สยบร้าย.......นายตัวร้าย [YAOI]

ลำดับตอนที่ #4 : Ep.2

Ep.2

ตอนนี้ทุกคนอาจจะสงสัยว่าผมอยู่ที่ไหน ผมขอบอกเลยว่าผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับทุกคนแต่ไม่ได้ทีแค่ผม ป๊า ม๊า นะสิ แต่ดันมีใครก็ไม่รู้นั่งอยู่ด้วยนะสิ ทำไมป๊าถึงนั่งเกร็งด้วยละ

 

“เอ่อ....คุณคือใครเหรอครับ” ผมถามเขาด้วยความสงสัย

 

“ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะครับ ผมแทนเป็นคนที่มาทวงหนี้ของคุณกิติครับ” อึ้งเลยครับ

ควับ!!

ผมนี้หันหน้าไปหาป๊าคอแทบเคล็ด ป๊าหลบสายตาผมหันไปหา

 

“ป๊าขอโทษฟิวส์” ป๊าพูดเสียงเบา ผมละอยากจะบ้าตายเอามือกายหน้าผากแปบ  จิเป็นลม

 

“คุณบลูครับ ป๊าผมติดหนีไว้เท่าไรเหอครับ” ผมถามเขาเสียงเคลียด เอาน่าหนี้อาจจะไม่เยอะเท่าที่คิดหลอกน่าอาจจะแค่ไม่กี้แสนเองมั้งนะ

 

“รวมทั้งหนี้และดอกที่คูณกิติผลัดผมก็รวม10ล้านได้แล้วละ”เขาตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่น้ำเสียงไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนหน้าเลยครับบบ

ควับ

 

ผมนี้ถึงกับหันหน้าไปมองค้อนป๊าทันทีเลย ป๊านะป๊าสร้างนี้อีท่าไหนเนี้ยมันถึงได้เยอะ      แบบนี้เนี้ย แค่แสนกว่ายังพอหน้าทางมาปลดหนี้ได้แต่นี้เล่นเป็น10ล้าน ป๊าทำมันไปได้ยังไง ฟิวส์จะเป็นลม

 

“ขอเลื่อนเวลาคืนเงินได้ไหมครับคือตอนนี้ผมยังไม่มีเงินพอที่จ่ายคุณแทนนะครับ”ขอละเว้ยตอนนี้ยังไม่มีเงินพอที่จะจ่ายเลย มองด้วยสายตาอ้อนวอนสุดชีวิต

 

“คงจะไม่ได้ละครับ เพราะคุณไม่ส่งดอกมาหลายเดือนแล้ว” พี่แกตอบกลับมาด้วยด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มอีกแล้ว ฮืออ ไอ้ฟิวส์คนนี้จะทำไงดีละเนี้ย

 

“โอ๊ะ แต่พอมีทางที่จะปลดหนี้ได้อยู่นะครับ” ผมนี้ตาเป็นประกายเลยครับไอ้ฟิวส์รอดแล้ว น่าจะไม่ร้ายแรงหลอกน่า

“เงื่อนไขคืออะไรเหรอครับคุณแทน” หวังว่าจะไม่โหดร้ายนะ

 

“ก็แค่ให้คุณมาอยู่กับนายผมไงครับ” แทนตอบกลับมาด้วยเสียงที่ยังเรียบนิ่งเหมือนเดิม

 

ป๊าสะกิดผมให้ทำตามที่เขาบอก จะบ้ารึไงป๊า จะให้ผมเป้นของขัดดอกเนี้ยนะบ้าไปแล้ว ผมหันไปสายหน้าใส่ป๊า

 

“ไม่มีทางอื่นเลยเหรอครับ”

 

“ไม่มีแล้วครับ ถ้าคุณฟิวส์ไม่ทำก็ไม่เป็นไร ก็แค่อึดบริษัทของคุณกิติเท่านั้นเองครับ” อือหือ นี้แค่เองนะเนี้ย

 

เอาว่ะเอาไงเอากันคิดซะว่าช่วยน้องด้วยอย่างน้อยไอ้ริวจะได้ไม่เดือดร้อน “ตกลงครับผมจะไปกับคุณ”

 

“งั้นตกลงกันตามนี้นะครับ พรุ่งนี้ผมจะมารับคุณฟิวส์ตอน10โมง กรุณาเตรียมตัวด้วย” แทนพูดจบก้ลุกขึ้นกลับไปพร้อมกับลูกน้องที่เขาพามา

ควับ ชิ้ง!!

หันมาหาป๊าด้วยความเร็วสูง ป๊าสะดุ้งโย้ง

 

“ไหนเล่าให้ผมฟังสิว่ะเกิดอะไรขึ้น” ผมถามเสียงเหี้ยม ถ้าไม่ได้คำตอบที่ดีไม่ต้องนอนกันแล้วคืนนี้

 

“เอ่อ.... คือป๊า ขอโทษครับ” ป๊าขอโทษทันทีที่เห็นสายตาผม

 

“ป๊าไปกู้เงินมาจากคนที่รู้จักเพื่อมาขยายธุรกิใหม่นะ แล้วทีนี้ธุรกิจใหม่ที่เราทำมันดันไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่คิดนะสิเราขาดทุนและไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายดอกให้เขา หนี้มันเลยเยอะขึ้น แต่ป๊าไม่ได้ตั้งใจที่มันเยอะขนาดนี้นะ” พอได้ยินแบบนี้ผมถึงกับถอนหายใจ มองใบหน้าสลดของป๊าแล้วท้อใจ

 

“เฮ้อ คล้าวหน้าป๊าคิดจะทำอะไรก็หัดมาปรึกษาคนอื่นหรือคนในครอบครัวก่อนสิ มันจะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ผมถือว่าครั้งนี้เป็นบทเรียนนะ ถ้าครั้งหน้าผมอาจจะไม่ได้ช่วยป๊าได้แล้วนะ แม้แต่ริวเอง” พุดออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

 

“ผมขอตัวไปผักผ่อนก่อนนะ ไหนจะต้องจัดของไปบ้านของเจ้าหนี้ป๊าอีก” ผมบอกเป็นการขออนุญาติแบบส่งๆ

 

......................................................

..................................................

.............................................

........................................

..................................

.........................

....................

ตัดภาพมาอีดด้านนึง

//นายครับ เป็นไปตามที่นายตั้งใจแล้วครับ//แทนกำลังคุยทรศัพท์กับใครบางคน

 

//ดีมาก เป็นไปตามแผน นายทำงานได้ดีมากแทน// ปลายสายพูดกลับมา

 

//ขอบคุณครับนาย//

 

//พรุ่งก็ฝากดูแลเด็กนั้นด้วยละ ฉันจะวางสายล่ะ//

 

//ครับนาย// พูดจบก็ตัดสาย