คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -chapter 1- ทะเลาะ
ณ กรุงเทพ เมืองหลวงที่เต็มไปด้วยสิ่งต่างๆมากมาย แม้สิ่งที่ตรงกันข้าม กลับมาอยู่รวมกันได้!! เช่น ความเจริญ-ความเสื่อมโทรม ความเอื้อเฟื้อ-ความเห็นแก่ตัว ความทันสมัย-ความล้าหลัง มหาเศรษฐี-ขอทาน นักบุญ-มหาโจร ผู้หญิงเต็มตัว-ทอม ผู้ชายทั้งแท่ง- ตุ๊ด เกย์
ทั้งที่มีสิ่งต่างที่ไม่ดีแต่คนส่วนใหญ่จากต่างจังหวัดกลับต่างพยายามแย่งกันเข้ามาหาความเจริญ แต่สำหรับบ้านผมนั้น เกิดที่นี่ และพ่อแม่ ก็จากไปที่นี่นั้นเอง เหลือเพียงผมกับพี่และสมบัติที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้
ตอนนี้ ผมก็จะขึ้นม.5แล้ว ส่วนพี่ผมก็อยู่ปี4 ช่วงเวลาปิดเทอมที่ต้องเรียนพิเศษเกือบทั้งวันกำลังจะจบไป ช่วงเวลาเปิดเทอมใกล้เข้ามา งานต่างๆที่โรงเรียนก็จะค่อยๆถาโถมเข้ามาในช่วงนั้น นับเป็นเวลาที่หน้าเบื่อเลยล่ะ เฮอะ! พรุ่งนี้ผมก็ต้องไปเรียนพิเศษอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ
“เฮ้ยๆ ตื่นได้แล้ว” เสียงพี่ของผมเรียกให้ตื่น
“กี่โมงแล้วเนี่ยเฮีย” ผมงัวเงียลุกขึ้นมาดูนาฬิกา “อ้ะ! 7 โมงแล้ว สายแล้วๆ” ผมเรียบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าวที่พี่ผมเตรียมไว้
“วันนี้เฮียไปรับไม่ได้นะ เพื่อนมันชวนไปเลี้ยง ภูมิกลับเองแล้วกัน กลับถึงแล้วโทรบอกเฮียด้วย จะไปไหนก็โทรบอกด้วย เฮียจะได้ไม่เป็นห่วง” พี่ผมสั่งผมเป็นตอนๆ
“คร้าบ...เฮียภัทรนี่เหมือนพ่อเข้าไปทุกวันเลยนะ” ผมพูดเรื่องพ่อขึ้นจนทำให้เราเงียบไปกันทั้งคู่
“ไปๆ ไปเรียน เก็บจานไว้ที่ล้างเดี๋ยวเฮียกลับมาล้างให้” พี่ผมสั่งหลังจากเห็นผมกินเสร็จ
พี่ของผมออกไปเตรียมมอเตอร์ไซค์เตรียมพร้อมไปส่งผมที่ป้ายรถประจำที่อยู่ห่างจากบ้านไปไม่ถึงกับไกลนัก แต่พี่ผมมักจะชอบขี่มอไซค์มาส่งเองมากกว่า พี่มักพูดว่า “ใกล้แค่นี้เฮียว่าง ก็ขี่มาส่งหน่อยไม่เสียเวลาร้อก” เมื่อมาถึงผมก็โพลงขึ้นมาว่า “เฮีย! ภูมิลืมกระเป๋าตังอ่ะ”
“เอ้า! ไม่ต้องกลับไปเอาแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน เอาตังเฮียไปก่อนแล้วกัน” พี่ผมส่งเงินมาให้จำนวนหนึ่ง
“รีบๆ กลับบ้านล่ะ” พี่ผมสั่งแล้วก็ขี่มอไซค์กลับบ้าน
รอได้ไม่นานนัก ก็มีรถประจำทางมาพอดี ผมนึกในใจว่าโชคดีที่ไม่กลับไปบ้าน บนรถเดินทางคนตอนนี้ยังไม่ถึงกับแน่นนัก ผมนั่งไปฟังเพลงจาก mp3 ไปจนเกือบจะลืมลงป้ายที่จะลง ลงรถเสร็จ ผมก็รีบวิ่งไปชั้นที่เรียนเพราะว่านี่ก็ใกล้จะเรียนแล้ว
“ไงล่ะมึง เกือบไม่ทันเลยนะ” นัทเพื่อนตัวแสบของผมหันมาพูดหลังจากที่ผมไปถึงที่นั่งได้ทันเวลา
“ทำไงได้ ตื่นสายนี่หว่า” ผมตอบพลางเริ่มจดจ่อกับ ครูตู้ ที่พวกผมใช้เรียกโทรทัศน์ที่ใช้ในการเรียน
ในระหว่างเรียน นัทก็พูดคุยกับกายในเรื่องต่างๆอย่างออกรส จนบางทีก็โดนพี่คนคุมมาเคาะหัวเตือนบ้าง เราเรียนไปได้ 2 วิชาก็ถึงเวลากินข้าวกลางวัน พวกเรา 3 คนเดินออกมากินข้าวที่ศูนย์อาหารที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่เรียน
“เฮ้ย! โยกูถามมึงจริงๆเลย มึงไม่คิดมีแฟนกับเหมือนคนอื่นมั่งไงว่ะ”นัทถามด้วยชื่อจริงที่สั้นๆของผม แต่คำถามของนัททำเอาผมแทบสำลักข้าวที่กำลังกินอยู่ จนกายต้องรีบส่งน้ำให้ผม
“แต่กู ก็อยากรู้เหมือนกันว่ะ พี่มึงเค้ายังมีแล้วเลยไม่ใช่ไงว่ะ” กายถามต่อ คราวนี้ลากพี่ผมมาร่วมวงสนทนาด้วย
“จริงอย่างที่ไอ้กายมันว่าว่ะ มึงหาผู้หญิงมาเป็นแฟนไม่ได้ มึงก็หาผู้ชายก็ได้นี่วะ”นัทพูดต่อ
คำพูดของนัททำเอาผมแทบสำลักครั้งใหญ่ “เชี่ย กูไม่ใช่เกย์นะโว้ย กูยังหาไม่เจอก็คนที่โดนใจต่างหาก ใครจะโชคดีเกิดมาหน้าตาดีอย่างมึงล่ะว่ะ” ผมตอบกลับไปหลังจากหายสำลัก
ในกลุ่มของผม นัทถือได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านผู้หญิงมากที่สุด เพราะว่านัทหน้าตาดีที่สุดและเลือดร้อนที่สุดในกลุ่มของผม ทำให้เป็นที่ชอบของรุ่นน้องในโรงเรียนผมอยู่บ้าง กายก็ถือว่าเทพด้านคอมพิวเตอร์เลยทีเดียว เมื่อผมและนัทมีงานคอมที่ไม่เข้าใจก็ถามกายนี่แหละ ส่วนผมนั้นก็อาศัยเก่งด้านการเรียน แต่หลายคนมักจะบอกว่าผมนั้นหน้าหวาน เรา 3 คนคบกันมาตั้งแต่ ม.ต้น
“เออๆๆ จบเรื่องนี้เหอะว่ะ” กายรีบห้ามทัพเมื่อเห็นผมเริ่มมีอารมณ์
การเรียนในภาคบ่ายเป็นไปอย่างเงียบๆ ผมและนัทไม่ยอมพูดกัน ส่วนกายก็ย้ายมานั่งกลางระหว่างผมและนัทเพื่อกันสงครามปะทุอีกครั้ง
หลังจากเรียนจบได้ประมาน 2 ทุ่ม ผมก็รีบออกจากห้องเพื่อกลับบ้าน แล้วก็มีมือมาจับแขนผมไว้ “เมื่อกลางวัน กูขอโทษว่ะ ไปกินไรกันไหม กูเลี้ยง 3 คนเลย” นัทพูดพลางก้มหน้า
“เอาไงดีกาย ไปกินไหม” ผมหันมาถามกายที่ยืนงงๆ
“ไปดิ ของฟรีอ่ะ” กายตอบแล้วเราก็ออกไปหาร้านไก่ทอดชื่อดังกินกัน
“นี่เฮีย ผมกลับบ้านช้าหน่อยนะ เพื่อนชวนไปกินเหมือนกันน่ะ” ผมโทรหาพี่ของผม
“อือ แล้วแต่ นี่เฮียก็กำลังจะกินแล้ว ยังไงก็กลับบ้านเร็วๆนะ” พี่ผมตอบกลับพร้อมกลับเสียงชักชวนกันดื่มของเพื่อนพี่
“ครับๆ” ผมวางสายแล้วหันมาพูดกับเพื่อนอีก 2 คน
“มึงเหลือให้กูมั่งสิว่ะไหนบอกว่าจะเลี้ยง” เพราะว่าตอนนี้ไก่ และ เฟรนฟรายเหลือน้อยแล้ว
“เออๆ หมดมึงก็ไปซื้อใหม่สิว่ะ คิดไรมาก มัวคุยเอง ช่วยไม่ได้” นัทพูดพลางกินเฟรนฟรายชิ้นสุดท้ายแล้วยังพูดต่ออีกว่า “ชิ้นสุดท้ายแฟนสวยโว้ย”
ความคิดเห็น