ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ร้านกาแฟ
ผ่านไปปีนึแล้วสินะ ทำไมมันเร็วั ผมว่ามันเร็วมาเลย "วันนี้็รบรอบแล้วนะทรายที่แนยัไม่สามารถทำามำออทรายไ้" นี่ือเสียที่อยู่ในใผม มีแ่ผมนเียวเท่านั้นที่ไ้ยิน
ทำไมผมิถึทรายั ทรายทำไมทรายทำแบบนี้ เราน่าะมีเวลามาว่านี้สิ
ผมไ้แ่นั่มอยู่ับวามิที่ล่อลอยไปหาเธอนนั้น ทราย ือ นที่ผมรัมาที่สุ เธอเป็นเหมือนทุสิ่ทุอย่าอผม ผมบับเธอมา 2 ปี เธอ็ยัน่ารัเหมือนเิม เธอไม่เยเปลี่ยนไป ั้แ่วันแรนถึวันสุท้าย...
ส่วนผม ผมื่อ แน ผมเป็นผู้ายที่ไม่มีแ่นสารในีวิ ผมมัะโนทรายุบ่อยๆ ทรายอบบอว่าผมทำัวเหมือนเ็ ็ผมอบอ้อนเธอนี่นา ่วยไม่ไ้เธออยาีับผมมาทำไม
ผมมัะมานั่ที่ร้านาแฟลาใเมื่อแห่นี้ทุรั้ที่มีเวลาว่า แล้วผม็ะปล่อยให้ัวเอิอะไรไปเรื่อยเปื่อย เมื่อ่อนผมมาที่นี่พร้อมับทราย เธอนั่นแหละที่เป็นนพาผมมารู้ัร้านาแฟร้านนี้
ระหว่าที่ผมนั่เรื่อยเปื่อย็มีผุ้หินหนึ่เินมาหาผม เธอถามว่าอนั่้วยนไ้มั้ยะ ผม็ไม่ว่าอะไร ไม่เห็นเป็นไรนี่ แล้วเธอนนั้น็นั่ลร้ามับผม
" เฮ้ยยย..!!!"
ผมอุทานออมาอย่าลืมัว เพราะอะไรน่ะหรอ เธอนรหน้าผมหมือนับทรายมานผมใ สสัยผม้อใมาแน่ๆ เธอนนั้นถึไ้ทำหน้าาแปลๆ แล้วถามผมว่า
"เป็นอะไรรึเปล่าะ ทำไมถึทำหน้าในานั้น" ผมเลยบอเธอไปามวามริ ว่าเธอมีน่าาที่ล้ายับนรัอผมมา
เธอใเล็น้อย แล้วึแนะนำัวับผมว่าเธอื่อ "อันา" ื่อเพราะั
ผมนึในใ ผม็บอเธอไปว่าผมื่อ แน เธอ็ถาม่อว่าใ่ แนที่แปลว่าทรายรึเปล่า "รับใ่..."
นั่นือำพูที่หลุออมาาปาผม ะมีใรรู้บ้าว่านานแล้วที่ไม่มีนถามผมแบบนี้ เพราะนรอบ้าผมรู้ว่าเรื่อนี้ เป็นเรื่อ้อห้ามสำหรับผม ผมรับมันไม่ไ้
สสัย อันา ับวามรู้สึผมไ้มั้เลยถามออมารๆว่า มีอะไรไม่สบายใรึเปล่า อันายินีรับฟั ผมเรใเธอั
ถึผมะเรใอันา แ่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึไ้เปิปาเล่าเรื่อราวทั้หมให้อันาฟั
ผมรวบรวมวามล้าอยู่ั้นาน ว่าที่ผมะไ้เล่ามันออไป าปาอผมเอ แม้ว่ามันะเ็บปวมา็าม "....
ทำไมผมิถึทรายั ทรายทำไมทรายทำแบบนี้ เราน่าะมีเวลามาว่านี้สิ
ผมไ้แ่นั่มอยู่ับวามิที่ล่อลอยไปหาเธอนนั้น ทราย ือ นที่ผมรัมาที่สุ เธอเป็นเหมือนทุสิ่ทุอย่าอผม ผมบับเธอมา 2 ปี เธอ็ยัน่ารัเหมือนเิม เธอไม่เยเปลี่ยนไป ั้แ่วันแรนถึวันสุท้าย...
ส่วนผม ผมื่อ แน ผมเป็นผู้ายที่ไม่มีแ่นสารในีวิ ผมมัะโนทรายุบ่อยๆ ทรายอบบอว่าผมทำัวเหมือนเ็ ็ผมอบอ้อนเธอนี่นา ่วยไม่ไ้เธออยาีับผมมาทำไม
ผมมัะมานั่ที่ร้านาแฟลาใเมื่อแห่นี้ทุรั้ที่มีเวลาว่า แล้วผม็ะปล่อยให้ัวเอิอะไรไปเรื่อยเปื่อย เมื่อ่อนผมมาที่นี่พร้อมับทราย เธอนั่นแหละที่เป็นนพาผมมารู้ัร้านาแฟร้านนี้
ระหว่าที่ผมนั่เรื่อยเปื่อย็มีผุ้หินหนึ่เินมาหาผม เธอถามว่าอนั่้วยนไ้มั้ยะ ผม็ไม่ว่าอะไร ไม่เห็นเป็นไรนี่ แล้วเธอนนั้น็นั่ลร้ามับผม
" เฮ้ยยย..!!!"
ผมอุทานออมาอย่าลืมัว เพราะอะไรน่ะหรอ เธอนรหน้าผมหมือนับทรายมานผมใ สสัยผม้อใมาแน่ๆ เธอนนั้นถึไ้ทำหน้าาแปลๆ แล้วถามผมว่า
"เป็นอะไรรึเปล่าะ ทำไมถึทำหน้าในานั้น" ผมเลยบอเธอไปามวามริ ว่าเธอมีน่าาที่ล้ายับนรัอผมมา
เธอใเล็น้อย แล้วึแนะนำัวับผมว่าเธอื่อ "อันา" ื่อเพราะั
ผมนึในใ ผม็บอเธอไปว่าผมื่อ แน เธอ็ถาม่อว่าใ่ แนที่แปลว่าทรายรึเปล่า "รับใ่..."
นั่นือำพูที่หลุออมาาปาผม ะมีใรรู้บ้าว่านานแล้วที่ไม่มีนถามผมแบบนี้ เพราะนรอบ้าผมรู้ว่าเรื่อนี้ เป็นเรื่อ้อห้ามสำหรับผม ผมรับมันไม่ไ้
สสัย อันา ับวามรู้สึผมไ้มั้เลยถามออมารๆว่า มีอะไรไม่สบายใรึเปล่า อันายินีรับฟั ผมเรใเธอั
ถึผมะเรใอันา แ่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึไ้เปิปาเล่าเรื่อราวทั้หมให้อันาฟั
ผมรวบรวมวามล้าอยู่ั้นาน ว่าที่ผมะไ้เล่ามันออไป าปาอผมเอ แม้ว่ามันะเ็บปวมา็าม "....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น