คนที่รักฉัน กับ คนที่ฉันรัก

ลำดับตอนที่ #1 : คนที่เธอได้รู้จัก

          หนูหวานมีโอกาสได้รู้จักผู้คนมากมายจากการเล่น  internet  ซึ่งคนที่เข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตเธอหลัก  ๆ  มีอยู่ด้วยกัน  5  คน
          คนแรกที่เธอได้รู้จัก  คือ  "พี่น้อย"  เป็นคนจังหวัดเชียงรายแต่ว่าไปเรียนที่จังหวัดขอนแก่น  หนูหวานได้รู้จักกับพี่น้อยตั้งแต่เธอเพิ่งเข้าเรียนในระดับ  ปวช. ปีแรก  พี่น้อยเป็นคนน่ารัก  เธอและพี่น้อยคบหากันในลักษณะของพี่ชายกับน้องสาว  พี่น้อยจะคอยเป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ  และเป็นที่ปรึกษาให้เธอเวลาที่เธอไม่สบายใจ 
          คนที่สอง  คือ  "น้ำ"  น้ำรับราชการทหารอยู่ที่จังหวัดฉะเชิงเทราบ้านเกิด  น้ำเป็นผู้ชายที่มองโลกในแง่ดี  ค่อนข้างจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก  และเข้าใจธรรมชาติของผู้หญิงพอสมควร  หลังจากที่ได้รู้จักกับน้ำทางอินเตอร์เน็ตซักพักใหญ่  ๆ  ก็มีการติดต่อกันทางโทรศัพท์  พอได้พูดคุยกันได้รู้จักกันมากขึ้นอยู่  ๆ  มันก็กลายเป็นความรู้สึกดี  ๆ  ที่มีให้กัน  ทำให้ทั้งสองคนตกลงว่าจะลองคบหาดูใจกัน  น้ำและหนูหวานรู้จักกันช่วงที่หนูหวานเรียนจบในระดับ  ปวส.  และก็ติดต่อกันเรื่อยมา  ความรู้สึกที่มีให้กันมันเพิ่มขึ้นเรื่อย  ๆ  ด้วยความที่หนูหวานเองเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจังกับชีวิตพอสมควร  พอคบกันได้ปีกว่า  ๆ  เธอก็เริ่มวางแผนอนาคตระหว่างเธอกับน้ำ  แต่ด้วยความที่อยู่ไกลกัน  เวลาไม่ค่อยตรงกัน  หรือบางอย่างที่เธอไม่รู้มันทำให้น้ำเปลี่ยนไป  ช่วงนึงน้ำหายไป  ไม่ติดต่อเธอเลยมันทำให้เธอกังวลมากเพราะปกติแล้วน้ำกับหนูหวานจะคุยกันทางโทรศัพท์ทุกวัน  วันละหลายชั่วโมง  แต่อยู่ดี  ๆ  น้ำหายเงียบไป  ติดต่อไม่ได้  มันทำให้หนูหวานเป็นห่วงและงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  หลังจากที่น้ำหายเงียบไปประมาณสัปดาห์กว่า  ๆ  หนูหวานก็ติดต่อกับน้ำได้  และสิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดกับเธอเลยก็คือ  น้ำบอกเลิกกับเธอด้วยคำพูดเชิงจิตวิทยาเหมือนอย่างเคย   น้ำบอกกับเธอว่า  "หวาน  น้ำว่าเราถอยกันคนละก้าวดีมั๊ย  เราไม่ได้เลิกกันนะ  แค่น้ำอยากให้เราทบทวนว่าที่เป็นอยู่เนี่ยมันใช่หรือเปล่า"  แต่สำหรับหวาน  ฟังยังไงมันก็คือเลิกกัน  มันทำให้เธอเสียใจมาก  เพราะเธอตั้งความหวังไว้กับผู้ชายคนนี้สูงมาก  แต่ด้วยความที่เธอรักเค้ามาก  ทำให้เธอตัดใจจากเขาไม่ได้  หนูหวานจึงยังคงติดต่อกับน้ำเหมือนเดิมแต่พยายามทำให้น้ำรู้สึกว่าหนูหวานทำใจได้แล้ว  แต่มันกลับตรงกันข้าม  ทุกครั้งที่เธอได้ยินเสียงของน้ำเธอก็จะร้องไห้  มันยากที่จะให้เธอลืมเค้า  คนที่ร่วมสร้างความหวังกันมา  เพราะตลอดเวลาที่คบกันน้ำทำให้เธอรู้สึกว่าน้ำจริงใจ  และจริงจังกับเธอมากเหมือนกับที่เธอจริงใจและจริงจังกับน้ำมากเช่นกัน  มันจึงทำให้เธอเสียใจ  เสียดายและทำใจลำบาก  หลังจากที่เลิกคบกับน้ำแล้ว  หนูหวานก็ไม่ได้คบใครแบบแฟนอีกเพราะยังลืมน้ำไม่ได้  เธอพยายามหากิจกรรมมาทำให้ตัวเองยุ่งจะได้ไม่ต้องคิดถึงน้ำ  เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีเวลาว่างเธอก็อดที่จะคิดถึงน้ำไม่ได้เลย  และทุกครั้งที่คิดถึงน้ำ  เธอก็จะร้องไห้โดยกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  เธอเองก็ไม่ได้อยากจะตกอยู่ในสภาพแบบนี้  ถ้าเธอเลือกได้  เธอพยายามถามตัวเองว่าเธอผิดอะไร  มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  แต่เธอก็ไม่เคยได้คำตอบเลย  หลังจากที่เธอเลิกกับน้ำไม่นาน  น้ำก็มีเรื่องของผู้หญิงอีกคนเข้ามา  เธอจึงคิดว่านี่คงเป็นคำตอบที่เธอเฝ้าถามตัวเองมาตลอด  เธอยังคงติดต่อกับน้ำ  เพราะเธอยังคงรักเค้าอยู่  และที่เจ็บปวดไปกว่านั้นคือ  เธอยังทำตัวเป็นที่ปรึกษาให้กับน้ำ  เวลาที่น้ำมีปัญหากับผู้หญิงคนใหม่ก็จะมาปรึกษาเธอ  ทุกครั้งที่เธอฟัง  ความเจ็บปวดที่ก็มาเยือนทุกครั้ง  เธอต้องทนฟังปัญหาของคนที่เธอรักกับแฟนใหม่  มันทิ่มแทงใจของเธอเป็นอย่างมาก  ทุกครั้งที่เธอได้ฟัง  เธอจะพูดกับตัวเองในใจเสมอว่า  "ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครถึงทำให้น้ำเสียใจได้แบบนี้  ทั้ง ๆ  ที่เธอเองรักน้ำมากยังไม่เคยทำให้น้ำเสียใจเลย  แล้วทำไมน้ำถึงยังไปคบกับผู้หญิงคนนี้อีก"  เธอได้แต่คิดเพราะเธอรู้ดีว่าคำตอบที่ได้จะเหมือนกับที่เธอกำลังทำ  เพราะเวลาที่เรารักใครสักคน  แม้เค้าจะทำให้เราเจ็บปวดสักแค่ไหน  เราก็ยังคงอดทน  และยังคงรักเค้าต่อไป  น้ำเองถึงจะรู้ว่าการนำเรื่องเหล่านี้มาปรึกษาหนูหวานมันเป็นการทำร้ายหนูหวานแต่ด้วยความที่หนูหวานเป็นคนที่เข้าใจนิสัยของน้ำและความคิดของน้ำมากเหมือนคุยภาษาเดียวกัน  มันจึงทำให้น้ำรู้สึกว่าเวลามีปัญหาถ้าได้คุยกับหนูหวานแล้วจะได้คำแนะนำที่ดีและทำให้น้ำสบายใจขึ้นได้  มันจึงทำให้หนูหวานกลายเป็นคลีนิคปรึกษาปัญหาหัวใจส่วนตัวของน้ำไป  หนูหวานฟังไปร้องไห้ไปทุกครั้งแต่เธอไม่ยอมให้น้ำรู้ว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหน  เวลาที่น้ำเล่าให้ฟังแล้วร้องไห้  น้ำไม่รู้หรอกว่าหนูหวานเองก็เสียใจและร้องไห้ไปกับน้ำด้วย  หนูหวานทำแบบนี้จนเวลาผ่านไปเกือบสองปีหลังจากที่เลิกกับน้ำเธอถึงเริ่มรู้สึกว่าเธอทำใจได้แล้วและเข้มแข็งมากขึ้นแล้ว  เธอไม่ร้องไห้เวลาได้ยินเรื่องเหล่านั้นอีก 
          คนที่สาม คือ  "พี่สะอาด"  เป็นคนจังหวัดเชียงรายเช่นกัน  แต่ทำงานรัฐวิสาหกิจที่จังหวัดตาก  พี่สะอาดเป็นคนที่รู้ทันและดักทางเธอได้เสมอ  ซึ่งเป็นคุณสมบัติอย่างนึงที่ทำให้เธอหลงใหลพี่สะอาดไม่น้อย  เพราะหนูหวานชอบคนที่ฉลาด  รู้ทันเธอ  และเข้าใจเธอ  ซึ่งพี่สะอาดมีคุณสมบัติเหล่านี้ครบถ้วน  หนูหวานรู้จักกับพี่สะอาดในเวลาใกล้เคียงกับที่รู้จักกับน้ำ  ในช่วงแรกเธอให้ความรู้สึกกับพี่สะอาดแบบพี่ชายน้องสาวจนเธอเลิกคบกับน้ำ  เป็นช่วงที่เธออ่อนแอ  และอ่อนไหวมาก  หลายครั้งที่เธอระบายความอัดอั้นตันใจให้พี่สะอาดได้รับรู้  ทั้ง  ๆ  ที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเล่าให้พี่สะอาดฟังจะไม่มีคำปลอบใจแบบที่หลาย  ๆ  คนทำ  จะมีก็แต่คำสมน้ำหน้าเพราะความโง่ไม่รักตัวเอง  แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง  ตลอดระยะเวลาที่เธอใช้ทำใจหลังจากเลิกคบกับน้ำ  พี่สะอาดเป็นคนที่เธอสนิทด้วยเป็นอย่างมาก  จนวันนึงเมื่อเธอลืมน้ำได้ทำให้เธอเริ่มมองถึงคุณสมบัติในตัวของพี่สะอาด  แต่อาจจะเป็นด้วยเธอกำลังต้องการใครซักคนเป็นที่ยึดเหนี่ยวจึงทำให้เธอเผลอใจคิดกับพี่สะอาดมากเกินกว่าพี่ชายกับน้องสาวเหมือนตอนแรก  แต่พี่สะอาดไม่อยากผูกมัดและไม่ต้องการให้เธอคิดเช่นนั้น  อย่างที่บอกว่าพี่สะอาดค่อนข้างจะรู้ทันเธอไปซะทุกอย่างจึงสามารถดักทางเธอได้เสมอไม่ว่าเธอจะใช้ไม้ไหนกับเค้าก็ตาม  จนทำให้หนูหวานรู้สึกด้วยตัวเองว่าจะมีประโยชน์อะไรถ้าวิ่งตามเค้าในขณะที่เค้าพยายามที่จะวิ่งหนีเธอแบบนี้  เธอจึงหยุดความคิดนั้น  และกลับมาสู่ความเป็นพี่น้องอีกครั้ง  ซึ่งมันทำให้เธอและเค้าคบกันเหมือนอย่างเดิมได้แบบสนิทใจ  พี่สะอาดยังคงทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอเสมอ  ถึงแม้จะแสดงออกไม่เหมือนกับคนอื่นที่เธอเจอ  และเธอรับรู้ได้ถึงความห่วงใย  และความหวังดีของเค้าที่แสดงต่อเธอแบบแปลก  ๆ