My Story ☂ EXO

ลำดับตอนที่ #7 : just friend (special) -kaihun-

© Tenpoints !

Title : just friend [special]
Couple : jongin x sehun
Author : mr.smile


4ปีต่อมา @สหราชอาณาจักร


     สวัสดีครับทุกคนนนน ผมโอเซฮุนเจ้าเก่าเองน่ะครับ ตอนนี้ผมมาเรียนต่อที่อังกฤษจนปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้ว
ผมกำลังเตรียมแพ็คกระเป๋ากลับเกาหลีครับ คิดถึงพ่อกับแม่จะแย่แล้ว อิอิ


     "ฮุนนี่ เสร็จยัง? กูรอนานแล้วน่ะ"


     "เสร็จแล้วๆ คริสนี่ใจร้อนจริงๆน่ะ55555"


     คริสเป็นเพื่อนใหม่ของผมเองครับ มันเป็นลูกครึ่งจีน-แคนาดา(ที่พูดเกาหลีได้เลยคุยกันง่ายหน่อย) หน้าตา
หล่อมากกกก #กอไก่ล้านตัวเลยแหล่ะ จนผมยังเขินเลยตอนเจอมันครั้งแรก คนอะไรไม่รู้หล่ออย่างกับไม่ใช่คน(?)
เหมือนเทพบุตรจุติลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ สาวๆนี่กริ๊ดตรึมเลยล่ะ มันโคตรป๊อปสุดๆเลยแต่...


     "ไม่ให้ใจร้อนได้ไง น้องยอลลี่ยอดดวงใจของกูรออยู่5555"ใช่ครับมันมีแฟนแล้ว และก็ไม่ใช่ผมด้วย-..-
ชื่อยอลลี่หรือก็คือชานยอล เจ้าแม่หูกางตาโปงตัวสูงขาโก่งเพื่อนสนิทผมที่ทุกคนรู้จักนี่แหล่ะครับ เดี๋ยวนี้มันโคตรสวย
เลยน่ะ แม่งหน้าจะหวานนำผมอยู่แล้ว


     "พี่คริสนินทาอะไรผมอ่ะ ดูสิขำจนเงิงโพล่แล้ว คิคิ"ตายยากจริงๆ นินทาไม่ทันไรก็มาแล้ว เออ ผมลืมบอก
อีกอย่างตั้งแต่มันมาอังกฤษแล้วเจอพี่คริสเนี่ยโคตรจะสะดิ้งอ่ะ5555555


     "นี่คนสวย ระวังจะหลงรักคนมีเงิงจนโงหัวไม่ขึ้นน่ะจ้ะJ"


     "แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว~"


     "โอ๊ยยยๆๆ มดกัด-..- หยุดหวานสักทีเหอะ อยากกลับเกาหลี ถ้าตกเครื่องล่ะก็...หึหึ"ผมแกล้งทำเสียง
โหดให้มันกลัวเล่นๆ


     "ไม่ต้องมาแกล้งทำเสียงโหด จะรีบไปหาพี่ลู่หานล่ะสิ"คงมีแต่ไอ่ยอลที่รู้ว่าผมแกล้ง ชิ เมื่อไหร่จะแกล้งมัน
สำเร็จว่ะ


     "ชิ พี่ลู่หานเกี่ยวไรด้วยว่ะ? พี่เขามีแฟนแล้วน่ะโว้ยยย แถมหน้าหวานๆอย่างนั้น บรึ๋ยย นิสัยตรงกันข้าม"


     "55555งั้นรีบไปเหอะ เดี๋ยวไปช้าศพจะไม่สวย"


@สนามบินอินชอน เกาหลี


     "อ่า คิดถึงจังเลยยยย ><"


     พอขาผมแตะพื้นสนามบินปุ๊ป ผมกับชานยอลก็อ้าแขนกว้างสูดอากาศยามเช้าที่โคตรจะบริสุทธิ์เต็มไปด้วย
กลิ่นแอร์ของสนามบินเข้าไปเต็มปอดจนไอ่พี่คริสแทบจะเอาปิ๊ปคลุมหัวทำเป็นไม่รู้พวกผม-.,- พอสูดจนสาแก่ใจผม
กับมันก็กระโดดกอดกันแน่น 4ปีนี่เร็วจังเนาะ^^~


     "เซฮุนลูกแม่~!!!!"


     เสียงที่ผมคุ้นเคยของแม่ทำให้ผมหันไปและพุ่งเข้าไปกอดแม่ด้วยความคิดถึง


     "แหม~ เซฮุนกับชานยอลสวยขึ้นหรือป่าวเนี่ย?"แม่ของผมและชานยอลแซว


     "โธ่ แม่อ่ะ ลูกแม่คนนี้เป็นผู้ชายน่ะคร้าบบบบ-3-"


     "คิคิ แล้วสองคนข้างหลังนี่ใครจ้ะ? คนนึงก็หล่อคนนึงก็สวย~"ฮืออ แม่พวกผมบ้าผู้ชาย - -;;


     "สวัสดีครับคุณแม่~ ผมชื่ออู๋ อี้ฟานจะเรียกว่าคริสก็ได้น่ะครับJ"พี่คริสเริ่มแนะนำตัวเป็นคนแรก และหันไป
เรียกแม่ของชานยอลว่าคุณแม่ โอ้ววว ออกตัวแรงมาก-..-


     "สวัสดีครับ ผมชื่อลู่หานครับและผมก็เป็นผู้ชายครับ55555~"พี่ลู่หานแนะนำตัวต่อจากพี่คริส โดยที่ไม่ลืม
ที่จะบอกแม่พวกผมว่าเป็นผู้ชาย55555 พี่เขาโดนทักอย่างนี้เสมอครับแต่ไม่อยากจะบอกว่าแฟนพี่เขาสวยกว่านี้
อีกครับผมเคยเห็นในรูปน่ะ พี่เขาเล่าให้ฟังว่าคนเคยนึกว่าพวกเขาเป็นเลสเบี้ยน-..-


     "แล้วกลับมาถึงนี้จะไปไหนต่อหรือป่าวจ้ะ?"แม่ของผมถามขึ้น


     "อ่อครับ พอดีผมนัดกับเพื่อนที่อยู่เกาหลีไว้กะว่าจะพาน้องๆไปเจออ่ะครับJ"พี่ลู่หานพูดขึ้น เอ๋~ ไหนบอก
ว่าจะพาไปหาแฟนล่ะ-..-


     "จ้า งั้นเดี๋ยวกระเป๋าพวกนี้แม่จะเอากลับไปให้น่ะจ้ะ จะไปไหนก็ไปเถอะแม่ไม่อยากให้ลู่หานไปหาแฟนช้า
คิคิ แม่ไปน่ะ"แม่ผมนี่เก่งจริงๆ รู้ได้ไงมีตาทิพย์หรอ-..-


     "เซฮุน แม่นายน่ากลัวมากอ่ะรู้ได้ไงว่ะ?"หลังจากที่แม่ผมเดินจากไปพี่ลู่ก็ถามขึ้นมาทันที5555


     "ไม่รู้ดิพี่ หึหึ"


     "หนูคริส~ แม่ฝากน้องยอลน่ะจ้ะไปล่ะ คิคิ เซนา รอฉันด้วยย~"เห้ย คุณน้าก็มีตาทิพย์-..-


     "เห้ยแม่อ่ะ -/-"


     "ได้ครับ คุณแม่~"


     "เห้ยๆๆ พี่คริสอ่ะ-////-"


ย่านการค้าชื่อดัง


     "พี่ลู่หานคร้าบบบ เมื่อไหร่แฟนพี่จะมาอ่ะ รอนานแล้วน่ะ"


     เสียงบ่นของชานยอลดังขึ้นหลังจากที่พวกเรานั่งรอแฟนพี่ลู่หานมาเกิอบครึ่งชั่วโมง แฟนพี่ลู่หานตายยังว่ะ?- -


     "เอาน่า แป๊ปนึงสิ เมื่อกี้โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว รถติดมากเพราะแวะไปรับเพื่อนมาด้วย"


     ระหว่างที่ผมรอแฟนพี่ลู่หานด้วยความที่เดินทางมานานเลยทำให้รู้สึกเพลีย เลยสั่งกาแฟมาดื่มรอด้วย อ่อ~
ตอนนี้เราอยู่ในร้านกาแฟกันน่ะครับ มันเป็นร้านเล็กๆตกแต่งสวยดี ขณะที่ผมกำลังดื่มกาแฟและก็สำรวจร้านไป
เรื่อยๆ สายตาของผมก็ดันไปเห็น...


     พรวด~~!!! แค่กๆ


     "เห้ย!"


     ด้วยความที่ผมตกใจมากๆเลยเผลอพ่นกาแฟที่ดื่มเข้าไปใส่หน้าชานยอลที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผมพอดี ผมเลย
ต้องพามันไปล้างตัว ก่อนที่จะพามันไปผมหันกลับไปมองตรงจุดที่ผมเห็นเขาคนนั้นแต่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า


     สงสัยจะตาฝาดมั้ง?


     "ไอ่ฮุน เป็ฯไรมากป่ะ? อยู่ดีๆก็พ่นน้ำใส่เนี่ย- -++"ชานยอลที่จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วตรงอ่างล้างหน้า
หันมาถามผม


     "กาแฟไม่ใช่น้ำ"


     "ยังจะมีอารมณ์กวนตีนน่ะ- -++ ตกลงเป็นอะไร?"


     "ไม่มีอะไรหรอกก็แค่มองเห็นคนนั้นอ่ะ สงสัยจะตาฝาด"ผมพูดเสียงอ่อยตอบมันไปมันพอจะเข้าใจว่าคนนั้น
คือหมายถึงใครเลยเดินเข้ามากอดผมเหมือนเป็นกำลังใจให้ เวลาที่ผมไม่มีใครก็มีมันนี่แหล่ะที่คอยอยู่ข้างๆผม


     "งั้นเรากลับไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่คริสกับลู่หานรอนาน"


      "อืม"


      ผมเดินออกจากห้องน้ำกลับมาที่โต๊ะก็เห็นว่ามีบุคคลเพิ่มมาใหม่สองคน ผมหยุดเดินทันทีจนชานยอลที่เดิน
มาด้วยสงสัยและมองไปที่โต๊ะก็เข้าใจทันที


     "คิม จงอิน นั้นนายใช่มั้ย?"ชานยอลถามออกไป เขาอยากจะมั่นใจว่าคนตรงหน้าใช่คนเดียวกับที่คิดไว้
หรือไม่ต่างกับผมที่มั่นใจสุดๆว่าคนตรงหน้าคือคิมจงอินคนที่ผมเคยรักและก็ยังรักอยู่


     จงอินที่ได้ยินชานยอลถามก็หันกลับมาดูพวกผมสองคน ตาทั้งสองข้างของจงอินโตขึ้นด้วยความตกใจ
แต่เพียงแค่แป๊ปเดียวเขาก็กลับไปอยู่ในใบหน้านิ่งเหมือนเดิม


     "ใช่ นายคือชานยอลกับเซฮุนใช่มั้ย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"


     จงอินตอบกลับมาหลังจากที่เงียบไปนาน เขานั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่สวยหวานเขายิ้มจนแก้ม
บุ๋มลงไปกลายเป็นลักยิ้มสเน่ห์คงเป็นเพื่อนจงอินมั้ง แล้วจงอินมาทำอะไรที่นี่? หรือว่าคนที่เป็นแฟนพี่ลู่หานคือจงอิน!!


     "อ้าว นี่พวกนายรู้จักกันหรอ? ดีจังจะได้ไม่ต้องแนะนำตัวกันมาก:D"


     "เอ่อ..ครับ"แต่เข้าคงไม่ยากรู้จักผมหรอก


     "เซฮุนเป็นอะไรหรือป่าว? ดูเงียบๆ แต่ก็น่ะช่างมันเหอะถามไปงั้นแหละ อิอิ"ถ้าพี่จะแคร์ผมขนาดนี้น่ะครับ
ผมซึ้งมากๆเลย- -


     "มันไม่เป็นไรหรอกพี่ ปล่อยมันติดต่อยานแม่ไป ว่าแต่แฟนพี่อ่อ?"ชานยอลจัดการตอบให้เสร็จสรรพและดึง
ผมลงไปนั่งข้างมัน กลายเป็นว่าฝั่งนี้มีผม ชานยอลและก็พี่คริส ส่วนฝั่งนู้นก็มีพี่ลู่หาน เพื่อนจงอิน(ยังไม่รู้ชื่อ)
และจงอิน โดยผมนั่งตรงข้ามกับพี่ลู่หาน


     "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พี่จะได้แนะนำตัวแฟนพี่เลยJ"พี่ลู่หานเอื้อมมือไปกอดคอคนข้างๆแล้วก็เริ่มพูดต่อ"นี่แฟนพี่
ชื่อจางอี้ชิงน่ะ ส่วน..."


     "เรียกผมว่าเลย์ก็ได้น่ะครับ"พี่อี้ชิงพูดขัด


     "ไม่น่ะ!! ทำไมน้องอี้ให้คนอื่นเรียกว่าเลย์ได้แต่ทำไมไม่ให้พี่ลู่เรียกล่ะ -3-"


     "ก็ผมจะให้พี่ลู่เรียกผมว่าน้องอี้คนเดียวไงครับ~"พี่เลย์พูดพลางหอมแก้มพี่ลู่หานเป็นการอ้อน มดกัดโว้ยย-.-


     "หึหึ ต่อน่ะ แล้วนี่ก็น้องชานยอล เห็นเสียงหล่อมาดแมนขนาดนี้แต่มันเป็นแฟนกับไอ่คริสน่ะเว้ยย~"ประโยค
หลังพี่ลู่หานกระซิบบอกพี่เลย์ แต่ขอโทษน่ะครับได้ยินทั้งโต๊ะจนไอ่ยอลมันเขินจนตัวบิดแล้ว


     "555555ส่วนอีกคนชื่อเซฮุน ไอ่นี่มันโสดเว้ยย~ หึหึ-.-"


     "ห๊ะ! น้องชื่อเซฮุนหรอ? เห้ย~ จงอินใช่คนดะ.. อุ๊บ!!"พี่เลย์ทำตาโตตกใจก่อนที่จะหันไปพูดกับจงอินแต่
โดนจงอินใช้มือปิดปากก่อน แล้วพี่เขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับชื่อของผมอ่ะ- -?


     สักพักหลังจากที่พวกเราหกคนคุยนู่นนี่นั้นกันได้สักพัก พี่ลู่หานกับพี่เลย์ก็ขอตัวไปซื้อของกันสองคนต่อ
ผมที่ไม่อยากเป็นกองขี้ควาย(?)ของพี่คริสน้องยอลที่สวีทกันไม่แคร์สื่อคุยกันอยู่สองคนเหมือนบนโลกนี่ไม่มีคนอื่น
เหลือแค่ผมกับจงอิน ผมที่อึดอัดจนทนไม่ไหวกับสายตาที่ไม่สามารถเข้าใจความหมายของจงอินได้ ผมเลยขอตัว
กลับบ้านก่อน


     เมื่อออกมาจากร้านนั้นแล้วแต่ผมยังไม่กลับบ้านหรอก นานๆจะได้ออกมาเที่ยวอยู่ที่นู่นก็เรียนกับเรียน
อย่างเดียว แถมไม่ได้อยู่เกาหลีตั้ง4ปี ตึกราบ้านช่องเปลี่ยนไปตั้งเยอะมีร้านค้านานาชนิดเต็มไปหมด ผมค่อยๆเดิน
ดูทีละร้านไปเรื่อยๆ


     ผมเดินมาสักพักก็มาสะดุดตาหยุดอยู่ที่หน้าร้านๆหนึ่งเข้า เป็นร้านขายคล้ายๆกล่องดนตรีที่มีลักษณะกลมๆ
เวลาเขย่าจะมีหิมะล่องลอยอยู่ข้างใน และถ้าไขลานตุ๊กตาข้างในก็จะหมุนแต่ผมจำไม่ได้ว่ามันเรียกว่าอะไร ผมไม่
รอช้ารีบเดินเข้าไปในตัวร้าน ผมผลักประตูเข้าไปข้างในเบาๆทำให้ได้ยินเสียงกรุ้งกริ๊งจากกระดิ่งที่แขวนอยู่เหนือ
ประตู ภายในตัวร้านมีพนักงานหญิงคนหนึ่งที่แคชเชียร์เพียงคนเดียว ดีน่ะ ผมไม่ชอบเวลาที่ซื้อของแล้วมีพนักงาน
คอยเดินตามอยู่แล้ว


     บรรยากาศภายในร้านเป็นโทนสีน้ำตาลอ่อนๆออกแนวสไตล์วินเทจนิดๆ ทำให้ดูอบอุ่น มีตู้ไม้ที่มีกล่อง
สโนวบอลจำนวนมากตั้งเรียงบนชั้นเต็มร้าน มีเสียงเพลงคลอระหว่างเดินดู ผมยิ้มให้พนักงานเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้า
ไปดูข้างใน


     กรุ้งกริ๊ง~


     เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้งแต่มันไม่ได้ดึงดูดความสนใจผมออกจากสโนวบอลอันตรงหน้าได้เลย ลายข้างใน
มันเป็นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกัน มันเป็นแค่ตุ๊กตาธรรมดาแต่มันกลับทำให้ผม
จินตนาการถึงว่าถ้าเกิดตุ๊กตาสองตัวนั้นกลายเป็นผมกับจงอินล่ะ อ่า น้ำเน่าจัง 55555 แต่เพราะผมมัวแต่สนใจ
สโนวบอลตรงหน้าเลยไม่รู้ตัวว่ามีคนมายืนอยู่ข้างๆ


     "อยากได้หรอ?"


     เสียงทุ้มที่ผมเคยคุ้นเคยถามขึ้นมาทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเอง สายตามองไปยังคนที่ยืนอยู่
ข้างๆเขาคนนั้นคือ คิดจงอิน คนที่ผมพึ่งจินตนาการถึง...


     "เอ่อ...อื้ม"ผมได้แต่ก้มหน้ามองสโนวบอลไม่กล้ามองคนข้างๆ


     "ไปต่างประเทศไม่มีลาหรือบอกกันเลยน่ะ"ผมขอคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าเสียงนั้นเหมือนเขากำลังตัดพ้อ


     "เอ่อ...มันกระทันหันน่ะ"กระทันหันบ้าอะไรล่ะ คิดเหตุผลที่ดีกว่านี้หน่อยสิเซฮุนเอ้ย-*-


     "อยู่ที่นั้นสบายดีมั้ย? คิดถึงกันบ้างหรือป่าว?"อย่าให้ความหวังกันเลยน่ะ ขอร้อง...


     "อื้ม สบายดี และก็...คิดถึง"มากๆด้วย คำหลังนั้นผมไม่กล้าบอกไปตรงๆ


     "อืม"


     "....แล้วจงอินล่ะ?"ผมทำใจสู้ถามไป


     "สบายดี คิดถึงเหมือนกัน"


     "อ่ะ...อื้ม"โอ๊ยยย~ ทำไมรู้สึกดีจัง-/-


     "....."


     "ละ..แล้วนายกับคยองซูเป็นไงบ้าง?"ผมถามออกไปแล้ว คำถามที่ผมอยากรู้มาตลอด4ปี ถึงจะกลัวเจ็บแค่
ไหนก็ตาม


     "ก็ดีน่ะ..."ดีหรอ? เจ็บไว้อย่างที่คิดเลยสิน่ะ โอเซฮุน...


     "อืม"


     "อย่าพึ่งพูดสิ กูยังพูดไม่จบ-*-"


     "ขะ..ขอโทษ"ผมทำหน้าเลิ่กลักตอบกลับไป


     "ดีที่ว่าน่ะก็คือจบกันดี...เพราะกูเจอคนที่ใช่แล้ว"คนที่ใช่หรอ?O_O"เขาคนนั้นน่ะทำให้กูยิ้มได้ตลอดเวลา
อยู่ด้วยแล้วกูโคตรมีความสุขอ่ะ แต่กูก็ทะเลาะกับเขาคนนั้นจนถึงขั้นไม่ได้พูดกันเลยเพียงเพราะกูหึงเขาจนหน้ามืด
ตามัว"


     "...."ใครคือคนที่โชคดีคนนั้นกันน่ะ? ผมได้แต่ก้มหน้าและพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา


     "แต่เขาคนนั้นคงไม่รู้ตัวหรอกว่ากูชอบเขาอ่ะ เพราะคนนั้นน่ะแม่งโคตรซื่อบื้อ"


     "มะ..มึงด่าเขาคนนั้นทำไมล่ะ?"เสียงผมคงสั่นมากสิน่ะ


     "ก็เขาคนนั้นจะได้รู้ตัวสักทีไงว่ากูชอบเขามาก ไม่สิ รักมากกกเลยมากกว่าJ"


     "ละ..แล้ว..มึงมา ฮึก บะ,,บอกกู ฮึก ทำไม"ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวเผลอหลุดร้องไห้ออกมา น้ำตาของผม
ไหลออกมาไม่หยุด ผมเอามืดเช็ดน้ำตาขยี้ตาให้มันหยุดแต่มันก็ไม่หยุดสักที


     "หึ เขาคนนั้นมึงอยากรู้มั้ยว่าเป็นใคร"


     "ฮึก มึงยะ...หยุดเลยน่ะ ฮึก ไม่ต้องมาบะ..บอกกู ฮึก ฮึก"ผมพูดไปก็เอามือปิดหูไปพลาง น้ำตายังคง
ไหลไม่หยุด ผมไม่อยากได้ยินชื่อเขาคนนั้น


     "แต่มึงต้องฟัง!! เขาคนนั้นก็คือมึงไงล่ะ!! โอเซฮุนมึงได้ยินมั้ยว่าคนที่กูรักคือมึง!!"จงอินตะโกนจนดังลั่นร้าน
แล้วเข้ามากอดผม นิ้วโป้งค่อยๆเกลี้ยเช็ตน้ำตาบนหน้าของผมออกเบาๆ ปากหนาบรรจงจูบเบาๆที่เปลือกตาของผม
เป็ฯการดูดซับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด การกระทำนั้นทำให้ผมอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก มะ..เมื่อกี้มันบอกรักใครน่ะ?


     "มึงว่าไงน่ะ?"ผมจ้องมันตาแป๋ว


     "หึหึ ทีนี่ล่ะตั้งใจฟังเชียวน่ะJ"มันพูดแล้วก็ผลักหัวผมออกเบาๆก่อนที่จะดึงผมเข้าไปกอดใหม่ จนหน้าผมซุก
ไปที่หน้าอกแกร่งของมันจนได้ยินเสียงหัวใจที่ดังเป็นจังหวะเดียวกันกับของผม


     "คิมจงอิน รัก โอเซฮุนน่ะครับJ"อ๊ากกกกก ตอนนี้หน้าผมกำลังร้อนผ่าวสุดๆแน่เลยยย ฮืออ;/////;


     "โอเซฮุนก็รักคิมจงอินน่ะครับ-////////-"อ๊ากกกก ในที่สุดผมก็ได้พูดมันออกไป หน้าผมจะระเบิดแล้ว~


     "ห๊ะ อะไรน่ะเมื่อกี้ที่รักพูดว่าไงน่ะไม่ได้ยินว่ะJ"ร่างสูงตรงหน้าทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเอียงหูเข้ามาใกล้


     "ไม่พูดแล้ว!! ของดีมีครั้งเดียว"ร่างสูงเห็นผมเขินจนหน้าแดงหูแดงก็ยื่นหน้าเข้ามาขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่


     "หอมที่สุดเลย~ J"


     "เห้ย!! O///O"


     "ถ้าไม่พูดไม่ปล่อยน่ะ จะกอดอย่างนี้แน่นๆแล้วก็หอมแก้มหอมๆนี่ให้ช้ำไปเลย-.,-"พูดไม่พอคิมจงอินยัง
สาธิตให้ดูเป็นขวัญตาให้รู้ว่าจงอินคนนี้พูดจริงทำจริงน่ะคร้าบบบ


     "เห้ย ไม่เอาอ่ะ พี่พนักงานเขามองอยู่น่ะเว้ยยย"


     แง๊~~~ ทุกคนช่วยผมด้วยย คนนี้ไม่ใช่จงอินที่ผมรู้จักกก ;///O///;


The End


Specialอีกสักนิ๊ดดด~
[Cyeol side]


     สวัสดีครับทุกคนผมปาร์คชานยอล หรือก็คือยอลลี่ของพี่คริสเองครับ-/- พูดเองก็เขินเองแหะ5555


     "ยอลลี่ครับ~ โทรศัพท์"พูดแล้วก็ตายยากจริงๆ-.- พี่คริสวิ่งเอาโทรศัพท์มาให้ผมแล้วก็หอมแก้มผมเป็น
รางวัล


     "พี่คริสอย่าดิ ผมจะคุยโทรศัพท์"


     "หึหึ ก็ได้ครับ"ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องไป


     "สวัสดีครับ~"


     [ชานยอล~ กูเองน่ะ]


     "กูไหนว่ะ พอดีไม่มีเพื่อนชื่อกูอ่ะครับ คึคึ"


     [มึงอย่ามากวนตีน]


     "555555กูล้อเล่นน่ะ กูรู้ว่าคือมึง อีกัมจง! ก๊ากกกกก"


     [กูชื่อจงอินไม่ใช่กัมจัง สัส!-*-]


     "โอ๋ๆๆ งอนอ่อตะเอง เมียทิ้งหรือไงถึงได้มาด่าผู้มีพระคุณอย่างกู"


     [ชิ ไม่ด่าก็ได้]


     "ดีมาก ว่าแต่เป็ฯไง สำเร็จมั้ย?"


     [อืม ยังไงก็ขอบคุณน่ะเว้ย รักมึงน่ะ บายย~]


     "กูจะฟ้องเซฮุนว่ามึงมีกิ๊กเป็นกู-.,- เออ บาย ฝันร้ายน่ะมึง"


     [สัส!! ไม่ฝันร้ายหรอกมึง วันนี้ที่รักมานอนบ้านกู ก๊ากกกก!! ตู๊ดดๆๆ~]


     "เห้ย อีกัมจง แม่งหาว่ากูเป็นตุ๊ดอ่อ? กูไม่ใช่เมียมึงน่ะ-.,-"ผมพูดขำๆกับตัวเองหลังจากที่ไอ่จงอินมันหนี
ตัดสายทิ้งไปนอนกกเมีย ทุกคนคงสงสัยสิว่ามันมาขอบคุณผมทำไม ก็ไม่มีอะไรหรอกครับก็แค่ผมเป็นพ่อสื่อ
ให้พวกมันทำให้มันกับฮุนนี่ได้รักกันเฉยๆ ส่วนทำยังไงผมขอเก็บเป็นความลับน่ะ เดี๋ยวทุกคนเอาไปบอกไอ่ฮุนผมก็
ตายสิ ก๊ากกกกก แม่งขอให้นอนกกกันทั้งวันทั้งคืนเอาให้ลุกไม่ขึ้น มีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองน่ะมึง-.,-


The real End จุ๊บ!!

 

------------------------------------
รักคนอ่านน่ะ อิอิ
คราวนี้คงจบถูกใจแม่ยกกันแล้วน่ะ
แล้วก็ขอโทษที่มาต่อช้าด้วย
อยากบอกว่าดีใจที่มีคนเริ่มเม้ยแล้ว เขิน-/-
เม้นด้วยยย~