impossible online

ลำดับตอนที่ #2 : IMBO--2

ณ เวลาเลิกเรียนสี่หนุ่มบอยแบน ก่เดินออกจากอาคารเรียน 
   "เห้ยว่าแต่เองพักอยู่ที่ไหนวะ เกียว"แมนถามขึ้น
   "ตรูอยู่บ้านวะเผญิญพ่อฉันมันซื้อทอ้งไว้นานแล้วอะ ก็เลยพลอยสบายตัวไป ว่าแต่พวกแกละ พักอยู่ไหนกัน"เกียวถามกลับ
  "พวกข้าอยู่คอนโดแถวๆหลังมหาลัยเนี่ยแหละ"แมนตอบ
  "งั้นข้าขอหปเที่ยวคอนโดพวกแกหน่อยนะๆ กลับบ้านไปก็ไม่รู้ไปทำอะไรอยู่ดีวะ"เกียวพูดทำหน้าเศร้า
  "แต่พวกข้าจะกลับไปเล่นเกมส์นะ ไม่มีคัยว่างอยู่เป็นเพื่อนกะเองหรอก"ต่ายเป็นคนตอบ
   "เกมส์ไรวะ พวกเองเล่นกันหมดเลยหรอ"เกียวถาม
   "เอ่อ เกมส์ impossible online พวกข้าเล่นด้วยกันหมดเนี่ย สนใจจะเล่นป่าว เดวพวกข้าช่วยเก็บเวล"
   "เกมส์เชี่ยไรวะ เป็นไปไม่ได้ ฟังแล้วเม่งๆ นะ"
   "แสดงว่าแกไม่เคยเล่นพวกเกมส์ออนไลน์เลยใช่ปะ ถึงไม่รู้จักเกมส์ที่เป็นอันดับหนึ่งของเกมส์ทำเงินในขณะนี้"ตั้มพูดแทรกขึ้น
  "แหะๆเผิชญว่าข้าไม่ค่อยได้สัมผัส เทคโนโลยีปัจจุบันสักเท่าไรน่ะ"เกียวพูดพร้อมเกาหัวแก้เขิน
  "ไปอยู่ส่วนไหนของโลกมาฟ่ะ ยิ่งกว่าพวกบนเขาอีกนะเนี่ย ขนาดคนบนดอยเขายังใช้ ไอโฟนกันหมดแล้ว เองนิบ่งตง โครตบ้านนอกเลยว่ะ"แมนแขวะมา
  "เอ่อ ข้ามันบ้านนอก เลิกแขวะได้แล้ว แล้วนี่พวกเองจะกลับกันยังไง ข้าไปส่งไหม"เกียวพูด
  "555 เองมีรถหรอว่ะ ขนาดมือถือยังไม่มีใช้เลย พวกข้าเดินไปเอาดีกว่า 555"ต่ายหัวเราะขึ้นมา
  "เอ่อนี่พวกเองจะแขวะข้ายันลูกบวชเลยรึไง รถข้าพอขับพอใช้ไม่ได้หรูไรมากหรอก ว่าแต่จะให้ข้าไปส่งหรือเดินไปเอง"เกียวพูดน้ำเสียงน้อยใจหน่อยๆ
  "ขอควาทกรุณาด้วยคร้าบ คุงเพื่อน"สามหนุ่มตอบพร้อมกัน
  "งั้นรอตรูตรงนี้แปป ไปเอารับเดี๋ยวมารับ" พูดจบเกียวก็เดินฉีกออกไปยังที่จอดรถ
 
  สามหนุ่มก็ยืนรอข้างถนนได้สักพักก็ตาค้างทันที "โอ้แม่เจ้า กุไม่กล้านั่งเลยว่ะ"แมนพูดขึ้นมาเบาๆ "อืม"ตั้มต่ายพยักหน้าตอบ
   ~เอียด~เสียงเบรกหยุดรถ สีน้ำเงิน
   ~โอ้ว รถในฝันของของตรู สปอร์เฟอรี่ ลิมมิเต็ท อิดิชั่น เฉพาะเมืองไทย สามคัน
 ~สามหนุ่มแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นรถที่เป็นดั่งความฝันว่าชาตินี่จะได้นั่งหรือป่าว 
     เพราะต่อเมื่อมีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อได้อีกเพราะมันมีเพียงสามคันในโลกและเป็นรถที่จะไม่ผบิตอีกแล้วนั่นเอง~
   "ไงมึงๆ ตาค้างไปเลนหรอ 5555 เอามัวแต่เม่อ ตกลงพวกมึงจะกลับไหม ไม่กลับกรูไป"เกียวพูดพร้อมขยับรถนิดหน่อย
  "นายท่านอย่าเพิ่งขอรับ พวกกระผมขอไปด้วยยยย"ว่าแล้วสามหนุ่มก็ตาลีตาลอก แย่งกันนั่งหน้านั่งหลัง
   ณ คอนโดที่ห่างจากมหาวิทยาลัย สามกิโลเมตร 
   "ว่าไงตกลง มรึงจะเล่นเกมส์กะพวกกรูป่าว"แมนถามก่อนที่จะขึ้นห้อง
  "อืมขอเวลาศึกษาเทคโนโลยีแปปวะ วันนี้คงไม่ว่าง เดวคิดได้ยังไง พรุ่งนี้ข้าบอกละกัน"
  "เครๆได้ ไงพรุ่งนี้เจอกันเพื่อน"
  "เคร เจอกัน"
  แล้วสามหนึ่มก็เดินขึ้นคอนโดไป
  "เอาไงต่อดีว่ะ สงสัยต้องเรียนรู้เทคโนโลยี ปัจจุบันก่อนสินะ"เกียวบ่นกะตัวเองแล้วรีบขับรถกลับบ้าน
     "ยะวู้ จบสักที โลกมันเปลี่ยนไปเร็วจริงๆแหะ งั้นไปซื้อมือถือก่อนดีกว่า อืมทุ่มครึ่ง ใช้เวลาย่อยข้อมูลไปสามชั่วโมง ห้างก็ยังไม่ปิด ไปซื้อมือถือกะหาไรกินดีกว่า"เกียวพูดขึ้นมา
    ตัดไปที่ห้างช็อปๆแหลก
 หลังจากเกียวเดินซื้อของได้ครบหมดแล้ว และกำลังตรงดิ่งไปศูยน์อาหาร ก็พบบทูจัดงาน ที่กำลังมีคนมุงดูกันตรึม(เยอะมาก) ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เกียวก็ยืนเยียบเก้าอี้นั่งสาธารณะ สะโงกดู
   "ขณะขอเชิญทุกท่านพบกับ 1 ในสามพรีเซ็นเตอร์ของเราผู้ได้ชื่อว่าน่ารักที่สุดในประเทศไทย น้องแมชชชชชชช ครับพี่น้องงงง"พร้อมกับระเบิดเสียงสีเสียงดนตรีกระหึ่ม ไดไอซ์ถูกปล่อยออกมา เสียงปรบมือดังสนั่นไหวหวั่น พร้อมกับร่างบอบบาง แต่งชุดคอยเพลย์จอมยุทธ์หญิง รัดรูปพร้อมเครื่องประดับ สยายผมยาว คิ้วเรียวดั่งคันศร ดวงตาใสกระจ่างดั่งสายธาร เส้นผมดำคลับโบกสะบัดดั่งสายลมยามราตรี เรียวปากสีชมพูเรียวเล็กรับกับสีผิวที่ขาวราวน้ำแข็งในขั้วโลก ดั่งผลงานที่พระเจ้าบรรจงรังสรรค์ ดั่งความฝันที่เป็นความจริง 
  เสียงผู้ชมในงานเงียบกริบ เหมือนดั่งเวลาได้หยุดลงชั่วขณะ
   "สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ดิฉัน แมช ชลนที ไพรินเกล้า ค่ะ"เสียงไพเราะดั่งสกุนาขับขาลตอนเช้า ได้ปลุก ภวังค์ของเหล่าผู้ชมขึ้นมา พร้องกับเสียงเฮเสียงปรมมืออย่างถล่มถลาย สักพักพีธีกรชายก็พูดขึ้นว่า
  "เอาละครับ พี่น้องทั้งหลาย กระผมทราบความในใจของทุกคนเป็นอย่างดี เพราะตัวกระผมนั้นก็ตื่นเต้นไม่แพ้พวกท่านในที่นี้อย่างแน่นนอน"เสียงเร่งจังหวะตอนท้ายพร้อมกับเสียงเฮจากเหล่าผู้ชมดังขึ้นอีกครั้งและสงบลง 
 "ว่าแล้วก็อย่าเสียเวลา คำถามที่หนึ่งครับ
คุณแมชครับ ทำไมถึงแต่งชุดคอยเพลย์จอมยุทธ์หญิงครับผม"
  "เพราะว่าดิฉันได้รับอาชีพลับ จอมยุทธ์ธาตุวิถีค่ะ"เสียงหือฮาจากเหล่าผู้ชมดังขึ้น
  "อ่า อาชีพลับนั่นเอง แล้วไม่ทราบว่าอาชีพลับมีอะไรพิเศษต่างจากอาชีพธรรมดาครับ"
  ดิฉันตอบได้เพียงแค่ อาชีพของดิฉันสามารถผสานธาตุได้ค่ะ ส่วนความลับต่างๆ คงต้องให้ค้นหาเอาเองค่ะ"
  "งั้นเรามาเริ่มคำถามที่สองกันครับ วันนี้คุณมาที่นี่เพื่ออะไรครับผม"
  "ที่ดิฉันมาวันนี้ มาเพื่อชวนเพื่อนๆ มาร่วใเล่นเกมส์ impassible online โดยสมัคร แพคเกจ พรีเมียร์ รับไปเลย กล่องสุ่มไอเทม แรมดอม ระดับ แรมดอมคลาสกันไปเลยค้าาาา วูฟฟฟฟ"
 เสียงโห่ร้องและปรบมือดีงขึ้นอีกครั้ง
   "สำรหรับคำถามสุดท้าย พร้อมการแสดงโชว์ร้องเพลงเล็กน้อยตอนท้ายของนักแสดงแสนสวยคนนี้ กันครับ คำถามที่เหล่า ผู้เล่นและ ทุกคนในทีนี้อยากจะถามและอยากจะรู้ที่สุด มีอยู่ว่า <พีธีกรเน้นเสียง>
    "น้องแมช มีแฟนรึยังครับ"เสียงโห่ร้องดังทล่มทลายดังยิ่งกว่า สองคำถามก่อนหน้าอย่างเทียบไม่ติด จนเกียวนั้นเริ่มจะส่งเสียงตามไปด้วย เมื่อเสียงเริ่มเงียบลง เสียงกังวานหวานใสเสนาะหูพลันดังขึ้น
   "ขอตอบตามตรงค่ะ ตอบแบบไม่สร้างดีะแสเลยค่ะ ว่า แมชยังไม่มีแฟน จริงๆค่ะ "
  คราวนี้เกียวเป็นคนแรกเลยที่ ตะโกนโห้ร้องออกมาเป็นคนแรก ทำเอาบรรดาไทยมุงทั้งหลายตะโกนดัง ทำเอากระจกรอบข้างสั่นสะเทือนไปเลยทีเดียว   
   "แบบนี้ ต้อง fightกะน้องเค้าสะหน่อยแล้ว เอิกๆ ซี่"เกียวพูดขึ้นเบาๆทำหน้าเจ้าเล่สุดๆ
   \ก้าวย่างพรายกระซิบ\ แล้วร่างของก็ค่อยเลือนหายไป โดยไม่มีใครสังเกตเห็น 
 
 
                 ~to be~