impossible online

ลำดับตอนที่ #1 : IMBO--1

  " หวิว หวิว ทุกครั้งเจอเธอ รู้ไหมที่ได้เจอ "ชายหนุ่มหยุดกระทันหัน 
  "อุ แม่เจ้า นั่นใช่คนจริงๆหรอวะ นี้ตรูไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมเนี่ย"ชายหนุ่มขยี้ตา แหล่สาวสวย
  "นั่นอีก นี้อีก นั่นมายกเซต บะเจ้าเอ๋ย ขอบคุณสรววค์ ที่ทำให้เข้าตัดสินใจมาที่นี่ 555 " ชายหนุ่มตะโกนลั่น
    จนสายตาสาวๆ ที่เดินผ่านหัยนมามองแล้วชุมชิบ จนชายหนุมรู้สึกตัว 
   "สงบไว้ๆยม เดี๋ยวไก่ตื่น" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ ทำตัวเรียบร้อย เก็กหน้าหล่อ 
   แม้ไม่เก็กชายหนุ่มก็หน้าตาหล่อขั้นเทพแฝงเสน์หชวนน่าล่มหลงอยู่แล้ว นี้เก็กอีก ทำเอาสาวๆ หันมามองกันตึม  ว่าแล้วชายหนุ่มก่ 
หันหน้าแล้วเดิน ไปคณะบริหาร ที่ชายหนุ่มได้เลือกลงเรียน 
  มหาวิยาลัยเชียงใหม่ มหาลัยชั้นนำของจังหวัดเชียงใหม่ เมืองน่าอยู่อันดับหนึ่งในประเทศ 
  ทั้งภูมิประเทศที่ไม่ใช่เมืองที่ใหญ่เกินไป อากาศเย็นสบาย ประชาชนใจดี เนื่องด้วยเหตุผล 
   บางประการจึงต้องทำให้ 
  'หัตนไตร จริยพงษ์สกุล'หรือ เกียว พระเอกสุดตีนของเรา ผู้เพียบพร้อมไปสะทุกอย่าง แต่ดันทำตัวเช่นยาจก 
   ทุกเสื้อผ้าแสนถูก ของใช้ราคาย่อมเยาว์ ที่ช่างไม่สมกับฐานะเอาชะเลย 
   และก็อย่างว่าด้วยเหตุผลบางประการ จึงต้องเข้าเรียนมหาลัยด้วย อายุ 20 ปี   
    และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เกียวเข้าเรียนวันแรกในวันที่เค้าเริ่มเรียนไปเป็นเดือนกว่า 
   (เอาเป็นว่า เข้าพบผอ.คุยธุระนิดหน่อย เข้าพบอาจาร์ยที่ปรึกษา เข้าเรียน)
        "สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกคน ผม ชื่อเกียว หัตนไตร จริยพงษ์สกุล ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย นะครับผม" เกียวพูดหน้าตายิ้มแย้ม 
       จากนั้นก็ตามมาด้วย เสียงชุบชิบนินทาจากทั้งเพื่อนหญิงและเพื่อนชาย 
       "อ้าวเงียบๆหน่อย แนะนำตัวทีละคนนะนักเรียน"อาจาร์ยประจำชั้นที่ปรึกษาทำเสียงดุนิดๆออกมา หลังจากที่มหกรรมแนะนำชื่อเพื่อนร่วม 
       สามสิบกว่าคนจบลง 
      "เกียว เลือกที่นั่ง ตามสบายนะจ๊ะ มาเรามาเริ่มเรียน กันได้แล้วนะคะ"
      ซึ่งก็แปลกมากที่ผู้ชายห้องดันมีแค่ สามคนมันก็เลยจำใจต้องให้พระเอกของเราเก็บอาการหน้าหม้อแล้วไปนั่งรวมกลุ่มกับผู้ชายสามคนของห้อง 
   
             "ดีเพิ่อน ยินดีที่ได้รู้จัก"ต่าย ชายหนุ่มที่ต่ำที่สุดในกลุ่มแต่ก็ไม่ต่ำแต่สรววค์ก่ไม่ใจร้ายไม่ชะทีเดียวยังประทานหน้าตามาให้
             
              "ยินดีเพื่อน"แมนชายหนุ่มร่างสูงโปร่งมาพร้อมกับผมเซอๆหน้าหวาน
   
             "เช่นกันเพื่อน"ตั้ม ชายหนุมรูปงามมาพร้อมหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่อง
 เรียกได้ว่าผู้ห้องนี้เป็นบอยแบนเลยทีเดียว 
    "ยินดีที่ด้รู้จักทุกคนครับผม"เกียวยิ้มติดตลก 
  ณ โรงอาหารของมหาลัย
    "นิเธอฉันตาฝาดไปรึเปล่า หล่อยกแก็งมาเลยเธอ ดูสิ"
    "ไหนๆ อ่อหนุ่มเอกบริหารไงเธอ ที่เค้าเรียกว่าแก็งเทพไง นิเธอไปอยู่ไหนมา เอ๋ะ! อีกคนนั้นใครอะว้าวหล่อมากเธอ 
    โอ๋ยจะละลาย แม่ชิอยากลากลงไปแดกตั้งแต่หัวยันเท้าเลยเทียว"
   "นิชะนีใจเย็นๆ ผ่านฉันก่อนนะยะโฮๆ"
   "ชิชิ เออเดี๋ยวไงว่ากัน ตอนนี้ต้องไปหาข้อมูลสุดหล่อคนนั้นก่อน แม่ชิจะอดใจไม่ไหวแล้ว" 
   เสียงการนินทาของกลุ่มกินเด็กก็หยุดลงเมื่อ กลุ่มของเกียวเดินผ่าน 
    หลังจากซื้อข้าวที่ตัวเองชอบมาแล้ว แก็งเทพก็เดินมานั่งมุมของโรงอาหารมี่ไม่ค่อยมีคนนั่ง
   "นิๆทำไมเราไม่ไปนั่งใกล้ๆสาวๆว่ะ นั่งตรงนิเห็นไม่ชัดเลยว่ะ"เกียวบ่น
    "อืม ข้าพูดตรงๆเลยแล้วกัน มึงดูเดะ ไอ้เราๆเนี่ยหน้าตาไม่ได้ขี้เหล่ ข้าว่าก็กล่อกันทุกคน ถูกปะ"แมนพูด
    "เอ่อก็จริงแหะ ข้าไม่ได้สังเกตุเลยวะ ออ ข้าพอรู้ละ แก่กลัวสายตาผู้หญิงหรอ 555ไอ้อ่อน จะกลัวทำไมวะ 
    โอ้มันเป็นยาที่ช่วยเจริญอ่หารอย่างดีเลยนะจ้ะ นู่แมนนนนน"เกียวเถียงตอบ
   "ชิชะใครว่าข้ากลัว แต่มันมีเหตุผลอื่นอะสิ นั่นๆฟังกูพูดก่อน เองอย่าเพิ่งเถียง"แมนเบรกเกียวก่อนจะแทรกขึ้นมาแล้วพูดต่อ
   "คือมันมีไอ้พวกที่มั่นใส้พวกข้าอยู่ ลำพังไอ้พวกนั้นข้าก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอก แต่ไอ้พวกที่อยู่เบื้องหลังไอ้พวกนั้นอะดิ 
    ครั้นจะให้ไปสู้รบพรบมือ มันก็ไม่ไหว แค่เรียนก็ปวดหัวพอแล้ว ก็เลยคิดว่าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไป"
   "จะกลัวไปทำไม มีตรูอยู่ทั้งคน มากี่สิบพ่อจะไฟส์ให้หมดเลย"เกียวเถียงกลับ
   "เอ่อ เองเก่งกินข้าวกันเหอะ เดวเข้าคาบต่อไปจะสายเอา"ตั้มพูดแมรกขึ้นมา
   "เอ่อยอมให้ครั้งเดียวนะ ครั้งหน้าต้องไปนั่งกลางวงล้อมสาวๆนะ ไม่งั้นตรูไม่ยอมจริงๆด้วย"เกียวยังไม่ยอม
   "หิวข้าวกินได้แล้ว ข้ายังไม่อยากพลาดวิชาของอาจาร์ยอังคนาสุดสวาทขาดใจของข้า"ต่ายพูดขึ้นพร้อมทำตาหื่นกาม
   "ไอ้นี้เยอะกว่าตรูอีกแหะ"เกียวบ่นเบาๆแล้วตั้งหน้าตั้งตากิน 
  ผ่านไปซักพัก ซึ่งเกียวที่กำลังอร่อยกับการกินข้าวอย่างเมามันส์ต้องสะอึกเมื่อมีเสียงที่ไม่ปราถนาดังเข้าหู
   "ดีนะกรูกินข้าวเสร็จแล้ว ไม่งั้นเห็นหน้าไอ้พวกสามตุดแล้วคงแดกข้าวไม่ลงวะ 555"
    "555"เสียงจากชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ถึกบึนพูดขึ้นพ้อใหัวเราะกับพวกอีกห้าหกคนดังขึ้น 
    "เห้ยๆ ดูดิวะมีสมาชิกตุดหน้าหวานเข้ามาเพิ่มวะ พวกตุดนอกคอกไม่ใส่กระโปรง เห็นแล้วคันทีนวะ 55ไปเถอะพวกเรา"
    เหมือนจะรู้ทัน แมน ต่าย ตั้ม รีบเอามือดึงเกียวไว้ทันที ก่อนที่เกียวจะพุ่งพรวดขึ้น 
    เกียวยิ้มเบาๆ "ขอเหตุผลที่ห้าวตรู"
     ต่าย"พวกมันมีเยอะกว่า ไม่ไหวหรอก"
     ตั้ม  "โรงอาหาร คนเยอะ"
     แมน "ข้าไม่อยากมีเรื่องวะ ถ้ามันยังไม่ทำร้ายเรา เราก็อย่าไปหาเรื่องมันเลยนะข้าขอ"
     เกียว"ตรูยอมให้ครั้งเดียว อีกครั้ง พ่อจะไฟส์ให้หน่ำใจ"เกียวพูดเสียงเหี้ยม แล้วก็ลงมือกินข้าวต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
     ต่าย(-+-)
     ตั้ม(-*-)
      แมน(T_T)
     
      ~สรุป ต้องมีเรื่องอีกแล้วหรอ ชีวิตธรรมดาปกติอันแสนสั้นกำลังจะหมดไป ม่ายยยย~สามหนุ่มคิดพร้อมกัน เมื่อเพื่อนใหม่ที่เปรียบเสมือนระเบิดเดินได้เข้ามาร่วมกลุ่ม
      to be.........