The Wing of Release

ลำดับตอนที่ #40 : รั่วปิดท้าย (ให้เลขจำนวนตอนเป็น 40)

ขอย้ำว่านี่มิใช่สัญญาณว่าจะมีภาคต่อไป ใดใด ทั้งสิ้น

ชายหนุ่มผมเปียใหญ่เดินถอดถอนหายใจอย่างอ่อนล้าเข้ามายังห้องของตน พลางทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา พลันหยิบรีโมทชี้ตรงไปยังแผ่นแก้วบางๆ นิ้วเรียวกดปุ่มสีดำ แล้วปล่อยอารมณ์ไปตามภาพบนจอแก้ว...

"...วันนี้เรามีผลิตภัณท์ใหม่ล่าสุดมาเสนอครับ มันคือ...!"

ภาพในจอแก้วซูมเข้าไปหลังเวที ทันใดนั้นหุ่นยนต์สุนัขตัวสีขาวดูอ้วนท้วนน่ารักก็วิ่งออกมาจากหลังผ้าม่าน พลางเห่าเรียกหาเจ้านายของมัน เมื่อมันพบผู้ที่ตามหามันก็วิ่งไล่งับเท้าเล่น

"เจ้าเปเป้นี้ถูกลงเอไอด้วยโปรแกรมระดับพระเจ้า! พระเจ้ายังร้อง โอ้ มาย ฮิวแมน! เห็นไหมครับนี่ๆๆ"

ตาลุงหัวล้านในจอแก้วพูดจาด้วยน้ำเสียงรื่นเริงยิ่ง ไม่ช้านักก็มีหญิงสาวผมหยิกวิ่งพรวดออกมาจากหลังม่านบ้างพร้อม สุนัขหุ่นยนต์อีกตัวหนึ่ง

"แบ๊กๆๆ" เสียงเห่าของหมาน่อยพร้อมกลิ้งไปมาเป็นตัวเปิดดนตรีอันงดงามซึ่งบันทึกไว้...

"โอ้ว!! เสียงร้องอันเพราะพริ้งขนาดนี้ แม้เทวดาก็ยังเงี่ยหูฟังจนเกือบร่วงมายังโลก ยอดมากเจ้าโปโป้!!"

"นั่นสินะคะ ดิฉันก็เห็นด้วยค่ะ"

ภาพในจอแก้วยังคงไม่หยุดอยู่แค่นั้น ดนตรีบรรเลงโหมกระหน่ำเมื่อเจ้าหมาทั้งสองตัวกระโดดเข้ารวมร่างกันกลายเป็นตัวโตเต็มวัย ซ้ำยังติดปีกเล็กๆ มีไอพ่นไว้อีก...

ทั้งสองคนทำท่าตื่นตะลึงตัวสั่น แล้วพูดอย่างตื่นเต้น (โดยเฉพาะเสียงดัดจริตที่ชัดเจนมากอย่างเหลือเชื่อ)

"เท่~~~ เท่สุดๆเลยลูกรัก เท่กว่าพวกเทพที่รอดูลูกอยู่อีก..!!"

"กร๊อบ!!!!"

"หึ หึ หึ"

รีโมท... กลายเป็นเศษเหล็กในพริบตา จอแก้วใสก็ดับลงตามไป...

เสียงหัวเราะชวนขนหัวลุกดังระงมทั่วทั้งห้องมืดสลัว... ชายผู้นั้นหันหลังกลับมาด้วยสีหน้าชั่วร้ายยากหยั่งถึง ดวงตาสีทองอร่ามซึ่งเคยปิดสนิทอยู่ตลอดเวลาลืมขึ้นเต็มที่ ปากโค้งขึ้นยิ้มออกมาด้วยทีท่าไม่น่าไว้วางใจ...

"อย่างนั้นหรือ..."

เขาพูดแล้วหยิบลูกแก้วสื่อสารมาจ้อง แสงสว่างเรืองรองแผ่กระจายออกมาอย่างช้าๆ ปรากฏใบหน้าของชายหน้าตาสะสวย ปล่อยผมสีน้ำตาลยาวตามธรรมชาติกำลังชำเลืองมองมาจากในลูกแก้ว...

"เฮ้เซรอส นาย... พ้นโทษแล้วเหรอ" ชายคนนั้นพูด แต่เขาไม่สนใจสักนิด

"ฟาร์ๆๆๆ ฉันมีเรื่องอยากจะให้นายช่วย!!!"

"เฮ้ยเรื่องบ้าอะไรอีกวะ"

"มันเป็นเรื่องสำคัญมาก ช่วยฉันหน่อยเถอะ!!!"

"หุบปาก ตาแกบอกว่ายังไม่เข็ดเลยนี่หว่า ช่วงนี้งดทำงานให้ว้อย!!"

สิ้นเสียงนั้นภาพก็ดับไปทันที... ทั้งห้องเงียบกริบไปชั่วขณะ... ก่อนที่ชายผู้นั้นจะเบิกรอยยิ้มสยองขึ้นมาอีกครั้ง ภาพในลูกแก้วก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเด็กหนุ่มตาขวาง ใบหน้าเหมือนกับเขาอย่างกับแกะ

"เซรอส? มีอะไรเกิดขึ้นหรือไง ตาขวางซะขนาดนั้น..."


ใช่... ปกติหมอนี่แทบไม่ลืมตา...

"ดรีมๆๆๆๆ ฉันมีเรื่องให้ช่วย!!! รับรองได้งานนี้คุ้มค่า คุ้มราคาแลกเปลี่ยนแน่นอนข้าสาบาน!!!"

"หา...?"







...ไอ้ท้องเหลือบมองเซรอสข้างบนแล้วก็ต้องขวัญเสีย...

"มันคิดบ้าๆอะไรของมันอีกล่ะนั่น คนเขียนยังไม่เข้าใจเลย เฮ้อ..."

==========================================


เลิก เลิกเหอะๆๆๆ


เอิ้กๆๆๆ


รีรีสนี่ไม่ค่อยรั่วเท่าไหร่เลยผิดกับ Last Destiny


ขอปิดท้ายหน่อยเถิด!!


BYE BYE~~~