Lover Ful !!~รักของฉันแสนมหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #1 : Part.::เพราะเราคู่กัน!!~

 
Poppy’s time
“ป๊อปปี้!!”
“มีรัยหรอเขื่อน”
“ไปกินข้าวกันเถอะนี้ก้อเย็นแล้ว”
“อื้มๆ”
ผมกับเพื่อนไปกินข้าวกัน เมื่อกินเสดแล้ว เขื่อนก้อขอแยกตัวออกไป เขาจะเยี่ยมแฟนของเขา
“เห้ยๆหนังเรื่องใหม่เข้าแล้ว เราไปดูกันเถอะ”เคนตะชวนพวกเราไปดูหนังในห้างแห่งหนึ่ง
Fang’s time
Baby baby baby boy (boy!)
“ฮัลโหล”
“ลูกฟางถึงเมื่องไทยรึยังลูก?”
“ถึงแล้วค่ะ คุณแม่”
“งั้นเด๋วให้คนขับรถไปรับแล้วกันนะลูก”
“บอกให้เค้ามารับสัมภาระของหนูดีกว่าค่ะ หนูฝากไว้ที่Lobbyนะ หนูจะไปShoppingก่อนน่ะค่ะ”
“รีบๆกลับนะลูก”
“ค่ะ”
ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เพื่อที่จะซื้อของไปเยี่ยมน้องสาว
Poppy’s time
ผมกับเพื่อนดูหนังเสร็จพอดี พวกเรากำลังเดินออกมาจากห้าง
“เอี๊ยด! โครม!!!!!!!!!!!” ผู้หญิงคนนึงถูกรถชนต่อหน้าผมกับเพื่อนๆ ผมจึงรีบวิ่งงเข้าไปดูอาการของเทอคนนั้น
“เห้ย!ขับรถชนคนอื่นแล้วอย่าชิ่งดิวะ”เคนตะวิ่งตามรถที่ชนผู้หญิงคนนั้น แต่ก้อวิ่งตามไม่ทัน
“พาไปโรงพยาบาลเถอะ”โทโมะบอกผม
“อืม”
“รอตรงนี้แหละ เด๋วจงเบไปเอารถเอง”จงเบบอกผมแล้วรีบวิ่งไปเอารถมารับพวกเรา
ณ โรงพยาบาล..
ผมและเพื่อนๆนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
หมอเดินออกมาจากห้อง
“เทอเป็นยังไงบ้างครับหมอ”ผมถามคุณหมอ
“สมองของคนไข้ได้รับความกระทบกระเทือน คาดว่าเทอน่าจะสูญเสียความจำไปเลยครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ถ้าพวกคุณพยามเล่าเรื่องต่างๆให้เค้าฟัง ความจำก้อจะกลับมาเองครับ”หมอบอก
“ซวยแล้วป๊อป”เคนตะบอกผม
“หมอครับ พวกเราเองก็ไม่ทราบเหมือนกันน่ะครับว่าเทอเป็นใคร”
“หมอคิดว่าพวกคุณคงจะต้องดูแลเทอไปก่อน จนกว่าความจำของเทอจะกลับมา”
“แล้วถ้าความจะของเทอไม่กลับมาล่ะคับหมอ”จงเบถามหมอ
“ความจำของเทอจะกลับมาแน่นอนครับ แต่ผมก้อบอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดไหน”
“ป๊อปปี้ โทโมะ เคนตะ จงเบ มาทำอะไรกันที่นี่อ่ะ”เขื่อนวิ่งมาถามพวกเรา
“คืองี้ บลาๆๆๆๆๆ”จงเบกับเคนตะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขื่อนฟัง
“แล้วจะเอาไงต่อไปอ่ะ”โทโมะถามผม
“เราจะดูแลเทอเอง”
“แน่จัยหรอ”
“อืม”
ณ ห้องพักผู้ป่วย 204 
พยาบาลเดินมาหาผม
“พอดี ดิฉันเจอสิ่งนี้อยู่ในกระเป๋าเสื้อของคนไข้น่ะค่ะ”พยาบาลยื่นการ์ดดใบหนึ่งมาให้ผม ผมเปิดดูข้างในเป็นข้อความภาษาอังกฤษ
“มันเขียนว่าอะไรหรอป๊อปปี้”เคนตะถาม
“สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้า 1 อาทิตย์นะฟาง ฟางไม่หน้ารีบกลับเมืองไทยเลย ฉันอยากจะฉลองวันเกิดกับคุณ รักเสมอ แมรี่”ผมอ่านให้เพื่อนๆฟัง
“งั้นแสดงว่า เทอชื่อฟาง”เขื่อนพูด
“เทอพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ”จงเบพูด
“อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดของเทอ”โทโมะพูด
“ก้อแสดงว่า วันที่ 12 กันยายน เป็นวันเกิดฟาง”เคนตะพูด 
“เออเขื่อน ไม่ไปดูแลแฟนหรอ”ผมถามเขื่อน
“อ๋อ พอดีเพื่อนๆเค้ามาเยี่ยมอ่ะ มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ตั้งสามคน เราก้อเลยลงมากินกาแฟข้างล่างน่ะ พอดีมาเหนพวกนาก่อนก้อเลย..”
“อ่าๆ พาไปเยี่ยมแฟนนายหน่อยสิ”โทโมะบอกเขื่อน แล้วเพื่อนๆก้อไปเยี่ยมแฟนเขื่อนกันหมด ทิ้งให้ผมอยู่กับฟาง 2 คน
Koen’s time
ณ ห้อง 404
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปเหนเพื่อนๆของเฟย์กำลังวิ่งเล่นกันอยู่ในห้อง
ผู้หญิงคนนึงวิ่งไปชนโทโมะ
“โอ๊ย! ใครเค้าให้วิ่งเล่นในห้องพักผู้ป่วยแบบนี้เนี่ยเจ๊”โทโมะบอกผู้หญิงคนนั้น
“ใครเป็นเจ๊ของนาย ชั้นชื่อแก้วต่างหากล่ะ ไอหน้าเต้าหู้ยี้”
“ปากดีแบบนี้เด๋วก้อจูบซะให้เข็ด”
“ลองดูดิ ชั้นจะต่องให้กระเด็นเลย”
“นี่ๆเงียบๆหน่อยสิ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ”ผู้หญิงอีกคนนึงบอกแก้วกับโทโมะ
แต่ว่าผมรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้ หรือว่าจะเป็น......

ติดตามตอนต่อไปด้วยน้า