกัน ต่อมามะตูมก็ได้พูดต่อจากสุชาติ

     "จนกว่าจะพ้นตัวเมือง คือ 5 กิโลแรก ขอให้นักปั่นทุกคนอย่าแตกกลุ่มกัน และพวกเราจะมีรถตู้ไล่ตามอยู่ 2 คันนั่นก็คือ ถ้าใครไม่ไหวก็จะถูกนำขึ้นรถไป หรือปัญหาอะไรก็จะถูกคัดออกทันที"

     ต้นพยักหน้าเข้าใจ ซึ่งพู ที่เห็นแบบนั้นก็ยื่นแว่นตาสำหรับใส่ปั่นให้

     "พอดียืมมาจาก พ่อนะ กันฝุ่นเข้าตาหรือเศษทรายกระเด็นเข้าตานะ"

     "อื้ม ว่าแต่นายจะรออยู่ที่โรงเรียนงั้นเหรอ"

     "ไม่ละเราจะขึ้นรถตู้ติดตามการแข่งไปกับครูมานีนะ"

     ต้นพยักหน้าก่อนที่ครูมานีจะให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่หน้าทางเข้าโรงเรียนทันที แต่ก่อนที่จะไปถึงนั้น สุชาติก็ได้เดินเข้ามาหาต้น ด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังเตรียมความคาดหวังกับการแข่งครั้งนี้

     "ขอให้สนุกกับการปั่นละ พี่หวังว่าจะได้เห็นนาย เข้าเส้นชัยนะ"

     ต้นพยักหน้าก่อนจะเข้ารวมกลุ่มกับคนอื่นๆ อีก 11 คน ซึ่งแต่ละคนนั้น จักรยานเสือหมอบรูปร่างเหมือนกันบ้างหรือต่างกันบ้าง แต่ดูเหมือนจะมีตัวเต็งสำหรับวันนี้อยู่ 3-4 คน ที่เป็นนักปั่นจากโรงเรียนอื่นสมัย ม.ต้น มาเข้าโรงเรียนนี้และที่สำคัญคือดูเหมือนจะมีมาจากโรงเรียนเดียวกันถึง 2 คน คงจะเข้าขากันได้ดี

     "เอาละอีก 1 นาทีจะเริ่มการแข่ง จักรยานทุกคนก็เช็คหมดแล้ว เรื่องน้ำดื่มก็คงพร้อม เอาละทุกคนเตรียมตัวฟังสัญญาณปล่อยตัว"

     ครูมานีที่พูดขึ้นมา เตรียมให้สัญญาผ่านนกหวีดที่เตรียมอยู่ พร้อมนาฬิกาจับเวลา ต้นมองไปที่ 2 คนด้านหน้าที่ใส่ชุดเหมือนกันและจักรยานเหมือนกันหรือก็คือรุ่นเดียวกันราวกับพี่น้องฝาแฝด ขนาดตัวและหน้าตาก็เหมือนกันอีก ต้นจึงเดาได้เลยว่าคงจะมาจากโรงเรียนเดียวกัน ส่วนอีกคน ตัวสูงๆ ที่อยู่แถวกลางๆ ต้นก็รู้จักผ่านพูอยู่ว่า เคยแข่งมาพอสมควร

     "เข้าที่ เตรียมตัว"

     ทุกคนต่างขึ้นคร่อมจักรยานของตัวเองทันที ก่อนที่สัญญาปล่อยตัวจะเริ่มขึ้น เสียงหัวใจของต้นที่ต้นเองนั้นได้ ยินและสัมผัสได้เพียงคนเดียวนั้นดังขึ้น (จะเหมือนวันนั้นไหมนะ วันที่เราแข่งครั้งแรกนะ...ความตื่นเต้นแบบนี้...น่าคิดถึงจริงๆ) ต้นคิดในใจก่อนจะกำแฮนด์จักรยานแน่น ถึงแม้ร่างกายของต้นจะไม่พร้อมเต็มที่ แต่ก็มั่นใจต่อการแข่งครั้งนี้ว่าสามารถปั่นจนจบได้ถึงแม้อาจจะไม่ได้เป็นตัวจริงก็ตาม 

     "พู นายคิดว่าเพื่อนของนายจะผ่านการแข่งวันนี้ไปได้งั้นเหรอ"

     สุชาติถามพูที่ยืนมองต้นอยู่

     "ต้นนะมีสิ่ง ที่เรียกว่าพรสวรรค์อยู่นะ--อะจะเริ่มแล้ว"

     "จะเริ่มแล้วสินะ...การแข่งครั้งแรกนะ--"

     ต้นมองไปที่ครูมานี ก่อนที่การเเข่งจะเริ่มขึ้น เขาได้พึมพำเล็กน้อย

     "ปรี๊ด!!!"

--------------

ไรท์: ฝากแชร์และติดตามกันด้วยนะครับ นี่เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

อย่าลืมให้กำลังใจกันละ :3

ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ