My Story ☂ EXO

ลำดับตอนที่ #2 : because of the rain 1/4 -krisyeol-

:) Shalunla
Title : [SF] เหตุเกิดเพราะฝน
Couple : Kris x Chanyeol
Author : mr.smile

ฝน??
ถ้าเป็นปกติผมคงเกลียดมันมากแน่ๆ
แต่สงสัยนี้คงจะไม่ปกติละมั้ง...

     ในวันหยุดวันหนึ่งร่างบางที่กำลังเดินทอดน่องอยู่ในตลาดนัดชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางกรุงโซล
เดินมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยตั้งแต่บ่ายๆจนตอนนี้เริ่มเย็นแล้วก็ยังไม่เจอของที่ถูกใจสักที จึงเริ่มเบื่อ
กะว่าจะเดินไปป้ายรถเมล์แล้วขึ้นรถกลับคอนโดเลยดีกว่า


     ระหว่างที่รอรถเมล์สายที่ผ่านคอนโดของตน ร่างบางก็หยิบไอพอดขึ้นมาเลื่อนไปฟังเพลงที่อยู่ใน
ลิสต์รายการโปรดแล้วกดฟัง จังหวะเพลงหนักๆที่ดังเข้ามาในหูทำให้ร่างบางขยับหัวตามจังหวะ
ร่างบางฟังเพลงไปเรื่อยๆจนไม่ทันได้สังเกตุเห็นเมฆฝนครึ้มเริ่มลอยต่ำทำท่าจะตกแหล่ไม่ตกแหล่อยู่
รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ฝนเริ่มตกมาแล้ว แถมยังดูเหมือนจะตกมากขึ้นเรื่อยๆซะด้วยสิ


     "ฮึ่ย! ไม่น่าลืมร่มออกมาเลยเรา แล้วเมื่อไหร่รถเมล์จะมาเนี่ย เดี๋ยวฝนก็ตกหนักกว่านี้หรอก L"


     ร่างบางพูดกับตัวเอง พลางพองลมเข้าแก้มเหมือนทุกครั้งที่ตัวเองไม่ได้ดั่งใจ ร่างบางยืนรออยู่
ที่ป้ายรถเมย์สักพัก ก็มีผู้ชายคนหนึ่งใส่ฮูดสีดำคลุมหัววิ่งเข้ามาหลบฝนที่เดียวกับตน ด้วยความที่
สถานที่หลบฝนค่อนข้างเล็กแถมมีผู้ชายสองคนยืนอยู่ด้วยบวกกับฝนที่สาดเข้ามา ทำให้ทั้งสองร่าง
ค่อยๆเขยิบเข้าหากันทีละนิดๆ เรื่อยๆ


     ให้มันได้อย่างนี้สิ เมื่อไหร่รถเมล์จะมาว้ะ เปียกไปหมดแล้ว ไปรับคนที่นอกกาแลคซีแล้วค่อยมาหรือไง!!. เกลียดฝนโว้ยยยยยยยยยยยย!!!-*-..ร่างบางคิด


     ร่างบางคิดกับตัวเองสักพัก รถเมล์ที่โดนด่าเป็นวรรคเป็นเวรตั้งนานก็ขับมาถึง ทั้งสองร่างที่ยืนอยู่รีบขึ้น
รถเมล์สายนั้นทันที ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่ร่างสูงกว่าเขาเล็กน้อยเดินขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน
แต่ก๋ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

.

.

.

     ไม่นานร่างบางก็มาถึงคอนโดของตนจนได้ ฝนที่ตอนนี้ยังคงตกมาปรอยๆอยู่ ทำให้ร่างบางต้องวิ่งตากฝน
เข้าไปในคอนโด เมื่อร่างบางวิ่งเข้ามาในคอนโดแล้ว เขาก็พึ่งรู้ว่าร่างสูงที่ขึ้นมาบนรถเมล์สายเดียวกัน
ก็วิ่งเข้ามาด้วย ใบหน้าที่อยู่ใต้ฮูดโดนปิดไปมากกว่าครึ่งทำให้ร่างบางมองไม่เห็นหน้า ความคิดด้านร้าย
แว๊บเข้ามาหัวทันที


     หรือว่า เขาจะเป็นโรคจิต!! O_O...ร่างบางคิด


     คิดอย่างนั้นร่างบางจึงรีบเดินไปยังลิฟต์แล้วกดปุ่มขึ้นรัวอย่างหนัก เพียงหวังว่ามันจะมาเร็วขึ้น
แต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้าง หมายเลขบนแป้นยังคงปรากฎอยู่ที่ชั้น19 ร่างบางเห็นอย่างนั้นแต่มือก็ยัง
ไม่หยุดกดปุ่มสักที จนร่างสูงที่เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆเท่านั้นแหล่ะ ร่างบางจึงหยุดทุกการกระทำ
ยืนตัวแข็งทื่อ ลมหายใจเข้าออกเร็วอย่างกับว่าไปวิ่งมาราธอนมา แต่ร่างสูงที่อยู่ข้างๆกลับยืนนิ่ง
รอลิฟต์อย่างเงียบๆ


ติ๊ง!


     เสียงลิฟต์ดังขึ้นร่างบางไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปข้างในทันที เขารีบกดไปที่ชั้น23ทันที ร่างสูงที่เดินตามเข้ามา
เดินมายังแผงควบคุมลิฟต์ซึ่งเป็นที่ที่ร่างบางยืนอยู่ ร่างบางตัวแข็งอีกครั้งด้วยความตกใจ มือร่างสูงเอื้อมมือมา
จะกดไปที่แผงแต่ก็หยุดชะงักเล็กน้อย แล้วเดินไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งของลิฟต์ทันที ร่างบางมองการกระทำ
ของร่างสูงด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็พยายามเว้นระยะห่างของทั้งคู่เอาไว้


ติ๊ง!


     เสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกรอบประตูไม่ทันจะเปิดออกจนเต็ม ร่างบางก็รีบแทรกตัวออกมาทันที
มึอข้างขวารีบหยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินตรงดิ่งไปยังหน้าห้องหมายเลข2307ทันที
ด้วยความที่กลัวอย่างมาก ทำให้มือของร่างบางสั่นจนไม่สามารถไขกุญแจเข้าห้องได้สักที ร่างสูงอีกร่าง
เดินออกมาจากลิฟต์แล้วตรงมาเรื่อยๆ จนเข้ามาใกล้ร่างบาง ใกล้ขึ้น...ใกล้ขึ้น...แล้วก็เดินผ่านไปที่ห้องข้างๆ
หยิบกุญแจออกแล้วไขเข้าไปในห้อง2309


     ร่างบางที่ยืนอยู่หน้าห้องของตัวเองมองไปที่ห้องข้างๆด้วยแววตาตกใจ สักพักหน้าของร่างบาง
ก็ค่อยๆคลายความตกใจลง เหลือเพียงรอยยิ้มเล็กๆที่พุดขึ้นมา พร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กๆด้วยความขำ
ในตัวเองที่คิดเป็นตุเป็นตะของตนเอง


     "คึคึ..คิดไปได้น้ะเรา :D"


     พูดเสร็จร่างบางก็ไขกุญแจและเดินเข้าไปในห้องด้วยรอยยิ้มเล็กๆน่ารัก

.

.

.

แกร๊ก


     เสียงเปิดประตูแผ่วเบาจากห้อง2309 ดังออกมาหลังจากที่ร่างบางปิดประตูไปแป๊ปเดียว
พร้อมร่างสูงหัวสีทองที่โพล่พ้นออกมาจากฮูดสีดำใบหน้าหล่อเหลา ที่สาวที่ไหนเห็นเป็นต้องกริ๊ด
ยิ้มกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้พลางมองไปที่ประตูห้อง2307


     "น่ารักจังเลยน๊าา~"

.

.

.

.

.

To Be Continue

------------------------------------------------------
#TalkWithWriter
เม้นน้ะ ^-^