คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซาเรล
ซาเรล
กรี๊ดด ปลื้มมมากค่า มีวีรบุรุษมาช่วยฉันแล้ว แต่วิ่งเร็วกว่านี้อีกเซ่ ฉันจะตกลงไปแล้วนะโว้ย ไอ้พวกนี้ก็บ้าพลังชะมัด แถมไม่ยอมฟังใครอีกด้วย -__- สาบานได้ว่าฉันบอกพวกเขาไปประมาณสามสิบเอ็ดรอบครึ่งว่า ฉันไม่ใช่ปีศาจบ้าบออะไรทั้งนั้นและผลคือ...
“ฮูเล่ๆ เจ้าอย่ามาโกหกพวกข้าเลยนังปิศาจร้าย เจ้าน่ะมีเขี้ยวงอกออกมาด้วยนะ!”
ขอบคุณค่ะ!
แล้วเขี้ยวนั่นมันบ้าอาร้ายยย ฉันไม่มีเขี้ยวโว้ย
และแล้ววีรบุรุษสุดหล่อคนนั้นก็วิ่งมาถึงตรงนี้แล้ว อ๊าย! ช่วยฉันที ช่วยฉันที มันจะโยนฉันลงไปแล้ว~เขาวิ่งเข้ามาหน้าตั้งนมตั้ง(?) เข้ามา
“พวกเจ้า ซุปเปอร์แมนมาช่วยแล้ว ข้าจะช่วยโยนปิศาจร้ายนี่ลงไปเอง อุวะฮ่าๆ~!” อ๊าก อะไรกัน! แทนที่จะวิ่งมาช่วยแต่ดันมาช่วยผลักลงไปซะงั้น
แถมมีผ้าคลุมสีแดงแบบซุปเปอร์แมนด้วย!
ว่าแต่ใช่เวลามาตื่นเต้นมั้ยคะ! อ๊ากก งานนี้ตาย ตายอย่างเดียว ฉันว่ายน้ำไม่เป็น T[]T มันทั้งหมดมาช่วยกันยกฉันทั้งตัวและจะโยนฉันลงน้ำ กรี๊ดๆ
ตูม!!
ฉันตกน้ำลงมาเป็นที่เรียบร้อย ฮือๆ คุณ
ตูม!!
เสียงคนกระโดดลงมาในน้ำนั่นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน
~ห้องพยาบาล~
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ อา...มองไม่ค่อยชัดเลยแฮะ นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ที่สวรรค์รึเปล่า T^T ไม่นะฉันยังไม่มีสามีเลย กรี๊ดดด (หล่อนเครียดอยู่เรื่องเดียว =__=)
เอ๋ ? ไม่ใช่สวรรค์นี่นา ฉันยังอยู่บนโลกนี้ แอร๊ย ดีใจมากค่า ขอบคุณพระเจ้าที่หนูยังไม่ตาย TTOTT~ ปลื้มมากค่า แสดงว่าเสียงตูมนั้นเป็นเสียงที่มีคนกระโดดลงมาช่วยฉันน่ะสิ -*- เขาอยู่ที่ไหนนะ ฉันจะได้รำขอบพระคุณเขา (- - )( - -) (มองซ้ายมองขวาเป็นเอฟเฟ็กต์ประกอบ) ง่ะ ไม่เห็นมีเลย มองซ้ายมองขวาก็เห็นแต่ยา กล่องยา อุปกรณ์ทำแผลเต็มไปหมด อ๋อ! ฉันอยู่ห้องพยาบาลสินะ
(เพิ่งจะเก็ต)
สักพักก็มีพยาบาลตัวอ้วนปุ๊กปุ้มท่าทางใจดีเดินเข้ามาในห้องที่ฉันนอนอยู่
“ฉันเป็นพยาบาลประจำห้องพยาบาลชื่ออลิซาเบ็ธ เรียกสั้นๆว่าอลิซก็ได้ค่ะ ^^” อะ...อลิซ =[]=! เข้ากับหน้ามากค่ะ! ฉันว่าความจริงยัยนี่ต้องชื่อ สมรศรี แน่ๆ -__- แต่ก็เอาถอะ อลิซก็อลิซ!
“อ๋อค่า ยินดีที่ได้รู้จักนะค้า อลิซ >___<”
“คุณไข่ดาวใช่มั้ยคะ ^^? คุณโดนพวกนั้นแกล้งโยนลงน้ำน่ะค่ะ อย่าไปถือสาพวกเขาเลยนะคะ เขาสติไม่ค่อยดีน่ะค่ะ แต่จะว่าไปคนที่นี่ก็สติไม่ดีหมดทุกคนน่ะแหละค่ะ แต่คนที่ชอบแกล้งคนอื่นแบบนี้ไม่ค่อยมีหรอกค่ะ นอกจากพวกเขาจะระแวงคนแปลกหน้า ความจริงพวกเขาเป็นคนใจดีแล้วก็เฮฮานะคะ”
“ฉันไม่ถือสาพวกเขาหรอกค่า - __-++”
“แต่โชคดีมากเลยนะคะ มีคนกระโดดลงไปช่วยคุณได้พอดีเลย แล้วเขาก็รีบอุ้มคุณมาที่นี่เลยล่ะค่า เขาเป็นญาติของคนไข้ที่นี่น่ะค่ะ แต่จะว่าไปเขาหล่อมากเลยค่า อ๊ายย >///<”
ว้าย พยาบาลบ้าคนหล่อ -3- แต่ว่าคนที่มาช่วยฉันหล่องั้นเหรอ กรี๊ด พรหมลิขิต ว่าแต่ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกันนะ ฉันจะได้ไปขอบคุณเขา >O<!
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนหรอค้าคุณอลิซซี่” เฮ้ออ ฉันเริ่มเบื่อกับการต้องทำเป็นพูดแบบคนบ้าแล้วนะ
-^- เมื่อไหร่จะได้ออกไปจากที่นี่สักทีเนี่ย
“ว้ายย ชื่อนี้น่ารักนะคะ อลิซซี่ >O< เอ่อ...เขาอยู่ที่ห้อง 3208 ค่ะ เขาชื่อ ซาเรล เป็นพี่ชายของคนไข้ที่ชื่อ ซาร่า ค่ะ อืมม จะว่าไปคุณก็อยู่ห้อง 3208 ใช่มั้ยคะ ^^?”
“เอ่อ..ฉันไม่รู้ค่า ยังไม่มีใครพาฉันไปที่ห้องเลยอ่ะค่า T__T”
“งั้นฉันจะพาคุณไปที่ห้องพักของคุณเองค่ะ ^^เชิญทางนี้เลยค่ะ”
กว่าจะพาไปนะยะ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แต่มีบางอย่างที่คาใจ...
ยัยอลิซอะไรนี่ยิ้มตลอดเวลาเลยเรอะ!
~3208~
ยัยอลิซพาฉันมาที่ห้อง ‘3208’ เธอบอกว่านี่เป็นห้องพักของฉันน่ะ ฉันอยู่ห้องเดียวกับคนไข้ที่ชื่อซาร่า เฮ้อ หวังว่าซาร่าจะไม่ได้เป็นแบบหญิงทรรศิกาที่เจอตอนฉันเข้ามาหรอกนะ -__-;”เมื่ออลิซพาฉันเดินเข้าไปในห้องฉันได้พบกับ...
ผู้ชายหน้าตาคมคายแบบดูดีมีชาติตระกูล ผิวของเขาขาวแบบได้รับการดูแลมาอย่างดี ดวงตาคมกริบแต่แลดูเป็นมิตร ผมสีดำสนิทของเขาซอยระต้นคออย่างเป็นทรงแบบดาราเกาหลี เขาแต่งตัวค่อนข้างเซอร์แต่ดูดีมาก เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีเทา และใส่กางเกงยีนสีดำ เขาใส่เสื้อเชิ้ตไว้ในกางเกง และเข็มขัดสีน้ำตาลอ่อนของเขาเหมาะกับชุดนี้มากๆ เสื้อเชิ้ตของเขาเปียกนิดหน่อย (คงเกิดจากการที่กระโดดน้ำลงไปช่วยฉัน และตอนนี้มันคงจะแห้งแล้ว) เขาดูดีเป็นบ้า! และร่างกายอันสมบูรณ์แบบของเขากำลังนั่งคุยกับหญิงสาวที่เอนหลังอยู่บนเตียง
อ๊าย เขาหล่ออย่างกับจัสติน ทิมเบอร์เลค ชายในดวงใจของฉันเลยอ๊า~ พรหมลิขิตชัดๆ พรหมลิขิตบันดาลชักพา~
หญิงสาวคนนั้นมีหน้าตาดูเศร้าสร้อยเหมือนผิดหวังกับทุกสิ่งทุกอย่าง ดวงตาสีเทาคู่สวยนั่นกลับหม่นหมองอย่างน่าประหลาด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เป็นคนที่สวยและน่ารักมากๆ ผมตรงสีดำสนิทของเธอสยายไปกลางหลัง เธอใส่ชุดคนไข้ของที่นี่ นั่งเงียบฟังสิ่งที่พี่ชายของตนเองชวนคุย แต่เธอก็ไม่ตอบกลับ เธอเลือกที่จะนั่งอย่างเงียบๆ...
สองคนนั้นคงเป็นพี่น้องกัน คนพี่ก็คือผู้ชายสุดหล่อสุดๆคนนั้น เขาคือ ซาเรล ผู้ชายที่กระโดดลงไปช่วยฉัน *O* เขาหล่อมากจริงๆล่ะ ยัยอลิซไม่ได้โม้จริงๆด้วย ส่วนคนน้องก็คือ ซาร่าสินะ! ฉันควรดีใจหรือเสียใจดีที่รูมเมต (?) ของฉันดูเศร้าสร้อยขนาดนี้ ไม่ได้ร่าเริงเหมือนพวกหญิงทรรศิกาอะไรนั่นน่ะ =O=;
“คุณ
“ไข่ดาว ? หึ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชอบช่วยเหลือคนน่ะครับ ยิ่งเป็นคนที่ไม่ปกติอย่างนี้ผมยิ่งชอบช่วยครับ” อ้าวเฮ้ย ความหล่อพังทลายลงไปแล้ว กรี๊ด ทำไมปากปีจออย่างนี้คะ! ฉันไม่ได้เป็นบ้านะโว้ย~!
“หนอย! ฉันไม่ได้...” กรี๊ด ลืม =[]=! เราต้องเป็นบ้านี่นา ลืมได้ไงเนี่ย ออร์แก๊นนน >__<! แล้วจะทำไงดีเนี่ย หรือเขาอาจจะได้ยินไม่ถนัด...
“อะไรนะ? -*-“ เขาขมวดคิ้วถามฉัน
“อ่ะ...เอ๊ออ ฉันไม่ได้เป็นหมูนะค้า อู๊ดๆ TOT” กรี๊ด ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงแล้วอ่ะ
“หึ เธอนี่มันบ้าจริงๆนะ -___-“ โอ๊ยยย คำก็บ้า สองคำก็บ้า ตาบ้านี่มันอะไรกันนักกันหนานะเนี่ย! เดี๋ยวมาเป็นบ้าบ้างแล้วจะรู้สึก :(
(ฟีลว่าตัวเองเป็นบ้าเต็มที่)
“คุณไข่ดาวคะ นี่เป็นห้องของคุณนะคะ ^^ ห้องนึงจะนอนกันสองคน ห้องนี้มีคนนึงพอดีเลยให้คุณอยู่ที่ห้องนี้ค่ะ”ยัยพยาบาลหน้าแป้นแล้นพูดขึ้นมา
“อะ...โอเคค่า >__<~”
แล้วยัยพยาบาลนั่นก็หลบฉากไป~
“เธอน่ะ ชื่อไข่ดาวใช่มั้ย -__-“ เขาถามหน้านิ่ง
“อ๋อช่ายย ฉันชื่อไข่ดาว ชื่อน่ารักล่ะสิ ฮิๆ >O<”มันน่ารักตรงไหนฟะ -*- ไข่ดาว กรี๊ดไม่นะ ฉันน่ะไม่ใช่ไข่ดาว ฉันน่ะ บูม! บูม! พาว! ดูม! ดูม!
“หึ...ฉันก็ว่างั้นล่ะ ก็ไข่ดาวจริงๆนี่นา~ :)” เขาพูดพร้อมกับเลื่อนสายตาสีเทาของเขาลงมาที่...หนะ...หน่มน้มฉัน กรี๊ดด มันจะมากเกินไปแล้วน้า นายไม่ควรพูดจาแบบนี้กับคนบ้าสิ TTOTT (เกี่ยวมั้ย)
“กรี๊ด อย่ามามองหน่มน้มฉันน้า!” ฉันเอามือขึ้นมาปิดเต็มที่ นายนี่มันมีดีแค่หน้าตาจริงๆ! ลามก แล้วก็ชอบกวนประสาทสิ้นดี!
ส่วนซาร่าก็นั่งเงียบๆไม่สนใจฉันกับพี่ชายของเธอเลย -___-
“ฮ่าๆ คิดว่าหน่มน้มของเธอน่ามองนักรึไง -O-“
“-__-+” หมอนี่มันยังไงของมันเนี่ย กวนประสาทสุดๆ เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวก็มาว่าว่าเป็นบ้า คนอะไรเข้าใจยากชะมัดยาด =^=!!
สรุปคือ ฉันจะไปเข้าใจมันทำไม(วะ)
“นี่....เธอรู้อะไรมั้ย” หมอนั่นเขยิบเข้ามาใกล้ฉัน แบบใกล้มากๆ กรี๊ด! สติกระเจิง อย่าเข้ามาใกล้ขนาดนี้เซ่ =///O///=
“…”
“เมื่อกี้ที่ฉันไปช่วยเธอขึ้นมาจากน้ำน่ะ”
“...”
“ฉันผายปอดเธอ แบบปากต่อปากเลยล่ะ~”
“…!!”
ความคิดเห็น