ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นารุจัง
ผมชื่ออุราชิมะ เคนทาโร่ แต่เพื่อนๆมักจะเรียกผมว่า เคคุง ผมกำลังอยู่ในภาวะ " หงอย " สุดๆเนื่องมาจาก ผมเอ็นวืดมา 2 ปีซ้อนแล้ว
" เฮ้อ " เสียงเคคุงถอนหายใจ...ขณะที่กำลังเดินอยู่ริมถนน
" เอ็นไม่ติดมา 2ปีซ้อนแล้วเรา..ถ้าเราเป็นนักมวยล่ะก็คงครองตำแหน่งแชมป์มา2สมัยแล้ว " เคคุงบ่นพึมพำกับตัวเอง "แล้วยังโดนไล่ออกจากห้องเช่าอีก-ไม่มีที่นอนแน่เลย คืนนี้ต้องนอนที่พื้นหรอนี่..เหวอ~ไม่เอาหรอก " เคคุงบ่นต่อ
ขณะที่เคคุงกำลังเดินไปเรื่อยๆตามริมถนนนั้น ก็พบป้ายโฆษณาของหอพักฮินาตะ ว่ามีห้องว่างให้เช่า ราคาไม่แพง
"อืม..น่าสนใจ" เคคุงพูด พลางคลำหาเศษกระดาษในกระเป๋า เพื่อที่จะจดที่ตั้งของหอพัก "อ่ะ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นี่นา~ เดินไปดูเลยละกัน" เคคุงพูด แล้วยิ้ม แล้วคิดว่า...วันนี้ไม่ต้องนอนที่พื้นแล้ว เมื่อจดเสร็จเขาก็ออกเดินไปยังหอพักฮินาตะทันที
"เลี้ยวซ้าย ..แล้วเดินตรงไป 500 ม. เลี้ยวขวา เดินตรงไป ขึ้นสะพานลอย..ข้ามลำธาร แล้ว เดินตรงไป 500 ม. เลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไป 1 ก.ม "
"แฮกๆ..แฮ.ก" เคคุงหอบ เนื่องจากเดินมาไกลตั้ง 2 ก.ม. "ห~ห..หอพัก..อยู่ไหนอ่ะ "เคคุงพูด ขณะที่กำลังหอบ รอบๆตัวเคคุงมีแต่ป่า ข้างหน้ามี อาคารขนาดใหญ่คล้ายโรงแรม
"เฮิยๆไม่น่าใช่มั้ง..ใหญ่ขนาดนี้คงเป็นโรงแรมล่ะมั้ง ..ถ้าเป็นหอพักล่ะก็ค่าเช่าแพงหูฉี่แน่ๆ " เคคุงพูดอย่างสั่นๆ "เอาเถอะ..ยังไงก็มาถึงแล้วไปดูหน่อยละกัน"
เคคุงหยุดที่หน้าประตูบานใหญ่ที่เปิดอยู่ พลางคิดว่าที่นี่ดูเงียบๆชอบกล เฮิยๆ คงไม่ใช่โรงแรมร้างที่ออกรายการ ชั่วโมงพิศวงหรอกน้า ~ (~ กลัวนะโว้ย ~)
ทันใดนั้นเอง...ก็มีเสียงผู้หญิงบอกว่า "ไม่ใช่หรอกค่ะ"
"เหวอ !" เคคุงร้องเสียงหลง ขณะเดียวกันก็ล้วงไม้กางเขนที่อยู่ในคอเสื้อออกมา
เสียงผู้หญิงนั้นตอบกลับอย่างดุๆว่า "ไม่ใช่หรอกค่ะ..ที่นี่ไม่ใช่หอพักร้าง ที่มันเงียบอย่างนี้เพราะทุกคนวันนี้เขาไป ร.ร. ยังไม่กลับ แล้วชั้นก็ไม่ใช่ผี ด้วยย่ะ"
"อ่ะ~อ้าว ขอโทษครับ" เคคุงพูดพร้อมกับก้มหัวเพื่อขอโทษ แล้วหันไปมองที่มาของเสียง ซึ่งก็คือ เด็กผู้หญิงสวยผมยาว คนหนึ่ง ซึ่งดูจากหน้าตาของเธอแล้วอายุคงอ่อนกว่าเราไม่กี่ปี
"จริงสิ..เมื่อสักครู่คุณบอกว่าที่นี่เป็นหอพักไม่ใช่โรงแรมหรอคับ ใหญ่เหมื่อนโรงแรมเลย" เคคุงถามอย่างสงสัย
"อะอืม..จริง ..ที่หอพักใหญ่อย่างนี้เพราะว่าเดิมทีที่นี่เคิยเป็นโรงแรมมาก่อนอ่ะ จะมาเช่าอยู่ใหม่หรอ รู้จักกันไว้ก็ดีนะ ชั้น นารุ นารุเสะงาว่า นายจะเรียกชั้นว่า นารุ เฉิยๆกได้นะ" นารุตอบ
"ผม อุราชิมะ เคนทาโร่คับ เรียกผมว่า เคคุงก็ได้ "
เย็นวันนั้นนารุก็พา เคคุงไปแนะนำกับ เพื่อนๆที่อยู่ในหอพัก ซึ่งทั้งๆหอพักออกจะใหญ่โตแต่กลับมีคนอยู่ไม่ถึง 10 คน ช่างน่าแปลกใจจริงๆ~
" เฮ้อ " เสียงเคคุงถอนหายใจ...ขณะที่กำลังเดินอยู่ริมถนน
" เอ็นไม่ติดมา 2ปีซ้อนแล้วเรา..ถ้าเราเป็นนักมวยล่ะก็คงครองตำแหน่งแชมป์มา2สมัยแล้ว " เคคุงบ่นพึมพำกับตัวเอง "แล้วยังโดนไล่ออกจากห้องเช่าอีก-ไม่มีที่นอนแน่เลย คืนนี้ต้องนอนที่พื้นหรอนี่..เหวอ~ไม่เอาหรอก " เคคุงบ่นต่อ
ขณะที่เคคุงกำลังเดินไปเรื่อยๆตามริมถนนนั้น ก็พบป้ายโฆษณาของหอพักฮินาตะ ว่ามีห้องว่างให้เช่า ราคาไม่แพง
"อืม..น่าสนใจ" เคคุงพูด พลางคลำหาเศษกระดาษในกระเป๋า เพื่อที่จะจดที่ตั้งของหอพัก "อ่ะ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นี่นา~ เดินไปดูเลยละกัน" เคคุงพูด แล้วยิ้ม แล้วคิดว่า...วันนี้ไม่ต้องนอนที่พื้นแล้ว เมื่อจดเสร็จเขาก็ออกเดินไปยังหอพักฮินาตะทันที
"เลี้ยวซ้าย ..แล้วเดินตรงไป 500 ม. เลี้ยวขวา เดินตรงไป ขึ้นสะพานลอย..ข้ามลำธาร แล้ว เดินตรงไป 500 ม. เลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไป 1 ก.ม "
"แฮกๆ..แฮ.ก" เคคุงหอบ เนื่องจากเดินมาไกลตั้ง 2 ก.ม. "ห~ห..หอพัก..อยู่ไหนอ่ะ "เคคุงพูด ขณะที่กำลังหอบ รอบๆตัวเคคุงมีแต่ป่า ข้างหน้ามี อาคารขนาดใหญ่คล้ายโรงแรม
"เฮิยๆไม่น่าใช่มั้ง..ใหญ่ขนาดนี้คงเป็นโรงแรมล่ะมั้ง ..ถ้าเป็นหอพักล่ะก็ค่าเช่าแพงหูฉี่แน่ๆ " เคคุงพูดอย่างสั่นๆ "เอาเถอะ..ยังไงก็มาถึงแล้วไปดูหน่อยละกัน"
เคคุงหยุดที่หน้าประตูบานใหญ่ที่เปิดอยู่ พลางคิดว่าที่นี่ดูเงียบๆชอบกล เฮิยๆ คงไม่ใช่โรงแรมร้างที่ออกรายการ ชั่วโมงพิศวงหรอกน้า ~ (~ กลัวนะโว้ย ~)
ทันใดนั้นเอง...ก็มีเสียงผู้หญิงบอกว่า "ไม่ใช่หรอกค่ะ"
"เหวอ !" เคคุงร้องเสียงหลง ขณะเดียวกันก็ล้วงไม้กางเขนที่อยู่ในคอเสื้อออกมา
เสียงผู้หญิงนั้นตอบกลับอย่างดุๆว่า "ไม่ใช่หรอกค่ะ..ที่นี่ไม่ใช่หอพักร้าง ที่มันเงียบอย่างนี้เพราะทุกคนวันนี้เขาไป ร.ร. ยังไม่กลับ แล้วชั้นก็ไม่ใช่ผี ด้วยย่ะ"
"อ่ะ~อ้าว ขอโทษครับ" เคคุงพูดพร้อมกับก้มหัวเพื่อขอโทษ แล้วหันไปมองที่มาของเสียง ซึ่งก็คือ เด็กผู้หญิงสวยผมยาว คนหนึ่ง ซึ่งดูจากหน้าตาของเธอแล้วอายุคงอ่อนกว่าเราไม่กี่ปี
"จริงสิ..เมื่อสักครู่คุณบอกว่าที่นี่เป็นหอพักไม่ใช่โรงแรมหรอคับ ใหญ่เหมื่อนโรงแรมเลย" เคคุงถามอย่างสงสัย
"อะอืม..จริง ..ที่หอพักใหญ่อย่างนี้เพราะว่าเดิมทีที่นี่เคิยเป็นโรงแรมมาก่อนอ่ะ จะมาเช่าอยู่ใหม่หรอ รู้จักกันไว้ก็ดีนะ ชั้น นารุ นารุเสะงาว่า นายจะเรียกชั้นว่า นารุ เฉิยๆกได้นะ" นารุตอบ
"ผม อุราชิมะ เคนทาโร่คับ เรียกผมว่า เคคุงก็ได้ "
เย็นวันนั้นนารุก็พา เคคุงไปแนะนำกับ เพื่อนๆที่อยู่ในหอพัก ซึ่งทั้งๆหอพักออกจะใหญ่โตแต่กลับมีคนอยู่ไม่ถึง 10 คน ช่างน่าแปลกใจจริงๆ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น