คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รอยแค้นเสนหวาน ------------ 2 ( 70 %)
การ์ดเชิญถูกแจกออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ติดตรงที่งานที่เชิญนั้นกลับเปลี่ยนไปตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง งานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น ต้องถูกยกเลิก กลายเป็นงานศพของเจ้าสาวแทน
“พี่นัทค่ะ น้องว่าพี่นัททานอะไรหน่อยดีมั้ยค่ะ พี่นัทยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ “นันเอ่ยถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องพี่ชายเค้าก็เอาแต่เงียบ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน
“พี่ไม่หิว” นัทตอบกลับโดยที่ไม่มองหน้าของน้องสาวเลยสักนิด สายตาคู่โตมองไปที่กรอบรูปที่มีภาพของแฟนสาวของเค้า โดยไม่สนใจใครรอบข้างทั้งสิ้น
“คุณย่าค่ะ พี่นัทไม่ยอมทานอะไรเลยคะ นันกลัวพี่เค้าจะเป็นลมเป็นแล้งไปซะก่อน “ นันกลับมารายงานประมุขของบ้านทันที คนผู้เดียวที่มีอำนาจเหนือนัททุกอย่าง นันหวังว่าคุณย่าอาจจะช่วยให้พี่ชายเค้าทานอาหารหรืออะไรรองท้องบ้างก็ยังดี
“ปล่อยเค้าไปเถอะยัยนัน ให้เค้าเสียใจให้พอ “ ย่าใหญ่กล่าว พร้อมกับสายตาที่มองหลานชายอย่างสงสาร ทำไมเรื่องร้ายต้องเกิดกับหลานชายเค้าด้วยนะ แค่เสียพ่อแม่ไปแต่เด็กเค้าก็สงสารเด็กสองคนนี้จะแย่อยู่แล้ว นี้ยังต้องมาเสียคนรักที่คิดร่วมชีวิตกันอีก
__________________
“เอาไงดีนะ “เสียงหวานๆของคนตัวเล็กบ่นกับตัวเอง พร้อมกับเท้าเล็กที่เดินไปเดินมา ที่จริงเค้ามาถึงงานตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปไม่ใช่ว่าไม่อยากไหว้ แต่จากการประเมินสถานการณ์ของงานศพที่ใหญ่โตขนานนี้ รวมทั้งแขกในงานมันทำให้เค้าไม่กล้าที่จะเข้าไป
“อ้าวคุณ “ ภัทรร้องอย่างสงสัยเมื่อเห็นคนที่นัทว่าเป็นสาเหตุการตายของนิตามายื่นอยู่ตรงหน้างาน ตอนแรกเค้าก็สงสัยว่าใครมายื่นด้อมๆมองๆแถวนี้ ที่แท้ก็คู่ปรับของเพื่อนเค้านี้เอง
“คะ คุณ สะ สวัสดีครับ “
“คุณมาไหว้ศพหรอครับ ทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ “ ภัทรเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“คือ ผม “ ซินไม่รู้จะตอบคำถามของภัทรอย่างไร ดวงตาคู่สวยมองไปมองมาเพื่อคิดหาคำตอบ
“แล้วมาคนเดียวหรอครับ ป่ะงั้นไปกับผม” ภัทรเห็นซินไม่ตอบ จึงคิดว่าที่ไม่กล้าเข้างานเพราะคงกลัวจะเจอกับไอ้นัท จึงเอ่ยชวนเข้างานไปพร้อมกันซะเลย
ภัทรพาซินเดินเข้ามาในงานพร้อมกับพาเดินไปหน้าศพเพื่อขอขมา แต่ทุกการกระทำของสองคนนั้นก็ไม่อาจพ้นสายตาของคนที่เฝ้ามองอยู่หน้าศพได้ นัทรีบลุกจากที่นั่งตรงเข้าไปหาคนที่เค้าไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุด
“แกพามันมาที่นี้ทำไมไอ้ภัทร” นัทเอ่ยถามเพื่อนรักเสียงดังเรียกความสนใจของคนในงานทันที พร้อมกับมองหน้าซินด้วยสายแบบเดิมไม่ต่างจากวันนั้นที่โรงพยาบาล จนทำให้ซินต้องหลบตา แล้วแอบตัวเองอยู่ข้างหลังภัทร
“เฮ้ย ไอ้นัทใจเย็นดิว่ะ คุณเค้าก็แค่จะมาขอขมาศพนิตา “ ภัทรพยายามห้ามเพื่อนที่อารมณ์กำลังเดือด
“หึ ขอขมาหรอ จะขอทำไม ขอไปบาปที่แกทำมันก็ไม่ลดลงได้หรอก มานี้เลย ออกไปจากงานเลย ออกไป” นัทว่าคนตัวเล็กพร้อมกับลากซินออกไปจากงานเหมือนครั้งที่ทำที่โรงพยาบาล โดยไม่สนใจเสียงร้องห้ามของเพื่อน และเสียงตกใจของคนในงานเลยสักนิด
“ นี้มันอะไรกันตานัท “ คุณหญิงพิมแขรีบเดินมาตรงที่เกิดเหตุทันที เมื่อเห็นว่าเสียงเริ่มดัง ทำให้ผู้คนในงานพากันตกใจ
“คุณย่าครับ นี้ไงครับไอ้ฆาตกรที่มันทำให้นิตาต้องตาย “ นัทยังคงไม่ยอมปล่อยมือของซิน พร้อมกับหันไปฟ้องคุณย่าของเค้าให้รับรู้ว่าคนที่ทำให้หลานสะใภ้ต้องตายกล้ามากที่มาที่งาน
ซินมองหน้าคุณย่าด้วยสายตาที่เว้าวอนว่าเค้าไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ เค้าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น แล้วเหมือนคำขอร้องนั่นจะส่งผ่านไปถึงคนเป็นคนแก่ที่ผ่านโลกมามากอย่างคุณหญิงพิมแข
“ ปล่อยเค้านะตานัท “ คุณหญิงพิมแขกล่าวเรียกสติหลานชาย ที่จริงเค้ารู้เรื่องมาจากยัยนัน และตาภัทรหมดแล้ว และเค้าเองก็คิดว่ามันไม่ใช่ความผิดของคนตัวเล็กคนนี้ เพราะเค้าไม่ได้เป็นคนชน แต่อาจจะผิดก็ตรงที่ดันมาเป็นคนที่ทำให้นิตาต้องลงจากรถนี้ล่ะ แต่นั่นก็ถือว่าเป็นแค่ความผิดทางใจมากกว่า และวันนี้เด็กคนนี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าตัวเค้าเองก็ไม่ได้สบายใจ จนถึงต้องโผล่มาที่งานทั้งที่โดนตานัทอาละวาทไปแล้วรอบหนึ่ง
“คุณย่า ตะ แต่......” นัทมองคุณย่าของเค้าอย่ากอึ้งๆ ทำไมทุกคนถึงต้องเข้าข้างไอ้ฆาตกรคนนี้ไปซะหมด ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามันเป็นคนทำให้นิตาต้องตาย ถึงจะไม่ได้ขับรถชนแต่ก็เป็นคนทำให้ถูกชนนั่นแหละ
“ย่าบอกให้ปล่อยเค้า ตาหมอพาเด็กคนนี้กลับไป “ คุณหญิงย้ำคสั่งอีกครั้งเมื่อหลานชายตัวดีเหมือนจะไม่ยอมทำตาม นัทไม่ยอมปล่อยมือคนตัวเล็ก แถมยังจ้องทั้งหน้าซินและหน้าภัทร
“ตานัท แกอยากให้งานศพแฟนแกมันพังเพราะความใจร้อนของแกรึไง “
“ถ้ามันจะพังก็เพราะมันต่างหากล่ะครับ”
“ตานัท !!! กลับไปดูแขกในงาน แกกล้าขัดคำสั่งย่าหรอ “ คุณหญิงพิมแขหมดความอดทนต่อความงี่เง่าของหลานชายถึงขั้นต้องตะวาดออกมา จนทำให้คนทั้งงานต้องตกใจ
“โถ่เว้ยยย !!!” นัทสบถอย่างหัวเสียพร้อมกับปล่อยมือซินอย่างแรง แล้วเดินกลับเข้างานไป ทามกลางสายตาของคนในงานนับร้อย
ซินนั่งอยู่บนรถของภัทรด้วยอาการเหม่อลอย และเซื่องซึม จนทำให้ภัทรอดเป็นห่วงไม่ได้ ขนานมาขอขมาดีดี ยังไม่วายเกิดเรื่องให้ช้ำใจ ไม่รู้เมื่อไรไอ้นัทจะหูตาสว่างซักที
“ ผมชื่อภัทรนะครับ คุณ ...” ภัทรเอ่ยถามทามกลางความเงียบภายในรถที่มีแต่เสียงเพลงเปิดคลอแต่คงไม่ได้เข้าไปกระทบประสาทหูของคนภายในรถเท่าไรนัก
“ ซินครับ ที่จริงผมไปเองก็ได้นะครับ จะได้ไม่ต้องลำบากคุณภัทรย้อนกลับมาส่ง “ ซินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ เค้าพยายามบอกปัดคุณหมอหนุ่มไปหลายครั้งแล้วว่าเค้ากลับเองได้ แต่คุณภัทรก็ยื่นยันอยู่คำเดียวว่าจะมาส่งเค้าให้ได้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไปส่งได้กลับไปงานไอ้นัทมันก็คงไม่อยากเห็นหน้าผมเท่าไร “ ภัทรพูดตามความเป็นจริง
“ขอโทษนะครับ” ซินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้า นี้เค้าทำให้แฟนนัทต้องตายแล้วยังจะทำให้เพื่อนต้องมา
ทะเลาะกันอีกเค้านี้มันแย่จริงๆ
“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ มันไม่ใช่ความผิดคุณหรอกนะครับ” ภัทรเอ่ยปลอบคนหน้าหวานที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้าและความรู้สึกผิด
“หรอครับ แต่ดูเหมือนคุณนัทจะไม่คิดแบบนั้นนะครับ ขนานงานศพจะพังยังเป็นเพราะผมเลย” ซินกล่าอย่างสมเพชตัวเอง เพราะขนานแค่มางานเพื่อขอขมา แต่กลับได้ข้อหาทำงานศพพังกลับมาอีกข้อหนึ่ง
“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ที่จริงนัทมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอกนะครับ แต่ว่ามันคงเสียใจมากไปหน่อย สมองมันก็เลยคิดแต่อะไรร้ายๆ”
“หรอครับ “
สิ้นเสียงตอบรับของคนหน้าหวาน ตลอดทางก็กลับมาปกคลุมด้วยความเงียบเหมือนเดิม ซินพยายามจะคิดอย่างที่ภัทรบอกว่า แต่เหมือนจิตใจของเค้ามันยังไม่ยอมสงบลงซะที ต่อให้เค้าจะทำดีเท่าไร ในสายตานัทเค้าก็คือคนผิดที่ไม่อาจให้อภัยได้เลย
“จอดตรงนี้แหละครับ ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ” ซินเอ่ยบอกกับคนขับรถจำเป็นก่อนจะลงจากรถ แต่ก็ไม่วายได้รับความห่วงใยจากคุณหมอหนุ่มกลับมาอีกครั้ง
“อย่าคิดมากนะครับ มันไม่ใช่ความผิดของซินหรอก “ ภัทรกล่าวให้กำลังใจซินอีกครั้งก่อนจะออกรถเพื่อกลับไปยังงานศพ
___________________________________
ขอโทษผู้อ่านทุกท่านที่หายยยไปนานนนนนนนน แสนนานนนนน คือช่วงนี้เราเจองานเข้าเยอะมากก
ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเขียนแต่ก็จะพยายามเขียนมาอัพลงเท่าที่จะว่างนะ ขอบคุณทุกคนที่ยังเข้ามาอ่าน
และก็ถ้ามีคำผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะเราไม่ได้เช็ค
ส่วนเรื่องพล็อตเราเอามาจาก เรือง รอยอดีตแห่งรักอย่างที่หลายคนสงสัย แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอกนะแค่หลักๆ ง่ะ 55555 แบบไปเปิดดูแล้วก็หัวมันก็จิ้นไปเอง เลยออกมาเป็นเรื่องนี้ 5555 คงไม่ว่ากันเนอะ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน ติชมได้นะ ถ้าหนุกไม่หนุกตรงไหน ^^
ความคิดเห็น