คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : THANK YOU PART 2
เมื่อทั้งสองเดินออกมาจากบริษัท คิบอมที่เป็นคนถือกระเป๋าให้รุ่นพี่ดงเฮก็ถามเมื่อเห็นว่านี่ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว
"วันนี้หิวข้าวไหมครับ แวะทานข้าวก่อนไหม??"
"คิบอมหิวเหรอ พี่ยังไม่อยากกินเลย ว่าจะชวนฮยอกแจออกไปกินรามฮยอนสักชามดึกๆ" ร่างบางที่พูดถึงิแผนที่ตัวเองคิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว... ทำเอาคิบอมทำหน้าตึงแล้วหันไปพูดกับดงเฮ
"ทำไมกินกับผมไม่ได้ละฮ่ะ ผมก็กินได้นะ รามฮยอนน่ะ"
"คิบอมกินได้เหรอ พี่ไม่เคยเห็นคิบอมจะกินเลย ปกติเห็นกินแต่ข้าว หรือไม่ก็เนื้อย่าง"
"ก็ไม่เคยมีคนชวนผมกินนี่น่า เหมือนกับพี่ คิดว่าผมกินไม่เป็น เลยไม่มีคนช่วน จริงๆ ผมชอบกินนะ" คิบอมที่แอบหยอดไปตอนหลัง ทำเอาร่างบางยิ้ม ก่อนที่จะเดินนำร่างสูงไปที่ร้านที่อยากมากินทันที
"คิบอมเลี้ยงหน่อยนะ ถือซะว่า วันนี้ฉันมากินเป็นเพื่อนคิบอมแล้วกัน"
"โธ่ พี่เป็นรุ่นพี่ผมนะ พี่ดงเฮต้องเลี้ยงสิ"
"โธ่ นี่ล่ะที่ฉันไม่อยากเป็นรุ่นพี่เลย เลี้ยงตลอด เงินจะหมดอยู่แล้ว ยิ่งจนๆ อยู่ ไม่น่าเป็นพี่เลย" ร่างบางที่เอาแต่บน จนคิบอมกระตุกยิ้ม
"ถ้างั้นก็มาเป็นเพื่อนผมสิ แล้วผมจะเลี้ยงทุกครั้งที่มากินข้าวด้วยกันเลย ดีไหม พี่ดงเฮ"
"อย่าเรียกรุ่นพี่เลย เรียกดงเฮเถอะ เพราะต่อไปนายต้องเลี้ยงข้าวฉันทุกวัน เข้าใจไหม คิบอม" ร่างบางที่พูดออกมาจนไม่รู้ว่าโดนคิบอมหลอกเอาอีกแล้ว ทำท่าภูมิใจตัวเองมากมาย จนอีกคนอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
"หัวเราะอะไรคิบอม!!"
"หัวเราะคนขี้งก เห็นของฟรียอมให้เรียกเพื่อนเลยเนี่ย"
"หาว่าฉันขี้งกเหรอ...>[ ]< นี่มันจะมากไปแล้วนะ ฉันพี่นายนะ คิบอม"
"เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ดงเฮ!!" คิบอมที่พูดสิ่งที่ตัวเองหัวเราะออกมา จนร่างบางอยากจะเอามือไปฟาด แต่ก็ได้แต่ร้องในใจ
"หนอย~ มันจะมากไปแล้ว ฉันจะเอาให้นายจนตามฉันเลยคอยดู"
"แล้วผมจะคอยดูครับ ดงเฮ" คิบอมที่เดินตามดงเฮที่เดินงอนเข้าไปในร้าน
ดงเฮ นายน่ะเจ้าเล่ห์ไม่ได้ครึ่งของฉันหรอก...... ขอบอก
.
.
.
.
เสียงเรียกภายในห้องประชุมดังเข้ามาเมื่อเห็นลีทึกพี่ใหญ่ที่ได้รับคำสั่งว่าให้จัดการน้องๆ ภายในกลุ่มด้วย...
"นี่ๆ มารวมตัวกันหน่อย พี่มีเรื่องที่จะบอก"
"อะไรเหรอฮ่ะ " เสียงของฮยอกแจที่ดังมาเมื่อเห็นว่าทุกคนได้เข้ามารวมตัวกันหน้ากระจกที่ใช้อยู่ในห้องซ้อมโดยที่มีลีทึกยืนอยู่กับทีมงานหน้าแปลกยืนถือกล่องใบเล็กอยู่
"คืองี้ ผู้ใหญ่ได้บอกมาแล้วมามีโปรเจคให้พวกนาย ซึ่งไม่ได้หมายความว่าทุกคนหรอกนะ"
"โฮ้ว!!"
"เอ้า เบาๆ หน่อยสิ แล้วฟังให้จบก่อน ที่พวกพี่เรียกมารวมกันวันนี้ มันมีโปรเจค Super Junior มาให้พวกเราได้ลุ้นกัน"
"แล้ว.. กลุ่มนี้มีกันได้กี่คนล่ะฮ่ะ" ซองมินที่ยกมือขึ้นถามลีทึกก่อนที่ลีทึกจะยิ้มออกมา
"เรามาลองลุ้นกันไหมล่ะ" ลีทึกที่พูดยิ้มแล้วเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษที่ภายหลังรู้ว่ามันมีรายชื่อของสมาชิกที่ได้อยู่ในวงอยู่
"คนที่ฉันจะพูดชื่อ ก็จะได้อยู่ในกลุ่มนี้ โปรเจคที่ทุกคนต่างก็รอมานานนะ"
ร่างบางที่เมื่อกี้หน้าบานกลับก้มหน้าลง จนคนที่อยู่ด้านข้างมองไปก่อนที่จะก้มหน้าไปมองหน้าที่ห้มนิ่งของร่างบาง
"ทำไมเหรอ"
"ฉันกังวลน่ะ ที่จริงฉันก็ฝึกมานานแล้วนะ แต่ฉันก็พลาดทุกที" ร่างบางที่เกือบจะมีสิทธิ์มาหลายครั้งพูดความในใจ จนคิบอมโอบไหล่ของร่างบางแล้วพูดคำบางคำที่ทำให้ร่างบางเงยมองร่างสูงที่ยิ้มอบอุ่นจนทำให้ร่างบางยิ้มออกมา
"ฉันคิดว่านายน่ะทำได้อยู่แล้ว....ฉันเชื่อในตัวนายนะ ดงเฮ"
"ขอบคุณนะคิบอม.. นั่นสิฉันต้องเชื่อมั่นในตัวเองด้วย นายอุตส่าห์เชื่อฉัน แล้วทำไมฉันจะไม่เชื่อตัวเองล่ะ"
รายชื่อดังไปเรื่อย ทั้งฮีชอล และซองมิน คังอิน เยซอง เรียววุค จนมาถึงเพื่อนที่เขาสนิทมากมาย ลีฮยอกแจ
"ด๊อง.. ฉันทำได้แล้ว"
"ดีใจด้วยนะ" ฮยอกแจที่รกะโดดลอยตัวสูง ความฝันที่เขารอคอยมันก็มาเป็นจริง ฮยอกแจที่เดินไปกอดซองมินและพวกเพื่อน
ภาพที่เพื่อนที่ซ้อมด้วยกันมาลุกไปที่โปรเจคใหญ่ทีล่ะคน ทำเอาร่างบางอยากจะร้องไห้ออกมา จนมีมืออีกมือมาจับเอาไว้
"คิบอม..!!"
"ชินดง ฮันกยอง ชีวอน คิบอม... " ชื่อของคิบอมทำเอาดงเฮหันมายิ้ม จนคิบอมคว้าตัวของดงเฮเอามากอด
"ดีใจด้วยนะ"
"อะไร เจ้าด๊อง" ลีทึกที่เดินมาตีเข้าที่หัวของน้องที่เขาเลี้ยงมาจนโต
"พี่ลีทึก ตีดงเฮทำไมฮ่ะ แค่นี้เขาก็ผิดหวังอยู่แล้ว" คิบอมกับฮยอกแจเดินมาว่าพี่ลีทึกที่มาตีดงเฮตอนนี้
ทำให้คนที่เหลือต่างหัวเราะ จนคนทั้งสามทำหน้างง??
"ผมว่าพี่เลิกแกล้งด๊องดีกว่า ดูสิร้องไห้จนต้องให้คิบอมปลอบใหญ่แล้ว" ซองมินที่เดินหัวเราะมากับฮีชอลพี่ใหญ่อีกคน จนฮยอกแจต้องดันไหล่ของซองมินออกมาแล้วถามว่าพูดอย่างนี้หมายความว่าไง
"ก็หมายถึงพวกเราทั้ง 12 คนน่ะ ได้เดบิวท์พร้อมกันไงเล่า"
"จริงเหรอพี่ พวกเราได้เดบิวพร้อมกันหมดเลยเหรอ เย้ๆๆ " O[ ]O ฮยอกแจทีร้องออกมา เมื่อทุกคนรู้มีเพียงเขาสามคนที่ไม่รู้ความจริงทำเอาคนที่เหลือต่างก็หัวเราะกันใหญ่
"สนุกมากหรือไงเล่าที่แกล้งดงเฮแบบนี้อ่ะ" -[ ]- คิบอมที่ยังคงกอดร่างบางอยู่ จนดงเฮเงยหน้าออกมา ยิ้มหวานจนคิบอมถึงกับนิ่งกับสายตาของคนตรงหน้า หน้าหวานที่ยิ้มตาสวย
"ก็ดีแล้วนี่ อย่างน้อยฉันก็มีคิบอมที่อยู่ข้างฉัน แล้วยิ่งดีไปใหญ่เมื่อเราได้เดบิวพร้อมกัน จริงไหมคิบอม" ^0^
"อื้ม คงงั้น แต่ฉันก็ต้องทนนายไปอีกเหรอเนี่ย ทุกวันนี้ก็เลี้ยงข้าวจนจะจนอยู่แล้วนะ" -//-
"ช่วยไม่ได้~" ร่างบางที่วิ่งไปรอบๆห้อง คิบอมก็ได้แต่มองตามร่างบางที่วิ่งไปกอดคนโน้นทีคนนี้ทีเพราะความดีใจ
แค่ฉันเห็นนายเป็นแบบนี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว.....
แค่เห็นภาพนี้ ที่ทำให้ฉันรู้ว่า ยังไงโลกนี้ก็มี "คิเฮ" เสมอ
.
.
.
.
.
รักคิเฮเสมอ
ขอบคุณเจ้าของภาพที่เราไปเอามาด้วยนะ
ขอบคุณมากๆๆ
ความคิดเห็น