คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รอยแค้นแสนหวาน _______1
รอยแค้นแสนหวาน 1 [ NUT & SIN ]
“ เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ชนเว้ยชน ฉลองให้กับว่าที่เจ้าบ่าวหน่อยเว้ยยยย “ เสียงแสดงความยินดีของเหล่าเพื่อนฝูง ที่ดังแข่งกับเพลงในผับนั้นยังคงได้ยินอย่างต่อเนื่อง ทั้งๆที่ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างดึกพอสมควรแล้วแต่ก็ไม่มีใครคิดที่จะว่างแก้วลงจากมือ เพราะงานนี้เป็นงานเลี้ยงสละโสดหนุ่มหล่อ นัท เจ้าของแมกกาซีนชื่อดัง ที่กำลังแต่นิตา สาวสวยสุดไฮโซที่นัทรักมาก
“นัท พอก่อนดีกว่ามั้ย นิตาว่าคุณไม่ไหวแล้วนะ “ นิตากล่าวเตื่อนแฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วง เพราะดูจากสภาพนั้นแทบจะนั่งไม่อยุ่
“ผมยังไหว นิตาไม่ต้องเป็นห่วงนะ ดูสิมีแต่คนเค้ามาร่วมยินดีกับเรา “ นัทตอบด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ แต่ก็พยายามตั้งสติเพื่อคุยกับแฟนสาวของตัวเองให้มากที่สุด
“ค่ะ แต่เดี๋ยวกลับได้แล้วนะคะ นิตาอยากกลับแล้ว “นิตาตอบบอกนัทด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเล็กน้อย แต่กลับเรียกรอยยิ้มของว่าที่เจ้าบ่าวได้อย่างดี ใครจะน่ารักเท่าเจ้าสาวเค้าไม่มีอีกแล้วล่ะ
กว่าจะได้กลับก็ปาไปเกือบรุ่งสร่างของอีกวัน นิตาพยายามพยุงร่างคนเมาให้เดินดีดี แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้รับความร่วมมือเท่าที่ควร เพราะร่างทั้งร่างของนัทนั้นแทบจะทิ้งตัวลงกอดแฟนสาวของตัวเอง
“นัทคะ เดินดีๆสิคะ นิตา พยุงไม่ไหว” นิตาพยายามประครองว่าที่เจ้าบ่าวให้เดินไปที่รถ อย่างยยากลำบาก นอกจากจะไม่ให้ความร่วมมือแล้ว ยังยิ้มร่าอย่างไม่รู้สึกรู้สาเลยสักนิด
“นิตาคร้าบบบบบบ ขอหอมหน่อยยยยยยน้า ” คนเมาพยายามยื่นหน้ามาตามคำขอ
“ ไม่เอาค่ะนัท ไม่เอา เดินดีดีนะ “ นิตาพยายามเบี่ยงหน้าหลบ พร้อมกับที่ทั้งคู่เดินถึงรถพอดี
นิตาดันคนเมาเข้าไปในรถ ก่อนจะออกตัวรถด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยที่นัทเมา ทั้งที่สัญญากันเอาไว้แล้วแท้ๆว่า จะไม่เมา แล้วดูสิก็เมาจนได้
“ อย่าทำหน้ามุ่ยสิครับ นัทขอโทษ “ นัทยื่นมือมาลูบแก้มใสๆของแฟนสาว ที่ขับรถอยู่ และนั่นก็เรียกรอยยิ้มให้กับนิตาทันที
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่วันหลังไม่เอาแล้วนะ “ มือบางนั้นลูบมือหนาที่จับหน้า พร้อมกับสบตานัทเพื่อเป็นการยื่นยันว่าไม่เป็นไรจริงๆ
“ครับ ทำไมแฟนผมถึงน่ารักขนานนี้นะ “ นัทกล่าวอย่างเสียงหวานพร้อมจะคว้ามือที่ลูบแก้มเค้ามาจูบ หางตาของนัทเห็นบางสิ่งที่ตัดหน้ารถอย่างเร็ว
“นิตาระวัง!!!!!”
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!
รถหักหลบได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะเบรคเข้ากับข้างทางพอดี นิตาเปิดประตูลงไปดูอย่างรวดเร็ว พร้อมกับต่อว่า คนที่ล้มอยู่อย่างไม่สบอารมณ์
“นี่ เป็นอะไรรึเปล่าห๊ะ แล้วมาวิ่งตัดหน้ารถฉันทำไม ทำไมไม่รู้จักดูรถ “
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ......... อีกอย่างคุณก็ขับรถเร็ว แล้วก็เมาด้วย “ ซินกล่าวขอโทษ พร้อมกับพยายามที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อคุยกับเจ้าของรถที่เกือบจะชนเค้า ที่จริงเค้าว่าเค้าดูรถดีก่อนข้ามแล้วนะ แต่ทำไมยังเป็นแบบนี้ได้
“ใครเมา แฟนฉันไม่ได้เมา แกอย่ามัว วิ่งมาไม่ดูเอง” นัทที่ลงจากรถตามมาต่อว่าคู่กรณีทันทีที่กล่าวหาว่าแฟนของเค้าเมา
“แล้วนี้ต้องให้ฉันพาไปโรงพยาบาลรึเปล่า” นิตาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าคู่กรณีของเค้ามีแผลถลอกที่แขน
“ ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเองได้” ซินตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เค้าว่าเค้าไม่ผิดนะ รถคันนี้ขับมาเร็วเกินไป แถมยังเมาด้วย แต่ทำไมกลับเป็นว่าเค้าเป็นคนผิดซะงั้น
“ งั้นเรากลับกันเถอะคะนัท “ นิตาเอ่ยเรียกคนที่ยืนอยู่อีกฝังให้ขึ้นไปยังรถ แต่เหมือนนัทจะยังไม่ยอมไป เค้ายังคงจ้องหน้าของคู่กรณีอย่างเอาเรื่อง
“ที่หลังก็ระวังล่ะ คนอื่นเค้าจะได้ไม่ต้องมาเดือนร้อน “ นัทกล่าวอย่างหงุดหงิดก่อนจะหมุนตัวกลับไป เค้าก็พบรถที่วิ่งตามหลังมา กำลังจะพุ่งชนนิตา
“นิตาระวัง!!!!”
“อ้ายยยยยยยยยยย” นิตาร้องกรี๊ดอย่างเสียดัง ก่อนที่ร่างของเธอจะกระเด็นไปตามแรงกระแทกของรถที่วิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว
นัทรีบวิ่งเข้าไปประครองร่างที่นอนจมกองเลือด พร้อมกับร้องเรียกอย่างคนไร้สติ น้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“นิตา ฟื้นสิครับ นิตา ได้ยินผมมั้ย”
“นิตา ฮึก.... ตื่นมาคุยกับนัทสิ นิตา ได้ยินผมมั้ย ฮึกๆ.... “
“ คะ... คุณครับ ผมโทรแจ้งตำรวจแล้ว ทำใจดีดีไว้นะครับ “ ซินที่ดูจะมีสติที่สุดในตอนนนี้ พยายามเดินเข้ามาปลอบคนที่ร้องเรียกคนเจ็บอย่างไม่ได้สติให้ใจเย็น แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย ซ้ำยังโดนสายตาที่จ้องกลับมาอย่างกินเลือดกินเนื้ออีก
________________________
“ไอ้นัท พี่นัท ” เสียงเรียกของสองสถานะที่ต่างกันดังขึ้นไม่ทำให้นัทหันกลับไปมองหรือสนใจแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่เค้าจดจ้องอยู่อย่างเดียวนั้นก็คือ ห้องฉุกเฉินที่แฟนสาวของเค้าเพิ่งเข้าไปไม่นาน
“ พี่นัทไม่เป็นอะไรใช่มั้ย น้องเป็นห่วงแทบแย่” นันรีบเอ่ยถามพี่ชายของตนทันทีด้วยความเป็นห่วง
“พี่ไม่เป็นไร แต่นิตา “ นัทยังคงตอบอย่างคนเลื่อนลอย สายตายังคงจ้องไปที่บานประตูอย่างใจจดใจจ่อ
“ไม่เป็นไรหรอก ถึงมือหมอแล้ว เชื่อกู” ภัทรได้แต่เอ่ยให้กำลังใจเพื่อนอยู่ข้างๆ แม้เค้าจะเป็นหมอ แต่ที่นี้ไม่ใช้โรงพยาบาลที่เค้าทำงานอยู่ จึงทำให้เค้าเข้าไปก้าวก่ายอะไรมากไม่ได้นัก ทำได้แต่ประสานงานกับตำรวจถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“หมอครับ แฟนผมเป็นไงมั่งครับ “ นัทรีบพุ่งตัวเข้าไปหาคุณหมอทันที ที่เปิดประตูออกมา
“หมอเสียใจด้วยนะครับ คนไข้มาช้าไป “ สิ้นคำของหมอ ข้าทั้งสองของนัทก็แทบจะหมดเรี่ยวแรง จนนันและภัทรต้องเข้ามาพยุงเอาไว้
“นิตาาาาา .....” นัทเอ่ยชื่อแฟนสาวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะวิ่งเข้าห้องฉุกเฉินเข้าไปเพื่อไปกอดร่างของแฟนสาวเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
เวลาผ่านไปพักใหญ่ นัทไม่มีท่าทีจะปล่อยมือออกจากร่างที่นอนไร้สติอยู่ตรงหน้า เค้ายังคงจับจ้องภาพตรงหน้าที่เป็นภาพสุดท้ายที่เค้าจะได้มองหน้าของแฟนสาวตัวเองแบบที่ยังสัมผัสได้ ร่างเล็กแอบยืนมองการกระทำของชายหนุ่มอยู่ที่ประตูห้องฉุกเฉิน ก็อดที่จะสงสารกับภาพที่เห็นตรงหน้าไม่ได้ เค้าอยากจะเข้าไปขอโทษแต่ก็คิดว่าตอนนี้คงไม่เหมาะ ที่จริงเค้ามาแอบยืนตั้งนานแล้ว เพราะตัวเค้าเองก็ไม่ได้บาทเจ็บอะไรมากนัก แค่แผลถลอกที่แขนเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาได้แต่แอบรอผลของคนเจ็บอย่างเงียบๆ
“ไอ้นัทไปเถอะ “ หมอภัทรพยายามดึงตัวของนัทให้ออกไปจากตรงนี้ เพราะไม่อย่างนั้นคนที่จะเป็นอะไรไปตามนิตาไปอีกคนคงเป็นเพื่อนเค้าที่ขาดใจตายไปซะก่อน
นันและหมอภัทรพยายามพยุงร่างที่เหมือนคนไร้วิญญาณออกไปจากห้องฉุกเฉิน แต่ทันที่ที่สายตาของนัทสบเข้ากับคนที่ยืนอยู่หน้าประตู เรี่ยวแรงที่หายไปมันก็กลับมาทันที นัทสบัดตัวออกจากมือของเพื่อน และน้องสาว ก่อนจะตรงไปกระชากมือของคนตรงหน้าอย่างโกรธแค้น
“โอ๊ยยยยยยย” ซินร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะนัทกระชากแขนที่เค้าไปแผล ส่งผลให้เลือดนั้นไหลออกมาอีกครั้ง แต่นั้นก็ไม่ทำให้ซินกลัวเท่ากับสายตาของนัทที่อยากจะฆ่าเค้าให้ตายไปต่อหน้า
“แก แกทำให้นิตาต้องตาย ฉันจะเอาแกเข้าคุก” นัทเอ่ยอย่างดาลเดือด ก่อนจะลากร่างบางให้เดินตามออกมาเพื่อจะทำตามอย่างที่ตัวเองกล่าวเอาไว้
“เฮ้ยยยไอ้นัทปล่อยเค้า ไอ้นัท “ หมอภัทรพยายามหยุดการกระทำของเพื่อน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
“โอ๊ยยย คุณผมเจ็บ ผะ ผมขอโทษ “ ซินร้องออกมาอย่างโอดครวญ ใบหน้าหวานนั้นเหยเกเล็กน้อย น้ำใสๆก็คลออยู่ที่ด้วยตา
“ขอโทษหรอ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากแก” นัทยังคงพยายามที่จะลากซินให้เดินต่อไป
“พี่นัทใจเย็นก่อนนะ “ นันพยายามพูดหยุดการกระทำของพี่ชาย พร้อมกับพยามช่วยดึงมือพี่ชายออกจากแขนเล็กๆที่เต็มไปด้วยเลือดจากการโดนบีบแผล
“ไอ้นัทปล่อยเค้า ไอ้เชี่ยนัท “ หมอภัทรรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีแย่งนัทออกจากคนเจ็บได้จนสำเร็จ
“ไอ้หมอ ไอ้เนี้ยแหละคนที่ทำให้นิตาต้องตาย ปล่อยกู ”
“มึงใจเย็นก่อนนะ นิตาตายเพราะโดนรถชน และตำรวจกำลังตามจับคนขับที่หนีไปอยู่”
“ ก็ถ้าไอ้นี้ไม่มาวิ่งตัดหน้า นิตาก็คงไม่ต้องตายหรอก “ นัทยังคงชี้หน้า ตะโกนว่าซินโดยที่ไม่สนเลยว่านี้คือโรงพยาบาล
“พี่นัทคะ น้องว่าพี่ใจเย็นก่อนนะ พี่หมอนันจะพาคุณคนนี้ไปทำแผลนะคะ “ นันเอ่ยบอกพี่ชายและหมอภัทรอย่างร้อนรน เพราะตอนนี้คนตัวเล็กที่ยืนหลบข้างๆเค้านั้นเลือดไหลเต็มแขนไปหมด หน้าก็ซีดตัวสั้นน้ำหูน้ำตาไหลออกพร้อมกัน ขืนถ้าปล่อยให้ยืนอยู่ตรงนี้พี่เค้าคงได้เป็นฆาตกรแน่
หมอภัทรพยักหน้ารับก่อนจะพยายามดึงตัวนัทที่ยังคงพยายามตามไปเอาเรื่องคนเจ็บให้กลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ เพราะปกตินัทเองก็เป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว ยิ่งมาตกอยู่ในสภาวะนี้อาจทำอะไรที่ขาดสติได้
__________________________________
ซินกลับมาถึงบ้านหลังจากที่เค้าทำแผลเสร็จอีกรอบ แผลที่อักเสบหนักกว่าเดิมไม่ได้ทำให้เค้าเจ็บเท่ากับข้างในเลย ภายในหัวสมองเค้ามีแต่ความรู้สึกผิดเต็มไปหมด ถ้าเค้าไม่ตัดหน้ารถคนที่ชื่อนิตาก็ไม่ต้องตาย
“ซินเป็นอะไรลูก” ยายช้อยรีบเข้ามาประครองหลานรักที่เดินมาในสภาพเหม่อลอย พร้อมกับแขนที่บาดเจ็บให้เข้ามานั่งในบ้าน
“เป็นอะไรลูกใครทำอะไรบอกยายสิ” คนเป็นยายเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อซินเอาแต่นิ่ง ไม่ยอมพูดอะไร ดวงหน้าหวานราวกับแม่ของเค้านั้นเริ่มเบ้ ก่อนที่จะร้องออกมาจนคนเป็นยายต้องตกใจ
“ยาย ซินไม่ได้ตั้งใจนะ ซินไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริงนะยาย ซินไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ “ ซินโผล่กออดยายก่อนจะปล่อยน้ำตาที่กักอยู่ภายในให้ไหลออกมา
“ใจเย็นลูก เล่ามาสิว่าเกิดอะไร” คนเป็นยายพยายามที่จะเรียกขวัญหลานให้กลับมา
ซินเล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในกับยายของเค้าฟัง ว่าตั้งแต่ที่เค้าออกจากบ้านไปแต่เช้าเพื่อไปทำงานพิเศษแต่กลับจะถูกรถชน แต่คนที่โชคร้ายนั้นกลับเป็นผู้หญิงเจ้าของรถที่จะชนเค้าเองแต่สิ่งหนึ่งที่ซินไม่ยอมเล่านั้นก็คือใครเป็นคนทำให้แผลของเค้าต้องเป็นหนักขนานนี้
“โถ่ ขวัญเอ่ยขวัญมาลูก คิดซะว่าฟาดเคราะห์นะลูกนะ หนูไม่ผิดหรอกลูก คนเรานะมันหนีชะตาฟ้าลิขิตไม่ได้หรอกนะลูกนะ ถ้ามันจะเกิดก็ต้องเกิด”
“แต่ซินสงสารเค้าจ๊ะยาย ฮึกๆๆๆ ซินไม่ได้ตั้งใจจริงนะ ซินอยากขอโทษเค้า แต่เค้าไม่ฟังซินเลยน่ะยาย ฮึกๆ”
“เค้าอาจกำลังเสียใจอยู่ก็ได้ เอางี้ถ้าหนูไม่สบายใจ หนูก็ไปขอโทษเข้าอีกรอบ แล้วก็ไปขอขมาศพดีมั้ย”
ยายช้อยหาทางออกเพื่อให้หลานของเค้าได้สบายใจ ซินยังคงกอดยายของเค้าเอาไว้แน่น พร้อมกับคิดถึงสิ่งที่ยายพูด หากต้องพบกันอีกครั้งซินเองยังหวั่นๆว่านัทจะทำร้ายเค้าอีกมั้ย แล้วจะยอมรับคำขอโทษจากเค้ารึเปล่า
_____________________________________
สนุกไม่สนุกยังไงเม้นได้เลยนะเราอยากรู้ 55555
แล้วก็ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะ
ถ้ามีคำผิดตรงไหนก็ขออภัยไว้ด้วยนะ ^^
ความคิดเห็น