สายลับเขย่ารัก

ลำดับตอนที่ #4 : แรกพบสยบด้วยริมฝีปาก

แสงสลัวในผับชื่อดังของตัวเมืองเชียงใหม่  คราคร่ำไปด้วยเหล่านักท่องราตรีทั้งไทยและเทศ  แหล่งอโคจรที่เด็กอายุ 19 ไม่ควรจะมาสิงสถิตเลยสักนิด  แต่มันเป็นแหล่งทำเงินชั้นดีของคนจนๆอย่างหล่อน  เปมิกาในชุดกระโปรงสั้นสีดำรัดรูปกับเสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนตุ๊กตา  เดินนวยนาดผ่านโต๊ะนู้นทีโต๊ะนี้ทีอย่างคล่องแคล่ว  ที่จริงแล้วหล่อนก็ไม่ได้เพิ่มจริตอะไรลงไปในกิริยาหรอก  เพียงแต่ไอ้ชุดเด็กเสิร์ฟชุดนี้น่ะสิที่มันทำให้เป็นเช่นนั้น  ดวงตาของบุรุษเพศหลายคนในร้านจ้องมองหล่อนอย่างกับจะให้มันทะลุเข้าไปในเนื้อผ้า  หากแต่ก็ไม่เคยได้แตะต้องตัวสาวเจ้าเลยสักนิด  ได้แต่นั่งน้ำลายสอกันไป  บางรายลงทุนมาทุกคืน  ไม่ได้มาดูนักร้องนะ  แต่จะมาออฟเด็กเสิร์ฟแทนเสียนี่  เปมิกานั้นไม่เคยยอมไปกับใคร  หล่อนมาทำงานที่นี่เพียงเพื่อเงินเดือนที่ค่อนข้างสูงเท่านั้น

“ป่านนี้ไม่รู้สามคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะครับสารวัตร” ศรันย์เอ่ยกับเจ้านาย  ในขณะที่ค่อยๆจิบเบียร์เคล้าบรรยากาศเสียงเพลง

“อืม... เห็นว่าพรุ่งนี้จะพามาให้ดูตัว” พูดไปตาคมๆก็กวาดมองไปรอบๆร้าน  เก็บรายละเอียดนู่นนี่นั่นตามประสาคนช่างสังเกต

“สารวัตรพูดอย่างกับจะแต่งเมียยังไงยังงั้น” ศรันย์พูดกลั้วหัวเราะ  ในเวลาราชการเปมทัตคือเจ้านาย  แต่นอกเวลาราชการเช่นนี้  เขาสองคนก็มักจะเป็นคู่หูพากันเที่ยวได้เข้าขาไม่แพ้กัน 

“ฉันยังไม่อยากมีเมีย...” พูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ  ก่อนสายตาจะกวาดไปปะทะเข้ากับร่างบางของเด็กเสิร์ฟนางหนึ่ง  ความร้อนในกายเขามันก็ปะทุขึ้นมาเสียเฉยๆ  ริมฝีปากหยักลึกกระตุกน้อยๆ  แม่สาวเด็กเสิร์ฟนั่นจะแต่งตัวให้มันล้นทะลักออกมาทั้งข้างบนข้างล่างเลยหรือไร  ดูยามที่เจ้าหล่อนเดินผ่านโต๊ะนู้นโต๊ะนี้สิ  สายตาของผู้ล่าก็เหลียวมองตามกันเป็นแถบๆ  นี่คงเป็นกลเม็ดหนึ่งของผับแห่งนี้กระมัง  เหล้าดี นักร้องเด่น เด็กเสิร์ฟยังเด็ดดวงอีก! ผ่านมากี่คนแล้วนะแม่คุณ!

“สารวัตรครับ” เปมทัตหันมาเลิกคิ้วถามให้กับสหายคนข้างๆเมื่อรู้สึกตัวว่าเหม่อ  กลบความรู้สึกร้อนระอุเมื่อสักครู่ไว้เสียมิดชิด  มันเป็นความสามารถพิเศษส่วนตัวอย่างหนึ่งของเขา  ที่จะไม่ทำให้เหยื่อตื่นตระหนก  และเล่นตัวจนเกินไป

“มีอะไร”

“ป่าวหรอกครับ  เห็นสารวัตรเหม่อๆ  กำลังคิดอยู่ว่าเสือหนุ่มเจอเหยื่อเข้าอีกแล้วล่ะมั้ง” ว่าแล้วก็ปรายตาไปทางเด็กเสิร์ฟรูปร่างเย้ายวนนางนั้น  ให้ตายเถอะ  นี่เขาหลอกสายตาใครก็หลอกได้  แต่ไม่เคยหลอกสายตาไอ้เพื่อนร่วมงานคนนี้ได้เลยสักครั้ง!

“เสี่ยง”

“โอ้... ผมพึ่งเคยได้ยินเสือเปมทัตพูดคำนี้  หูฝาดไปรึป่าวนะนี่” พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน  จนร่างสูงทนความกวนบาทาของคนข้างๆไม่ได้ต้องลุกไปเข้าห้องน้ำแทน

                ที่ด้านหลังร้านเสียงของล้มโครมครามดังไปทั่ว  ร่างบางแสนเย้ายวนค่อยๆขยับกายหลบตามซอกหลืบเพื่อหนีไอ้ผู้ชายตัณหากลับที่จ้องจะลวนลามหล่อนอยู่  ให้ตายสิ  วันไหนๆก็ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้  เมื่อมีใครเข้ามาขอพัวพันกับหล่อน  หากว่าหล่อนปฏิเสธและแยกจากมา  คนพวกนั้นก็จะจบเรื่องลงง่ายๆ  ก็เพราะพวกมันแค่ต้องการระบายความใคร่นะสิ  พอไม่ได้หล่อนคนอื่นๆในร้านที่เขามีอาชีพด้านบริการทางร่างกายก็มีอยู่เยอะแยะ  แล้ววันนี้มันวันอะไรของหล่อนนะ  ต้องมาหนีไอ้เฒ่าหัวงูลืมโลงคนนี้  เปมิกาหนีออกมาทางหลังร้าน  อาศัยความเคยชินกับเส้นทางเร้นกายในเงามืดเพื่อจะพาตัวเองกลับเข้าไปในครัวของร้านอีกครั้ง  อย่างน้อยที่นั่นก็มีเพื่อนร่วมงานของหล่อนเยอะแยะที่จะช่วยหล่อนได้!  แล้วก็ด้วยความมืดนั่นแหละที่ทำให้หล่อนชนเข้ากับอะไรซักอย่างจนจุก

“โอ๊ะ...”

“......”  มือบางที่ใช้คลำทางมาตลอดทางกำลังลูบขึ้นลงบนร่างสูงโปร่งที่แน่นหนัดด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนสุขภาพดี  นี่มันคน! เปมิกาได้แต่ภาวนาว่าหล่อนจะไม่หนีเสือปะจระเข้นะ  คนดีๆที่ไหนมาอยู่ในมุมมืดข้างร้านแบบนี้  ร่างบางถอยห่างออกมาเป็นเมตร

“เดี๋ยว...” ริมฝีปากหยักลึกของบุรุษนิรนามเอื้อนเอ่ย  แสงไฟสลัวๆจากภายในผับสาดให้เห็นเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งของเขา  ผู้ชายคนนี้หล่อมาก...  จมูกโด่งนั่น  ในจะริมฝีปากหยักลึกนี่อีกเล่า  ที่สำคัญดวงตาคู่นั้น  มันช่างเรียวคมยิ่งนัก  เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าได้จ้องกันตรงๆ  เธอไม่สลบคาอกเขาไปเลยหรือนี่  ไหนกลิ่นบุหรี่ผสมกับเบียร์อ่อนๆมันช่างมีเสน่ห์ดึงดูดอะไรนี่อีก  เพราะเหม่อลอยจึงทำให้ข้อมือบางถูกกระตุกจนร่างทั้งร่างตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาในทันที  ชายหนุ่มเบี่ยงตัวดันเธอชิดกับผนังผับ  ข้อมือบางสองข้างถูกตรึงไว้แน่น  ใบหน้าคมคายโน้มลงมาใกล้จนลมหายใจแผ่วร้อนรดลงบนใบหน้าใสที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ในขณะที่หล่อนกำลังเพ้อฝันกับรูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มอยู่นั้น

“เห้ย! ไอ้หนุ่ม  เอ็งเห็นผู้หญิงสวยๆ  เอวงอนๆเดินมาทางเน้มั้ยวะ ห๊า.... “ น้ำเสียงยานครางด้วยฤทธิ์สุราของตาเฒ่าหัวงูลืมโลงที่เปมิกาแอบค่อนขอดอยู่ในใจดังขึ้นเบื้องหลังชายหนุ่ม 

“ไม่เห็น”  ริมฝีปากที่อยู่ห่างกันไม่กี่เซน  ยิ่งพอขยับยิ่งรู้สึกว่าถูกแตะผ่านๆนั้น  เกิดเป็นกระแสไฟแปลบปลาบลามไปทั่วดวงหน้าสวย  นี่หล่อนจะหัวใจวายตายไม่นะ  เกิดมายังไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้  แล้วสภาพเขากับหล่อนตอนนี้น่ะรึ  เด็กอนุบาลยังดูออกเลยว่ามันส่อแววขนาดไหน!

“ง้านนนน หรอออ” เสียงยานครางแหบพร่าถามย้ำอีกครั้ง  เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบจากชายหนุ่ม  มันก็พาร่างอันเหม็นกลิ่นเหล้าเดินจากไป

“เอ่อ... เขาไปแล้ว  ขอบคุณมากนะคะ” เปมิกาเอ่ยเสียงสั่น  พยายามให้ปากขยับน้อยที่สุด  แต่ในความคิดของเปมทัตนั้นเสียงของหล่อนมันช่างกระเส่าสิ้นดี  ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป  หรือเพราะฤทธิ์ของหล่อนกันแน่ที่ทำให้เขาเพ้อได้ขนาดนี้  ใจหนึ่งสั่งให้ปล่อยหล่อนไปได้แล้ว  แต่อีกใจ.... อยากสัมผัสหล่อนให้มากกวนี้

“แค่นี้เองหรือ...”

“เอ่อ... คุณช่วยถอยออกไปก่อนได้มั้ยคะ  แล้วเรามาคุยกันดีๆ... อุ๊บ” ไม่ทันขาดคำ  ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ทาบทับลงมาบนเรียวปากนุ่ม  มือเล็กๆที่ถูกตรึงไว้พยายามดิ้นรนผลักไสร่างหนาให้ออกห่าง  ลิ้นร้อนๆแตะไล้ริมฝีปากเล็กลิ้มชิมรสของลิปกอสรสผลไม้ที่เขาไม่เคยได้สัมผัสจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน  มือหนายกขึ้นล็อกต้นคอของแม่สาวน้อยตรงหน้าไว้  สติสัมปชัญญะของเปมิกาใกล้จะดับวูบลงเต็มที  เธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย  ผลักอกของผู้ชายตรงหน้าจนสำเร็จ

“ที่แท้คุณมันก็ไอ้ไม่ต่างจากไอ้พวกแก่ตัณหากลับพวกนั้นเลยซักนิด!” กระแทกเสียงใส่อย่างเกรี้ยวกราด  ก่อนจะวิ่งหนีจากไปทันที

เปมทัตระบายลมหายใจออกทางปาก  นี่เขาอดรนทนไม่ไหวขนาดนี้เลยหรือ  นั่นมันเด็กเสิร์ฟนะ  ไม่ได้มีคุณค่าอะไรให้เขาต้องเพ้อถึงขนาดนี้เลยเสียหน่อย  จะให้ยอมรับได้ยังไงล่ะว่า  ในระหว่างที่เข้าห้องน้ำ  เขาเห็นหล่อนถูกไอ้เฒ่าหัวงูนั่นพยายามลวนลาม  แล้วหล่อนก็หนีออกไปทางหลังร้าน  เธอโง่หรือเปล่านะที่หนีไปที่เปลี่ยวๆแบบนั้น  เขาตามหล่อนออกไป  แล้วก็เฝ้าพร่ำบอกตัวเองจนถึงตอนนี้ว่า... มันเป็นเพราะตำรวจอย่างเขาทนเห็นเด็กสาวถูกกระทำชำเราต่อหน้าต่อตาไม่ได้น่ะสิ!!

 



______________________________________________________________________________


ถูกใจไม่ถูกใจก็ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะที่รักทุกคน จุ๊บๆ ^3^