ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เทพจอมป่วนอลเวงโลกมนุษย์

    ลำดับตอนที่ #3 : ไปโรงเรียนวันเเรก (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ค. 60


    07:30 น.

    ซีฟรีส ตื่นได้แล้วน้า อาหารเช้าใกล้จะเสร็จแล้วนะซินบอกกับคนที่นอนอยู่ในห้องนอนที่กำลังนอนหลับสนิทแบบปลุกไม่ตื่น


    จ้า....รู้แล้วจ้าาาาาาาคนที่นอนอยู่ได้ตื่นขึ้นมากับอาการงัวเงีย



    -หลังจากซีฟรีสอาบน้ำเสร็จ-

                “กรี๊ดดดด ทำไม่ซีฟรีสถึงแต่งตัวอย่างนี้


                “แล้วมันแต่งยังไงละฉันแต่ไม่เป็นนี่น่า


                “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะแต่งยังไงก็แล้วแต่คุณเถอะค่ะ มาทานอาหารเถอะค่ะ


                อะ...อือเข้าใจแล้วละตอบตกลงไปอย่างงง



    -หลังจากทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว-


                “แล้วโรงเรียนอยู่ที่ไหน แล้วเราจะไปอย่างไรละซีฟรีสถามด้วยความสงใส


                “เราจะเดินไปกันค่ะ ส่วนที่ถามว่าโรงเรียนอยู่ที่ไหนพอไปถึงเดียวก็รู้เป็นการตอบคำถาที่ทำให้ชวนง๊งมากๆเลยละ



    -ระหว่างกำลังเดินทางไปโรงเรียน-


                นี่ซินเธอว่าพวกที่อยู่ในสวรรค์นะจะกำลังวุ่นวายกันอยู่หรือป่าว


                “ฉันคิดว่าไม่นะค่ะเพราะเวลาของที่นี้กับในสวรรค์ต่างกันมากๆเลยละค่ะถ้าทีสวรรค์เวลา1วันที่นี่น่าจะประมาณ1สัปดาห์ค่ะ


    อย่างนั้นเองหรอ

     

    ระหว่างทางที่สองคนนั้นกำลังเดินทางไปตรงเรียนอยู่นั้นก็ได้..

    ตึ่ง

    โอ๊ย/โอ๊ย


    ซีฟรีสเป็นอะไรหรือป่าวค่ะซินถามด้วยความเป็นห่วง


    ไม่เป็นไรหรอกซินตอบแบบโคตรเต็มใจ


    ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่ซีฟรีสเดินไปชนคุณนะค่ะซินหันไปขอโทษคนที่ซีฟรีสเดินชนกับเค้า


    เออ..ไม่เป็นไรครับไม่ได้เจ็บอะไรมากมายหรอกครับ ว่าแต่เครื่องแบบชุดนักเรียนแบบนี้คุณกำลังจะไปโรงเรียนเมจิค ไฮ สคูล


    ค่ะ  คุณก็ไปที่เดียวกันไม่ใช่หรอค่ะ


    คะ...คะ..ครับ


    งั้นเราก็ไปพร้อมกันเลยสิค่ะเป็นคำชวนที่ดูยังไงก็ไม้รู้



    -โรงเรียนเมจิคไอ สคูล-


                            พิธีกล่าวอวยพรต้อนรับนักเรียนใหม่

                “ยินดีต้อนรับสติ้วเด้นทุกคนที่เข้ามาเรียนที่สคูลแห่งนี้ วันนี้มีพิธีการกล่าวคำอวยพรแล้วก็รับน้องใหม่ งั้นเรามาเริ่มพิธีการกล่าวคำอวยพรเลยดีกว่า สวัสดีสติ้วเด้นทุกคนไอชื่อมิสเตอร์มาโซเค ทวิงฟาย หรือจะเรียกว่า มิสเตอร์เค ก็ได้น้าสดิ้วเด้นทุกคน  ก่อนจะเข้างานรับน้องใหม่ไอก็ขอให้ทุกคนแฮปปี้กันทุกๆเดย์นะ”  แป๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเวียงตบมือก็ดังขึ้น



    -เข้าสู่งานรับน้องใหม่-


                “พี่ๆขอให้น้องๆดูกระดาษที่แจกไปนะครับ เพราะในนั้นมี่ชื่อของพี่รหัสของน้องๆอยู่”พี่ผู้ชายที่แจกกระดาษให้เราพูดขึ้นมา


                “ซิน พี่รหัสคือไรอ่ะ “ ซีฟรีสถามอย่างสงสัย


                “จากที่รู้ๆมานะค่ะ เค้าบอกว่าพี่รหัสคือคนที่คอยช่วยเหลือเราไม่ว่าจะเรื่องการบ้าน ฝึกงาน แล้วก็อะไรหลายๆอย่างน่ะค่ะ”ซินตอบ จึงทำให้ซีฟรีสเค้าใจขึ้นมาบ้าง


                “แล้วซินได้ใครเป็นพี่รหัสอ่ะ”ซีฟรีสถาม


                “ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะแต่ดูจากชื่อแล้วน่าจะเป็นผู้ชายนะคะ”


                “น้องๆครับ อย่ามัวแต่คุยกันครับ เราจะให้น้องหาพี่รหัสให้เจอกันนะครับ ถ้าใครหาไม่เจอภายใน10นาทีคนๆนั้นจะโดนลงโทษนะครับ”พี่ผู้ชายคนเดิมพูดขึ้น


                “พี่ค่ะแล้วคนที่หาพี่รหัสไม่เจอจะโดนลงโทษอะไรค่ะ”จู่ๆก็มีคนถามออกไป


                “อันนี้พี่ไม่รู้ครับ เพราะเราจะให้พี่รหัสของน้องๆเป็นคนลงโทษเองนะครับ”พอพี่ผู้ชายพูดจบหลายๆคนก็เริ่มทำหน้าตาเห่ยๆ


                “เอา เริ่มได้แล้วครับ” หลังจากที่พี่เค้าพูดจบลานว่างๆที่มีนักเรียนอยู่ประมาณ300ว่าคนก็เริ่มกลายเป็นสนามรบสำหรับใครหลายๆคน


                “ซิน แล้วพี่รหัสเราคือใครอ่ะ”ถามไปอย่างนั้นแหละในใจคุณเธอก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคำว่าพี่รหัสเลยแม้ว่าซินจะอธิบายให้ฟังแล้ว


                “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยหาก็ได้ค่ะ” ซินตอบพร้อมยิ้มให้


                “ขอบคุณนะ ว่าแต่พี่รหัสของซินคือใครอ่ะ”


                “ฉันคิดว่าคงเป็นพี่คนนั้นค่ะ”


                “แล้วเธอรู้ได้ไง”


                “พอดีตอนที่ฉันมาดูโรงเรียนฉันเจอกับเธอเข้านะค่ะ”ฉันนี่รู้เลยว่าคุณหล่อนต้องทำความรู้จักกับเธอคนนั้นแน่นอนเลย เพราะคุณเธอเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นง่ายมาก


                “โอเค งั้นหาพี่รหัสให้ฉันหน่อยสิ”ฉับขอร้องอย่างเหนื่อยๆพร้องกับยื่นกระดาษที่เขียนว่า 'จีแอล' ให้ซิน


                “ฉันว่าคนที่เป็นพี่รหัสของซีฟรีส คงเป็นคนที่เจอกันเมื่อเช้ามั้งค่ะเพราะเห็นชื่อคล้ายๆกัน”ซินตอบอย่างมั่นใจ


                “ทำไมเธอถึงมั่นใจล่ะ”ซีฟรีสถามแบบสงสัย เพราะว่าเธอคนนี้ไม่เคยธรรมดาสักที


                “ถ้าซีฟรีสไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่ตอนนี้เวลาเหลือแค่นาทีเดียวเท่านั้นนะค่ะ”ซินตอบอย่างเหนื่อยใจ


                “อ้าวเฮ้ย~~ ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ แล้วบทลงโทษของไอ้พี่รหัสบ้าบออะไรนั้นนะจะเป็นอะไรฟร้ะ”หลังจากที่ได้ยินซินพูดแล้วคุณเธอก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหันทันที


                “งั้นฉันไปก่อนนะค่ะซีฟรีส ขอให้โชคดีค่ะ”จากนั้นซินก็เดินหายไป


                “แล้วไอ้ผู้ชายคนที่เจอเมื่อเช้าอยู่ไหนฟร้ะเนี้ย”เธอสถบออกมาอย่างอารมณ์เสีย ฉันควรไปหาทางซ้ายหรือทางขวา อ๊ะ!แต่ถ้าไปหาข้างหน้าก้ไม่เลวนะ หรือจะข้างหลังดีล่ะ? เอาเป็นว่าเดินไปเรื่อยๆล่ะกัน เฮ้อ! ฉันว่าฉันหาไม่เจอแน่ๆ ไอ้เวรเอ้ย!!!!!!!


              "ปรี๊ดๆ!!!....เอาล่ะคร้าบบบน้องๆ...อ่าาา จากที่พี่มองดูแล้วเหมือน90%จะหาพี่รหัสเจอแล้วนะ งั้นก็เชิญคนที่ยังหาพี่รหัสออกมาข้างหน้านี้เลยจร้าาา..น้องๆจะได้รู้ว่าพี่รหัสของน้องๆคือใคร..ยัย...ยัย..ยัย..555"พี่ผู้ชายคนเดินพูดพร้อมกับใบน่าที่...เอิ่ม...ค่อนข้างพิลึก..ละมั้ง

              เอาละซิตัวฉัน....ลางสังเห่า เอ้ย!! สังหรไม่ค่อยดีเลยแหะ....

              

    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    ต้องขอโทษเป็นอย่ายิ่งเนื่องจากแต่งสด
    ไม่มีพล๊อตเรื่อง และไม่มีไอเดีย พร้อทั้งยังงานต่างๆอีกมากมาย
    ถ้าใครเลิกอ่านไปแล้วก็ไม่ว่าอะไรค่ะเพราะว่าเราผิดเอง
    ที่ไม่อัพร่วมหลานทศวรรต
    ขออภัยอย่างสูงค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×