ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เทพจอมป่วนอลเวงโลกมนุษย์

    ลำดับตอนที่ #2 : โลกมนุษย์และโรงเรียนใหม่(100%)

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ค. 60


                “โอ๊ย….เจ็บจังเลยยยย” เสียงร้องของผู้รับใช้องค์หญิงที่หล่นลงมากระแทกพื้นเต็มๆ


                “เป็นอะไรหรือป่าว”องค์หญิงถามด้วยความเป็นห่วงผู้รับใช้ส่วนตัวของท่าน


                “ไม่เป็นไรเพค่ะองค์หญิง แล้วองค์หญิงละเพค่ะ” ผู้รับใช่ตอบกลับไปเพราะเป็นห่วงองค์หญิงเช่นกัน


                “เราไม่ได้อ่อนแอขนาดหล่นลงมาตูดกระแทกกับพื้นจังๆหรอกหน้า” องค์หญิงผู้เอาแต่ใจกลัวเสียหน้าจึงตอบกลับไปอย่างนั้น แต่จริงๆก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรเพราะว่าองค์หญิงอย่างเราเคยเรียนศิลปะการต่อสู้บนสวรรค์มามากพอ 


                “องค์หญิงใจร้ายจังเลยน้าเพค่ะ”ผู้รับใช้จึงหยอกองค์หญิงกลับ


                “ช่างเถอะ แต่ว่าอย่างแรกที่เราต้องทำคือหาที่พักกันก่อนนะ” องค์หญิงผู้ที่ศึกษาและเตรียมพร้อมเป็นอย่างดี กล่าวให้ผู้รับใช้ของเธอทำหน้าที่ตามที่เธอมอบหมาย



                จากนั้นทั้งสองคนก็เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ทันที่


                “องค์หญิงทรงหล่อมากกว่าสวยอีกนะเพค่ะ ดูเหมือนสาวห้าวเลยนะเพค่ะ” ผู้รับใช้ขององค์หญิงติชมองค์หญิงอย่างกับว่าเค้าทั้งสวยและหล่อในเวลาเดียวกัน


                “เรียกชื่อเราเหอะตอนนี้เราก็เป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนกันน่าซิน” องค์หญิงจากสรวงสวรรค์ผู้ที่ไม่เคยคิดว่าใครต่ำต้อยเพราทุกสิ่งทุกอย่างนั้นมี่ความเสมอภาคเสมอปลายกันทั้งนั้น


                “อร้ายย องค์หญิงเรียกชื่อข้าด้วยละ *_*” ผู้รับใช้ที่จงรักภัคดีต่อผู้เป็นนายรู้สึกปลื้มที่ผู้เป็นนายเรียกชื่อของตนเอง


                “เอ๊ะ เจ้านี่ยังไงกันแน่เราบอกให้เรียกชื่อเรานี่”องค์หญิงที่ตอนนี้ได้เป็นมนุษย์แล้วโมโหใส่ผู้รับใช้เพราะไม่ยอมทำตามคำสั่ง

                “รับทราบเพค่ะ อะ..อะ.....เออ..ท่านซีฟรีส”ผู้รัปใช้ตอบกลับอย่างเก้ๆกังๆเพราะยังไม่คุณเคยกับการเรียกชื่อของผู้เป็นนาย


                “แล้วคำว่าเพคะกับคำว่าท่านอะไรพวกนี้ก็ด้วยห้ามพูดเข้าใจไหมซิน” เจ้าผู้เอาแต่ใจกำชับให้ผู้รับใช้ทำตามที่ตนบอก


                “คร้า ซีฟรีสเรียกชื่อข้าอีกแล้วละ”ผู้รับใช้หลังจากที่โดนดุก็ยังคงยิ้มและดีใจอย่างยิ่งเพราะผู้เป็นนายเรียกชื่อของตนเอง


                “คำว่าข้าก็ด้วย ห้ามพูด คำนี้ก็ห้ามพูด คำนั้นก็ห้ามพูด บลาๆๆๆๆๆๆ”จากนั้นองค์หญิงก็อธิบายและปรับเปลี่ยนนิสัยของผู้รับใช้ของตนเองให้เป็นคนใหม่


                “เฮ้ออออ โอเคเสร็จแล้ว งั้นเราไปหาที่พักกันได้แล้วน่ะ  -_-!” องค์หญิงพูดกับผู้รับใช้หรือซินด้วยความเหนื่อยล้า

                “ทราบแล้วค่ะ”


    ณ.คอนโดแห่งหนึ่ง

                “ขอห้องสวีทที่ดีที่สุดด้วยค่ะ”เสียงของซินผู้รับใช้ขององค์หญิงบอกแก่พนังงานของคอนโดนี้


                “ค่ะ เดียวทางเราจะนำทางไปนะค่ะ”พนักงานพูดกับสองเทพที่ปลอมตัวเป็นมนุษย์ด้วยน้ำเสียงนอบน้อม


                จากนั้นพนักงานก็นนำทางสองคนนี้ไปยังชั้น5ของคอนโดแห่นี้และพาไปยังห้องที่สองคนนี้ต้องการ


                “เฮ้ออ ซีฟรีสเธอว่ามาที่โลกมนุษย์แค่หาที่พักยังอยู่อยากเลยใช่ไหม”เสียงซินหรือผู้รับใช้นั้นบ่นให้ผู้เป็นนายหรือซีฟรีสฟัง


                “อือออ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่ก็ดีใจน่ะที่ทำให้ซินเปลี่ยนเป็นคนละคนกับที่อยู่บนสวรรค์”องค์หญิงที่เหนื่อยล้าพูดด้วยความภาคภูมิใจ


                “เอออ ซีฟรีสดีใจขนาดนั้นเลยหรอค่ะที่เปลี่ยนฉันให้พูดเหมือนมนุษย์ได้ 0_O!”เสียงของซินหรือผู้รับใช้นั้นพูดถามด้วยความตกใจ


                “เธอนี่ก็ ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าตัวเองเป็นคนยังไง! ช่างเหอะ แล้วเรื่องโรงเรียนละหาโรงเรียนที่เราจะไปเรียนไว้หรือยัง  เราน่ะอยากลองเรียนหลักสูตรของพวกมนุษย์บ้างเหมือนกันนะ อยากรู้ว่ามันจะยากขนาดไหน”ซีฟรีสหรือองค์หญิงนั้นบ่นด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็ยังสนใจเรื่องอื่นมากกว่า


                “หาแล้วค่ะ พรุ่งนี้พวกเราจะไปโรงเรียนกันด้วยชุดเครื่องแบบนี้คร้า ^_^”ผู้รับใช้หรือซินพูดด้วยความตื่นเต้นเช่นเดียวกับซีฟรีสหรือองค์หญิงที่จะได้ไปโรงเรียนใหม่

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×